"Piskent hayoti" gazetasi rasmiy kanal

АССАЛОМ АЛАЙКУМ ХАЙРЛИ ТОНГ Янги тонгга етдик  минг шукур. Бахтга тўлсин хонадонингиз Ишқу қувонч кўзларда зохир, Омон бўлсин азиз бошингиз. Шабнамдайин , Меҳри дарё  дўстларга САЛОМ!. Чеҳрангизда балқийди меҳр, Чақнаб турган кўзларда сеҳр. Пок  қалбингиз иймондан ахир, Меҳри дарё  дўстларга САЛОМ!. Ҳалол бўлсин ичган ошингиз, Қувончлардан бўлсин ёшингиз. Тошдан  бўлсин  азиз бошингиз, Меҳри дарё дўстларга  САЛОМ! @piskenthayoti

ХАЙРЛИ ТУН Жаннатни истасанг➖ ота➖онангни сен ҳақингда қалбидан ўтказаётганларига ҳушёр бўл!!! Уларни ранжитма !!! Жаннатга йўл ота- она орқали ўтлишини унутма! @piskenthayoti

Кимнинг қандайлиги қачон билинади. Эрнинг қанақалиги хотини бемор бўлиб қолганда билинади. Хотиннинг қанақалиги эри камбағал бўлиб қолганда билинади. Фарзандларнинг қандайлиги ота-оналари кексайганда билинади. Ака-укаларнинг қанақалиги мерос тақсимланаётганда билинади. Дўстларнинг қандайлиги машаққатли лаҳзаларда билинади. Қариндошлар, яқинларнинг қанақалиги мусофирчиликда билинади. Ҳақиқий муҳаббат (аслида борми ёки йўқми) ўртадаги ўзаро манфаатлар тугаганда билинади. П.с. Лекин, шундай инсонлар борки, уларни қандайлигини бутун умр бирга яшасанг хам била олмайсан! @piskenthayoti

Кўйлак —Дадаси, ўн беш йилда бир илтимос қилмоқчиман. Интернетда кўрдим, машҳур дўконда Ҳайит арафаси чегирма бўлаётган экан. Шулардан биттасини олиб беринг, илтимос, укамнинг тўйига кияман. Қўлидаги телефондан аёллар кийиб реклама қилган кўйлакларни эрига кўрсатмоқчи бўлган Сайёра ҳар доимгидек уюлган қовоқлардан қўрқиб, нари кета қолди. Эри "хўп" демаганидек рад ҳам этмади, аммо нигоҳи заҳарли эди. Аёл индамай томорқага ўтиб кетди. "Нимага ҳам сўрадим. Барибир обермаслиги аниқ эди-ку! Сенга ким қўйибди бир миллионлик кўйлак кийишни! Опаларингни эскисини кийиб ўргангансан" У ўзига ўзи гапириб ўт юла бошлади. Мирфозилнинг боши қотди. Аёли озиб-ёзиб бир илтимос қилди. Ўйлаб қараса, турмуш қурганларидан буён бир марта ҳам кўйлак олиб бермабди. Тўртта фарзандини битта ўқитувчилик ойлиги билан катта қиляпди. Тағинам хотини пишиққина. Сигир боқиб сут-қатиқ қилади, томорқанинг ҳар қаричидан фойдаланади. Унча-мунча қўшниларга укол қилади, кўйлак тикади, шу арзимас пулиниям эрига беради. У дарсга ўйчан кириб келди, аммо болаларнинг беғубор нигоҳларини кўргач, оиласидаги арзимас ташвишлар эсидан чиқиб кетди. —Устоз, "Меҳробдан чаён" нинг қолганини гапириб берасизми? Ўқувчиларнинг интиқ нигоҳлари остида ўзининг сеҳрли, жўшқин овози билан гап бошлади. —Солиҳ маҳдум ўта зиқна эди. Уйини қовоқ, шолғом каби арзон сабзавотлар билан тўлдирар, ўзи йиллаб қирқ ямоқ бўлиб кетган кийимида юрар, аёли ва қизига ҳар йили икки марта бозорнинг энг арзон бўзидан либос қилиб берар эди.. Мирзоҳид гапираётиб тўхтаб қолди. Шунча зиқна бўлса ҳам Солиҳ маҳдум ундан яхши экан-ку! Ахир у ўн беш йил ичида хотинига бирорта либос у ёқда турсин рўмол олиб бермабди! Бўлди. Бошқа гапиролмай қолди. Уйига кириб борганида тиниб-тинчимас аёли қўшнисининг қизига кўйлак тикаётган экан. Аразини унутиб, истиқболига ошиқди. —Чарчаб қолмадингизми? —Эртага дарсим йўқ, айтган дўконингга олиб бораман. Сенга энг зўр кўйлак олиб бераман онаси! Аёл эрининг елкасига бошини қўйди. Улар автобусдан тушгач, узун йўлкадан юриб пештоқига "Салобат" деб ёзилган ойнаванд бинога кириб бордилар. Бунақа жойга биринчи марта келган аёл қимтиниб турар, қатор-қатор илинган либослар оралаб юрган аёллардан тортинар, нима қилишни билмасди. —Танла! —деди эри. Сайёранинг энди уйга қайтиб кетгиси келарди. Шу пайт ёнига чиройликкина қиз келиб —Сизга нима ёрдам берай? Кўйлак танлашиб юборайми? —деди. Сўнг аёлнинг жавобини кутмай кўйлаклар орасига шўнғиб кетди. —Мана бу кеча келди. Асл Туркияники. Сизнинг ўлчамингиз бор. Рангини қаранг, ҳозир урф бўлган... Қиз кўйлакни киймаганига қўймади, кейин унга бўйи баравар ойна тутди. —Қаранг, қандай очилиб кетдингиз! Ҳа,кўйлак унга жудаям ярашган, офтобда қорайган чеҳрасини ҳам очиб юборган, юзига эрта туша бошлаган ажинлари ҳам билинмай кетган эди. Аёллар кўплигидан уялибми, турмуш ўртоғи ташқарига чиқиб кетди. Сайёра яна бир-иккита либос кийиб кўрди, барибир, биринчи кийганини танлади. Сотувчи қиз кўйлакни чаққон тахлаб, чиройли, совғага мўлжалланган гулдор қоғоз сумкага жойлаб кассага бошлаб келди. —Ойи,-деди пештахта ортида ўтирган аёлга, мана бу келинойим билан ҳисоб—китоб қилиб юборинг! Ўзи эса кейинги мижозга қараб югуриб кетди. —Бу-бир ярим миллионлик кўйлак, скидкада бир миллион уч юз минг бўлади. Сайёра нархни эшитиб дрвдираб қолди. Кейин эрини чақириш учун ташқарига чиқди. Эшикдан бир йигит онасини қўлтиғидан тутиб олиб кираётган экан. —Оналарнинг гўзали энг яхши кўйлакларга муносиб! У шундай гаплар билан эркалаб олиб кирди онасини. Турмуш ўртоғи ўйчан бўлиб қолди. Сайёра сезди. Қўли калталик қурсин, уй-жойни битирамиз деб хатто онасига битта кўйлак олиб беролмайди эри. Энди у ўзидан уяла бошлади. —Дадаси, менга кўйлаклар ёқмади, юринг, яхшиси Ҳайитда ойижонни хурсанд қиламиз. Мен бичимини кўриб олдим, ўзимга шунақасидан тикиб оламан. Ойижон дуо қиладила, юринг. Сайёра қайнонасига кийим танлашга тушиб кетди. Чаққон қиз қайнонасига танлаган либосини ҳам қоғоз қопчиққа солиб берди. Сайёранинг кўнглидаги бояги ғашлик тарқаган эди. @piskenthayoti

"Сен ҳеч нарсани уддалай олмайсан!" дея танқид қилинган буюклар Уолт Дисней янги ғоялар ўйлаб топа олмагани учун, газета таҳририятидан ҳайдалган. Бетховеннинг бошланғич ўқитувчиси, уни бутунлай қобилиятсиз деб ҳисоблаган. Эдисоннинг устози уни ақлсиз ва ҳеч нарсани ўргана олмайди деган экан. Эйнштейн 4 ёшгача гапирмаган. Ўқитувчиси уни ақлий салоҳияти ортда қолганини айтган. Буюк ҳайкалтарош Роденнинг отаси: — Менинг ўғлим ахмоқ. У уч сафар ҳам санъат мактабига ўқишга кира олмади, — деган. Менделеев химиядан 3 баҳога ўқиган. Радиони ўйлаб топган Марко, дўстларига "овозни масофадан туриб ҳавода етказиб бераман" деганида, ҳамма уни ақлдан озган деб, психиатрга бориши кераклигини айтишган.             @piskenthayoti

БУЛАРНИ ҲАЁТ ЎРГАТДИ! Бошқаларни менсимай, изтироб берадиган, кўнглини оғритадиган кимсалар аслида кучсиз ва ожиз эканини, муҳаббатни, севишни фақат кучли инсонлар билишини ўргандим. Одамлардан хафа бўлмайман. Чунки ҳаётида хатолари, муаммолари, бахтсизликлари бўлган кишилар атрофидагиларни ҳам ўзидай бўлишини ўргандим. «Мен қандай килиб бу хатоликка йўл қўйдим?» дейиш ўрнига, энг мукаммал ўйлайдиган кишилар ҳам хато қилишини, муҳими хатолардан сабоқ олиш ва улардан камроқ зарар кўришни ўргандим... Ҳаётдаги энг аҳамиятли ечим англаш ва бошқасини орқага ташлаш эканини ўргандим. Мени танқид қиладиган, мени таҳлил қиладиган, ақл ўргатишга уринадиганларга жавоб бермасликни ўргандим. Чунки бу тортишув ҳеч қачон тугамайди. Факат сабоқ олиш учун орқамга қарашни, ёрдам истаб эмас, ечим учун, фақат баланд товушда ўйлай олиш учун муаммоимни кимгадир айтишни ўргандим. Имконсиз нарсанинг ўзи йўқлигини, қатъий истак чорасиз туюлган ҳар бир эшикка чора дейилган калит бўлишини, ҳақиқий кураш – ғалаба қозониш учун кичик муваффақиятларни йўқотмасликни ўргандим. Вақт ва сўзни эътибор билан сарфлашни ўргандим. Чунки уларни қайтариб ололмайман. Қанчалик ҳаракат қилмай, айримлар ўзини бахтсиз ҳис қилиш учун сабаб топа олишини ўргандим. Энди бахтли қилишга уринмайман. Одамларнинг мен ҳақимдаги фикри эмас, ўзим ҳақимда қандай ўйлашим аҳамиятли эканини ўргандим. Бошқаларнинг фикри билан ўзимни айбдор ҳис қилмайман. «Иймон ва ҳузун» китобидан.

“ЎСПИРИНЛИК” ЁЛҒОНИ Ҳозирда 14 ёшдан 21 ёшгача бўлган ёшларни “ўсмирлар” дейилади. “Ўсмирлик” ғарбга оид термин бўлиб, ёшларнинг бебошлигини хаспўшлаш мақсадида ўйлаб топилган. Исломда эса буюкликка эришиш учун ёш чекланмаган. Умматимиз ёшларига боқинг, улар нелaр қилишмаган: 1. Абдурраҳмон Носир. 21 ёш. Яшаган асри Андалуснинг олтин даври эди. У бошидан кўп изтиробларни ўтказди. Шунга қарамай ўз даврида энг қудратли давлат барпо қилиб, илмий уйғонишга ҳам эришди. Европа қўмондонлари унга ҳавас ила боқишарди. 2. Муҳаммад Фотиҳ. 22 ёш. Византия пойтахти Константинополни фатҳ қилди. Ваҳоланки, бу ишга қанчалаб катта ёшлилар йиллар давомида уринишган, аммо уддалай олишмаганди. 3. Усома ибн Зайд. 18 ёш. Абу Бакр ва Умар розияллоҳу анҳумо каби улуғ саҳобалар бўла туриб, ер юзининг энг катта қўшинларидан бирига қарши мусулмонлар лашкарини бошқарган. 4. Муҳаммад Қосим. 17 ёш. Ўз даврининг малакали қўмондонларидан бўлган. Синдни фатҳ қилган. 5. Саъд ибн Абу Ваққос. 17 ёш. Аллоҳ йўлида биринчи бўлиб камон отган инсон. Олти шўро соҳибларидан. Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва саллам унга ишора қилиб: “Бу – менинг тоғам. Сизлар ҳам менга тоғaнгизни кўрсатинг”, деган эдилар. 6. Арқам ибн Абул Арқам. 16 ёш. Кетма-кет ўн уч йил уйини Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга қароргоҳ қилиб берган. 7. Талҳа ибн Убайдуллоҳ. 16 ёш. Арабларнинг энг олижаноб кишиларидан. Уҳуд ғазотида Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга ўлим учун байъат қилган. У зотга келаётган найзани қўли билан қайтариб, қўли ишламай қолганида гавдаси билан қалқон бўлган. 8. Зубайр ибн Аввом. 15 ёш. Исломда биринчи қилич яланғочлаганлардан. У Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламнинг ҳаворийлари эди. 9. Амр ибн Кулсум. 15 ёш. Туғлаб қабиласини бошқарган. У қабила ҳақида: “Агар Ислом келмаганида Бани Туғлаб инсонларни еб қўярди”, дейишган. 10. Муоз ибн Амр ибн Жамуҳ. 13 ёш. Муаввиз ибн Афро. 14 ёш. Бадр жангида мушриклар қўшини қўмондони Абу Жаҳлни ўлдиришган. 11. Зайд ибн Собит. 13 ёш. Ваҳий котиби бўлган. Ўн етти кунда сурёний ва иброний тилини ўрганган, Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи ва салламга таржимонлик қилган. Аллоҳнинг китобини ёд олган. Қуръоннинг жамланишида катта ҳиссаси бор. 12. Аттоб ибн Усайд. 18 ёш. Набий алайҳиссалом уни Маккага волий қилиб қўйганлар. 13. Молик ибн Анас. 17 ёш. Ана шу пайтдан фатво бера бошлаган. У зот: “Фатво айтишимга Мадинанинг етмишта уламоси гувоҳлик бермагунича фатво учун ўтирмаганман”, деган. 14. Абдулҳай Лакҳнавий. 17 ёш. Бу ёшда сарф, наҳв, маоний, баён, мантиқ, ҳикмат, тиб, фиқҳ, илми калом, ҳадис, тафсир ва бошқа илмлардан фориғ бўлган. Сабийлик вақтидаёқ “Имтиҳанут талаба фий сияғил мушкила” , “Тибён фий шарҳил мезон” номли китобларини ёзган. У зот 110 та асар битиб, 39 ёшида вафот этган. Агар бу рўйхатни давом эттираверсам, зерикиб қолишингиздан қўрқаман. Шунча нарсадан хабар топдик, энди “бу ҳали ёш, тажрибаси йўқ, ўспирин” каби ибораларни луғатимиздан олиб ташлаб, фарзандларимизга ёшлигидан диний, дунёвий билимларни (аслида илм диний ва дунёвийга бўлинмайди) ўргатиб борайлик. Ана шунда, иншааллоҳ, уларнинг буюк инсонлар бўлиб етишганини кўриб, "сал улғайсин, ёш-да барибир” сингари тушунчалар ўғил-қизларимиз келажагини барбод қилаётган сўзлар эканига гувоҳ бўламиз. "Қалблардан сўранг" китобидан. @piskenthayoti