Saved Messages

‏من شیفته‌ی خیره شدن به آسمان پس از غروب‌ آفتابم. غرق شدن در موسیقی‌های آرام، نشستن در تاریکی محض و تمام چیزهایی که مردم آن‌ها را افسرده‌کننده می‌دانند! اما پیوند من را با آرامش نهفته در اعماق درونم دوباره برقرار می‌سازند

شاید اگر تو اینجا بودی؛ اشک‌هایی را که حالا توی چشم‌هایم با زحمت نگه میدارم، روی دست‌هایت میریختم

شاید اگر تو اینجا بودی؛ اشک‌هایی را که حالا توی چشم‌هایم با زحمت نگه میدارم، روی دست‌هایت میریختم

مناظره رو میبنیید؟

اگه پزشکیان پزشک شهره و هر شب اشتبا نجات می‌ده، زاکانی لئونه و هر شب درست شلیک می‌کنه.

اون لحظه‌ای که به یه آدم کمال‌گرا می‌گید «فوقش اشتباه می‌کنی دیگه، سخت نگیر.» اصلا فکر هم می‌کنید؟

عین صادِ عزیز سلام! حق با شماست. زیاد دور خودمان را شلوغ کرده‌ایم. سرمان پر از حرف‌ها و نکته‌های به درد نخور شده است. مشغول شده‌ایم به امورِ غیرضروری و ضروریات را فراموش کرده‌ایم. درست می‌گویید؛ ما به خودمان نمی‌اندیشیم اما به یک لیوانِ پوچ، بسیار. باید خلوت کنیم و بیشتر به سکوت پناه ببریم.

داستان دست‌ها

«ویرانم کرده‌ای و اکنون، از خاک‌روبه‌های ویرانی‌‌ام دست بر نمی‌داری.»

چیزهایی هست در کنج ذهن‌ام، که شاید هیچ‌وقت به کار نیایند و دردی هم از من دوا نمی‌کنند اما دلم نمی‌آید که آن‌هارا دور بی‌اندازم. این‌ها دقیقا همان چیزهایی هستند که روح مرا آزار داده‌اند و همچنان هم می‌دهند اما هربار موقع دور ریختن‌شان دست و دلم می‌لرزد که مبادا بعد از دور انداختن‌شان پشیمان شوم یا دوباره به کارم آیند؟! انسان تمایل شدیدی به خودآزاری دارد، این‌ موضوع بارها به من ثابت شده‌است‌.