Deja vu

«ﮔﺎﻫﯽ ﺁﺩﻡ ﺑﺎﯾﺪ ﺍﻭﻧﻘﺪﺭ ﺧﻮﺏ ﺑﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﺑﺒﺨﺸﻪ ﺍﻣﺎ ﺍﻭﻧﻘﺪﺭ ﺍﺣﻤﻖ ﻧﺒﺎﺷﻪ ﮐﻪ ﺩﻭﺑﺎره ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﮐﻨﻪ.»

وقتی همیشه می‌مونی و می‌بخشی، وقتی همیشه کوتاه میای، فکر می‌کنن رفتن رو بلد نیستی. هیچ‌وقت نباید به آدما این اطمینان رو بدی که همیشه هستی، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺁﺩم‌ها ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﺩﺍﺩﻥ‌ت رو ﻣﺘﺬﮐﺮ بشی تا یاد بگیرن قدر تورو بدونن و برای داشتنت تلاش کنن.

همیشه که صبر کردن، بخشیدن، موندن و تحمل کردن به این معنا نیست که همه چیز درست می‌شود. لازمه گاهی وقت‌ها دست از تظاهر کردن برداری‌، دست بکشی از بخشیدن کسی که هیچ‌وقت بخشیدنت را نفهمید. ﺗﺎ ﺍﯾﻦ‌ﺑﺎﺭ ﺩﺭ ﺁﺭﺯﻭﯼ ﺑﺨﺸﺶ ﺗﻮ ﺑﺎﺷﺪ!

به قول یه دوست قدیمی: «همیشه با عقلت انتخاب کن با دلت زندگی کن.»

همه بلدن شروع کنن، ادامه دادنه که تفاوت‌ها رو مشخص می‌کنه.

باید باورش کنی تا بدستش بیاری.

هیچ‌وقت بابت چیزی که گذشته حسرت نخور.

«به شکست به چشم یه فرصت تازه نگاه کن برای سخت تر تلاش کردن!»

نوشته بود مرا چنان می رنجانی که گویی هرگز نمی روم و چنان می روم گویی هرگز نبوده ام.

باید سعی کنی کمال‌گراییت رو تا حدی که میتونی بذاری کنار، یسری چیزا رو کاملا رها کنی.باید بپذیری زندگی همیشه پرفکت نیست.