pathétique

انقلاب یک ربع مانده به ده

Ninety percent of what’s wrong with you could be cured with a hot bath, says God from the bowels of the subway. but we want magic, to win the lottery we never bought a ticket for. (Tenderly, the monks chant, embrace the suffering.) The voice of God does not pander, offers no five-year plan, no long-term solution, nary an edict. It is small & fond & local. Don’t look for your initials in the geese honking overhead or to see thru the glass even darkly. It says the most obvious crap— put down that gun, you need a sandwich. — The Voice of God by Mary Karr

When you know, you know It’s time to go. @ordinarygriefs

آیا عزیزان داخل خانه متوجهن حرف منفی زدن درباره‌ی یک مسئله همچنان حرف زدن و وقت صرف کردن درباره‌ی اون مسئله‌ست یا به طرز جادویی‌ای آرزوی مرگ ملت چهار کشور اونورتر رو ۲۴ ساعته کردن نیکا و ژینا را زنده می‌کنه و زندانیان رو آزاد می‌کنه؟

ایرانی بیست و پنج خط فحش به هموطن بابت پست اینستاگرامی در حمایت از غزه می‌نویسه، هشتگ ضد فلسطین ترند می‌کنه، بعد با پررویی دلیل این اتلاف وقت و انرژی رو «تمرکز رو مشکلات خودمون در ایران» می‌ذاره. کاملاً منطقی و تاثیرگذار برای زندانیان داخل کشور.

آخرین جلسات ترم.

واقعاً نمیشه شادی شهر رو نادیده گرفت. حتی آسمون هم خوشحاله.

In the low lamp light I was free. Heaven and hell were words to me. @ordinarygriefs

اگرچه در ابتدای جنبش «زن، زندگی، آزادی»، مردان نیز بخشی از بار مبارزه با حجاب اجباری را بر شانه گرفتند اما به مرور با فروکش کردن خیزش و کم شدن امکان ایجاد تغییرات سیاسی ساختاری، مسئولیت این مبارزه بار دیگر تنها بر شانه‌های زنان سنگینی کرد به گونه‌ای که امروز دوباره این زنان هستند که به خاطر مقاومت در برابر قوانین زن‌ستیزانه حکومت هزینه می‌پردازند. زنان هستند که در خیابان‌ها با خشونت شدید گشت ارشاد مواجه می‌شوند، زنان هستند که اگر حجاب نداشته باشند اجازه شرکت در کنگره‌های علمی از آنها گرفته می‌شود، زنان هستند که به خاطر بی‌حجابی در استفاده از تسهیلاتی مثل تاکسی اینترنتی دچار مشکل می‌شوند، زنان هستند که اگر روسری نداشته باشند رییس کافه یا رستوران به آنها تذکر می‌دهد و عذرشان را می‌خواهد، زنان هستند که سقف مطالباتشان بلندتر از همیشه و محدودیت‌ها و خشونت‌هایی که به آنها تحمیل شده شدیدتر از هر زمان است.  — مبارزه زنانه، رجزخوانی‌های مردانه

“Already he could feel a world of trouble waiting for him behind the next door, but the worst that could have happened was also already behind him; the thing not done, which could have been – which he would have had to live with for the rest of his life.” — from Small Things Like These by Claire Keegan