جَنگَل

زندگی خیلی انتزاعی شده. #اسموکینگ_بریک

یکم پیش، جلسه‌ی تحلیل تموم شد. بی‌صبرانه منتظرم به نقشِ جدیدی که قراره بازی کنم، جسم بدم. پیاده توی شهرِ زادگاهم قدم میزنم؛ آخرین بار نمی‌دونستم کِی قراره بهش برگردم. یه پیراشکی خریدم. بارون گرفت. این شهر همیشه میدونه چجوری ازم استقبال کنه که بیشتر دوسش داشته باشم؛ که نتونم ترکش کنم.. اما اینجا هم مثلِ شهری که چهارسالِ اخیر درش خونه‌ای داشتم، شده یه گذرگاه؛ البته گذرگاهی که همیشه بهش برمی‌گردم. حالا دیگه همه‌ی شهرها، همه‌ی خونه‌ها و همه‌ی کوچه‌ها رو به چشمِ گذرگاه می‌بینم. مقصد قرار بود آغوشی باشد؛ نشد.. #جمع_گرگ

به مُنشیت میگم یه وقتِ دیگه واسه افسرده کردنم بهم بده. #پینو

به یادگار بماند از مسیرِ طولانی؛ دیشب.

به خود می‌آیی و می‌بینی عزیزانی در زندگی‌ات داشتی که حال دیگر عزیزِ تو نیستند. و دوستانی را می‌خواستی نگه داری که با بغض و اشک بدرقه‌شان کردی. از طرفی نامحترمانی را نمی‌خواستی که هرچه هم کنی نمی‌روند. این میان نمی‌دانی اشخاصی که هنوز بوی خانه می‌دهند را چه باید کنی.. دو دستی آنها را بچسبی یا از الان خود را برای دوری‌شان آماده‌ کنی. #اسموکینگ_بریک

-شاید چون تنها برای تو نبود، آن زبانِ ابرازگَرَش. #چون‌هایی_برای_چرا‌‌های_پس_از_پایان

دو هفته‌ی اخیر را به تمددِ اعصاب گذرانیدم؛ وقت برگشتنه. #جمع_گرگ

"جافِکری | اِپیزودِ دِلبَستِگی‌"

کافکا: هنگامِ بازگشت، همچنان که زاغ‌ها را بر دشت‌های پوشیده از برف نظاره می‌کردم، به خود می‌گفتم: "باید از موفقیت بپرهیزی." #پرگوی_مگو

-شاید چون قراردادِ احساستان به سال نبود. #چون‌هایی_برای_چرا‌‌های_پس_از_پایان