کانال غیر رسمی(دانش‌آموختگان) علوم سياسى دانشگاه مفيد قم

کمیته اندیشه سیاسی انجمن علوم سیاسی ایران با همکاری خانه اندیشمندان برگزار میکند فقه دموکراسی و مسأله ایران: به مناسبت سومین سالگرد درگذشت دکتر داود فیرحی دکتر سید صادق حقیقت، عضو هیئت علمی پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی دکتر ابوالفضل دلاوری، عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی دکتر منصور میراحمدی، عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی دکتر سیدعلی میرموسوی، عضو هیئت علمی دانشگاه مفید قم دکتر سید محمدعلی حسینی زاده، عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی دکتر فردین مرادخانی، عضو هیئت علمی دانشگاه بوعلی سینا همدان دکتر کاوه حسین زاده، دانش آموخته دانشگاه تهران دکتر محمدرضا مرادی طادی، پژوهشگر مرکز مطالعات کشورهای وارث تمدن ایرانی دکتر رضا نجف زاده، عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی شنبه ۲۰ آبان ۱۴۰۲ ساعت ۱۶ تهران، خیابان نجات اللهی، خانه اندیشمندان علوم انسانی، تالار فردوسی @feirahi

کمیته اندیشه سیاسی انجمن علوم سیاسی ایران با همکاری خانه اندیشمندان برگزار میکند فقه دموکراسی و مسأله ایران: به مناسبت سومین سالگرد درگذشت دکتر داود فیرحی دکتر سید صادق حقیقت، عضو هیئت علمی پژوهشکده امام خمینی و انقلاب اسلامی دکتر ابوالفضل دلاوری، عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی دکتر منصور میراحمدی، عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی دکتر سیدعلی میرموسوی، عضو هیئت علمی دانشگاه مفید قم دکتر سید محمدعلی حسینی زاده، عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی دکتر فردین مرادخانی، عضو هیئت علمی دانشگاه بوعلی سینا همدان دکتر کاوه حسین زاده، دانش آموخته دانشگاه تهران دکتر محمدرضا مرادی طادی، پژوهشگر مرکز مطالعات کشورهای وارث تمدن ایرانی دکتر رضا نجف زاده، عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی شنبه ۲۰ آبان ۱۴۰۲ ساعت ۱۶ تهران، خیابان نجات اللهی، خانه اندیشمندان علوم انسانی، تالار فردوسی @feirahi

🔰 در دفاع از ایده حکمرانی‌نو و لزوم تحقق عملی آن ✍ محمدرضا مهدوی؛ فعال سیاسی و اجتماعی ▪️ازآنجا که ما ایرانیان چه در زندگی فردی و چه در ساحت حکمرانی، همیشه پس از مواجهه با بحران، به فکر علاج آن میوفتیم، این‌بار نیز پس از اتفاقات سال گذشته و دادن هزینه‌های مادی و معنوی، ایده نوسازی حکمرانی و تغییر در پاره‌ای از وجوه آن، توسط برخی از مسئولین امر بیان شده است. این موضوع هرچند کمی دیر مورد توجه واقع شده؛ اما پرداختن به آن اتفاق مبارکی است که نیاز به حمایت و پشتیبانی دارد. ▪️با این‌حال در همین حین، برخی افراد و رسانه‌های سوپرانقلابی (به تعبیر مقام معظم رهبری) که شاید هیچ درکی از مفهوم انقلاب و اصول آن ندارند؛ با حمله به این مفهوم و اشخاص مطرح‌کننده آن، هرگونه تغییر و نوسازی در امور جاری را به معنای عقب نشینی نظام سیاسی در برابر اغتشاشگران عنوان کرده و از آن به دومینوی سقوط تعبیر نموده‌اند. البته هجوم برخی غیر‌منصفانه‌تر از آن بود که بدان پرداخته شود؛ اما دفاع نکردن از چنین امر مبارکی نیز چندان با جانب عدل و انصاف همخوانی ندارد. به همین جهت در ادامه به بررسی این ادعا و نقد آن پرداخته می‌شود. 🔗 برای مطالعه ادامه یادداشت کلیک کنید. اندیشه‌گاه | محمدرضا مهدوی 🆔 @mmahdavi_ir

آینده تفکر در ایران 🆔 @s_sadegh_haghighat

کانال شخصی در یوتیوب: https://youtu.be/8fzxqYA6Nig?si=P9amnp4ou_Uzdn00

🍁آینده پژوهی نواندیشی دینی با تاکید بر آثار داود فیرحی 🔹سید صادق حقیقت https://zaya.io/4on96 @feirahi

➖به مناسبت 8 مهرماه، سالروز بزرگداشت مولانا ⭕️انانیت و لوازم آن ✍مصطفی ملکیان زان که بیخود فانی است و آمن است      تا ابد در ایمنی او ساکن است نقش او فانی و او شد آینه        غیر نقش روی غیر آنجای نه ( مولانا، دفتر چهارم ابیات 2138 ) 🔹اگر تو مثل آینه شوی و از خود فانی شوی ، همۀ نقش ها در تو منتقش می شود و با همه احساس یگانگی خواهی کرد. من که با تو احساس یگانگی نمی کنم ، تصویری از تو بر بک گراندم دارم که با تصویر تو تداخل و طبعا تزاحم پیدا می کند. فرض کنید من انانیت ملی داشته باشم. اگر کسی به ملیت من توهین کرد ، دوستی من با او از بین خواهد رفت. اگر انانیت دینی داشته باشم. کسی که دین مرا نقد یا عیب جویی یا مخالفت کرد ، من با او هم نمی توانم رابطه ای داشته باشم. 🔹اگر انانیت جنسی داشته باشم. دوستی ام با کسی که از مردان بدی بگوید ، مکدر می شود. فرض کنید انانیت شغلی حرفه ای داشته باشم. دوستی من با کسی که از فلسفه مخالفت کرد ، مکدر می شود. به تعداد انانیت هایی که من داریم تعدادی انسانها را از دست می  دهم. غیرت ورزی به رشتۀ تحصیلی ، شغل و حرفه ، ملیت ، دین و مذهب ، مکتب و مسلک ، مشرب و مرام ، ایدئولوژی ، ایسم ، رنگ پوست و اقلیمی که در آن بوجود آمدم ، اصفهانی بودن خود و ... باعث از دست دادن تعدادی از دوستانم می شود. فرض کنید من هیچ انانیتی ندارم. مثل مولانا در پاسخ به یک یهودی که گفت ، دین من از دین شما برتر است ، گفت تو راست می گویی ، حق با توست. 🔹مردم به دو دسته تقسیم می شوند ، موافقان و مخالفان دین من. اگر من غیرت ورزی دینی داشته باشم ، نیمی از مردم با من دوستی نخواهند داشت. حتی اگر پیش یک پزشک مدرن ، دم از پزشکی سنتی زدید ، جوری به شما نگاه می کند که انگار شما می خواهید بنیاد هستی او را بر باد دهید. نمی توانند بپذیرند که حق فوق این است که من در چه رشته ای در حال درس خواندن هستم. و در کجا تخصص پیدا کرده ام. به همین ترتیب پیش یک مارکسیست دم از لیبرال زدن و بر عکس ، گرایش چپ و راست و ... دوستی ها را کم می کند. چون انانیت داریم. اگر کسی هیچ گونه انانیتی نداشته باشد ، شما چگونه می توانید او را بیازارید؟ و او چگونه می تواند شما را بیازارد. 🔹زمانی بحثی راجع به لذت پیش کشیده بودم که ما تا عاشق چیزی غیر از لذت نباشیم ، هرگز نمی توانیم لذب ببریم. کسانی که فقط عاشق لذتند ابسیلونی ، سر سوزنی از هیچ چیزی لذت نمی برند. آدم باید عاشق چیزی غیر از لذت باشد و آنوقت به آن چیز رسید لذت می برد. پارادوکس لذت ، یعنی کسانی که فقط عاشق لذتند از هر لذتی محرومند. کسانی که عاشق چیزهایی غیر از لذتند به لذت دست می یابند. 🔹همان پارادوکس در اینجا است. انانیت تریلیاردها نوع دارد مثل موی بلوند کسی و نگاهش به کله سیاه ها و برعکس. به میزان یک انانیت ، یک خط بین موافقان و مخالفان آدمیان می افتد. گاهی از لحاظ گرایش سیاسی من ، شکافی بین موافقان دینی می افتد و تعدادی از آنها بیرون می روند. فلسفه و موسیقی شرق در مقابل موسیقی غرب و ... کم کم علی می ماند و حوضش. به ازای هر جلوۀ انانیت ما یک بخشی از آنانی که می توانستند بالقوه دوست ما باشند ، نمی گذاریم بالفعل دوست ما باشند. حالا اگر انانیت را کنار گذاشتی می توانی با همه دوستی داشته باشی ، زیرا نقشی نداری که بخاطر آن کسان را از خودت برانی. معنایش این نیست که من به چیزی عقیده یا احساس و عاطفۀ خاصی یا خواسته های خاصی ندارم. هر انسانی همۀ اینها را دارد. ما نمی توانیم دست از اینها ، بی دلیل برداریم. اگر حقیقت طلب باشیم ، دلیلی اقامه شود دست بر می داریم ولی بی جهت نه. مسئله این است که باورها ، احساسات و عواطف ، خواسته های خودت را ترازوی تشخیص حق از باطل قرار نده. 🌂درسگفتار روان درمانگری در مثنوی(برگزار کننده: مؤسسه سروش مولانا)،جلسه 11 @souroshmolana 🔻 @mostafamalekian

#پروژه_نواندیشی_دینی ◽️نواندیشی فقهی، ظرفیت‌ها و تنگناها (۳) ✍سید علی میرموسوی        پرسش‌ها و ملاحظات پیرامون این پروژه ۱. نواندیشی فقهی تا چه حد پاسخگوی نیازهای کنونی است؟ اساسا توسعه به مفهوم گسترده آن تا چه حد مبتنی بر فقه است؟ با پذیرش این که برداشت رسمی از فقه با توسعه ناسازگار است، آیا جدال فقهی با خصم راهگشاست؟ یا این که راه حل محدود کردن دامنه فقه و به رسمیت شناختن دانش‌های جدید در حوزه علوم انسانی و علوم اجتماعی است؟ ۲. همچنان که نائینی به درستی بیان کرده است معظم سیاسیات خارج از منصوصات است و در عرصه سیاست به ندرت با نصوص دینی روبرو هستیم، باتوجه به این نکته و اینکه در فقه مرجعیت با نصوص دینی است، آیا طرح مباحث جدید از زاویه فقهی مستلزم تحمیل باری گران بر فقه نیست؟ ۳. در سنت فقهی شیعه مباحث سیاسی بسیار نحیف و لاغر بوده است و میراث فقهی شیعه بحث چندانی در این زمینه ندارد. فقهای شیعه با پرهیز از پرداختن به مسائل سیاسی، در عمل آن را به عرف واگذار کرده و همچنان که مرحوم شیخ عبدالکریم حائری تصریح کرده است، بنای عقلا را در آن به رسمیت شناخته بودند. اسلام سیاسی با نگاهی انتقادی به سنت فقهی گذشته، مفهوم فقه سیاسی را مطرح و با رویکردی ایدئولوژیک وظیفه سنگین نظریه‌پردازی در امور سیاسی را برعهده فقه نهاد. آیا پرداختن به مباحث فقه سیاسی هر چند با رویکرد نو اندیشانه، قدسی کردن سیاست و دور کردن آن را در پی نخواهد داشت؟ ۴. باتوجه به نحیف بودن سنت فقهی در این حوزه، حتی با فرض این که گذار به تجدد از مجرای سنت امکان‌پذیر باشد، چرا و چگونه می‌توان در این مسیر به فقه استناد جست؟ ۵. از دیدگاه برخی از فقیهان همچون آیت الله منتظری، اوامر و نواهی وارد در شریعت در امور اجتماعی و سیاسی ارشادی‌اند و به چیزهایی راهنمایی می‌کنند که عقل و بنای عقلا نیز می‌توانند درک کنند. با توجه به این که این نگرش مستلزم به رسمیت شناختن عقل و بنای عقلا در امور اجتماعی و سیاسی است، چه جایی برای رویکرد فقهی به این امور باقی می ماند؟ ۶. بی‌تردید بسیاری از مفاهیم و نهادهای موجود در سیاست امروز همچون دموکراسی، تفکیک قوا، قانون، تحزب در دوران مدرن شکل گرفته‌اند و در سنت فقهی اندیشه ناپذیر بوده‌اند، آیا پرداختن به این مفاهیم با رویکرد فقهی و تطبیق آن با مفاهیم و ابواب موجود در سنت فقهی مستلزم نوعی کژتابی و یا زمان پریشی نیست؟ به عنوان نمونه آیا تطبیق نظریه بازی در علم سیاست مدرن با باب سبق و رمایه در فقه سنتی و توجیه فقهی تحزب بر اساس آن، همچنان که در کتاب فقه و حکمرانی حزبی صورت گرفته است، نوعی کژتابی و مصادره به مطلوب نیست؟ آیا بهره بردن از مفهوم خطابات قانونی در توجیه نوعی برداشت مردم سالارانه استحسان شخصی نیست؟ آیا این نوع تطبیق در چارچوب سنت فقهی اعتبار دارد و مورد پذیرش نهادهای مرجع و فقهای سنتی قرار می‌گیرد؟ ۷. آثار نگاشته شده توسط استاد فیرحی که بسیار ارزشمند و درخور توجه هستند، ولی جای این پرسش وجود دارد که این آثار تا چه حد توانسته است در عرف و هنجارهای مرسوم حاکم بر حوزه علمیه و فضای تفکر فقهی تاثیر بگذارد و رویکرد حاکم بر آن متحول سازد؟ آیا این نوع آثار از مرجعیت لازم در سنت فقهی برخوردار است تا چشم انداز نوعی تحول در آینده باشد، یا این که حوزه نفوذ آن به جریان نواندیشی محدود خواهد بود؟ 🆔@majmaqomh https://t.me/andishedinimoaser

♦️نگاهی تطبیقی به اندیشه سیاسی شهید بهشتی و امام موسی صدر 🎤 گفت‌وگو با: دکتر سیدعلی میرموسوی بیست‌وششم شهریور ✅ پیش‌زمینه‌های موثر بر شکل‌گیری اندیشه بهشتی و صدر ✅عدالت و آزادی از نگاه بهشتی و صدر ✅نظام سیاسی در نگاه بهشتی و صدر 📎مشاهده نسخه کامل گفت‌وگو #عقل_منفصل #شهیدبهشتی_امام‌صدر ﹋﹋﹋﹋﹋﹋﹋﹋﹋﹋﹋﹋﹋ ❞موسسه مطالعات اسلامی و علوم انسانی اندیشه بهشتی❝ ༺ @AndisheBeheshti ༻