فرهیختگان

نگاه مردان یا حجاب زنان، کدام مهم است؟ محمد موسوی‌عقیقی تا به حال از خود پرسیده‌اید که چرا «اجبار» و «توبیخ» در مسأله‌ای مانند حجاب تنها برای زنان است و «نگاه مردان» انگار اهمیتی ندارد؟ حتماً این را هم شنیده‌اید که عده‌ای باور دارند زن خود را بپوشاند تا مرد چشمان‌اش را حفظ کند! به گمان من مطابق شواهد متعددی، اتفاقاً در نگاه به زنان بی‌حجاب، مردان سزاوار توبیخ‌اند. به عبارتی اگر زنی حجاب نداشته باشد و مرد به زن نگاه زننده و خاصی کند، نگاه مرد سزاوار توبیخ و تذکر بوده یا حداقل در اولویت است. برای مدعای خودم چهار دلیل بیان می‌کنم: دلیل اول) آیات ۳۰و۳۱ سوره‌ی نور قرآن در آیه‌ی ۳۰ سوره‌ی نور، وظیفه‌ی مردان را رام کردن چشم از نگاه زننده عنوان کرده: «قُلْ لِلْمُؤْمِنِينَ يَغُضُّوا مِنْ أَبْصارِهِمْ». در این فراز «يَغُضُّوا» به معنای فرو بستن نیست، زیرا اولاً همراه با «مِنْ» تبعیضیه آمده و یعنی برخی نگاه‌های خود را «غض» کنید و ثانیاً در آیه‌ی ۱۹ سوره‌ی لقمان «وَاغْضُضْ مِنْ صَوْتِكَ» به معنای سخن نگفتن نبوده، بلکه به معنای آرام سخن گفتن است. وظیفه‌ی زنان مطابق آیه‌ی ۳۱ سوره‌ی نور به‌ هم وصل کردن دو طرف لباس‌هایی است که چاک ایجاد کرده تا زیبایی‌های بدن، مگر آن‌مقداری که در عرف‌های پیشین معمول بوده، مشخص نشود: «لا يُبْدِينَ زِينَتَهُنَّ إِلَّا ما ظَهَرَ مِنْها وَ لْيَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلى‌ جُيُوبِهِنَّ». قرآن به عنوان کتاب محمد(ص) و سند بالادستی اسلام، برخلاف باور رایج مسلمانان بار تکلیفی مردان را بر دوش زنان نینداخته و تکلیف هر دو را جدا عنوان کرده است؛ به زنان توصیه کرده خود را چنین بپوشانند و به مردان دستور داده نگاه زننده و بد نداشته باشند. دلیل دوم) روایت علی بن سُوَید علی بن سُوَید می‌گوید به امام موسی کاظم گفتم من دچارِ نگاه کردن به زنان زیبارویی شده‌ام که از دیدن آن‌ها به وَجد و شوق می‌آیم، امام به من گفت: ای علی، (نگاهِ تو) هیچ اشکالی ندارد، (البته) فقط تا زمانی که خداوند از نیتِ پاک و خوشایندِ تو با خبر باشد: «علي بن سويد قال: «قلت لأبي الحسن: إنّي مبتلي بالنظر إلي المرأة الجميلة فيعجبني النظر إليها، فقال: يا عليّ لا بأس إذا عرف اللّه من نيتك الصدق...». (الکافی، ج۵، ص۵۵۲) مطابق این روایت، پیشوای هفتم و الگوی شیعیان، زنانِ زیبا و خوش‌اندام را دستور به خانه‌نشینی یا پوشش بیش‌تر نداد، بلکه به مرد و یارِ خود دستور داد تا نگاه‌اش را پاک نگه داشته و از دیده‌ی بد و زننده خودداری کند. دلیل سوم) روایت فضل بن عباس در روایتی بیان شده پیام‌آوراسلام در حجةالوداع برو روی حیوانِ سواری نشسته بود و پشت سر او فضل بن عباس (پسر عموی پیام‌آوراسلام) قرار داشت. زنی از قبیله‌ی خثعم جلو آمد تا از پیشوای دین خود سؤالی بپرسد. فضل خود را کشید و به زیبایی‌های زن چشم دوخت و زن هم او را دید. پیام‌آوراسلام متوجه شد و با دست صورت پسرعموی خود را برگرداند و او را از این نگاه نوع کردن منع کرد: «عبد الله بن عباس قال كان الفضل رديف النبي فجاءت امرأة من خثعم فجعل الفضل ينظر إليها وتنظر إليه فجعل النبي يصرف وجه الفضل». (مسند أحمد بن حنبل، ج۱، ص۷۶، ح۱۵۷) مطابق این گزارش، پیام‌آور ما مسلمانان، تنها مرد نگاه کننده را توبیخ کرد و به زن حاضر هیچ تذکری نداد. آیا رفتار ما الان چنین است؟ دلیل چهارم) روایت عمر بن خطاب در گزارشی آمده روزی مردم در حال طواف بودند، خلیفه‌ی دوم دید صورت جوانی سرخ است. او را صدا زد و پرسید چه کسی تو را زده است؟ جوان گفت علی بن أبی‌طالب(ع) به صورت من سیلی زد. بعد از مدتی علی(ع) آمد و عُمَر علت این سیلی را جویا شد. امام پاسخ داد این جوان ایستاده بود و مداوماً به اندام زنان چشم می‌انداخت، او را در حال این رفتار دیدم و زدم. خلیفه‌ی دوم رو به جوان کرد و گفت: تو را چشمی از چشمان خداوند زد: «فَقَالَ عَليّ رَأَيْته مقاوما إمرأة فأصغيت إِلَيْهِمَا فساءني مَا سَمِعت فشججته فَقَالَ عمر أصابتك عين من عُيُون الله تَعَالَى». (نوادر الأصول الترمذی، ج۲، ص۲۰۶) حال آیا در جامعه‌ی ما که اولاً مناقشات زیادی پیرامون شرعی بودن حجاب امروزی وجود دارد، ثانیاً فقیهان متعددی پوشش برخی از اندام زنان مانند موی و گردن یا بخش‌هایی از بازو و ساق پا را واجب ندانسته‌اند ولی نگاه ناپسند را تمام فقیهان حرام شرعی می‌دانند، ثالثاً زنان به هر دلیلی نمی‌خواهند پوشش شرعی داشته باشند، رابعاً بنا به فراز «ذلِكَ أَدْنى‌ أَنْ يُعْرَفْنَ فَلا يُؤْذَيْنَ» در آیه‌ی ۵۹ سوره‌ی احزاب در انتخاب پوشش و میزان آن مختارند، آیا باید صرفاً زنان توبیخ شوند و از بالاتر یا حداقل موازی (نگاه مردان) چشم پوشید؟ درحالی‌که این مستندات نشان می‌دهد اولویت، توبیخ مردانی است که به زنان نگاهِ ناپسند دارند. به نظر نگاه مردسالارانه به حجاب، باعث چنین تبعیضی است. #فرهیختگان راهی به رهایی

شورش علیه سیاست منصوره محمدی خبرنگار گروه سیاست منبع:روزنامه هم میهن۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۳ دفتر طرح‌های ملی پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات ایران در زمستان سال گذشته، از موج چهارم پیمایش ملی ارزش‌ها و نگرش‌های ایرانیان رونمایی کرد. داده‌های این موج به شیوه پیمایشی و براساس مصاحبه حضوری با مشارکت ١۵ هزار و ٨٧٨ نفر و از افراد ١۵ سال به بالا در ٣١ استان کشور انجام شد و افراد شرکت‌کننده در این پیمایش به‌صورت تصادفی انتخاب شدند. یافته‌های این گزارش ملی در بخش‌های مختلفی از جمله نگرش‌های اقتصادی، مشارکت سیاسی، مسائل و مشکلات کشور، آزادی سیاسی، آزادی‌های اجتماعی، فرهنگی و امنیتی ازجمله مواردی است که در این موج به آن پرداخته شده است. از بهمن‌ماه سال گذشته تاکنون اطلاعات آماری این پیمایش در اختیار عموم قرار نگرفته است، هرچند که صابر جعفری‌کافی‌آباد، رئیس مرکز طرح‌های ملی هفته گذشته در نشست خبری اعلام کرد که مجلدی از نتایج این موج به‌زودی منتشر خواهد شد. اما مرکز تحقیقات اجتماعی و داده‌کاوی شناخت در گزارشی برخی یافته‌ها را با موج‌های قبلی این پیمایش مقایسه کرده است و برخی داده‌های آماری را که در اختیار معدودی از پژوهشگران قرار گرفته، ارزیابی کرده است. در بخشی از این پیمایش تحولات نگرش‌های سیاسی کشور در دو بخش (پنج سال گذشته و پنج سال آینده) بررسی شده است. در بخش نخست این پیمایش، یک سوال مشترک؛ (از نظر شما وضعیت سیاسی نسبت به ۵ سال گذشته چه تغییری کرده است؟) از شرکت‌کنندگان مطرح و سپس براساس جنسیت، سن، درآمد، تحصیلات و محل سکونت نتایج مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته است. نگرش عمومی نسبت به وضعیت سیاسی کشور حاکی از آن است که بیش از نیمی از مردم (۵۵/۵ درصد ) در سال ۱۴۰۲ معتقدند که وضعیت در ۵ سال آینده بدتر خواهد شد، حال آنکه این پیش‌بینی در سال ۱۳۹۴ بسیار کمتر بوده است(۲۲/۲ درصد). از سوی دیگر درحالی‌که ۲۸/۴ درصد معتقد به بهبود شرایط هستند، ۱۶ درصد نیز معتقدند که شرایط فرقی نخواهد کرد. در این بخش پژوهش نیز ابهامات و سوالاتی مطرح است که دلایلی برای آنها اعلام نشده است. از جمله اینکه چه مسئله‌ای باعث شده است که پیش‌بینی‌ها نسبت به وضعیت سیاسی کشور در آینده اندکی بهبود پیدا کند و معیارهای بهبود وضعیت سیاسی در آینده چه خواهد بود؟ متن کامل یادداشت در instant view #فرهیختگان راهی به رهایی

فردوسی و اهمیت شاهنامه- محمدعلی فروغی شاهنامه فردوسی هم از حیث کمیت هم از جهت کیفیت بزرگترین اثر ادبیات و نظم فارسی است، بلکه می توان گفت یکی از شاهکارهای ادبی جهان است، و اگر من همیشه در راه احتیاط قدم نمی زدم، می گفتم که شاهنامه معظم ترین یادگار ادبی نوع بشر است. تاریخ ملی ایرانیان نخستین منت بزرگی که فردوسی بر ما دارد احیا و ابقای تاریخ ملی ماست. هرچند جمع آوری این تاریخ را فردوسی نکرده و عمل او تنها این بوده است که کتابی را که پیش از او فراهم آمده بود بنظم آورده است ولیکن همین فقره کافیست که او را زنده کننده آثار گذشته ایرانیان بشمار آورد.  چنانکه خود او این نکته را متوجه بوده و فرموده است: "عجم زنده کردم بدین پارسی" و پس از شماره ی اسامی بزرگانی که نام آنها را ثبت جریده ی روزگار ساخته می گوید: چون عیسی من این مردگان را تمام سراسر همه زنده کردم بنام ایرانی بی شاهنامه: چرخ چنبر اگر فردوسی شاهنامه را نظم نکرده بود این روایات بحالت تاریخ بلعمی و نظایر آن در می آمد که از صدهزار نفر یک نفر آنها را نخوانده بلکه ندیده است، و شکی نیست در اینکه اگر سخن دلنشین فردوسی نبود، وسیله ی ابقای تاریخ ایران همانا منحصر بکتب امثال مسعودی و حمزه بن حسن و ابوریحان میبود که همه بزبان عرب نوشته شده و اکثریت عظیم ایرانی ها از فهم آن عاجزند. شاهنامه فردوسی از بدو امر نزد فارسی زبانان چنان دلچسب واقع شده که عموما فریفته آن گردیده اند. هرکس خواندن می توانست، شاهنامه را می خواند و کسی که خواندن نمی دانست در مجالس شاهنامه خوانی برای شنیدن و تمتع یافتن از آن حاضر می شد. کمتر ایرانی بود که آن داستان ها را نداند و اشعار شاهنامه را از بر نخواند و رجال احیا شده ی فردوسی را نشناسد. وظیفه هر ایرانی بعقیده ی من وظیفه هر ایرانی است که اولا خود با شاهنامه مانوس شود، ثانیا ابناء وطن را بموانست این کتاب ترغیب نماید و اسباب آن را فراهم آورد. مختصر، فردوسی قباله و سند نجابت ملت ایران را تنظیم فرموده، و همین کلمه مرا بی نیاز می کند از اینکه در توضیح مطلب و پافشاری در اثبات مقام فردوسی از این جهت بطول کلام بپردازم.  وقایع تاریخی و اعتقاد به حقیقت  بی موقع نمی دانم که جواب این اعتراض را بدهم که: غالب روایاتی که فردوسی در شاهنامه نقل کرده، یا تمام عاری از حقیقت است یا مشوب بافسانه می باشد و درین صورت چگونه میتواند سند تاریخ ما محسوب شود؟ غافل نباید شد از اینکه مقصود از تاریخ چیست و فواید آن کدام است. البته در هر رشته از تحقیقات و معلومات حقیقت باید وجهه و مقصود باشد و خلاف حقیقت مایه ی گمراهی است. اما در این مورد مخصوص، مطابق واقع بودن یا نبودن قضایا منظور نظر نیست. همه اقوام و ملل متمدن مبادی تاریخشان مجهول و آمیخته بافسانه است و هراندازه سابقه ی ورودشان بتمدن قدیمتر باشد این کیفیت در نزد آنها قویتر است، زیرا که در ازمنه ی باستانی تحریر و تدوین کتب و رسائل شایع و رایج نبود، و وقایع و سوانحی که بر مردم وارد می شد فقط در حافظه ی اشخاص نقش می گرفت و سینه به سینه از اسلاف باخلاف می رسید و ضعف حافظه یا قوت تخیل و غیرت و تعصب اشخاص، وقایع و قضایا را در ضمن انتقال روایات از متقدمین به متاخرین متبدل می ساخت و کم کم بصورت افسانه در می آورد. خاصه اینکه طبایع مردم عموما بر این است که در باره اشخاص یا اموری که در ذهن ایشان تاثیر عمیق می بخشد افسانه سرایی می کنند، و بسا که بحقیقت آن افسانه ها معتقد و نسبت بآنها متعصب می شوند.   مایه اتحاد: یادگار گذشته  حاصل اینکه تاریخ باستانی کلیه ی اقوام و ملل بالضروره افسانه مانند است. هر قومی برای اینکه میان افراد و دسته های مختلف او اتفاق و اتحاد وهمدری و تعاون موجود باشد، جهت جامعه و مابه الاشتراک لازم دارد؛ و بهترین جهت جامعه در میان اقوام و ملل، اشتراک در یادگارهای گذشته است، اگر چه آن یادگارها حقیقت و واقعیت نداشته باشد. چه شرط اصلی آنست که مردم بحقیقت آنها معتقد باشند، و ایرانیان همواره معتقد بوده اند که پادشاهان عظیم الشان، مانند جمشید و فریدون و کیقباد و کیخسرو داشته و مردان نامی مانند کاوه و قارن و گیو و گودرز و رستم و اسفندیار میان ایشان بوده که جان و مال و عرض و ناموس اجدادشان را در مقابل دشمنان مشترک مانند ضحاک و افراسیاب وغیره محافظت نموده اند. به عبارت اخری، هر جماعتی که کاوه و رستم و گیو و بیژن و ایرج و منوچهر و کیخسرو و کیقباد و امثال آنان را از خود می دانستند. ، ایرانی محسوب بودند و این جهت جامعه، رشته ی اتصال و مایه ی اتحاد ملیت ایشان بوده است. http://www.iranboom.ir/hakime-tos/hakime-tos/445-ferdosi-ahamiat-shahnameh.html #فرهیختگان راهی به رهایی

داستان زندگی اسدالله علم، وزیر دربار رازهای زندگی خصوصی شاه چگونه فاش شد؟ #فرهیختگان راهی به رهایی

نصرالله پس از جنگ ۳۳ روزه گفته بود: اگر بپرسید الان ۱۱ ژوئيه ۲۰۰۶ است و یک درصد احتمال می‌دادیم که ربودن دو اسرائيلی به چنین جنگی منجر شود، آيا باز هم عمليات را انجام می‌داديم؟ میگویم قطعا نه؛هم به دلايل انسانی و اخلاقی، هم نظامی و سياسی. ✍ ناصر دانشفر بیش از هفت ماه از آغاز طوفان الاقصی می‌گذرد و آثار تورنادویی را که در روز نخست این رخداد پیش‌بینی کرده بودم، به وضوح در نقشهٔ فوق قابل رؤیت است. آگاهان بر این باورند که بازسازی غزه به بیش از دو دهه زمان نیاز دارد، بگذریم که آثار روحی و روانی آن تا ابد ممکن نیست. اینک از رهبران حماس و حضرت‌آقا می‌پرسم که آیا اگر احتمال می‌دادید که این عملیات با چنین عواقبی روبرو خواهد شد، باز هم به انجام آن اصرار داشتید؟ من چقدر خام و ساده‌ام که گمان دارم اینها به دلیل این تبعات ویرانگر از کردهٔ خود نادم و پشیمان هستند. مگر نه اینکه جناب خامنه‌ای در دیدار اخیر خود با اسماعیل هنیه فرموده‌اند که قطعاً شما پیروز نهایی هستید. در اندیشهٔ حضرات، جایی برای ندامت و اقرار به اشتباه وجود ندارد و فردا اگر صلحی برقرار شود بر طبل پیروزی خواهند کوبید. #فرهیختگان راهی به رهایی

گفت‌وگوی تصویری سینماسینما با محمدعلی علومی، نویسنده، اسطوره‌شناس، پژوهشگر و طنزپرداز علومی شامگاه یکشنبه در سن ۶۳ سالگی در منزل شخصی‌اش درگذشت #فرهیختگان راهی به رهایی

جزئیات کم‌اهمیت، نامزد نهایی جایزهٔ ملی کتاب، و نامزد جایزهٔ بوکر، در تابستان 1949 شروع می‌شود، یک سال پس از جنگی که فلسطینیان آن را نکبت می‌خوانند و اسرائیلی‌ها جنگ استقلال ـ فاجعه‌ای که منجر به آواره شدن و تبعید حدود 700000 نفر شد. سربازان اسرائیلی عده‌ای از بادیه‌نشینان را در صحرای نقب به قتل می‌رسانند و از میان قربانیان نوجوانی فلسطینی را اسیر می‌گیرند، به او تجاوز می‌کنند، او را می‌کشند، و در صحرا دفن می‌کنند. سال‌ها بعد، زن جوانی در رام‌الله مشتاق فهم حقایق مربوط به این واقعه می‌شود، واقعه‌ای که درست ۲۵ سال مانده به روز تولد او رخ داده است. عدنیه شبلی این دو روایت را هنرمندانه تصویر می‌کند و نشان می‌دهد که حال چگونه در تسخیر گذشته باقی می‌ماند. داستانی لطیف و تأملی عمیق و تکان‌دهنده دربارهٔ خاطره و تجربهٔ جاری فلسطینی از جنگ، خشونت، زندگی تحت اشغال، و اسارت در خانهٔ خود. «...مرزهای تحمیلی بین چیزها در این‌جا بسیار است. باید به آن‌ها توجه و از میان آن‌ها عبور کرد، کاری که در نهایت همه را از عواقب خطرناک حفظ می‌کند. به‌رغم تمام چیزهای دیگر، این کار به فرد احساس آرامش می‌دهد. برخی افراد هستند که با استادی از میان مرزها عبور می‌کنند، و هرگز از آن تخطی نمی‌کنند، اما این افراد معدودند و من یکی از آن‌ها نیستم. به محض این‌که مرزی را می‌بینم، یا به سمت آن می‌روم و از رویش می‌پرم، یا یواشکی پا را یک قدم از آن فراتر می‌گذارم. هیچ یک از این دو رفتار من آگاهانه نیست، یا ریشه در میلی از پیش اندیشیده برای مقاومت در برابر مرزها ندارد؛ بیشتر شبیه به حماقت محض است...» جزئیات کم‌اهمیت | عدنیه شبلی | ترجمهٔ امیرحسین مهدی‌زاده | نشر همان | ۱۱۸ صفحه | جلد نرم | پخش: گسترش / صدای معاصر / سرزمین / پیام امروز / دوستان / چشمه + امکان سفارش و ارسال پستی ارتباط با نشر همان: Telegram: @HamanPublications Instagram: @HamanPub Email: [email protected] Phone: (+98) 9912010456 #فرهیختگان راهی به رهایی

لایحه بودجه تابلویی است از «غارت» و «تقسیم غنائم»... ج.ا یکی از پرهزینه‌ترین کشورها در حوزه سرکوب و حوزه پروپاگانداست؛ پول‌پاشی برای اعمال زور و سرکوب و نیز فریب و پروپاگاندا؛ شرکت سهامی زر و زور و تزویر. مسئله دیگر تقسیم غنائم برای خریدن افراد و موسسات است. جلوی هر فرد و موسسه‌ای سهمی می‌اندازند تا آنها را محتاج و تبدیل به عناصر خودشان بکنند. آن‌چه شیران را کند روبه مزاج؛ احتیاج است، احتیاج است، احتیاج! متاسفانه این وابستگی مالی فقط در صف حکومت نیست بلکه در میان برخی از صف مقابل هم هست؛ در بخشی از کسانی که با چشمان دریده در رسانه‌ها حاضر می‌شوند و از جنایت جنگی و نسل‌کشی اسرائیل دفاع می‌کنند! در حالی که وجدان‌های بیدار جوانان و دانشجویان در بسیاری از کشورها در حال اعتراض به این فجایع ضدانسانی هستند. تجارب مکرر نشان داده که دین پولکی و دین زورکی نه جواب می‌دهد و نه پایدار می‌ماند. فردی مطلع و مرتبط با سفارت‌خانه ج.ا در یکی از کشورهای اروپایی تعریف می‌کرد... گفتگوی رضا علیجانی با ایران اینترنشنال رهبر ج.ا تعابیری مثل جنگ نرم، تهاجم فرهنگی و ... دارد. حضرات دید خواص-عوام به جامعه دارند و فکر می‌کنند می‌توانند دست به مهندسی افکار مردم بزنند. آنها شهروندان را انسان‌های صاحب فکر و دارای عاملیت نمی‌بینند. بنابر همین نگاه است که پول‌های عظیمی را خرج به گمان خود امور فرهنگی و پروپاگاندا می‌کنند. ج.ا سعی می‌کند بدنه ولایی را به خود وابسته کند و جامعه هم یا باید تسلیم شود و یا باید سرکوب شود. اما این شیوه دیگر جواب نمی‌دهد و شکست خورده است. لایحه حجاب و عفاف که هنوز به طور نهایی تصویب نشده است نمونه مهمی از یک شکست است. ۲۶ نهاد مسئول و متولی مسئله حجاب و عفاف بوده‌اند! این لایحه تمرکزش بر جریمه کردن بی‌حجابان است یعنی دیگر نه تبلیغات و پروپاگاندا کار می‌کند و نه سرکوب و بگیر و ببند. در دهه شصت فردی بودجه سنگینی برای پژوهش در باره «سیاست‌های اسلام در رابطه با آب‌های بین‌الملل» گرفته بود! در صدر اسلام اصلا مسلمانان، پیامبر و ائمه چه شناختی از آب‌های بین‌الملل داشته‌اند که حالا بخواهند اقوال و احادیث آنها را مبنای استخراج سیاست اسلام در این باره قرار دهند!؟ هر وقت رهبر ولایی تعابیر خاصی را مطرح می‌کند(مثل اقتصاد دانش‌بنیان) و یا در عید نوروز اسمی برای هر سالی تعیین می‌کند،عده‌ای مرد رند هم پیدا می‌شوند که به همین بهانه‌ها بودجه‌های کلان می‌گیرند! یکبار سفارت ج.ا شنیده بود که امام جماعت بزرگترین مسجد مسلمانان احتمالا با دریافت پول از مجاهدین قصد دیدار با خانم مریم رجوی را دارد. بلافاصله آنها پول زیادی به آن امام جماعت می‌دهند. ماشین خانم رجوی از میانه راه برمی‌گردد! در حالی که در داخل کشور مردمانی هزاران نفره و میلیون نفره از اسلام و تشیع خارج می‌شوند، حضرات می‌خواهند با پول‌پاشی در آفریقا عده‌ای را ده نفره و صد نفره شیعه کنند. حضرات با پول پاشی در یکی از قبایل در آفریقا عده‌ای را به گمان خود شیعه کرده بودند و روز تاسوعا شاهد عزاداری و بزرگداشت امام حسین توسط آنها بوده‌اند اما با کمال تعجب می‌بینند آنها روز عاشوراعلیه شیعه حرف می‌زنند! بعد متوجه می‌شوند که سفارت عربستان پول زیادی به آنها داده است. همان گونه که کلیت ج.ا نه مشروعیت دموکراتیک دارد و نه مشروعیت کارآمدی؛ سیاست خارجی و داخلی‌اش هم همین طور است؛ از جمله در پروپاگاندا برای سیاست‌های فرهنگی که به جز غارت منابع مردم فقیر حاصلی برای ج.ا ندارد. #فرهیختگان راهی به رهایی

جنگ مدرن بی‌رحمانه و سنگدلانه است، به زنان باردار و نوزادان رحم نمی‌کند؛ کشتار و تخریب بی‌رویه است. به حقوق بی‌طرف‌ها احترام نمی‌گذارد. میلیون‌ها نفر کشته شده، به بردگی گرفته شده، یا از مکان‌هایی که اجدادشان قرن‌ها در آن می‌زیستند، رانده می‌شوند. هیچ‌کس نمی‌تواند پیش‌بینی کند که در فصل بعدی این نبرد بی‌پایان چه رخ خواهد داد. این ربطی به بمب اتمی ندارد. ریشه‌ی شر، ساختن سلاح‌های جدید و وحشتناک‌تر نیست. ساخت سلاح جدید اساس پیروزی است. این احتمال وجود دارد که دانشمندان روش‌های دفاعی در برابر بمب اتمی را کشف کنند. ولی این امر چیزی را دگرگون نمی‌کند، بلکه فقط روند نابودی کامل تمدّن را برای مدتی به تأخیر می‌اندازد. کنش انسانی لودویگ فون میزس #فرهیختگان راهی به رهایی

‍ آقای خاتمی در این موقعیت نمانید ✍ ناصر دانشفر بی‌شک عبور از جایگاه گدایی قدرت و قرار گرفتن در کنار مردم، گامی بلند از جانب جبههٔ اصلاحات است. اما برای آقای خاتمی و اردوگاه اصلاح‌طلبان عزیمت از آن نقطه و نشستن در موضع جدید، قدمی متناسب با پتانسیل موجود در این تشکل نیست. جایگاه جبههٔ اصلاحات اگر از وضعیت کنونی به محل نقادی صریح و بدون مماشات نظام ارتقاء پیدا نکند، نقش فردی را دارد که از کما درآمده و اکنون حیات نباتی دارد و طبیعتاً اگرچه اطرافیان از نفس کشیدن او خوشحالند، اما به اینکه از او کاری برآید امیدی ندارند. من بر این باور دارم که با قرار گرفتن خانم منصوری در رأس جبههٔ اصلاحات، اکثریت احزاب صلاح‌طلب عملاً ریل عوض کرده و رویکردهای آنان همسویی بیشتری با خواسته‌های مردم پیدا کرده است، اما بر این عقیده‌ام که ظرفیت این جبهه بسیار فراتر از اینها می‌باشد. اصلاح‌طلبان باید بدانند که اگر با قوت و قدرت کامل در برابر مشکلات جاری حاکم بر کشور اعلام موضع نمایند، آرام آرام حیثیت از دست رفته خود را بازسازی خواهند نمود. به گمانم سالها بازی در زمین حاکمیت و باختن همه چیز، باید اصلاح‌طلبان را به این واقعیت رسانده باشد که از ترس مرگ نباید خودکشی‌ نمود. عزت زیاد #فرهیختگان راهی به رهایی