Shadow

دیگه خسته‌ام از این شهر و از این دنیای وا مونده… میخوام برگردم اونجایی که انگشتام جا مونده!

تو خونم جنگ تحمیلی؛ تو خونت ملک اجدادی خرابم مثل خرمشهر؛ ولی تو خرم آبادی تمام کودکی هامو بهم دنیا بدهکاره! تو با لالایی خوابت برد؛ منم با موج خمپاره!

نبسته‌ام به کس دل، نبسته کس به من دل چو تخته پاره بر موج، رها، رها، رها من!

دلم گرفته ای دوست! هوایِ گریه با من.

سیمین بهبهانی

دو روزه از خواب که پا می‌شم به خودم می‌آم می‌بینم دارم با لحن خسته زمزمه می‌کنم: «آه ای زندگی! منم که هنوز با همهٔ پوچی از تو لبريزم نه به فکرم که رشته پاره کنم نه بر آنم که از تو بگريزم.»

سرِ شب که میشه حدیثِ دل ما هم میشه همون بیت ابتهاج که گفت: «وقت است که بنشینی و گیسو بگشایی تا با تو بگویم غمِ شب هایِ جدایی»

«دستِ کوتاهِ من و دامنِ آن سروِ بلند!»

بچه‌ها این خیلی خاصه برام…