"Piskent hayoti" gazetasi rasmiy kanal

ҲАЙРЛИ ТУН Томчи сув дарёда йўқ бўлиб кетди, Ерга чанг қўндию, кўмилиб кетди. Дунёга келишинг, кетишинг нима? Бир чивин туғилди, ё ўлиб кетди... © Умар Хайём @piskenthayoti

"Бу не мўъжизаки, мен ўзим жуда яхши биладиган ўша аёлнинг ингичка ва тиниқ овозини эшитдим! Бу суҳбат ҳақида ўйламагандим, аммо тилимга ўзим ҳам кутмаган ҳолда шу сўзлар келди: “Илтимос, менга “тузатиш” сўзи қандай талаффуз қилинишини айта оласизми?” Гўшакдан бир муддат овоз эшитилмади. Кейин эса мулойим оҳангдаги жавоб янгради: “Тахминимча, шу вақтгача бармоғинг тузалиб кетган бўлиши керак…” Мен кулдим. — Шундай қилиб, бу ҳалиям аниқ сиз эканлигингизни билдим! — дедим сўнг. — Қизиқ, мен учун гапларингиз қанчалар аҳамиятли бўлганини ҳеч хаёлингизга келтирганмисиз? “Қизиқ, — деди у ҳам, — сен ҳам қўнғироқларинг мен учун қанчалар аҳамиятли бўлганини билганмикинсан? Мен умуман фарзанд кўрмаганман, шу сабабми, қўнғироқларингни кутиб яшашдан бахтиёр эдим”. Мен ўтган йиллар давомида уни тез-тез эслаганимни айтдим ва опамникига келганимда яна телефон қилишга рухсат сўрадим. “Албатта, қўнғироқ қилавер, — деди у, — Сэлли деб сўрасанг, кифоя”. Уч ойдан сўнг Сиэтлга қайтдим. Аммо бу сафар операторга қўнғироқ қилганимда, бошқа овоз жавоб берди. Мен Сэллини сўрадим. “Унинг дўстимисиз?” — сўради маълумот берувчи аёл. “Ҳа, жуда қадрдон дўстиман”, — жавоб қилдим мен. “Сизга буни айтишдан қаттиқ афсусдаман, — деди аёл, — охирги йилларда у тўлиқсиз иш кунида ишлаётганди, чунки касал эди. Беш ҳафта олдин у вафот этди…” Гўшакни қўяётганимда суҳбатдошим сўраб қолди: “Бир дақиқа, сизнинг исмингиз Полми?” “Ҳа”. “Яхши, унда сизга Сэлли хабар қолдириб кетган. У телефон қилиб қолишингиз мумкинлигини ўйлаб шундай қилганди. Бу хабарни сизга ўқиб беришимга рухсат берсангиз. Бу ерда шундай ёзилган: “Унга айтингки, мен ҳалиям куйлаш учун бошқа оламлар бор, дейман. У нима демоқчилигимни ўзи билиб олади”. Мен аёлга раҳмат айтиб, гўшакни жойига қўйдим. Ҳа, Сэлли нима демоқчи бўлганини тушунгандим. Бошқаларда қолдиришингиз мумкин бўлган таассуротларингизни ҳеч қачон камситманг. Бу билан сиздан шуни сўрамоқчиманки, инсон бошқа кимнингдир ҳаётида қанча ўзгаришлар қила олиши мумкинлиги ёдингизда турсин! Инглиз тилидан Муҳаббат Шарифова таржимаси." @piskenthayoti

"Шундан сўнг мен бу “танишим”га телефон қилиб, ҳамма нарса ҳақида сўрайдиган бўлдим. Бир сафар ундан география фанидан ёрдам беришини сўрадим ва у Филадельфия қаерда жойлашганини айтиб берди. Яна бир сафар математикадан уй ишини бажаришимга ёрдамлашди. Бир кун олдин хиёбондан топиб олган оласичқоним мева ва ёнғоқ ейиши мумкинлигини ҳам у айтди. Жажжи канарейкамиз Пити ўлиб қолганида, «Маълумот беринг, илтимос»га телефон қилиб, бу қушимиз ҳақидаги ғамгин ҳикоямни сўзлаб бердим. У ҳикоямни эшитгач, менга болаларни овутиш учун катталар айтадиган оддий сўзлар билан таскин берди. Аммо мен  юпанмадим ва ундан сўрадим: — Нега шундай чиройли куйлаб, барча хонадонларга қувонч бахш этувчи қушлар ўлиши билан қафас ичидаги бир тутам патга айланишлари керак? Менинг қаттиқ изтироб чекаётганимни у сезган бўлиши керак эди. Шундай бўлса-да, унинг осойишта овозини эшитдим: “Пол, доим ёдингда бўлсин, куйлаш мумкин бўлган бошқа оламлар ҳам бор”. Бу гапдан сўнг негадир ўзимни анча енгил ҳис қилдим. Бошқа бир куни яна телефонни кўтардим: — Маълумот беринг, илтимос! “Эшитаман!” — жавоб қилди таниш овоз. — “Тузатиш” сўзини қандай талаффуз қиласиз? — сўрадим мен. Буларнинг барчаси Тинч океани шимоли-ғарбидаги кичкинагина шаҳарчада бўлиб ўтаётган воқеалар эди. Мен тўққиз ёшга кирганимда, биз мамлакатдаги бошқа шаҳар — Бостонга кўчиб ўтдик. Эски қадрдонимни жуда соғинардим. Негадир “Маълумот беринг, илтимос” деювчи овоз соҳибаси жойлашган олдинги уйимиздаги ёғоч қутини кейинги хонадонимиздаги столдан жой олган баланд, ялтироқ янги телефонга сира ўхшата олмасдим. Ўсмирлик чоғимда ҳам болалигимдан ёрқин хотира бўлиб қолган бу суҳбатлар ёди мени асло тарк этмади. Шубҳали ва қийин вазиятларда айни шу қўнғироқлар туфайли энди ўзимни хавфсиз ҳис этаётганимни сезардим. Кичкинагина бир болани тинглаш бобида бу аёл қанчалар сабрли, тушунувчан ва меҳрибон бўла олганини ҳозир жуда яхши англайман ва унинг қаноатига таҳсинлар айтаман. Бир неча йил ўтиб, ғарбдаги коллежга кетаётганимда, мен учаётган самолёт йўл-йўлакай Сиэтлда қўниб, у ердан бошқа рейсга алмашадиган бўлдим. Кейинги самолётга ўтиргунимча бир ярим соат вақтим бор эди. Мен ўн беш дақиқача вақтимни айни пайтда шу шаҳарда яшаётган опам билан суҳбатлашиб ўтказдим. Кейин эса нима қилаётганимни ўйлаб ҳам ўтирмай, она шаҳримдаги оператор рақамини тердим ва “Маълумот беринг, илтимос!” дея мурожаат қилдим. Бу не мўъжизаки, мен ўзим жуда яхши биладиган ўша аёлнинг ингичка ва тиниқ овозини эшитдим! Бу суҳбат ҳақида ўйламагандим, аммо тилимга ўзим ҳам кутмаган эдим.

"Эски телефон Опубликовано10.08.2018АвторZiyouz.uz Пол Виллард Уйимизда телефон пайдо бўлганида, мен ҳали жуда кичкина эдим. Бунақа аппарат ҳали теварак-атрофдагиларда ҳам йўқ эди. Деворга маҳкамланган ва пардоз берилган бу эски қутини жуда яхши эслайман. Унинг ялтироқ гўшагига етиш учун бўйим анча кичкиналик қиларди, аммо мен онамнинг телефонда суҳбатлашишини  мароқ билан тинглардим. Кейинроқ бу ажойиб қурилманинг қаеридадир “Маълумот беринг, илтимос” номли одам ўтиришини кашф этдим. Ва наздимда, у билмайдиган нарсанинг ўзи йўқ эди. У ҳамманинг телефон рақамларидан тортиб, тўғри вақтгача айтиб бера оларди.  Мазкур “банка ичидаги жин” билан илк мулоқотим онам қўшниникига чиқиб кетганида юз берди. Ертўладаги асбоб-ускуналар дастгоҳи ёнида ўзимни овунтириб ўтирганимда бармоғимни болға билан уриб олдим. Оғриқ кучли эди, аммо йиғлашдан ҳам бирон маъни кўрмадим, чунки барибир уйда менга ҳамдард бўлувчи ҳеч ким йўқ эди. Мен оғриқдан лўқиллаётган бармоғимни сўрганча уй бўйлаб юра бошладим ва охири зина ёнига келдим. Бирдан телефон ёдимга тушди! Дарҳол катта хонадаги табуретка ёнига чопиб бордим ва уни судраб телефон турган жойга олиб келдим. Курсининг устига чиқиб, гўшакни жойидан чиқариб олдим ва қулоғимга тутдим. Сўнг шундоққина бошим устида турган ускуна микрофонига юзланиб, “Маълумот беринг, илтимос!” дедим. Тугмачани бир-икки босганимдан сўнг қулоғимга аёл кишининг ингичка ва тиниқ овози эшитилди: “Сизни эшитаман!” — Бармоғимни уриб олдим… — йиғлагудек бўлиб арз қилдим мен телефонга. Энди мени эшитадиган кимдир борлигиданми, кўзимга ёш тўлди. «Ойинг уйда эмасми?» деган савол эшитилди гўшакдан. — Уйда ҳеч ким йўқ, ўзимман, — йиғладим мен. “Қўлинг қонаяптими?” — Йўқ — жавоб бердим яна. — Қўлимни болға билан уриб олдим, шунга оғрияпти. “Музхонани оча оласанми?” — сўради у. Мен оча олишимни айтдим. “Муздан озгина кўчириб ол-да, уни бармоғингга қўй”, — деган овоз келди" @piskenthayoti

Мағрурлик ғалаба қозонган вақтда, инсонлар бир-бирларини йўқотадилар. © Сергей Есенин https://t.me/Adabiyot_olami

МУҲАББАТ ИЗҲОРИ...   Инсонлар "мен сени яхши кўраман" деган гапни турлича айтишади.   Баъзилар "ўзингни эҳтиёт қил" деган шаклда... Бошқалар "ҳаво совуқ, яхши кийиниб олгин" тарзида... Бошқа бировлар "овқат едингми?", тарзида... Яна бошқалар "бугун кўп чарчадинг, энди дам ол" кўринишида... Бошқалар "уйга келсанг менга хабар бер" тарзида айтишади.    Кимлардир буни тушунади. Аммо баъзилар буни оддий гап деб ўйлаб унга мос жавоб қайтариб қўя қолишади! © Абдулқодир Полвонов t.me/Adabiyot_olami

"Бойўғли ва қуёш ҳикояти Опубликовано21.01.2014АвторZiyouz.uz Ажойиб гапни эшитинг-а! Бойўғли дермишки: – Эй бехабар, мен бу қуёш билан ойни на қилай? Тутилганда қораядиган, ботганида қоронғи бўладиган, юзи сарғайган, мотам кийимини кийган, доимо порлаб турмайдйган, дарбадар кезадиган офтобнинг кераги йўқ. Унинг ўзи бошқалардан кўра ҳаққа ташнароқ, шафақпайтида эса қонга беланган қонхўр кабидир. Агар шунақа офтобни кўрмас эканман, майли кўрмайин, зарари йўқ. Чунки бошқа офтоб бор. Эй инсон, сен бир кеча ухламай, бедор бўл, шунда тун кечада сен ҳақиқий қуёшни равшан кўрасан. Эй ғофил киши, менинг кундузим тун кабидир, аммо Аллоҳ нурини порлатув-чи офтобим шундадир. Тунда ул офтоб юз кўргузганда, олам халқини ухлатиб қўяди. Кўкдаги офтоб ул офтоб зиёсининг аксидан уялиб юзини беркитади, шармандаликдан у қочиб кетади, кеча-кундуз деган тушунчалар ярим тун келиб баробар бўлиб қолади. Аммо кимки мендай маҳрам бўлса, унинг офтоби қоп-қоронғи тундадир. Агар ана шундай Қуёш тунда сенга насиб этилса, агар кўр бўлсанг ҳам ухлашинг мушкулдир. Бутун тун давомида мен ухламай чиқаман, ул Қуёшнинг атрофида ёниб-ўртаниб парвонадай учиб айланаман. Мажозий қуёш юз кўрсатганда, биз бойўғлилар зулмат оғушида қоламиз. Агар Илоҳ офтоби тунларда нур таратар экан, йўлга кирганлар зулматда ухламайдилар. Агар қарчиғайлар каби ҳимматинг баланд бўлса, ўтирадиган жойинг султоннинг қўли бўлади. Агар паст ҳимматликда пашша каби бўлсанг, худди пашша каби беҳурмат, бееътибор бўласан. Воқеан, агар пашшадай нуқсонинг бўлса, бору йўғинг номаълум, нобуддирсан. Кимки ҳиммат эгаси бўлса — мард эрур. Қуёш каби кўкда ягона бўлур. Агар гавҳар каби олиҳимматсан, шоҳ тожида жойинг белгилидир. Агар ҳар қандай арзимас нарсага қараб пастлашаверсанг, шоҳ қўлидан жом олиб ичолмайсан. Фаридуддин Атторнинг “Мантиқут-тайр”идан. @piskenthayoti

Йиғламасдан ўқий олмайсиз... Бир кишига қўнғироқ қилиш сабаб, телефоним контактидан унинг рақамини қидирар эканман, бошқа рақам эгасига кўзим тушиб қолди. Кўзим тушди-ю, этим жимирлади, бутун вужудимни қайғу қамраб олди. Бу рақам эгаси билан туғилганимдан буён бирга эдим. Ўн ой аввал ҳам кунда кун олис суҳбатлашиб турардик. Рақамга кўзим тушаркан, аламли хотиралар бирин-кетин кўз олдимдан ўта бошлади. Чидаб бўлмади, ўпкам тўлиб кетди, чуқур-чуқур хўрсинардим. Афсус чекардим. Бу рақам эгаси, менинг раҳматли падари бузрукворим эди. Манашу рақамдан дадам хаётликларида, ҳар доим ҳам эмас, онда-сонда: — Иқболжон болам, телефонимни пули тугаб қолади-да, иложи бўлса беш-ўн минг пайнет қилиб юборгин, — дердилар. — Хўп бўлади, дада. Алам қиладигани, армон қиладигани, баъзи-баъзида ўзим билан ўзим бўлиб (дунёвий ташвишларга берилиб), айтган илтимосларини унутиб қўйган кунларим бўлганди. Ўзлари телефонларига пул тушириб, яна қўнғироқ қилардилар. Телефон экранида рақамларини кўришим билан бояги илтимослари ёдга тушиб, "эҳ эсимдан чиқибди-ю" деганча коловланиб, қўнғироқни олганимда: — Иқболжон! Хавотир олма, ўғлим, ўзим пул тушириб олдим, ишларингни қилавер, фақат эҳтиёт бўлгин! Бошинг омон бўлсин! — деб дуо қилиб қўярдилар. Аламли хотираларни ёдга олар эканман, қанчалар бепарво эканлигимдан хафа бўламан, ўпкам тўлиб, кўзларимдан ёш думалаб, экрандаги "Дадам" деб ёзилган телефон рақамига думалайди. Хаёлга бериламан. Қани энди хозир шу рақамдан қўнғироқ бўлсайди, 34 йиллик таниш овоз жаранглаб: — Ўғлим, яхшимисан? Ишларинг бўляптими? Қийналмаяпсанми? Бизлардан хавотир олма, биз яхшимисиз, ўзингни эҳтиёт қил, болам! — десалар. Йўқ, энди қўнғироқ бўлмайди! Қўнғироқ бўлмаслигини билганим учун ҳам бугун чуқур қайғудаман! Жаннатларда кўришишлик насиб қилсин, дадажон! P.S.: Ота-онаси ҳаёт бўлган дўсти биродарларим, сизлар бахтлисизлар! Ҳаммаси ўз қўлингизда, имкон борлигида уларга эътиборсиз бўлманглар! Сиз учун оддий кўринган, анашу пайнет мисол кичик ҳолатлар, улар ўтгандан кейин катта бир армон бўлиб қоларкан. Ҳар қандай ишни йиғиштириб бўлса ҳам уларнинг, хоҳ катта бўлсин, хоҳ кичик илтимосларини қўлларингдан келганча бажо келтиринглар, кейин жуда-жуда кеч бўлади... Иқбол Юсуф. @BekalarUchun https://t.me/joinchat/AAAAAEr77g1BcYHrWupM0g