궁작

ویولنم‌ وا رفت. عالیه.

انقدر بیدار بودنم دیگه خوب نیستا..

من بخیل زندگانی دیگران نیستم، اما دلم می‌گیرد. دلم از این زندگانی می‌گیرد. غریبگی؛ حس غربت دارم. غریبگی می‌کنم، غریبه‌ام. من غریبه هستم، غریبه. به این زندگانی نمی‌چسبم، با صد من سریش هم به این زندگانی چسبانده نمی‌شوم. - محمود دولت آبادی

انقدر غم روی دلم تلنبار شده که امشب وقت و ضجه و زاریه.

بچه‌ها می‌شه ریپورتش کنید لطفا؟ این فرد عکس‌های من رو بی‌اجازه برداشته و گذاشته پروفایلش و کنار یک سری عکس و فیلم با محتوای پورنوگرافی و سکس چت می‌کنه با هویت من و هر دفعه بلاکش کردم باز برگشته و فحاشی کرده @sepoote4

گرمههههههههههههههههههههه

نکته آخر درباره‌ی آرامگاه‌ها اینه که نیمه ساخته هستن، این دو تا عکس، از نقش رستم هستن. آرامگاه داریوش‌بزرگ و اردشیر یکم و اینها. و همونطوری که مشخصه در دل کوه بودن و به شکل یه صلیب. اما آرامگاه های خود پارسه، ضلع پایینی رو نداشتن، گفته شده احتمالا به خاطر سستی خاک کوه بوده و اگر‌پایینش رو میتراشیدن احتمال داشته کل آرامگاه فرو بریزه برای همین این خطر رو نکردن و ضلع پایین رو نساختن. به طور کلی در بین شاهان هخامنشی، فقط آرامگاه کوروش بزرگ و کمبوجیه هست که روی زمین بنا شده و بقیه شاهان ترجیح دادن مثل داریوش بزرگ توی دل کوه دفن بشن. #پارسه

روش دیگر خاکسپاریشون دقیقا همون مومیایی کردن مصری ها بوده اما خیلی سطحی تر، اونقدر موم و کناف و اینها استفاده نمیکرون تا جنازه کامل حفظ سه و صرفا محفظه ای که توش قرارش میدادن رو کاملا مهر و موم میکردن تا حتی راه نفوذ هوا هم نداشته باشه. چیز جالب اینجاست که ایرانیان باستان هم‌مثل مصری ها اعتقاد داشتن باید توشه‌‌ای برای مردگانشون بذارن به خاطر همین جواهرات و ظروف و اینها رو توی آرامگاه ها میذاشتن برای فردی که مرده. و همین هم باعث شده که مقدونی‌ها مهر و موم دروازه‌ی آرامگاه و خود قبر ها رو هم بشکنن تا به گنجینه‌هاشون دست پیدا کنن. برای همینه که مومیایی ها تجزیه شدن و الان در دسترس ما نیستن.

زردشتی ها معمولا جنازه از دست رفتگانشون رو مینداختن یه جایی اا حیوانات بخورنشون و استخوان های باقی‌مونده ازشون رو زیر آفتاب خشک میکردن و توی کوزه میذاشتن. گویا اعتقاد داشتن که وقتی روح از جسم خارج شد، اهریمن جسم رو به تسخیر خودش در میاره و این جسم آلوده به اهریمن رو نباید در چیز های مقدس مثل آب و خاک و آتش انداخت. برج سکوت هم از همین اعتقاد سرچشمه میگیره که کلا بحثش جداست و چیز خوفیه.

مقبره های تخت جمشید که توی دل کوه مهر، میترا یا کوه شاهان بنا شدن، منسوب به اردشیر دوم و سوم و داریوش سوم هستن. سنگ نگاره‌ی روی آرامگاه ها یه کپی از آرامگاه داریوش بزرگه که تمام شاهان هخامنشی تکرارش کردن. اورنگ شاهی و خود پادشاه و فر کیانی و آتش و قرص کامل ماه. گویا این‌که خورشید هست یه باور غلط عامیانه‌ست. زیر اورنگ شاه رو سی یا بیست و هشت نماینده از ملت هایی که پادشاه بر اونها حکمرانی میکرده رو به تصویر کشیدن که میگن اینها همراهیش میکردن تا جهان بعدی. سه جفت از سران بزرگ پارسی هم دور تا دور کشیده شدن با سرباز هایی که پشت سرشونن. و این نماد شش نماینده‌ از خاندان های بزرگ پارسی هست که در کنار داریوش قیام کردن. در کنار هفت نفر میشن که یه جورایی نماد هفت امشاسپندان اوستا هم هستن. از اونجایی که نیم ستون های آرامگاه تقریبا کامل مونده، بازسازی تخت جمشید رو هم با استناد به همین تصاویر انجام دادن. داخل آرامگاه سنگ های یک تکه ای هست که مومیایی شاهان رو توش میذاشتن و یه در سنگی هک روش میگذاشتن و مهر و موم میشده. چون معتقد بودن که نباید آلودگی جسم مردگان وارد خاک و باد و آتش بشه و اونها رو آلوده کنه. #پارسه