𝐼𝑡’𝑠 𝐴𝑙𝑙 𝐴𝑏𝑜𝑢𝑡 𝑀𝑒🌖

«چون من خیالِ رویت جانا به خواب بینم ‏کَز خواب می‌نبیند، چشمم به جز خیالی» ‏• حافظ / غزلیات

زیباترین قسمت دوست داشتن، شیفته جزئیات شدن درباره اون آدمه؛ مثل جای زخمِ روی دستش، یا آهنگ خاص صداش موقع گفتن یک واژه، یا حالت نگاه کردنش توی دقیقه و ثانیه‌ی فلان اون فیلمی که ازش داری و میتونی تا ابد هی فیلم رو برگردونی عقب و هی اون لحظه رو نگاه کنی. 🤍

نمیدونم آدم درستی هستم یا نه ولی اینو خوب میدونم جوری زندگی کردم که احتیاجی به نقاب نداشته باشم و همیشه خودم بودم…! گاهی غمگینِ غمگین، گاهی شادِ شاد ، گاهی در مسیر تکامل، گاهی در مسیر سقوط، گاهی موفق و بی نقص ، گاهی پر از اشتباه و ناپخته! در نهایت با پذیرفتن این نکته : که من کامل نیستم خودم بودم و هیچ وقت تظاهر به چیزی که نیستم نکردم…!!!

بله، به تو احتیاج دارم… زیرا تو تنها کسی هستی که می‌توانم در موردِ رنگ یک ابر با او صحبت کنم☁️

ولی من چایی خوردن دو نفره با کسی که دوسش دارم رو به همه پارتیا و دورهمیا ترجیح میدم

‏دلم میخواد با یکی ساعت‌ها حرف بزنم ‏بدون اینکه حتی یادش بمونه چی ها گفتم ...

ای کاش فقط می‌شد دستم میان خیالاتم بگرده و تو رو بیرون بکشه.

من اعتقاد دارم که یک بخش بسیار زیبا و دلنشین زندگی، رؤیاپردازی‌های مربوط به آینده است و غوطه خوردن در دریای مواج و خروشان آرزوها؛ فقط به یک شرط: به شرط آنکه ارتباط واقعیت با رؤیا و ارتباط عمل با اندیشه قطع نشود. بر بال‌های سپید و پهناور این خیال بلند پرواز نشستن، و با آن به دور، دور، دورترین نقطه‌ها سفر کردن، چقدر شیرینِ شیرین است و چقدر خوب خستگی‌ها را از تن و روح آدمی می‌تکاند. بله! البته باز هم به همان شرط: به شرط آنکه در بازگشت، گیوه‌هایت را وَربکشی و بخواهی که به هر ترتیب که هست، یک قدم، فقط یک قدم، به سوی آن مقصد باورنکردنی، آن خیالِ بلورین، آن جعبه رنگ صدهزار رنگ، و آن عطر پاشیده برداری. از هیچ سفری، دست خالی نباید بازگشت. نادر ابراهیمی