کاناپه قرمز

تحویل سال هم همین بود، ساعت گذاشتم ۶ صبح بیدار شدیم تو خواب و بیدار با چشمای بسته همو بوسیدیم و دوباره خوابیدیم. واقعا برام مهمه اون لحظه از دست نره. حتی همینقدر کوتاه. و ساده. با یک بوسه.

دیشب چار و نیم صبح خوابیدم، صبح زودم بیدار شدم و واقعا چشمام داره بسته میشه از خواب. ولی نه لطفا. تا دوازده طاقت بیار.

خیلی عجیبه که هر وقت خیلی خسته میشم، ورودی صدام بسته میشه. همینطور اول هر صبح و انتهای هر شب. لطفا بذارید تو آرامش این سکوت بمونم. لطفا هنزفری‌.

یک شلوار ایتلین استایل و دوتا پیرن سکسی بگیرم، تولد رو بستم.

من بعد از هربار آشپزی و بیرون اومدن از آشپزخونه، بعد از هربار از بیرون برگشتن، بعد از ده دقیقه پیاده‌روی، بعد از هر فاکین فعالیت کوچکی، یه ماساژ درمانی بگیرم. بعد از هر فاکین فعالیت کوچکی. کاش یک جن ماساژور جیبی داشتم.

بهش گفتم، و گفت چون تمرکزش رو گذاشته روی یک چیز مهم‌تر، ترجیح میده اون چیزی که همیشه می‌خواست رو فعلا نگیره و نمیخواد تمرکزش روی چندتا چیز باشه. پس شلوار ایتلیین استایل رو میریم جلو. براش یه تیشرت مکش‌مرگ‌ما با یک عطر خریدم فعلا. به آقای فروشنده گفتم این هدیه تولد چهل سالگی همسرمه لطفا تخفیف شیرین لحاظ کنید. رو کرد بهش گفت سی به بعد زود میگذره ولی چهل عجیبه. یک‌جورایی چهل سالگی تغییر می‌کنن مردها. خوب و خوش بگذرون این پیچ رو هم. اگر بدون تخفیف سخنرانی می‌کرد دوست نمی‌داشتم، اما چون تخفیف رو لحاظ کرد، دلنشین بود حرفاش حقیقتا.

اگر دختر دیوونه‌ای دیدید تو گرمای بعدازظهر این نیم‌بوت‌های زمستونی رو پوشیده، اون دختر من بودم که آسیب دارم و مجبورم.

ببینید واقعا مهم نیست در این روز گرم بهاری شبه تابستونی چی استایل می‌کنید، فقط زنده بمونید.

من فکر می‌کنم توییتر بهت القا می‌کنه باید اینجوری باشی و اگر اینجوری نیستی؟ اکی از ما نیستی. فضایی رو درست میکنه که خودش فکر برتر و حق برتر رو داره و آدما فکر میکنن باید شبیه بقیه بشن و شبیه بقیه فکر کنن تا متعلق به اون گروه باشن. پس انسانیت و اخلاقیات به فراموشی سپرده میشه. از این دنباله‌رویی، این رادیکال بودن خوشم نمی‌آد.

اینکه حماس مارکتینگ قوی داره و سودان که روزی ۲۴ کودک درش کشته میشن نداره؟ دلیل نمیشه حق اون کودک فلسطینی باشه که کشته بشه. من نمیگم با مارکتینگ حماس همراه بشیم و بهش کردیت بدیم، اما کی انقدر دور از انسانیت شدیم که جلوی اون چند کودک کشته شده، تصویری از ۱۵۰۰ نفری که در آبان در ایران کشته شده‌اند بیاریم و بگیم این تنها کشته‌های ما هستند که ارزشمندن! منی که برای تک تک این عزیزان عزاداری کردم، منافاتی با عزاداری برای یک کودک کشته شده فلسطینی نمی‌بینم. یک روزی ده یازده ساله بودم؟ درک عمیقی از اتفاقات جهان نداشتم، بدو بدو و خوشحال رفتم خونه دوستم (دختر همسایه)، داشتم می‌رفتم تو اتاقش یهو دیدم مامانش تو هال جلوی تلویزیون نشسته مثل ابر بهار اشک می‌ریزه. با نگرانی پرسیدم چیزی شده؟ گفت برای بچه‌های سوری گریه می‌کنم مادر، گفتم انقدر ناراحت‌تون کرده؟ گفت اونا هم مثل بچه‌های من، چه فرقی داره؟ تلویزیون رو نگاه کردم، جسد بچه‌های پناهنده سوری که آب با خودش به ساحل آورده بود رو نگاه میکرد. ناگهان توی قلبم دردی حس کردم و هیچ‌وقت اون صحنه، اون دختربچه که به پشت خوابیده بود تو ساحل، اون تکه لباس قرمز تنش، هرگز از یادم نرفت. از سیاست و از قدرت، از این دو واژه کثیف بی‌نهایت بیزارم. در هرحال اونا هرکار کثیفی که قدرتمندی‌شونو ارگاسم‌ کنه، انجام میدن و آدم‌های معمولی و زندگی‌های معمولی و بچه‌ها براشون هیچ ارزش نداره. عقده حقارتی که از این‌‌ها یک ایگوی بزرگ متورم و متوهم ساخته. و دنیا داره تو دست این احمق‌ها می‌چرخه.