فرهیختگان

حمایت از توماج صالحی در مشهد تصاویر و کلام توماج در خیابانها تکثیر شده #فرهیختگان راهی به رهایی

چرا در دانشگاه های ایران نه؟!! از سه روز پیش اعتراضات و تحصن های دانشجویی در آمریکا-اروپا را سخت پیگیرم. چه شور و شوق و غوغا و بگیر و ببندی. اعتراض های دانشجویی در دانشگاه های جهانی ییل، تگزاس،‌ هاروارد، نیویورک، جورج تاون، امرسون، کالیفرنیای جنوبی، اموری درجورجیای آتلانتا، پاریس و ...علیه اسرائیل و استمرار جنگ غزه، همچنان که از تلویزیون دارم می بینم،‌ ادامه دارد. بی وقفه و پر شر و شور. زن و مرد، استاد و دانشجو،‌ سیاه و سفید و اسپانیولی و آسیای شرقی و خاورمیانه ای، با مشتان گره کرده و فریاد زنان بر سر نتانیاهو وگاه حمس. ولی چرا کمترین صدایی از این گونه فریادهای خود جوش و غیر حکومتی در دانشگاه های جمهوری اسلامی نیست؟! چرا دانشگاه های جمهوری اسلامی اعم از دانشجو و استاد و ...در این معرکه جهانشمول برکنارند و حتی حوصله جدی پیگیری و تفسیر و تحلیل تحولات جنگ را هم به خود نمی دهند؟! رهبران و مدیران جمهوری اسلامی نمی خواهند به کند و کاو در باره این خاموشی همگانی دانشگاه ها بیندیشند؟! یا پاسخ آن را وجدان کرده اند؟!تا جایی که به‌ احساس و تلقی کنونی من بر می گردد،‌ هیچ عاملی نخواهد توانست بدنه انسانی دانشگاه های جمهوری‌اسلامی را در مسیر استراتژی حکومت وتبلیغات رسانه ملی قرار دهد.‌ قهر سیاسی دانشگاه هزاران نکته در خود نهفته دارد. یدالله کریمی‌پور #فرهیختگان راهی به رهایی

سخنان جمیله علم الهدی و وضعیت زنان از زینب جلالیان تا صدیقه وسمقی و نرگس محمدی اجلال قوامی جمیله علم الهدی همسر سید ابراهیم  رئیسی با اشاره به اخباری که رسانه های غربی درباره برخورد بد با زنان منتشر می کنند، گفت: از رسانه های غربی می خواهم که به ایران بیایند و وضعیت را خودشان ببینند.این سخنان بانوی پاستور نشین را باید به فال نیک گرفت و از آن استقبال کرد.اگر چنین امکانی برای ورود رسانه های غربی  برای ارائه گزارش از وضعیت زنان در ایران فراهم است و همسر رئیس جمهور از آن خبر داده است پس بلادرنگ این رسانه ها به ایران بیایند و از وضعیت زینب جلالیان، صدیقه وسمقی و نرگس جلالیان و دیگر فعالان حقوق زنان گزارش و خبر تهیه کنند تا خیال همه از بابت وضعیت خوب  زنان در ایران راحت شود! #فرهیختگان راهی به رهایی

"طرح نور" یا سفیران تاریکی ، نفرت و کینه فاطمه گوارایی آغاز سال جدید با اعلام محدودیت شرعی و قانونی “داشتن حجاب” و حرام شرعی و سیاسی خواندن “کشف حجاب “همراه شد و این ادامه همان استراتژی چند لایه ، چند وجهی و چند ابزاری " بازدارندگی " جمهوری اسلامی در بعد از سرکوب جنبش مهسا در مواجهه با مطالبات و خواسته‌های طیف‌های بی‌شماری از مردم ایران و به طور مشخص زنان به شمار می‌رود. حکومت با اطلاق موضوع زنان در استراتژی دشمنانش تاکید کرد که در این باره "عقب‌نشینی " نخواهد کرد . پلمپ مکان‌هایی که پذیرای زنان دارای پوشش اختیاری بودند ،ارسال اس‌ام‌اس‌های هشداردهنده ، جریمه و توقیف وسیع وسایط نقلیه که در آن زنان از پوشش اختیاری استفاده می‌کردند ، دستگیری و تشکیل صدها هزار پرونده در سراسر کشور در این رابطه و جریمه های سنگین برای تحت فشار قرار دادن خانواده ها و نیز تلاش برای تهیه و تصویب قانون "حجاب و عفاف" به عنوان بخش هایی از این استراتژی چند لایه تاکنون مورد بهره برداری قرار گرفته است . حکومت با بهره‌گیری از فضای ناشی ازحملات و درگیریهای ایران و اسرائیل و قرار گرفتن ایران و منطقه در یک فضای امنیتی و نظامی با تاکید بر مقابله با هنجارشکنی دینی با قوای تازه به میدان آمده و عملیات موسوم به عفاف و حجاب را از ۲۵ فروردین برای الزام زنان جامعه به رعایت حجاب حکومتی و تهدید به برخورد با کسانی که از آن سرپیچی نمایند را به اجراء گذاشته است . پیرو آن نیروهای "آتش به اختیار "را در نقش" آمران به معروف "راهی کوچه و خیابان‌های شهرها کرده تا همان گونه که سلطان محمود "قرمطی" در جهان می جست، با ورودی جهادی به صحنه ، بگردند تا زنانی را که حجابشان با مترومیزان‌های جمهوری اسلامی ناهمخوانی دارد جستجو کرده و «با هنجارشکنی دینی برخورد کنند.»  حال در میان این نزاع چند آرمیتا و مهسای دیگر باید جان خود را از دست دهند، مهم نیست.  مهم آن است که خیمه حکومت و ایدئولوژی کذایی مورد ادعای حضرات پابرجا بماند. واقعیت غیرقابل‌انکار آن است که آزادی پوشش خواست بخش قابل‌توجهی از لایه‌های مختلف جامعه جوان ایران است و به همین دلیل نیز حکومت با هیچ ترفندی قادر نیست به مهار آن بپردازد بویژه که پدران و مادران نسل‌های جوان‌ نیز خود بعضاً اعتقاد و التزام به حجاب اجباری ندارند و ازاین‌روی فرزندان خود را در این مورد حمایت می‌کنند و در نهایت این فرآیند عملاً به ابزاری برای ابراز مخالفت با حکومت نیز تبدیل شده است. حکومتی که با انواع بحران‌های بزرگ چون ناکارآمدی و فساد سیستماتیک درهم آمیخته شده و به جای ارائه راه حل برای مسائل بنیادین چون فقر و فساد به مسئله حجاب زنان به عنوان اولویت اول حاکمیت می‌پردازد . حکومت با طرح وابسته بودن مخالفان حجاب اجباری به جریان‌های وابسته به خارج جرقه جنگی دیگر را با نام "طرح نور" و " سفیران مهر" که جز تاریکی و نفرت و کینه چیزی را با زنان این سرزمین به همراه نداشته و دستاوردی به همراه نخواهند داشت کلید زده است. طرحی که به گزارش رسانه ها و بنابر اعتراف دبیر ستاد امر به معروف و نهی از منکر یک طرح امنیتی است . تشدید سیاستهای گشت ارشادی در دانشگاه‌ها و تنگ کردن فضای دانشگاه با استناد به قانونی که به گفته نماینده مهاباد هنوز به صورت شکلی مورد تصویب شورای نگهبان قرار نگرفته است ، مسدودسازی صفحات پرمخاطب اینستاگرام ، هوشمندسازی طرح نور برای شناسایی زنان فاقد حجاب و بازداشت نزدیک به ۵۰۰ زن و دختر تنها در روز اول اجرای طرح درتهران  فقط بخش کوچکی از اقدامات بخش افراطی حکومت برای برگردانده اوضاع به قبل از مهسا از 15 فروردین بدینسو به شمار می‌رود. هنوز جامعه از شوک لشکرکشی جدید حکومت علیه زنان خارج نشده که محکومیت توماج صالحی به اعدام نیز رقم می‌خورد. براستی هدف و پیام حاکمیت از دست یازیدن به این اقدامات چیست؟ فقدان راه حل برای تبدیل یک حکومت ناکارآمد به حکومتی توانمند و کارآمد ، فقدان توان مقابله با فساد سیستماتیک که چون سرطان تمامی تاروپود حکومت را در خود گرفته است ، فقدان توان ارائه برون رفت برای حل معضلات و بحرانهای جامعه و خروج آن از سیاهچاله فلاکت و بدبختی  و از همه مهمتر بحران عدم مشروعیت و .... حکومت را بر آن داشته تا در شرایطی که نگرانی برای گسترش دامنه درگیری‌ها و احتمال وقوع جنگ در فضا سایه گسترده از سرکوب زنان به عنوان ابزاری برای ایجاد جو رعب و وحشت، نمایش اقتدار،  سرکوب  و حفظ و بازسازی روحیه نیروهای سرخورده  و پیشگیری از موج اعتراضات بعدی بهره بگیرد..../ ایران فردا متن کامل: https://cutt.ly/Kw6VeJoG #فرهیختگان راهی به رهایی

قتل صدا کاری از پلانتو کاریکاتوریست فرانسوی در قتل ویکتور خارا به دست کودتاچیانِ پینوشه #توماج_صالحی #فرهیختگان راهی به رهایی

طبق اخبار رسیده #موعود_شمخانی برادرزاده #علی_شمخانی دبیر شورای امنیت ملی بازداشت شده است. #ناجی_شمخانی برادر علی شمخانی یکی از افرادی بود که همراه با #حاجیان دلال ‌پلاک‌های میلیون‌دلاری در امارات که اقدام به پول‌شویی و سفید‌کردن پول‌های تیم شمخانی می‌کرد، همکاری نزدیک دارند. #حسین_شمخانی به عنوان مدیر اصلی این مجموعه در خارج از ایران بابت پرونده‌های گسترده مانند دور زدن تحریم ایران و روسیه راه‌های فرار کمی دارد. #فرهیختگان راهی به رهایی

https://t.me/arshivefarhikhtegan/1557 لینک بالا مربوط به خبر تجمع گروهی از استادان دانشگاه تهران در حمایت از اعتراض استادان و دانشجویان آمریکایی است و در اعتراض به رفتار خشونت‌آمیز پلیس با آن‌ها. پرسشی داشتم از این استادان گرانقدر! اگر این کار شما برای کسب امتیاز ارتقاء و همدلی با سیاست‌های مضحک و تباه حکومت است که هیچ! زبان مشترکی نیست و بگذریم! اما اگر عنوان کار خود را حق‌طلبی می‌گذارید و اعمال سیاست داغ و درفش در محیط دانشگاه را ناپسند می‌شمارید، از شما می‌پرسم چرا ندای حق‌طلبی‌تان و امضای شما ذیل یکی از بیانیه‌های حمایت از دانشجویان زندانی و استادان تعلیق و اخراج شده در پی اعتراضات ۱۴۰۱ در همین کشور دیده نشد؟ هنوز پرونده‌ی تعلیق و توبیخ دانشجویان دانشگاه‌های مختلف از تهران و بهشتی و شریف گرفته تا دانشگاه‌های دولتی و آزاد دورترین شهرستان‌ها باز است؛ هنوز فضای دانشگاه‌های ما امنیتی است و جوانان ناامید و سرخورده، هیچ آینده‌ی روشنی را پیش رو نمی‌بینند. شما چقدر برای رفع مشکلات هموطنان خود و جوانان سرزمین خود و همکاران خود تلاش کردید؟ لابد ویدئوهای رسیده از وضع دانشگاه‌های آمریکا را می‌بینید و مثلا به زنجیر انسانی استادان در حمایت از دانشجویان‌شان آفرین و مرحبا می‌فرستید! خیلی هم عالی، اما حتما خبر دارید که چه تعداد از همکاران شما به سبب کاری مشابه در پاییز ۱۴۰۱، وقتی که در حمایت از دانشجویان معترض و برای جلوگیری از درگیری میان آنها و لباس‌شخصی‌ها و همه‌ی کسانی که وضع دانشگاه را به آشوب کشیده‌بودند، زنجیره‌ی انسانی تشکیل دادند یا فقط به سبب امضای یک بیانیه، به سرعت تعلیق و اخراج شدند؛ اگر پیمانی بودند دیگر قراردادشان تمدید نشد و در موارد متعدد استادان رسمی هم بعد از دهه‌ها تدریس و تلاش بیکار شدند! چرا قلب شما برای آن سر دنیا می‌تپد ولی هیچ عاطفه‌ای به هم ‌میهنان خود ندارید؟! چرا رگ گردن شما برای ستمی که بر بچه‌های همین سرزمین رفته هیچ وقت متورم نشد و صدایی از شما برنخاست؟! 

نگار ذیلابی استاد تعلیقی ( از اول آذر ۱۴۰۱ ) دانشگاه شهید بهشتی تاریخ و تمدن

#فرهیختگان راهی به رهایی

جامعه‌ی کارگری و او که گفت :"خدا هم کارگر است." تقی رحمانی در روز کارگر ۱۳۵۸ بود که خمینی این جمله را گفت : "خدا کارگر است." و بخش زیادی از نیروهای سیاسی را دچار انحراف در تحلیل کرد. هرچند که خدا نمی‌توانست کارگر باشد آن هم کارگری که بدست سرمایه‌دار کنترل می‌شود. این تعریف از خدا در آن زمان بُولد شد و طرفدار پیدا کرد که بله خدا هم طرفدار سرمايه‌داران نیست در سمت کارگران ایستاده است. در صورتی که خمینی درکی از مناسبت سرمایه و کار نداشت و جمله‌ای غیر دقیق و پراکنده در روز کارگر برای کارگران گفته بود که به نفعش هم تمام شد. روز کارگر، روزی مبارک برای زحمات کارگران و روزی مهم برای جریانات چپ، دموکرات و غیره است. این روز را کارگران به عنوان نمادی مهم بر جامعه سرمایه‌داری تحمیل کرده‌اند. خمینی چنین درکی از مناسبات کارگری نداشت. بعدها معلوم شد که اصلا او، اقتصاد را برای گاو و خر می‌داند! خامنه‌ای امروز از جامعه کارگری می‌گوید اما او برخلاف خمینی، نسبت به سخنی که می‌گوید آگاهی دارد. جامعه‌ی کارگری خامنه‌ای شامل کارگران هم میشود. او از کار به عمل می‌رسد؛ یعنی کارگر هم کسی است که عمل می‌کند عمل آن هم مادی و هم معنوی است.  البته در کنار دیگران، در نتیجه اهمیت کار را (نه کارگر را) در اسلام توضیح می‌دهد که در این میانه کارگران هم نقشی در آن دارند. این نسبت برقرار کردن میان کار و عمل و کارگر، بدون هیچ منطق صورت می‌گیرد. چرا که "عمل" در مفهوم دینی آن با کار و کارگر هم‌خوانی مستقیم ندارد. در سخن خامنه‌ای بحث سلطه و استثمار یا مسائلی از این قبیل مطرح نیست بلکه سخن از کار است. در این دیدگاه عمل، شامل صاحب سرمایه و کارگر است. در نتیجه کار به جای کارگر می‌نشیند و کار اهمیت پیدا می‌کند. در این اهمیت، استثمار امری ثانوی می‌شود و برای اینکه کار بهتر شود حتی استثمار نادیده گرفته می‌شود. نکته‌ی دیگر آن است که خامنه‌ای کلاسیک‌ترین تعریف را از تولید می‌دهد و می‌گوید؛ وقتی تولید شود همه بهره می‌بردند در نتیجه الویت با تولید است. این سخن جای بحث دارد تولید برای همه رفاه نمی‌آورد. تولید و تقسیم دو مسئله‌ی جداست، اگر چه تولید جنبه‌ی لازم و ضروری برای عدالت است اما عین عدالت نیست. برای عدالت باید تلاش کرد. سخنان خامنه‌ای، مناسبات اصلی تولید و کسب و کار را شکل می‌دهد. نظام اقتصادی در ایران همین مناسبات جهانی حاکم را اما بی‌رحمانه‌تر و با استبداد همراه کرده و شرایط اقتصادی را برای مردم سخت‌تر کرده است. خامنه‌ای همان نظم جهانی در اقتصاد را به شکل بدوی‌تر در عمل انجام می‌دهد و این نوع مناسبات را عین عدالت و عین اسلام می‌داند. در مناسبات تولید محور در جهان امروز کارگران حقوقی بدست آورده‌اند که این حقوق در ایران وجود ندارد و حتی درخواست آن نیز جرم است. اما تناقضی که نظام همواره با آن روبرو بوده است، سابقه‌ی انقلابی است که کارگران در آن نقش داشتند و گرایش توجه به حقوق کارگران در آن پررنگ بوده است. خامنه‌ای با این دید از آغاز مخالف بود و امروز هم همان دیدگاه خود را تئوریزه می‌کند که محور کار است نه کارگر. اگر تولید شود همه بهره می‌برند از جمله کارگر! پس طبقه و صنف کارگر نداریم بلکه جامعه کارگری داریم که شامل همه کسانی می‌شود که در تولید نقش دارند. خامنه‌ای آنچه در جهان سرمایه حاکم است را با زبان دینی توجیه می‌کند. جالب این است که خمینی هم مطابق مُد زمانه درباره‌ی کارگر سخن می‌گفت اما هر دو با همان نظام سیاسی که از آن الگو می‌گیرند، جدال دارند. برای چه جدال دارند؟

پ.ن: سخنان اخیر خامنه‌ای در جمع کارگران این دیدگاه را به خوبی نشان می دهد.

#فرهیختگان راهی به رهایی

بودجه نهادهای مذهبی و فرهنگی تبدیل به چوب و چماق می‌شود و در خیابان‌ها علیه زنان به کار گرفته می‌شود. به حاشیه رفتن مسئله حجاب و تغییر پوشش جامعه بیش از همه منافع متولیان مذهبی و فرهنگی را به خطر می‌اندازد. این گروه‌ها با خلق و ترویج ادبیاتی ازقبیل "تهاجم فرهنگی"، زندگی نرمال را یک تهدید معرفی می‌کنند تا بتوانند جایگاهی برای خود تعریف کرده و سهم بیشتری از بیت‌المال را تصاحب کنند. بنابراین ریشه‌ی تعرض به زنان به بهانه حجاب در فضای عمومی و اینچنین رفتارهای وحشیانه و به دور از انسانیت را باید در منافع بودجه‌بگیران مذهبی و فرهنگی جُست. ذکر این نکته لازم است که گردش مالی متولیان مذهبی و فرهنگی به این اعداد خلاصه نمی‌شود. امتیازات و منابع مالی این گروه‌ها عمدتا غیرشفاف است. بسیاری از آنها هویت سازمانی مشخصی ندارند و در همه دستگاه‌های دولتی و غیردولتی حضور و نفوذ دارند. #فرهیختگان راهی به رهایی

‍ سال ۱۳۴۱ آل‌احمد در سفر به هلند با زنی فرنگی آشنا می‌شود. این آشنایی به آنجا می‌انجامد که آل‌احمد برای خانم در یک هتل اتاقی کرایه می‌کند. اتاقی مشترک. خبر به گوش دانشور می‌رسد. نامه‌ای به جلال می‌نویسد پر از ناز و نیاز و خشم و عتاب و رنجش. نامه‌ای خواندنی و مفصل ‌است (نامه‌های سیمین دانشور و جلال آل‌احمد، به کوشش مسعود جعفری، کتاب سوم، صص۳۴۴- ۳۵۱). دانشور نوشته که ماجرا را اول به خلیل ملکی و همسرش که از دوستان نزدیک او و جلال بودند، اطلاع داده. خانم ملکی با جیغ و گریه گفته: تو که حق طلاق داری برو طلاقت را بگیر. خلیل ملکی هم «تبسمی کرد و گفت پس جلال از شما هم انشعاب کرد. بعد گفت جلال غربزدگی نوشته، اما در غرب به یک زن غربی پناه برده. آقای ملکی هم زد به گریه». سخن ملکی مهم است. خانم دانشور در پایان نوشته: «من از تو جدا می‌شوم. من ممکن است آدم کوچکی باشم، اما آنقدر حقیر نیستم که به حقارت تن بدهم. چقدر روی من سرمایه‌گذاری شده تا به این مرحله رسیده‌ام؟ چندهزار صفحه کتاب خوانده‌ام؟ چند هزار ورق یادداشت برداشته‌ام؟ چند صد ساعت کلاس را تحمل کرده‌ام؟ و ادعاها و غرورم هم يقينا از تو کمتر نیست. من ادعا می کنم که طرفدار اعتلای زن ایرانی و احقاق حقوق او هستم. هر کس هر حرفی می‌زند اول خودش باید عمل بکند. من می‌توانم و باید الگوی زن ایرانی باشم و اگر الگو هم نباشم، این الگو را در برابر چشمان زن ایرانی قرار می‌دهم. نشانشان می‌دهم که آن زندگی که به شما تحمیل شده غلط است. این تن دادن‌ها به ستم، این زجرها که شما می‌کشید، این وابستگی‌ها همه‌اش غلط‌‌اندرغلط است. شاید سیلی از سر من گذشته باشد. از این سیل شسته‌ورفته بیرون می‌آیم و در این مرز تازه آدم نوی، زن نوی می‌شوم و به زن ایرانی هم تفهیم خواهم کرد که بایستی زن نوی بشود». اما سیمین دانشور با همۀ رنجیدگی و خشم و خروش از همسرش جدا نشد. راه توجیه و اعتذار و بازگشت را برایش باز گذاشت. درنهایت هم او را بخشید.با طلاق نگرفتن آنچه را که در این نامه موجب اعتلای زن ایرانی و احقاق حقوق زنان نامیده بود، البته محقق نکرد. شاید سخن ملکی را پذیرفت که:«حالا موقع دادن شعار زنان پیشرو نیست». دانشور به خانم ملکی گفته بود:« درست است که من هر آن می‌توانم طلاق بگیرم، اما غلبه عقل بر عشق زمان می‌خواهد. بایستی با دقت و بررسی همه جانبه فصل آخر این کتاب را بنویسم». اگر مبنا نوشته‌ها و گفته‌های سیمین دانشور باشد او تا آخر عاشق آل‌احمد ماند. میلاد عظیمی امروز زادروز سیمین دانشور است #فرهیختگان راهی به رهایی