در سایه‌یِ‌گیسویِ‌نگار؛

من اینجا پشت سنگر ایستاده‌ام... تنها چیزی که احساس میکنم، تپش‌های قلب توست در جیب چپ پیراهنم. لشکرِ اندوه مدام پیش‌روی می‌کند... می‌خواهد تمامِ خاکم را تصرف کند. تنها سلاح من قلم است، شاید اینگونه بتوان مغلوب شد... اما نه! اینجا کسی فرصتِ خواندن کلمات را ندارد. یکه و تنها به میدان می‌زنم، قلبم را در مشت گرفته‌ام. ضامنش را می‌کشم، اما دل ندارم پرتابش کنم. عشق توست که در آن خیمه زده... می‌دانم که عاقبت خواهم مرد. تو نویسنده‌ی غمگینی را می‌شناسی که زنده باشد؟ من که نمی‌شناسم. _نگار خوش‌خلق

♣️🦕چنل های بالای 200,فوروارد کنید بزارمتون توی فولدر. «اینجا هم فوت و فن های نوشتن رو میگم»

همچین دنیایی چقدر مسخرست...

پلی لیست این بشر...🤌🏻✨

بچه ها اینجا دیگه فقط موزیک میزارم، اگه دوست داشتین به دوستاتون معرفی کنین https://t.me/sameepic

︐☕️🎞 این پیام رو فوروارد کنید، تا قشنگ‌ترین پست چنلتـون رو این‌جا قرار بدم.✨

شب، اندوه آدم را غلیظ می‌کند.

دیگه حرفی نیست بچه‌ها؟