اِوینار

تو خودت نمیدونی ولی خدا میدونه چند بار بخاطر حرف‌هات قلبم شکسته.

نه که کاری نداشته باشی، هنوزم زخم میزنی ولی راستش دیگه درد نداره.

لذت نمی‌برم از این روزهام. پُر از دل‌نگرانیم. درست مثل کسی که چلوکباب‌ش رو وسط آشفتگی و استرس می‌خوره. شاید ضیافت عالی‌ای جلوی روم باشه اما من هیچی از طعم و مزه و حسش نمی‌فهمم. حس‌وحالم یک‌جوریه که دلم می‌خواد زودی مهمونی تموم شه و برگردم خونه. احساس خفقان دارم.

نمیخوام درموردش حرف بزنم، دلم میخواد درموردش گریه کنم.

چند وقته حس عجیبی دارم احساس میکنم خیلی تنهام و اینبار تنهاییم اینطوریه که حس میکنم هیچ کس منو دوسم نداره هیچ کس منو نمیخواد همه دارن به زور تحملم میکنن.

میگه اگه میخوای خانوادت رو بشناسی، مرتکب اشتباه شو.

تا زمانی که ترحمتون بزرگ‌ترین دلیلِ توجهتونه هیچی تغییر نمیکنه.