چوب الف | محمدصادق فرامرزی

همه ما نهایتا به این امر واقفیم که روزی عزیزانمان می‌میرند اما ناخودآگاه از به زبان آوردنش هراس داریم ما به راحتی نمی‌گوییم «بعد از مردن پدرم، مادرم، همسرم و... فلان اتفاق می‌افتد» این لکنت مرزی میان آگاهی و تعلق ماست آگاهی به از دست دادن و تعلق به هر آنچه نباید از دست برود گویی قباحت داشته باشد که اقرار کنیم روزی مادرمان را از دست می‌دهیم... خرمشهر ۴۴سال پیش سقوط کرد و ۴۲سال پیش با رشادت هزاران جان ناتمام آزاد شده فرمانده نظامی کشور اما هنوز موقع به یاد آوردن آن سقوط، لکنت دارد، دنبال کلمه‌ای جایگزین می‌گردد، چنان که قباحت داشته باشد که بگوید مادرم، خرمشهر را از دست دادم هر چند آن جگرگوشه ایران سقوط آزاد نکرد و در پس سقوط، آزاد شد اما این انسان شریف هنوز نمی‌گوید که شهر سقوط کرد لکنت دارد و من چقدر این لکنت را دوست دارم زبانم لال باشد که روزی با کلمات شمرده‌شمرده از سقوط وطن حرف بزنم... دستبوس تمام شیرمردانی که برای این خاک جنگیدند🇮🇷 @sadeqfaramarzi

🎶 هنوزم روی دیواراش نشون گوله‌ها پیداست هنوز تو کوچه‌هاش عطر تن فرمانده جهان‌آراست... #محسن_چاوشی  ۰۳/۰۳/۰۳ خرمشهر 🇮🇷 @sadeqfaramarzi

🔴 و‌ ناگهان... 🔸مرگ، آشناترین اندیشه من است. کمتر ساعتی از روز است که به آن فکر نکنم. برخلاف نگاه اکثریت معتقدم که درنگ دائمی به مرگ، احوال زندگی را خوب می‌کند. حد دلبستن به هر چیز را جلوی چشم می‌آورد و به وقت تصمیم‌های سخت، به وقت غره شدن به خود و حتی به گاهِ ناامیدی از دنیا، پیامرسان خوبی برای قربانی نکردن شرف و ایمان است... 🔸از هیچ کتاب یا فیلمی که بخواهد راوی لحظات پیشامرگ آدمی باشد نمی‌گذرم. ۲کتابی که این روزها مشغولشان هستم از ۲جهان و ۲زبان مختلف به مرگ ختم می‌شود. یکی «راهنمای فلسفی زیستن» لوک فری، فیلسوف ملحدی است که چون به حیات پس از مرگ اعتقاد ندارد به دنبال فلسفه در روزمره افتاده تا شاید از ترس مرگ بکاهد و دیگری «نامه‌های تیرباران شده‌ها»ست، روایت نامه‌هایی که پارتیزان‌های محکوم به مرگ، چندساعت قبل از تیرباران شدن، بی هیچ ترسی به خانواده‌هایشان نوشته‌اند... یک چریک ۲۰ساله چند ساعت قبل از اعدام خطاب به همکلاسی مدرسه‌اش نوشته: «افسوس می‌خورم که دوستانی چون تو را بدون رفیق می‌گذارم» و چریک دیگری در انتهای نامه‌ای به همسر خود و پایین امضایش کوچک نوشته: «لب‌هایم را بر روی امضا می‌گذارم!» و این چنین آغوشی ابدی برای عزیز خود باز کرد... و بعید می‌دانم که جز مرگ‌اندیشی چیزی توان این عاطفه و تخیل و شهامت را به ما هبه کند. 🔸نمی‌دانم عکاس این قاب که دیروز در چنین ساعاتی این تصویر را ثبت کرد چندبار موقع بالا آوردن دوربین به خود گفته «ولش کن، این عکس در نمیاد، ارزش خبری ندارد، الکی چند شات دوربین خرجش نکن» اما حالا همین عکس به عنوان قابی ابدی در تاریخ کشور ثبت شده! تصویر آخرین پرواز که هیچگاه ننشست... مرگ آدمی به این قاب بدون جاذبه زندگی بخشیده و آن را تا ابد قابل ارجاع کرده است. عکسی که سوژه خود(رئیس جمهور) را بلعیده اما به خاطر همان سوژه مستتر به چشم می‌آید. مرگ برخلاف ظاهر فریبنده‌اش که سراسر نیستی است بیش از هرچیز دیگری به هستی معنا بخشیده و منشا تفکر شده است... 🔹یکبار دیگر به این قاب خیره می‌شوم، خبر نهایی را پس از ساعت‌ها تردید و حیرت مرور می‌کنم... به ایران، آینده و مرگ می‌اندیشم. سر ایران سلامت باشد، آینده رنگ نور بگیرد و مرگ، مرگی شریف و مومنانه باشد! @sadeqfaramarzi

📸 #عکس_خبری| آخرین تصویر از بالگرد حامل رئیس جمهور در پایان افتتاح سد «قیز قلعه سی» عکاس: #علی_حامد_حقدوست @IRNAimages

✏بازگشت کن لوچ با فیلم آخرش! ▪مصاحبه‌ی سایت ژاکوبن با کن لوچ ▪حمید ذوالقدر 📎متن گفت و گو را در سایت حلقه تجریش مطالعه و یا فایل آن را از اینجا دانلود کنید. https://www.tajrishcircle.org/int14/ https://www.tajrishcircle.org/wp-content/uploads/2024/05/مصاحبه-با-کن-لوچ.pdf

فایل صوتی همایش شاهنامه و امر سیاسی (ضرورت، روش شناسی و نتایج نظریه پردازی علمی از شاهنامه فردوسی) با سخنرانی: ژاله آموزگار اصغر دادبه حمید احمدی مقصود فراستخواه جواد رنجبر درخشیلر محمدجعفر یاحقی مهدی فدایی مهربانی یامان حکمت تقی آبادی ماندانا تیشه یار یکشنبه ۲۳ اردیبهشت خانه اندیشمندان علوم انسانی، سالن فردوسی t.me/melliiran

🔴 ۲۵اردیبهشت روز بزرگداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی و پاسداشت زبان فارسی 🔸در یک جهان موازی نه‌چندان دور، امروز و امشب در طوس جای سوزن انداختن نبود... روز فردوسی روز گرد هم آمدن همه دوستداران زبان، ادب و خرد ایرانی در خراسان بزرگ بود. گرد هم آمدنی نه از جنس کارناوال‌های پرطرفدار برای ثبت فیلم از روی هلی‌کوپتر و عرض‌اندام مقابل رقیب و نه برای تکرار صحنه‌های جاهلانه فحش دادن به عرب‌ها! چنان که نمونه‌اش هرسال در پاسارگارد ثبت می‌شود... گرد هم آمدنی از دل فهمی مشترک برای پیوند زدن میان خود و خاک، برای پاسداشت تاریخ و تمام یاران بی‌نام‌ونشانی که برای حفظ ایران کوشیده‌اند، برای مست شدن از شعر و گرم شدن به اندیشه. این آئین نه محصول یک مصوبه با ردیف بودجه که ماحصل هزاران تلاش جمعی و تشکیلاتی برای تثبیت هویت و تعهد ملی بود ... در این جهان موازی مدارس ایران به جای آنکه روز به روز اندیشه را زیر چرخ‌دنده‌های تکنیک له و تقبیح کنند یا کودکان فارسی نیاموخته را وارد مسابقه انگلیسی‌آموزی کنند زنگ شاهنامه داشت، زنگی که با فردوسی آغاز می‌شد اما به حفظ کردن شعر و امتحان پس‌دادن ختم نمی‌شد، زنگ شاهنامه زنگ خلق کردن روایت و تخیل ملی برای امانتداران میراث ایرانی بودن بود... در این جهان تلویزیونِ صاحبِ ادب‌ترین سرزمین جهان از ادبیات چنین بیگانه نبود و به جای مسابقات زرد استودیویی با میلیاردها تومان پول یامفت برای مجریان‌شان، یکی از محبوب‌ترین و باکیفیت‌ترین برنامه‌های هفتگی‌اش با موضوع شاهنامه و تاریخ ایرانیان بود. 🔹حالا هم نه در جهان موازی که در همین جهان پیرامونی‌مان هرگاه پدر یا مادری را مشغول آموختن شاهنامه به فرزندان خود می‌بینم روشنای امید چشم‌هایم را می‌گیرد. در زمانه‌ای که هزار مشکل اقتصادی و صدهاهزار بدعت بیگانه محاصره‌مان کرده باید قدردان هرکه بود که به قدر وسع از فردوسی می‌گوید، می‌آموزد و می‌آموزاند... @sadeqfaramarzi

🎶 نهان کی ماند آن رازی کزو سازند محفل‌ها؟ #علیرضا_عصار  @sadeqfaramarzi

رویای ابرقدرت شدن! نارندرا مودی و حزب بهاراتیا جاناتا می‌خواهند هند به یک قدرت فرامنطقه‌ای قابل احترام بدل شود 🔹برای سال‌ها، سیاست خارجی پارامتر مهمی در انتخابات سراسری هند به حساب نمی‌آمد و رأی‌دهندگان معیارهایی چون مشکلات داخلی و موضوعات اقتصادی را به‌عنوان معیارهای مهم انتخاب حزب حاکم مدنظر قرار می‌دادند. 🔹 اما انتخابات امسال در حالی روز جمعه ۱۹ آوریل آغاز شد و به مدت ۶ هفته ادامه خواهد یافت که نارندرا مودی، نخست‌وزیر هند و حزب متبوع او، بهاراتیا جاناتا تمرکز زیادی بر موفقیت‌های دهلی‌نو در عرصه سیاست خارجی داشته‌اند و از این عامل برای جلب آرای عمومی استفاده می‌کنند. محمدحسین لطف‌اللهی خبرنگار گروه بین‌الملل 📌متن کامل: https://hammihanonline.ir/fa/tiny/news-14915 @hammihanonline

🖋 گفتم: مَذِمَّتِ اینان [توانگران] روا مدار که خداوندِ کرم‌اند. گفت: غلط گفتی که بندهٔ دِرَم‌اند. چه فایده چون ابرِ آذارند و نمی‌بارند و چشمهٔ آفتاب‌اند و بر کس نمی‌تابند. بر مرکبِ استطاعت، سواران‌اند و نمی‌رانند. قدمی بهرِ خدا ننهند و دِرَمی بی مَنَّ و أَذی ندهند. مالی به مَشِقَّت فراهم آرند و به خِسَّت نگه دارند و به حسرت بگذارند، چنان‌که حکیمان گویند: سیمِ بخیل از خاک وقتی برآید که وی در خاک رود. 📌جدال سعدی با مدعی در بیان توانگری و درویشی، گلستان، باب هفتم 🆔@MazmoonBooks