Dunyoyimsan🌌🌛🌜🌛🌜

Истиғфор айтишни унутманг!!! https://t.me/Qorirovotuz

Солавот айтишни унутманг, азизлар! https://t.me/Qorirovotuz

Дўст-биродарлик ҳақида айтилган сўзлар Али разияллоҳу анҳу ўғли Ҳасан (р.а.)га: "эй ўғлим, ҳақиқий ғариб бу - дўсти йўқ кишидир", дер эдилар. Муҳаммад бин Холид ҳикоя қилади: "Бир куни Абу Сулаймон Доронийга: "Бир одам Африкада яна бириси Самарқандда яшайди. Яна улар бир-бирларига дўст бўлишади (шу мумкинми)?", дедим. "Ҳа, албатта, (мумкин)!", деди у. "Қандай қилиб?" дедим мен. Жавоб берди: "уларнинг ҳар бирининг нияти агар дўстим билан кўришиш насиб қилса, албатта унинг кўнглини оламан (дўстлик қиламан), деган нарса бўлади. Модомики, нияти шундай экан, албатта у унинг дўстидир", дедилар". Ҳасан Басрий айтадилар: "дўстларимиз бизларга оила аҳлимиздан-да маҳбуброқдирлар. Зеро, улар бизга охиратни эслатишади, оила аҳлимиз эса дунёни эслатишади". Саид ибн Мусайяб дедилар: "чин дўстларни лозим тутки, уларнинг соясида яшайсан. Улар фароғатда зийнат, мусибатда эса қувватдирлар". Абдуллоҳ ибн Масъуд разияллоҳу анҳу дўстлари билан учрашиб қолса: "сизлар маҳзунлигим давосидирсиз!", дер эди. Маймун ибн Меҳрон айтадилар: "дўстлиги сенга манфаат келтирмаган кимсанинг душманлиги ҳам зарар бермайди". Дўстлик моҳияти ҳақида адиб ва мутафаккирлар сўзларидан Қачонки, дўстинг сен учун мақому мартабада ўзинг каби бўлсагина дўстлик ҳақиқатига эришасан (Михаил Наъийма (Нуайме). Дўстлик маъноси шуки, ўз кароматим, қадру қийматимдан бир қисмини ўйлаб ўтирмасдан ишониб топширишга сени лойиқ кўришимдир (Аҳмад Холид Тавфиқ). Ҳаётингга кириб-чиқиб кетувчи ҳар бир кимсага нисбатан дўст сўзини ишлатавермагин-ки, бир кун келиб "дўстлар ҳам ўзгарар экан" демагайсан (Жуброн Халил Жуброн). Дўстинг сукут қилиб, гапирмай қўйса ҳам сен унинг қалб товушига қулоқ солишда давом эт. Зеро, дўст-биродарлик сўз ва ибораларга муҳтож эмас (Жуброн Халил Жуброн). "Дўст" бу жуда қиммат сўздир. Ҳар кимга ҳам айтилавермайди (Пауло Коэльо).

ЖУМАНИНГ СУННАТЛАРИ: 1. Жума учун ғусл қилиш. 2. Хушбўй нарсалар суртиш. 3. Чиройли кийимлар кийиш. 4. Жумага виқор ва сакина билан эрта бориш. 5. Жума куни баданни тозалаб, ҳайъатни гўзал қилиш. 6. Жума куни Каҳф сурасини қироат қилиш. 7. Жума куни ва кечаси дуони кўп қилиш. 8. Жума куни ва кечаси Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга кўп салавот айтиш. 9. Имом биринчи ракъатда Фотиҳадан кейин Жумуъа сурасини ва иккинчи ракъатда Мунофиқун сурасини қироат қилиш. 10. Жума куни бомдод намозида "Ҳаа мийм сажда" ва "Ҳал атаа алалинсани" сураларини қироат қилиш суннатдир. 11. Жума намозининг фарзидан аввал ва кейин тўрт ракъатдан суннат намози ўқиш. 12. Жумада мудраган одам бошқа ерга ўтиб олиши.

ҚУЁШ ЧИҚҚАН КУННИНГ ЕНГ ЯХШИСИ ЖУМА КУНИДИР Энди нима учун қуёш чиққан куннинг енг яхшиси жума куни эканини ҳадиси шарифда келган қўйидаги жумлалар ёрдамида ўрганиб чиқайлик: 1. "Унда Одам халқ қилинди." Инсониятнинг асли ҳисобланмиш Одам алайҳиссаломни Аллоҳ таоло жума куни яратган. Бу эса ушбу кун қанчалик фазилатли кун эканини билдиради. Ушбу ҳодисани тез - тез эслаб туриш учун жума куни ҳафтанинг байрам кунига айлантирилган. 2. "Унда у жаннатга киритилган". Аллоҳ таоло Одам Атони жаннатга киритган кун ҳам жума куни. Демак, Одам алайҳиссалом жаннатдан ташқарида яратилганлар. У кишини улуғлаб, жаннатга киритилган кунни зурриётлари байрам қилишлари керак. Шунинг учун жума куни ҳафтанинг байрам куни қилингандир. 3. "Унда у андан чиқарилди". Яъни жума куни Одам алайҳиссалом жаннатдан чиқарилди. Бошқа бир ривоятда "Ерга туширилди", дейилган. Бу ҳам улуғ неъмат. Чунки Одам алайҳиссалом жаннатда гуноҳ қилиб, ҳар қандай иқобга дучор бўлиш даражасига етган энди. Аллоҳ таоло эса уни мағфират қилиб, ерга Ўз халифаси қилиб туширди. Бу ҳам улкан неъматдир. Шунинг учун ҳам Одам алайҳиссаломнинг зурриётлари бу кунни ҳафтанинг байрам куни қилишлари лозимдир. 4. "Қиёмат ҳам фақатгина жума куни қоим бўлур". Ана ўшанда мўмин бандалар асосий мақсадларига эришадилар. Роббларининг жамолига мушарраф бўлиб, жаннатий неъматларга дохил бўладилар. 5. "Унда унинг тавбаси қабул қилинди". Яни жума куни Одам алайҳиссаломнинг тавбаси қабул қилинди. Тавбанинг қабул бўлиши улкан бахтдир. Тавба қабул қилинмаса, бахтсизлик бўлади. Иқобга қолинар эди. Шунинг учун ҳам Одам алайҳиссаломнинг фарзандлари бу кунни ҳафталик байрам куни килиб олишлари маъқул. 6. "Унда у вафот қилди". Яъни жума кунида Одам алайҳиссалом вафот этдилар. Имом Ҳаким келтирган ривоятда: "Ўлим мўминларнинг туҳфасидир", дейилган. Чунки ўлим ила мўминлар бу дунё ташвишларидан кутилиб, охират неъматларига эришадилар. Шунинг учун ҳам Одам алайҳиссаломнинг зурриётлари бу кунни ҳафтанинг байрам куни қилишлари керак. 7. "Унда қиёмат коим бўлур. Жума куни ҳамма жониворлар тонг отгандан то куёш чиққунча (қиёмат) соатини қурқинч ила кутиб турурлар. Фақат жин ва инс бундан мустасно". Жума намози фарз айндир. Унинг фарзлигини инкор қилган одам диндан чиқади. "Кифоя" китобидан.