دلشکسته76b♥

اعتماد ، احترام ، تعهد تو یکیش گند بزن ، هر سه رو از دست میدی..👌❤️🌺 @delshkaste76b

- مات‌شدم‌از رفتنت هیچ‌میز شطرنجی‌هم‌در میان‌نبود این‌وسط‌فقط‌یک‌دل‌بود که‌دیگر نیست . .

کاش میشد... قلبم روبخاطرتمام دردهای که داره تحمل میکنم بغل کنم ....

#تلنگر وقتی انسان آرامش را در خود نیابد، جستجوی آن در جای دیگر کار بیهوده ای است.

Be strong and smile, Even if life hurts sometimes. قوی باش و لبخند بزن ،حتی اگه زندگی یک وقتایی آزارت میده.‹🌸› ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌🩵 ‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‎‌‌‍‌‍‌‍‌‌‌═══❤️‌‌‌‌دلبرانه♥️═══

رمان #کوئوکا قسمت سیصدوششم بگم چقدر خجالت زده ام که از دیروز، دوست صمیمیم کنار خواهرم بوده و بیخبر بودم، کافیه؟! چرا اینطور بهم زل زدی من نذاشتم چیزی بهت بگه قسمش دادم و گفتم که اگر به کسی حرف بزنه از پیشش می رم و چون جایی رو برای رفتن ندارم، احتمالا شب رو تو پارک بمونم! بلند تر از قبل می زنه زیر گریه. -همه اشم تقصیر شماهاست . شماهایی که بهم خیلی نزدیک هستین اما بی خبرین از حال و اوضاعم! نمی دونین تو این خونه از دست مادرم و اون بیرون از دست اون مرتیکه ی مورد علاقهام چی می کشم! نمی دونین تنهایی چقدر سخته که بخوای چیزی ر و به دست بیاری ! یه دوست بدجنس هم دارم که ذرهای از تجربیات خودش رو در اختیارم نمیذاره!نگاه سرزنش گرش رو نثارم می کنه. نثار منی که دلم می خواد همینجا فرو برم توی زمین ! جرات نگاه کردن به هیچکدوم رو ندارم. تازه می فهمم وقتی دیشب با رعنا صحبت می کردم چقدر عجیب به نظر میاومد. جوابهای کوتاه و از سر بازکردنش رو به مشغولیت کاریش ربط دادم غافل از اینکه. ... -برای اینکه حرفات رو باور کنیم باید با رعناخانوم صحبت کنیم. رعنا خانوم لطفا با خواهرتون تماس بگیرین! قرار بود آبروم بیشتر از این بره؟ حس میکنم تا بناگوش سرخ شدم ! -صهبا خانوم! به اجبار با رعنا تماس میگیرم، و وقتی صداش رو از پشت تلفن می شنوم زهرماری زیر لب میگم الو صهبا!... -سلام. -سلام صدات چرا اینجوریه؟ -دیشب...دیشب...مینا پیش تو بود؟ -بخدا می خواستم بهت بگم. نمی دونی چه بازی هایی دراورد ! پلکهام رو روی هم فشار میدم و تماس رو قطع می کنم. مینا همچنان گریه میکنه و من زمزمه می کنم. -پیش رعنا بود! مینا دامن ها رو بالا میگیره . هم چنان گریه می کنه . -استعداد دارم، نه؟ ! ای کاش میشد اون دامنها رو توی حلقش فرو کرد!مینا بعد گریهها ی فراوون، برای خوابی که به گفته ی خودش به چشمهاش نمیاد به اتاقش رفت و هیچی بدتر از این نیست که تو اشتباهات دیگران، خودت رو مقصر و شرم زده ببینی ! مسعود تلفنی برای پدرش توضیح می ده که مینا کجا بوده! نگاه کردن به چشم های جهان، برام مقدور نیست. قصد رفتن می کنم، از جام بلند می شم. -من...من دیگه میرم! -با هم می ریم. کتش رو از روی مبل برمی داره و به مسعود با ایما و اشاره می فهمونه که ما داریم می ریم ادامه دارد

رمان #کوئوکا قسمت سیصدونهم من که زندانی چشمهای تو بودم از ازل چشم زیبای تو را پشت قفس می بوسم دل من را ندهی وعده به وصلت ... پساز این طرح لب های تو را هم به عبس...میبوسم نه که پنهانی و با ترس و نه در خوف و رجا در همین کوچه و نزد همه کس میبوسم هم به هنگام اذان و دم محراب و نماز هم کلیسای مسیح وقت جرس میبوسم ابتدا نقش دو چشمان تو را میکشم و روی این دفتر زیبا و سپس می بوسم وقت این قافیه تنگ است و غزل مست تو شد شکوه داری که چرا روی تو بس می بوسم؟نفس سنگین شده ام رو بعد خوندن این شعر بلند که فقط درخواست ماچ داشت، به بیرون هدایت می کنم. دست هام هنوز بین دستهاش هست . -صدات رو دوست دارم. من این همه بوس و ماچ سرودم، اونوقت فقط صدام رو دوست داره؟ ! نوک انگشت هام رو میبوسه . -هر چند شعرت منحرفانه بود! -منحرفانه؟ ! تکون آرومی میخوره و سرش رو روی پاهام صاف قرار میده. حالا به راحتی می تونم چشمهای غرق خنده اش رو ببینم که بر خلاف کلامش هستن.قصدت از خوندن این شعر چی بود؟ یه کم از این شرایط به وجود اومده معذب هستم اما چندان افاقه نمیکنه به حالم. -چه نیتی می تونم داشته باشم جز از راه به در کردنت؟! کاملا جدی به چهره ای که به سمت قه قه زدن پیش می ره زل زدم. این چشمهای روشن و گونه های استخونی مردونه، این صورت باوقار، کنار موهای بهم ریختهدی روشنش که به واسطه ی نم دار بودنشون تیره تر از همیشهان، چرا من رو دچار انحراف نکنن؟ چرا باید برای بوسیدنش، تعلل کنم؟ من می خوام همین حالا صورت ماهش رو ببوسم . توی صورتش خم می شم و آروم روی گونه ی راستش رو می بوسم و بعد دومین بوسه رو روی گونه چپش می کارم و سرم رو بلندمی کنم. چشم هاش میدرخشند جدی تر از همیشه به عضوی از صورتم که مسول بوسیدن چشمهای درخشانش هم هست، نگاه می کنه. سرش رو از روی پاهام بلند می کنه کنارم روی مبل می شینه و قبل اینکه بفهمم دنیا دست کیه، دستاش روی صورتم قرار میگیرند و اتفاقی که براش انتظار می کشیدم، می افته ! یه ابر نشسته بود روی لبهام و داشت همهی تلاشش رو می کرد که ببارم! وادارم کرد به باریدن، وادارم کرد که همه ی حسهای خوب نداشته ی این دنیا رو توی قلبم حس کنم و ضعف کنم از قدرت این بوسه. تا جایی که تحملم تموم می شه دست هام رو دور تنش حلقه می کنم و سرم رو توی سینه اش فرو میبرم. صدای تپش قلبش به ادامه دارد

رمان #کوئوکا قسمت سیصدودهم تندی کوبش قلب منه ! چشمهای خیسم روی پوست تنش می باره و دست هاش دور تنم محکم حلقه شدند . -به جای گریه نباید می گفتی دوباره من رو ببوس؟ ! میون نفس نفس زدن میگم: -با...باید...می گفتم! قلبم داره از جاش در می آد پر از حسهای خوب و عجیبم. هم چنان گریه میکنم و از گرمای این آغوش قلبم می خواد از جا کنده شه. بوسیدن آدم دوست داشتنی زندگیت اینطوری بود؟ اینطوری که به این باور برسی حاضری حتی خودت رو فدا کنی تا حتی برای ثانیه ای آسیبی بهش نرسه؟ چقدر داشتن و نگهداری از این همه احساس سخت بود.معلم علوم ابتدایی بارها برامون گفته بود، که یک گیاه برای زندگی به آب و خاک و هوا نیاز داره و یک جاندار هم همین طور. به ما یاد داده بودند که برای زندگی سلام، هوای تازه استشمام کنیم، از محصولات ارگانیک برای غذا استفاده کنیم. تاکید کردند که برای داشتن یه زندگی خوب، ورزش و بهداشت رو فراموش نکنیم! اما چرا هیچوقت معنی حقیقیه حیات، رو برامون نگفتن؟ چرا نگفتن که یک جاندار، اونم از نوع انسانش، به چیزهای بیش تر و فوق العاده‌ تری برای ادامه ی حیاتش نیاز داره؟! چرا تاکیدی بر اصل هم زیستی نداشتن؟ چرا برای یکبار هم شده تو یکی از کتابها برای یک خط هم شده بود برامون ننوشتن که، عاشقی کن!؟چرا تو اون، چرخه های زندگی گیاهان و جانوران و انسانها، که برای حفظ نکردنشون، بارها شماتت شدیم، چیز به این مهمی رو جا انداختن؟ مگر نه این که دوست داشتن و دوست داشته شدن، مهم ترین اصل برای چرخهی زندگیِ جانداری از نوع انسان بود؟! به کمد قدیمیم که پر از کتاب و دستنوشته هست، با انزجار نگاه می کنم. محتوای کتابهای داخل این کمد پر از فرمول و روشهای مختلف ترکیب مادهه است . ای کاش فرمولی هم از ترکیب ماده هایی داشتن که نتیجه ش به جای انفجار و مادهی جدید، زندگی کردن می شد. نمیدونم یک بوسه چه قدرتی داشت، که من رو تبدیل کرده بود به عاشق ترین دختر دنیا. حالا دیگه عشق و علاقه ام فقط دیوانه وارپیش می رفت. و این دیوانه وار بودنم به مذاق معشوق، خوش می آمد. من هم که چیزی جز خوشآمد معشوقم نمیخواستم به کارهای از سر جنونم ادامه می دادم. دو روز از اون بوسه گذشته بود و همهی این دو روز رو من تو هر فرصتی که پیش اومده بود راجع بهش حرف زدم! به حتم صد بار رو براش گفتم و هم نوشتم که چقدر اون بوسه رو دوست داشتم . و هر بار با بغضی مهار نشدنی حرفم رو تموم میکردم. خوشحال بودم که حرفهام رو دستمایه ی شوخی و خنده نمیگرفت و هر دیوونتم دختر". بار در جوابم می گفت " من تبدیل شده بودم به خوشبختترین دختر دنیا، چون که این مرد دیوونهام بود . دچارش شده بودم و راه گریزی هم از این همه ادامه دارد

رمان #کوئوکا قسمت سیصدوهشتم چرا؟ با لبخند بزرگی بهم نگاه کوتاهی می ندازه. اخه اون موقع ها اینطوری شده بودم تا بهت نزدیک میشدم تپش قلب می گرفتم! اون شبم خوابم نمی برد رفتم تو حیاط که یه کم باد بخوره به سرم که تو رو دیدم. با خودم گفتم به خشکی شانس ! این دختره نه می ذاره بخوابم نه می ذاره دو ثانیه بهش فکر نکنم . دیدنت اونم پشت اون میله ها، فکرای بدی تو سرم انداخت. این شد که فرار کردم و گذاشتم تا صبح اونجا بمونی تا انقدر من رو هوایی نکنی! هم دارم از حرفهاش لذت میبرم همه خوندل میخورم. -انقدر سخت بود که بهم بگی چه احساسی بهم داری؟ ! -سخت بود، خیلی هم سخت!قلبم تجربهای تازه از ناراحتی رو تجربه میکنه. ناراحتیای که حاصل پذیرفته شدن بود. من رو پذیرفته بود اما به سختی! وقتی می بینم که اومدیم به آپارتمانش اعتراض می کنم . -من می خواستم برم خونه . -خونه اتون اونجاست که من هستم خانوم! دلبری کردن رو خوب بلد بود. با هم وارد آپارتمانش می شیم مستقیم به حموم می ره و ازم میخواد که راحت باشم. خدایا دوباره قرار بود یه حوله بپیچه دورش و جلوی چشمهای منِ خیرندیده رژه بره؟ همین هم شد! یه تیکه حوله پیچید دور خودش و با موهای خیس و صورت تازه اصلاح شده کنارم روی مبل هوار شد. سرش رو گذاشت روی پاهام.میخوام بخوابم، شعر بلدی؟ ! دستم رو آروم روی موهای خیسش می کشم. -اهوم بلدم. صداش خوابآلود شده. -بخون برام. -یه توپ دارم قلقلیه، سرخ و سپید و آبیه، می زنم زمین. ... -صهبا! -دوست نداشتی؟ خوب یکی دیگه می خونم. من یار مهربانم، دانا و خوشزبانم، گویم سخن. ... -صهبا! -اینم دوست نداشتی؟ نظرت با شعر آقا پلیسه چیه؟ یا شعر پاییزه پاییزه برگ درخت می ریزه!پوفی می کشم و اروم میگم: -با این سر و وضع اومدی اینجا خودت رو پهن کردی، میخوای برات شعر هم بخونم! بعدش رو خدا رحم کنه ! خنده ی بیصداش رو وقتی تنش به تکوندخوردن میافته می بینم. دستم رو که بین موهاش هست توی دستش می گیره و روی قفسهی سینه اش می ذاره. از دست رفتن رو هیچ موقع به این شدت حس نکردم! انگشت هام آروم روی پوستش میلغزند دستم رو روی لبهاش می ذاره و آروم می بوسه. دیوونه شدن به همین آسونی ها نمیتونست باشه ! -با لب نمناک لبت را به هوس میبوسم از همین لحظه و تا قطع نفس می بوسم ادامه دارد