آرامش (چهلسالگي)...

‍ ‍ 🪻من مهاجرم! هجرت من از وطن نیست.از" خود" به "خویشتن" است و مثل اغلب مهاجرین؛ غربت، تنهایی، بی تکیه گاهی، سرگردانی اجتماعی و بی فردایی را، تجربه کرده ام! به سرزمین دیگر نرفته ام، اما حس و گویش و اندیشه و باورم نسبت به آنها که می شناختم تغییر کرده .درست مثل انکه از سرزمینی.آشنا به سرزمینی نا آشنا پا گذاشته باشم.! من مهاجرم، چون همه بخود اجازه می دهند، قضاوتم کنند.درست مثل بیگانه ای!من مهاجرم، چون پیشینه شخصیتی من را اجتماعم از یاد برده است و با هجوم هر باد شایعه. از آروغ هر دغلباز و دروغ زنی! آماج تهمت ها و ممنوعیت ها و شک و تردید ها شده ام.من مهاجرم زیرا نقاب خویش در سرزمینی برداشته ام که برخی مردمانش از پا، تا به سر،بخاطر منافعشان، هزار چهره دارند. در کودکی خودشناسی را در کتب درسی برایمان"جهاد اکبر" معنا می کردند. معنایش را اکنون می فهمم.... وقتی، توی نوعی، برای تصحیح خودت بپا می خیزی.عجیب است که، ترک عاداتت، موجب مرض دیگران می شود!دروغگو ها، شایعه پراکن ها، آدمهای محتاج برای دیده شدن.سرگرمی تازه پیدا می کنند و شروع می کنند به؛ هتک حرمت، افترا و انکار وجودت....گویی که؛ "مهاجر" هستی و در سرزمین آنان، بیگانه ! مازیار لرستانی 💎 لینکهای مرتبط 👇 https://t.me/chehel_salegi/24665 https://t.me/chehel_salegi/24861

‍ 🪻همستر چه اسمهایی رو برام زنده کرد ! «همستر» با تمام حواشی و طنزها و بوق و کرنایش، برای من یک یادآور عجیب بود. آدمهایی را در مخاطبین گوشی ام داشتم که اصلا فکرش را نمی‌کردم!!! از «مزاحم ساعت ۳ نصف شب» گرفته تا «کارگر مورد اعتماد همکارم» تا آدمهایی که متعلق به یک دوره زندگی ام بودند و دیگر نیستند! «نیستند»! این عجیب است. زندگی هست ولی آنها دیگر نیستند. حداقل در قصه من دیگر نیستند. زنگ زد حرف نزد1 ،  2 ، همینطور تا شماره 9  ؛ بعدتر شماره هایی جوین د تلگرام شدند که مال قصه های جدیدترم بودند. آدمهای جدیدتر، همسفرها، لیدرها، اکانت های حذف شده، دوست سفر کرمان، هم کوپه قطار رشت، بومگردی ساوالان، قلعه رودخان، و ... و ... این موش فسقلی، چه قصه ها را برایم زنده کرد. @chehel_salegi فکر کردم که این چقدر خوب است که آدمیزاد قدرت فراموشی دارد! از داستانی به داستان دیگر پناه می برد و می تواند از خاطر ببرد روزهای تاریکی را که فلانه آدمها، به زندگی اش تاخته اند. آدمهایی که آدم او نبوده اند. آنهایی که حتی در حد مخاطب هم نباید نگه‌شان داشت و برعکس، همستر، اسمهایی را برایم زنده کرد که با دیدن شان لبخند مهمان قلبم شد. کاش اگر منهم روزی به یادت بیایم، همان لبخند باشم. محبوبه احمدی💎 لینک مرتبط 👇 https://t.me/safar_chehelsalegi/35870

🪻زخمهایی که باید بوسید ! چقدر ناب و قشنگ توضیح دادن👏👏 ! فعلا هیچ متن مناسبی در شأن این اشارت پیدا نکردم ... چیزی گیرتون اومد ؛ برام بفرستین کانالهایی برای درک حس آرامش👇🏻 @chehel_salegi ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌@safar_chehelsalegi

اسم این نقاشی مشهور، صحنه توهمه. اولش به نظرم زیاد خاص نبود اما توضیحاتشو خوندم خیلی جالب بود.همسر و پسر و پدر این آقا دارن غرق میشن.درحالیکه زنش التماس میکنه که بچه رو که خیلی نزدیکشه و گرفتنش آسونه، نجات بده، اما اون میخواد پدرشو (که احتمال نجات نداره) نجات بده. تو این نقاشی، پدر نماد زندگی گذشته اس. همسر نماد زندگی حال، و فرزند نماد زندگی آینده. ما آدم‌ها هنوز غرق گذشته ایم و دائم توذهنمون اشتباهات و تلخیها و ناکامیها رو نشخوار میکنیم، در حالیکه زندگی حال و آینده‌مون دارن جلوی چشممون از بین میرن و همه رو باهم از دست میدیم.. زینب بهرامی؛ ژاپن 💎

🪻وقتی سوسک ( عادت هامون) رو سوغاتی بردم! چند سال پیش، توی یک خانه‌ی قدیمی زندگی می‌کردیم و همان هفته اولِ ساکن شدن فهمیدیم که قرار نیست از شرِ سوسک‌های ریز قهوه‌ای که ساکنان اصلی خانه هستند نجات پیدا کنیم. سمّی که برای سوسک‌ها می‌خریدیم، خودمان را مسموم می‌کرد و سوسک‌ها را فقط مست و نشئه. طوری که فردا، دریده‌تر، شبیه یک لات قمه‌کش، روی سرامیک سفید خانه رفت‌وآمد می‌کردند. ناچار خانه را خالی کردیم و رفتیم خانه‌ی جدید؛ بی‌خبر اینکه لای درز کارتن‌های اسباب‌کشی، توی ظرف‌ها، لای لباس‌ها با خودمان سوسک قاچاق کرده‌ایم. و خانه‌ی جدید، شد همان قبلی... تازه دلگیرتر، چون ما احساس بازنده بودن داشتیم، احساس اینکه دوباره و دیگر توان و جان تغییر و جابجایی نداریم و باید بسازیم.... راستش من آدم‌های زیادی را دیده‌ام که از رابطه‌ای بیرون می‌آیند، به رابطه‌ی جدیدی وارد می‌شوند و همان مشکلاتی را با این‌یکی دارند که با آن قبلی داشته‌اند؛ کسانی را دیده‌ام که با دادوبیداد از شرکتی بیرون می‌زنند و در محل کار جدید همان ناکامیِ شرکت قبلی دارند؛ کسانی که مهاجرت کرده‌اند، رفته‌اند؛ و همان دردِ اینجا را به آنجا برده‌اند... حس می‌کنم گاهی درد، رابطه‌ی قبلی، شرکت قبلی، سرزمین قبلی نیست؛ درد منم که ناخوشی را با خود حمل می‌کنم؛ درد منم که از بیرون آمدن از یک وضعیت؛ خودم را بازنگری نمی‌کنم؛ آنالیز نمی‌کنم، دنبال ردّپای خودم توی کاستی‌های موقعیت قبلی نمی‌گردم، چمدانمان را سره و ناسره نمی‌کنیم... اگر امکان تغییر در رابطه، در کار، در محل زندگی دارید، حتما تغییر کنید. تغییر دریچه‌های تازه‌ای رو به آدم باز می‌کند؛ اما در آستانه‌ی ورود به موقعیت تازه، کمی مکث کنید، خودتان را بجورید، آن اخلاق مخرب، آن عادت ویرانگر، آن طرز فکر بنیان‌کَن را از خودتان بتکانید و بعد وارد شوید... آدم عاقل از سوسک فرار نمی‌کند که بعد، با خودش سوسک سوغات ببرد. ما عاقل نبودیم؛ شما باشید! سودابه فرضی پور💎

♡♡♡♡♡♡ 🔴همراهان گرامی   با افتخار یکی از زیباترین و جذاب ترین کانال های تلگرامی را به شما معرفی می کنم. ➖ رقص ➖موسیقی ➖ شعر و ادبیات زنان ➖پادکست و حال ِ خوب ➖منتخبے از بهترین فیلم‌ها ➖دلنوشته های زیبا و احساسی ➖کلیپ های جذاب و کمتر دیده شده 🔻🔻🔻🔻 https://t.me/joinchat/AAAAAERMwD0pQDbVHVxZEQ ⚪️تا فرصت هست عضو شوید...!!!

🪻پناه ! توی انیمیشن "مری و مکس"، مکس یه مرد میانسالِ چاق و تنهاست که کمی هم مشکل ذهنی داره. هرجا از پیچیدگیهای دنیا خسته میشه، میره روی یه چارپایه وایمیسته و دستاشو میذاره جلوی صورتش. گویی وقتی روی چارپایه ایستاده از رنجهای دنیای بیرون از چارپایه در امانه... به‌نظرم هر آدمی یه چارپایه‌ی اینشکلی لازم داره. هر آدمی نیاز داره یه‌چیزی توی زندگیش داشته باشه که بهش پناه ببره، حتی اگه مثل چارپایه‌ی مکس، در عمل هیچ تاثیری توی زندگیش نداشته باشه. حمید باقرلو💎

🪻یه رابطه واقعی ؛استدلالهای عجیب و غریب و احمقانه ای داره ! درد دارد دعوا دارد صبر دارد فشار دارد اشک دارد اصرار دارد اسرار دارد لبخند دارد اشتباه دارد اشتیاق دارد کلافگی دارد دلتنگی دارد حسادت دارد و عشق دارد یک رابطه واقعی خود خودِ زندگیه دنبال روابط رویایی نباشیم.

‍ 🪻بغل ؛ مغل ؛ بوغاله ! (۱۶۷) توی دنیایی که هشت‌میلیارد آدم داره، چرا باید حسرت یه آغوش ساده به دل اینهمه آدم بمونه؟ چرا کلی آدم یادشون نیست آخرین‌بار کِی یکی سفت و محکم بغلشون کرده؟... اگه وضعم خوب بود توی هر شهری یه کافه میزدم مخصوص touch starved‌ها. هرکی که دلش برای لمس شدن و آغوش تنگ بود میومد پشت پیشخوان، فارغ از جنسیت و سن و هرچیز دیگری، هر کی که نوبت بغل کشیدنش رسیده بود رو نشونش میدادم و مثلا میگفتم "اون میز کنار پنجره، اون خانمه که چشمای غمگینی داره و تروماهای بچگی، رنگیای تنها فرصتش برای زندگی رو ازش دزدیدن رو میبینی؟"... "اون آقایی که میزِ آخر نشسته و یهو به خودش اومده دیده پنجاه سالش شده"... "اون پسر عینکی لاغری که میز کنار ستون نشسته و مشکل ارتباط اجتماعی داره"... "اون خانمی که میز کنارِ در نشسته و فکر میکنه چون قشنگ نیست کسی بغلش نمیکنه"... @chehel_salegi "آره همون... برو و اونجوری در آغوشش بکش که تمام عمر دلت میخواسته یکی تو رو اونجوری بغل کنه"... چیز پیچیده‌ای هم نبود. بلند میشدن، لبخند میزدن، یکی دو دقیقه همدیگه رو بغل میکردن، بعدشم تشکر میکردن و خداحافظی میکردن و میرفتن... تنها قانونشم این بود که "اگه دلت نمیخواد حرف بزنی لازم نیست چیزی بگی. به کسی ربطی نداره چرا اینهمه تنهایی"... حمید باقرلو💎 کانالهایی برای درک حس آرامش👇🏻 @chehel_salegi ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌‌‎‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‎‌‌‌‎‌‌‌@safar_chehelsalegi