شاید در جهانی دگر.

بیاید بگید با کی مدیتیشن میکنید و اصلا مدیتیشن رو چجوری یاد گرفتید و انجام میدید؟ و بر اساس تجربه خودتون برای شروع باید از کجا شروع کرد؟

وای قربونتون برم ری‌اکت بیشتر شد😂🥺

وقتی به تکستا ری‌اکت میدید احساس میکنم خیلی خفنم🥲

یادتون‌ نره که همه‌ی ادما مسئول مشکلات و اتفاقات بدی که در زندگی شما رخ داده، نیستن. اینکه‌ با همه به شکلی رفتار کنید که انگار ازشون کینه به دل دارید و اونارو مقصر تام بدونید فقط از شما ادم خام و نابالغی میسازه که حتی لحظه‌ای نشه تحملش کرد. اگر قرار باشه هممون بخاطر تروماها و دراماهایی که باهاشون دست و پنجه نرم می‌کنیم به بدترین شیوه ممکن با هم رفتار کنیم مطمئن باشید که هیچ صلح و نظمی برقرار نمیمونه. آدم‌ها اعصاب و روانشون رو از سر راه نیاوردن که شما بی هیچ دلیل و منطقی صرفا بخاطر اینکه "بقیه عصبانیتون کردن، حالتون خوب نیست، زندگیتون سخته، خوب نخوابیدید، خوب نخوردید، خسته‌اید، مشغله‌هاتون زیاده‌" هرروز و هرروز کیسه بوکس شما باشن. لطفا به درمانگر مراجعه کنید یا حداقل گاهی اوقات به این فکر کنید که بقیه هم درگیر همین مشکلاتن اما سعی می‌کنند کمی روی رفتار و اعصابشون کنترل داشته باشند.

T.me/HellodearDarkness .. 🪐

دیروز داشتم به سارا می‌‌گفتم که احساس می‌کنم به اندازه‌ی کافی در مورد سختی‌های خوندن برای کنکور ارشد صحبت نشده. بچه‌تر که بودیم متمرکز کردن تمام کار و بار و آینده‌مون به درس خیلی راحت‌تر بود. خانواده حمایت‌گرتر بود، راحت‌تر تامین مالی میشدیم، روابطمون ساده‌تر بودن و نیاز نبود که عمده‌ی انرژیمون رو پای احساساتمون بذاریم. الانا از صبح که بیدار میشیم تحت فشار و استرس هندل کردن زندگی‌ایم. حواسمون باید به پدر و مادرمون باشه، زمانی کافی رو به پارتنرمون اختصاص بدیم، همکاری کافی رو در امورات خانه داشته باشیم، ورزش کنیم، کار کنیم، این وسطا کنارشم یه تفریح کوچیکی داشته باشیم چون اگر نداشته باشیم روح و روانی نمیمونه و دایره‌ی تعاملاتمون رو به طور کل از دست میدیم و این یعنی فشار اجتماعی بیشتر‌. از طرفی منابع آزمونی هم که نامشخص، فرار و گسترده‌ست. توان پایین‌تره، ریسک قبول نشدن و آینده‌ی نامعلوم و زندگی بر باد رفته هم که بیشتره. خلاصه که دغدغه‌ها هزااار برابر و فرو رفتن و از هم گسستن هم هزار برابر‌.

دیروز داشتم به سارا می‌‌گفتم که احساس می‌کنم به اندازه‌ی کافی در مورد سختی‌های خوندن برای کنکور ارشد صحبت نشده. بچه‌تر که بودیم متمرکز کردن تمام کار و بار و آینده‌مون به درس خیلی راحت‌تر بود. خانواده حمایت‌گرتر بود، راحت‌تر تامین مالی میشدیم، روابطمون ساده‌تر بودن و نیاز نبود که عمده‌ی انرژیمون رو پای احساساتمون بذاریم. الانا از صبح که بیدار میشیم تحت فشار و استرس هندل کردن زندگی‌ایم. حواسمون باید به پدر و مادرمون باشه، زمانی کافی رو به پارتنرمون اختصاص بدیم، همکاری کافی رو در امورات خانه داشته باشیم، ورزش کنیم، کار کنیم، این وسطا کنارشم یه تفریح کوچیکی داشته باشیم چون اگر نداشته باشیم روح و روانی نمیمونه و از طرفی دایره‌ی تعاملاتمون رو به طور کل از دست میدیم و این یعنی فشار اجتماعی بیشتر‌. از طرفی منابع آزمونی هم که نامشخص، فرار و گسترده‌ست. توان پایین‌تره، ریسک زندگی و قبول نشدن و آینده بیشتره. خلاصه که دغدغه‌ها هزااار برابر و فرو رفتن و از هم گسستن هم هزار برابر‌.

دیروز داشتم به سارا می‌‌گفتم که احساس می‌کنم به اندازه‌ی کافی در مورد سختی‌های خوندن برای کنکور ارشد صحبت نشده. بچه‌تر که بودیم متمرکز کردن تمام کار و بار و آینده‌مون به درس خیلی راحت‌تر بود. خانواده حمایت‌گرتر بود، راحت‌تر تامین مالی میشدیم، روابطمون ساده‌تر بودن و نیاز نبود که عمده‌ی انرژیمون رو پای احساساتمون بذاریم. الانا از صبح که بیدار میشیم تحت فشار و استرس هندل کردن زندگی‌ایم. حواسمون باید به پدر و مادرمون باشه، زمانی کافی رو به پارتنرمون اختصاص بدیم، همکاری کافی رو در امورات خانه داشته باشیم، ورزش کنیم، کار کنیم، این وسطا کنارشم یه تفریح کوچیکی داشته باشیم چون اگر نداشته باشیم روح و روانی نمیمونه و از طرفی دایره‌ی تعاملاتمون رو به طور کل از دست میدیم و این یعنی فشار اجتماعی بیشتر‌. از طرفی منابع آزمونی هم که نامشخص، فرار و گسترده‌ست. توان پایین‌تره، ریسک زندگی و قبول نشدن و آینده بیشتره. خلاصه که دغدغه‌ها هزااار برابر و فرو رفتن و از هم گسستن هم هزار برابر‌.

دیروز داشتم به سارا می‌‌گفتم که احساس می‌کنم به اندازه‌ی کافی در مورد سختی‌های خوندن برای کنکور ارشد صحبت نشده. بچه‌تر که بودیم متمرکز کردن تمام کار و بار و آینده‌مون به درس خیلی راحت‌تر بود. خانواده حمایت‌گرتر بود، راحت‌تر تامین مالی میشدیم، روابطمون ساده‌تر بودن و نیاز نبود که عمده‌ی انرژیمون رو پای احساساتمون بذاریم. الانا از صبح که بیدار میشیم تحت فشار و استرس هندل کردن زندگی‌ایم. حواسمون باید به پدر و مادرمون باشه، زمانی کافی رو به پارتنرمون اختصاص بدیم، همکاری کافی رو در امورات خانه داشته باشیم، ورزش کنیم، کار کنیم، این وسطا کنارشم یه تفریح کوچیکی داشته باشیم چون اگر نداشته باشیم روح و روانی نمیمونه و از طرفی دایره‌ی تعاملاتمون رو به طور کل از دست میدیم و این یعنی فشار اجتماعی بیشتر‌. از طرفی منابع آزمونی هم که نامشخص، فرار و گسترده‌ست. توان پایین‌تره، ریسک زندگی و قبول نشدن و آینده بیشتره. خلاصه که دغدغه‌ها هزااار برابر و فرو رفتن و از هم گسستن هم هزار برابر‌.