궁작

به خودم اومدم دیدم نیم ساعته دارم با خانمیِ گوگل راجع به شهرای ارووایی حرف میزنم..

دیگه سینگلی بهم فشار نمیاره، انقدر گرمه که حتی حوصله خودم رو ندارم چه برسه به یکی دیگه.

برای پرگل #bysar

–خردادماه ۱۴۰۳ تصمیم گرفتم نقل‌قول خاصی ننویسم. خرداد پر از جدایی‌های غمگین و دلشوره و خوش‌گذرونی و بسیار بسیار‌ خوراکی بود. حس میکنم تنها موقعی از سال بود که تمام احساسات رو در کنار هم تجربه کردم.

اگر توی مصر باستان زندکی میکردم الان نقاش‌ مخصوص فرعون بودم.

اینم تصویری هست که داخل یکی از تابوت‌های مومیایی‌ِ مصری کشیدن، حس میکنم مصریان باستان اوج هنرشون رو برای بیرون تابوت خرج میکردن و دیگه چی نداشتن برای داخلش بذارن.

اونقدر هوا گرمه که تهوع دارم، چای مینوشم شاید بهتر شد.

گلاش شبیه پلاستیک نارنجیا و مشکیایی هست که مچاله کردیم تو‌کابینت زیرِ سینک، برای اشغالا.