|پگاهِ صنیعی|

- چون دیشب وسطِ اجرای سجاد افشاریان، این آهنگ مرا پرت کرد به هفده هجده سالگیم. یعنی آدم می‌تواند در ۲۵ سالگی احساس هجده سالگی کند، یا در هجده سالگی احساس شصت سالگی؛ فقط با یک صدا، فقط با یک موزیک. @pegah_saniee

- داشتم چنل را بالا و پایین می‌کردم، کیف میکردم از نوشته‌هایی که اینجاست، از موزیک‌ها؛ اینجا برای من واقعا مأمن است. هرطور حِساب می‌کنم اگر اینجا نبود شاید تاحالا از حرف خفه شده بودم! آن سال‌ها که اینجا را ساختم هیچوقت فکر نمی‌کردم برایم انقدر ارزشمند شود انقدر حیاتی شود. مثلِ دفتر روزنویسی ورقش می‌زنم می‌بینم همه چیز گذشته! هَر حالی داشتم گذشته و اینجا مانده. اینجا مُسکِّن است.

آدم نمی‌تواند تَحمل کند، بالأخره باید داشت، انسانی را باید داشت که غمِ انسان را دریابد. ‌ - غلامحسین ساعدی/ از میان نامه‌های ساعدی به طاهره کوزه‌گرانی @pegah_saniee

- از آن خطی که او نوشت به یادگار، خسته‌ام؛

- زمین دیارِ غربت است، از این دیار خسته‌ام؛