بـاوانـ🌿

فقط این قسمت از ترانه‌‌یِ "به من فکر کن" که داریوش میگه: بدونِ تو این زندگی مرگ بود دلیلی برایِ نمردن شدی.

‏ما هم اسیر این خاک شدیم، آویزان، مثل دندانِ عاریه که با عطسه‌یِ کوچکی از دهنشان پرتاب شویم. پرتاب هم نشویم فقط زنده‌ایم‌.

‏ما هم اسیر این خاک شدیم، آویزان، مثل دندان عاریه که با عطسه‌ی کوچکی از دهنشان پرتاب شویم. پرتاب هم نشویم فقط زنده‌ایم‌.

2:17

این همه رنج، این همه زخم و این همه غصه کافی نبود که این همه دار و تیر و تفنگ می‌ساختند ؟ [عباس معروفی؛ سال بلوا]

آن روزها ...