خوشه‌چین

⁦♡.انتظارت را میکشم

کم پیش می‌آید بتوانی پیش کسی خودِ خودت باشی بتوانی بگویی نمی‌دانم! بتوانی ضعیف باشی و نقاب همه‌چیز دانی را از صورتت برداری و نگران نباشی مسخره‌ات کند و یا تو را کم ارزش بسنجد همه‌ی ما در مواردی خوب نیستیم حتی گاهی از بد هم سبقت می‌گیریم و حسابی گَند می‌زنیم باید بتوانیم آن را آرام در گوشی کسی زمزمه کنیم و مطمئن باشیم ما را جور دیگری نگاه نمی‌کند و قضاوت‌های از پیش نوشته شده‌اش را، به پیشانی‌مان نمی‌چسباند اگر آن شخص را یافتی، رهایش نکن چراکه آدم‌های خوب نایاب شده‌اند، نایاب‌تر از همیشه..! #فاطمه_اندربای

‏صادقانه و از ته دل "دوست داشتن" تو رو تبدیل به آدم بهتری می‌کنه. فارغ از هر چیزی.

به ندرت کسی بتواند بدون اجازه خود ما، آرامش‌مان را بهم بزند.این ما هستیم که با جملات و ضرب‌المثل های مخرب آرامش خود را طعمه حریق حماقت ها می‌کنیم: "باهر کسی باید مثل خودش بود" "اگرجلوشون در نمی‌اومدم،می‌گفتند زبون نداره" "منم که همیشه جواب تو آستین دارم" "کلوخ انداز را پاداش سنگ است"

او نگفت دوستت دارم اما نامه‌اش را اینگونه تمام کرد: بالِ تو را می‌بوسم پرنده‌ی قلبم...

من به تو مربوطم آنگونه که اندوه به شب...

از تلخ‌ترین جملات تاریخ ادب، شاید عبارت کتاب «انّی راحلة» السباعی باشه. جایی که دختری عاشق رو، به زور به عقد مرد دیگه‌ای در میارن. وقتی حلقه رو به دستش میندازن، میگه "ما ظننتُ قَطُّ أن الإنسان یُمکنُ أن یُخنقَ من إصبعِه!" یعنی "هرگز گمان نمی‌کردم که آدمیزاد ممکن است از انگشتانش هم به دار آویخته شود"