|Spārnus|

آدم غلط ، زمان درست آدم درست ، زمان اشتباه

ادم درست ، زمان اشتباه زمان اشتباه ، ادم درست.

خون می‌چکد از دیده در این کنجِ صبوری این صبر که من می‌کنم، افشردنِ جان است!

خواب می‌آید و در چشم نمی‌یابد راه یک طرف اشک رهش بسته و یک سوی خیال.. - ابتهاج ؛

اولین بار که دیدمش از نگاهش نور چکه می‌کرد و ماه توی قهوه‌ی چشم‌هایش شناور بود. و من یقین یافتم که «او»، گونه‌ی انسانیِ ماه است.

گرچه صدبار غمت خاک مرا داد به باد نیست بر خاطر من از تو غباری بادی..

میفهمونه بهت یه روز فاصله قدرمو.