اینجا نشسته‌ام، انسان می‌سازم.

بچه‌ها جون سلام؛ باید بگم مدتیه که این فضا کارکردی که باید رو برای من از دست داده، و مجبورم تغییرش بدم. کانال رو از پس‌فردا پرایوت می‌کنم تا راحت‌تر بنویسم، بیشتر بنویسم و بتونم بدون سانسور اینجا حضور داشته باشم. احساس می‌کنم شاید زمان و انرژی‌ای که بعضا برای so-called «تولید محتوا»ی کانال می‌ذارم، حس کاذبی بهم داده و این همه دقت و حساسیت روی محتوایی که پست می‌کنم، کمی از مسیر اصلی‌م منحرفم کرده. بعضا حتی تمرکزم رو می‌گیره و کلافه‌م می‌کنه. به جز دوستانم و کسایی که کمی از طریق کانال‌هاشون می‌شناسمشون، مجبورم بقیه‌ی کسایی که اینجا هستن و نمی‌خونن رو ریموو کنم. اگر اینجا رو می‌خونید و دوست دارید بمونید، بهم پیام بدید تا ریمووتون نکنم(اسم اکانت یا آیدیتون رو لطفا بنویسید برام؛ اگه هر دو باشه راحت‌تره). امیدوارم زودتر این دوره، phase، یا هر چیزی که اسمش هست بگذره و بتونم به‌روال گذشته برگردم. مراقب خودتون باشید، و تمرین آزادی رو فراموش نکنید❤️ t.me/HidenChat_Bot?start=53474772

چند وقت پیش تو کتابی داشتم می‌خوندم که برخلاف عکس‌ها، فیلم‌ها و نقاشی‌ها—که عمدتا در زمینه‌ای مسطح یا به‌واسطه‌ی صفحه‌ای مسطح ادراک می‌شن—موسیقی هنریه که از کیفیتی محاط‌کننده‌ برخورداره. موسیقی به‌واسطه‌ی حضور در فضا تجربه می‌شه. اجزای قطعه‌ی موسیقی با توالی‌های زمانی مشخص در بستر مکان رها می‌شن و شنونده با حضور در فضایی که آکنده از ریزساختارهای قطعه‌ی موسیقیه، به تجربه‌ی موسیقایی دست پیدا می‌کنه. گوش کردن به یک اثر موسیقایی یعنی ما در درون موسیقی غرقیم، یعنی ما در درون صدا حضور داریم.

'...but the gateway to the world Was still outside the reach of him What never belonged to angels Had never belonged to men' @faustro

طی این صد و چند روز، هر بار که بحث و جدلی پیش اومده و مرکزنشین و خارج‌نشین صبح تا شب با باطل‌ترین قشر ممکن بحث کردن و بی‌جهت گلو پاره کردن، بلوچ در طول هفته حرفی نزده، در خلوت پلاکاردش رو نوشته، و جمعه‌ی هر هفته بدون درگیری و جدل با ابله‌هایی که فتیش ارتجاع و استبداد دارن، رفته تو خیابون و طوری دست به اعتراض و گفتمان و مبارزه زده که جون تازه‌ای به انقلاب بخشیده بشه. حقیقتش من با وجود هر بحث و انحرافی که در طول هفته پیش میاد، حتی لحظه‌ای هم نگران منحرف شدن انقلاب از مسیر اصلی‌ش نمی‌شم، چون خیالم راحته که جمعه‌ی این هفته هم می‌رسه و بلوچستان بهمون یادآوری می‌کنه کجای مسیر ایستادیم و چرا این همه راه رو اومدیم.

«ایران کشور ۷۰ ملت است (ائتلاف احزاب)؛ هیچ شخصی وکیل کل کشور نیست. هر ائتلافی با هر نوعش اگر قرار است اتفاق بیفتد باید با احزاب صورت گیرد.» امروز از زاهدان.

«دیکتاتوری محکوم است، چه با نام شاهنشاهی، چه با نام اسلامی» | بلوچستان - ۱۳۵۸ |

حالا نه فقط نمیدونم باید با شکم گرسنه بخوابم یا بیدار بمونم و باقی کلوچه‌م رو بخورم، بلکه حتی نمیدونم ادامه‌ی تارکوفسکی رو ببینم یا ادامه‌ی الیاده رو بخونم. عالی شد👏🏻

فقط آب. رفع نیاز جسمانی، بچه‌ها جون، فقط با آب❤️