|سُـکـوت|

داستانِ مضحکی ست؛ تو رفته ای و امیدواری که حافظه یِ من خوب کار نکند ..

وحشت می‌کنم وقتی به عقب نگاه میکنم و می‌بینم چقدر برای سرنوشت احساسات من بی اهمیت بوده است.

به انتهای بطری ها که می‌رسد به چشم هایت می‌رسم در بی وزنی شعر های غمگینم دستانت را می‌گیرم در سکوت تمام نت ها ایستاده به دهانت خیره ام؛ شاید بگویی دوستت دارم.. اما خواهی مُرد میدانم در پایانِ سیاهیِ این شب.

زخم بزن ، ویرانم کن. من رو به تاریکی و در حال سقوطم ، می خواهم به دستان تو تمام شوم ..

برای امشب.

برایت سوال بود که با آن همه دلبستگی که به تنهاییت داشتی چگونه به من اجازه ی ورود به قلبت را دادی؟ بعد فهمیدی که من پیش از آمدنم در تلاشی بی‌پروا تبدیل به "تو" شده بودم. و من همیشه اینگونه می‌آیم.

بعد از انجام دادن هر کاری که از دستت برمی‌آمد کاری را بکن که از پایت بر می آید، مثلا؛ رفتن ... •سونای آکین