" هوشنگ ابتهاج "

اندر این گوشه که از دنیا بیرون مانده است آسمانی به سرم نیست از بهاران خبرم نیست ⁣آنچه می‌بینم، دیوار است ... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

چه غریب ماندی ای دل نه غمی، نه غمگساری نه به انتظارِ یاری نه ز یار، انتظاری ... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

شرار انگیز و توفانی هوایی در من افتاده‌ست که همچون حلقهٔ آتش درین گرداب می‌گردم ... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

گشادِ کار آن دلبند اگر با جـان من بودی همانا دادن جان کار بس آسان من بودی جدایی کار دشمن بود ورنه ای برادر جان من از جان یاورت بودم، تو پشتیبان من بودی وفا تا پای جان این است پیمانی که ما بستیم در آن عهد وفاداری تو هم‌پیمان من بودی چو فرزندت مرا خواند شهید راه آزادی چه خواهی گفتنش فردا؟ که زندانبان من بودی؟ تو زندانبان من بودی و من زندانی ات، اما اگر نیکو بیندیشی تو هم زندان من بودی عجب کز چانهٔ گرمت سخن ناپخته می‌آید نبودی خام اگر با آتش سوزان من بودی در این زندان من از خون دل خود آب می خوردم تو هم چون سایه بر این خوانِ غم مهمان من بودی #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

ستاره ها به سلام تو آمدند ؛ سلام... سلام بر تو که چشم تو گاهواره روز سلام برتو که دست تو آشیانه مهر سلام بر تو که روی تو روشنایی ماست سلام بر تو که از نور داشتی پیغام... #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

ای فرستاده سلامم به سلامت باشی غمم آن نیست كه قادر به غرامت باشی گل كه دل زنده كند بوی وفایی دارد تو مگر صاحب اعجاز و كرامت باشی خانه ی دل نه چنان ریخته از هم كه در او سر فرود آری و مایل به اقامت باشی دگرم وعده ی دیدار وفایی نكند مگر ای وعده ، به دیدار قیامت باشی شبنم آویخت به گلبرگ كه ای دامن چاک سزدت گر همه با اشک ندامت باشی می كنم بخت بد خویش شریک گنهت تا نه تنها تو سزاوار ملامت باشی ای كه هرگز نكند سایه فراموش تو را یاد كردی به سلامم به سلامت باشی #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

سایه گفتند که صوفیست، به جان تو که نیست! #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

ندانم آن که دل و دین ما به سودا داد بهای آن چه گرفت و به جای آن چه خرید سیاه دستی آن ساقی منافق بین که زهر ریخت به جام کسان به جای نبید سزاست گر برود رود خون ز سینه ی دوست که برق دشنه ی دشمن ندید و دست پلید چه نقش باختی ای روزگار رنگ آمیز که این سپید سیه گشت و آن سیاه سپید #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

من همان عشقم که در فرهاد بود او نمی‌دانست و خود را می‌ستود! "من" همی کنـدم نه تیشه! کوه را عشـق شیـرین می‌کند انـــدوه را در رخ لیـــلی نمــــودم خویش را سوختـم مجنـون خـام اندیش را می‌ گِرستـم در دلش با درد دوست او گمان می‌کرد اشک چشم اوست #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj

و میان من و او اینک این دشت بزرگ اینک این راه دراز اینک این کوه بلند #هوشنگ_ابتهاج @hoshang_ebtehhaj