𝐼𝑡’𝑠 𝐴𝑙𝑙 𝐴𝑏𝑜𝑢𝑡 𝑀𝑒🌖

سیمین دانشور یه جا تو سووشون میگه: ‏«آنقدر مدارا کرده‌ام که دیگر مدارا عادتم شده. وقتی خیلی نرم شدی، همه تو را خم می‌کنند.» قشنگ با تموم وجودم حس می‌کنم از چی حرف میزنه، احساس می‌کنم اون لحظه‌هایی که می‌تونستم جواب بدم، تلافی کنم، شبیه خیلی از آدم‌ها رفتار کنم و حرف بزنم اما چشم‌پوشی کردم؛ تک‌تک‌شون میاد جلوی چشمم....

از هر تعلقی که گذشتم،توانا تر‌ شدم 😇

Still haven't figured out how it's so deeply rooted in me.

واقعا متوجه‌ نمی‌شم چرا ادم‌ها از یه‌ جایی به بعد اهنگ فرستادن به هم‌دیگه رو متوقف می‌کنن؟ اگه دیگه باهم صحبت نمی‌کنیم هم آهنگ بفرست چه عیبی داره اگر بدونم ما هنوزم وجود داریم؟

عاشق سکوت خونه‌‌ام.

بیا سرم رو بذارم روی پات، برام از روزت بگو و وسط حرف‌هات، آروم آروم موهام رو ناز کن.

خیلی ناخوداگاه معیار انتخاب جایی که می‌خوام برم خنک بودن و کولردار بودنشه. امروز دوستم گفت بریم این کافه تازه باز شده. گفتم کولر داره؟ من گرما رو نمی‌تونم واقعا. تو گرما هیچ‌کدوم از اعضای بدنم کار نمی‌کنه. مخصوصا مغزم.

این زندگی آدم قوی نمی‌خواد، آدم پُررو می‌خواد. یکی که هرچقدرم بزنی سیاه و کبودش کنی، بازم بخنده و بگه دردم نیومد.