"دانشـــــــــجوی مســـــــــلمان"

🎞#کلیپ 🔰 توصیه‌های طلایی مفتی محمدقاسم قاسمی به «والدین»، «معلمان» و «مدارس» [به مناسبت آغاز سال تحصیلی جدید مدارس آموزش‌وپرورش] 🆔 t.me/sunnionline ➡️ www.sunnionline.us

#مژژژژژژژژژژژژژژژژژژژژژژده ✨به پاس قدردانی از حضور شما کانالی رو معرفی می کنم که یکی از بهترینهاست کانالی که شمارا از دیگر کانالها بی نیاز می کند. واقعا ارزش عضویت داره👇 ❤️ﷺ‌ﷺ‌ ﷺ‌ﷺ‌❤️ ❤️ﷺ‌ ﷺ‌ ﷺ‌ ﷺ‌ ﷺ‌ ﷺ‌❤️ ❤️ﷺ‌ﷺ‌ﷺ‌ ﷺ‌ﷺ‌ﷺ‌ﷺ‌ ❤️ ❤️ﷺ‌ﷺ‌ﷺ‌ﷺ‌ﷺ‌ﷺ‌ﷺ‌❤️ ❤️ﷺ‌ﷺ‌ ﷺ‌ ﷺ‌ﷺ‌❤️ ❤️ﷺ‌ﷺ‌ﷺ‌❤️ ❤️ﷺ‌❤️ ❤️ 🌨✨@Danyya9✨🌨 🌨✨@Danyya9✨🌨 😍تاحذف نشده امتحان كن و عضوشو😌 #‌ڪپے‌بــــنࢪ‌شࢪعا‌‌حــــــــــر‌ام

🍃🌸🍃🌸🍃 ✍شيخ عبدالرحمن سعدى رحمه الله مى‌فرمايد: 💠 ‏❞هرکس به دنبال عیب‌های مردم نباشد و زبانش را از وضعیت و احوالشان ببندد که دوست ندارند آشکار شود؛ دین و آبرویش را سلامت داشته است؛ 💠 و الله در قلب بندگانش دوست داشتن او را قرار می‌دهد و الله عیب‌هایش را می‌پوشاند که پاداش از جنس عمل است و پروردگارت هرگز به بندگان ستم نمی‌کند❝. 📚 [الفواكه الشهية: ۱/۱۱۲] "دانشجوی مسلمان" @daneshislam •┈┈•✦•┈┈•✦•

تاریخ گواه است که هر ملتی که مردانش در مردانگی و غیرت و زنانش در زنانگی و مادری دچار زیان و نقصان شدند و خودنمایی در میانشان رواج یافت و در هرچیزی با مردان رقابت کردند و نسبت به خانه‌داری و شئون منزل بی‌‌اعتنا شدند و ناباروری را پسندیدند، ستاره بختشان رو به أفول رفت و خورشید مجدشان بی‌فروغ شد تا اینکه فقط نامی از آنان باقی ماند. این سرنوشت یونان و روم و فارس‌ بود. اروپا نیز به سوی چنین فرجامی در حرکت است. بایستی عالم عربی از این سرنوشت هولناک برحذر باشد. - علامه ابوالحسن ندوی مترجم: یوسفی

❇️ نکات مهم سخنان استاد مفتی محمدقاسم قاسمی در نشست اساتید دارالعلوم نوبندیان/ ۲۱ مرداد ۱۴۰۲ ✅ برای رشد و پیشرفت هر مجموعه‌ای دو نکته مهم و اساسی است: یکی اخلاص و دیگری همدلی بین اعضای آن مجموعه. ✅ بزرگان توصیه می‌کنند که در هر فعالیتی باید رجوع إلی‌الله داشته باشیم. همواره متوجه خداوند متعال باشیم. ✅ باید خود را سر وقت به کلاس برسانیم از تأخیر به‌شدت پرهیز کنیم. ✅ همواره برای ارتقا و بالابردن کیفیت تدریس خودمان تلاش کنیم. باید از تک‌تک طلاب عبارت پرسیده شود. ✅ طلاب ضعیف شناسایی شوند و روی آن‌ها به‌طور ویژه و خاص کار شود. ✅ طلابی که قرآن‌خواندن‌شان مشکل دارد باید شناسایی شوند و در برنامهٔ تلاوت شبانه، حلقه‌های قرآنی تشکیل شود و در آن‌ها شرکت داده شوند. اساتیدی که درس ترجمهٔ قرآن دارند باید روی قرآن‌خوانی طلاب بیشتر توجه کنند. ✅ دینداری در جامعه خیلی ضعیف شده است. برای اصلاح جامعه باید خیلی تلاش و برنامه‌ریزی شود. یک راهکار این است که باید جلسات سخنرانی اصلاحی به‌صورت محلی از طرف ائمه مساجد برنامه‌ریزی شود. گاهی خودشان سخنرانی کنند و گاهی مهمانی را دعوت کنند تا سخنرانی کند. این جلسه با اهتمام خاصی برگزار شود. از قبل اعلام شود و تبلیغات صورت گیرد. در موضوعات متنوعی صحبت شود. برای زنان جایگاه مخصوصی فراهم شود. نباید نسبت به قشر زنان بی‌توجه باشیم. دشمنان دارند به روش‌های گوناگون تبلیغات می‌کنند، اما این یک واقعیت است که متأسفانه اهل حق ضعیف عمل می‌کنند. ✅ یک تجربهٔ خوبی که مرحوم مولانا فقیرمحمد و بعضی دیگر از عزیزان در زاهدان داشتند این بود که یک‌سری جلسات تفسیر قرآن کریم را به‌طور خاص برای خویشاوندان نزدیک هر هفته در یکی از منازل برگزار می‌کردند. می‌توان از این تجربه هم استفاده کرد. خداوند متعال فرموده است: وأنذر عشیرتک الأقربین». ✅ اهل علم برای اصلاح خانواده خودشان هم فکر و برنامه‌ریزی کنند. علامه آلوسی در تفسیرش روایتی آورده که بدترین عالم کسی است که خانواده او جاهل باشد. ✅ نگاه داعیانه داشته باشیم و جوانان را با خودمان همراه کنیم و به جلسات مفید و دیدار بزرگان ببریم. ✅ باید پیروی از سنت را سرلوحهٔ زندگیمان قرار بدهیم. یکی از سنت‌ها زودخوابیدن و زودبیدارشدن است. حضرت مولانا عبدالرحمان، حفظه‌الله، می‌گفتند: عادت مولانا محمد عمر، رحمةالله علیه، بر این بوده که قبل از نماز عشا شام می‌خوردند و بعد از عشا بدون ضرورت با کسی صحبت نمی‌کردند. در احادیث تأکید شده که باید زود بخوابیم و صبح‌ها زود بیدار شویم. «نهی رسول الله، صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم، عن المسامرة»؛ از شب‌نشینی منع آمده است. بکوشیم که صبح نخوابیم تا از دعای پیامبر اکرم، صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم، که فرمودند «اللهم بارک لأمتی في بکورها» محروم نشویم. ✅ علت این پراکندگی و بی‌برکتی که امروز ما در زندگی خودمون داریم این است که آه سحر نداریم. ✅ مکتوبات امام ربانی حضرت مجدد ألْف ثانی، علیه‌الرحمة، دریایی از معارف و حکمت است. حداقل این مکتوبات را یک دور کامل بخوانیم. علامه سید ابوالحسن ندوی، رحمه‌الله، می‌گویند که برادرم به من توصیه کرد که این مکتوبات را بخوانم. ✍🏼 تهیه و تنظیم: شاکر رئیسی https://t.me/joinchat/AAAAADwzTaeInlyq4z0EzQ

با خوشحالی بازگردید به دیدن دوست یا قوم و خویشی می‌روید. در می‌زنید. آیفون را برمی‌دارند. شما را می‌شناسند و با شما چاق سلامتی می‌کنند. می‌گویید: به دیدنشان آمده‌اید. اما آنان می‌گویند موقعیت و شرایط مناسبی ندارند که از شما پذیرایی کنند، بازگردید و در فرصت مناسبی تشریف بیاورید. چه حالی می‌شوید؟ واکنش شما در چنین مواقعی چیست؟ با رضایت برمی‌گردید و به آنان حق می‌دهید یا برافروخته می‌شوید و در دل هر چه می‌خواهید نثارشان می‌کنید و دیگر دور آنان را خط می‌کشید و هیچ وقت گرد آنان نمی‌گردید. در نظرتان انسان‌های خسیس و بی‌حرمتی می‌آیند. از آن فراتر هرجا می‌روید از این بی‌حرمتی آنان نسبت به خودتان انتقاد می‌کنید و آنان را سکه یک پول می‌کنید. به نظر من اغلب مردم رویه دوم را اتخاذ می‌کنند. به قول خودشان نمی‌توانند این بی‌حرمتی را تحمل کنند. دیگران هم ممکن است به آنان حق بدهند و میزبان را سرزنش کنند و با جمله معروف «مهمان حبیب خداست چطور توانسته مهمان را رد کند» آتش فتنه و خشم را شعله‌ورتر کنند. اما قرآن چنین حقی را به آنان نداده است. همانگونه که میزبان در قبال مهمان تکلیفی دارد از حقوقی هم برخوردار است. باید این را به خودمان بقبولانیم که مردم در خانه‌هایشان شرایط و حالات خاصی دارند که ما از آن‌ها آگاه نیستیم و همیشه نمی‌توانند پذیرای ما باشند. به همین دلیل است که قرآن می‌فرماید: «وإن قیل لکم ارجعوا فارجعوا هو أزکیٰ لکم...» واگر به شما گفته شد بازگردید، پس بازگردید، این برای شما پاکیزه‌تر است. بر عکس عده‌ای که این حادثه را کسر شأن و توهین و بی‌حرمتی به خود تلقی می‌کنند اما صحابه رضوان الله علیهم أجمعین در انتظار پیش آمدن موقعیتی بودند تا به این آیه عمل کنند. قتاده رح می‌گوید: «یکی از مهاجرین می‌گفت: عمری در انتظار پیش آمدن چنین موقعیتی بودم که به دیدن یکی از دوستانم بروم و او بگوید برگرد و من برگردم، تا به آیه «وإن قیل لکم ارجعوا فارجعوا» عمل کنم، اما هیچ وقت چنین موردی پیش نیامد به همین دلیل افسوس می‌خورم.» برخی از مفسرین از این هم فراتر رفته‌اند و در تفسیر قول خداوند متعال: «یا أیهاالذین آمنوا لا تدخلوا بیوتاً غیر بیوتکم حتی تستأنسوا...» فرموده‌اند: استیناس به معنای مأنوس و مألوف شدن و ضد استیحاش است و فقط معنای اجازه گرفتن نمی‌دهد. بلکه معنایی اضافه بر اجازه گرفتن در آن نهفته است؛ یعنی در هنگام اجازه خواستن باید انس و رضایت اهل منزل را احساس کنید تا اجازه ورود به منزل آنان را کسب کنید. نکته لطیفی در این مطلب نهفته است؛ اگر صاحب منزل به زائر با صراحت اجازه ورود داد و گفت: بفرمایید، اما زائر از شواهد و قرائن دیگری دریافت که میزبان در محذوریت قرار دارد و از روی رودربایستی و شرم او را تعارف می‌کند، اجازه ندارد به منزل او وارد شود. همانگونه که استفاده از مال مردم بدون طیب خاطر آنان حلال نیست، گرفتن وقت و وارد شدن به حریم خانه آنان نیز بدون رضایت آنان روا نیست. همه این آداب و ارشادات قرآن کریم برای حفظ اعراض و عورات مردم و سلامت قلب‌ها از کینه و کدورت است. چرا از آن چیزی که خداوند آن را برای ما بهتر و پاکیزه‌تر دانسته إبا و تکبر ورزیم؟! ✍سکینه یوسفی https://t.me/daneshislam

♦️ وصيت نامه امام حسين چنانچه مبرهن است امام حسين يكي از افرادي‌ست كه در صدر اسلام زيسته و فرمايشات رسو‌خدا را يا بدون واسطه و يا با وجود واسطه‌هايي عادل و صالح شنيده و از آنها شنيده كه رسول‌خدا فرموده: لَيْسَ مِنَّا مَنْ ضَرَبَ الْخُدُودَ وَشَقَّ الْجُيُوبَ وَدَعَا بِدَعْوَى الْجَاهِلِيَّةِ   « ترجمه شود » او نيز بسان ديگراهل‌بيت سعي براين داشته تا در تمام مراحل زندگي خود به دستورات پيامبر جامه‌ي عمل بپوشاند كه نمونه‌ي آن را مي‌توان در وصيت‌نامه‌ي ايشان يافت. ايشان در عاشورا خواهر خود زينب را وصيتي  نمودند در اين زمينه آمده: فرزند ايشان حضرت علي مي‌گويد: من مريض بودم وعمه‌ام زينب از من پرستاري مي‌نمود، پدر به خيمه‌اي رفت وغلام ابوذر غفاري آنجا بود .... شنيدم كه پدرم اشعاري را با خود زمزمه مي‌كند من با شنيدن آنها گريه كردم عمه‌ام نيز با شنيدن آنها به گريه افتاد و از حال رفت؛ امام بسوي او رفت و بر چهره‌اش آب ريخت و گفت: يا أخيّة إتقي‌الله و تعزي بعزاءالله و إعلمي أن أهل‌الارض يموتون و أن أهل‌السماء لايبقون و أن كل‌شئ  هالك إلا وجه‌الله الذي خلق الارض بقدرته ويبعث الخلق فيعودون و هو فرد وحدة، أبي خير مني و أخي خير مني و لي و لهم و لكل مسلم برسول‌الله(ص) اسوة قال فعزاها بهذا او نحوه و قال لها يا أخيّة أن أقسم عليك فابرّي قسمي لا تشقي عليّ جيباً و لاتخمشي عليّ وجهاً و لاتدعي عليّ بالويل والثبور« اي خواهرم از خدا بترس و آنگونه (بر شهادتم) عزا بگير كه خدا دستور داده و اي خواهرم، بدان! ساكنان زمين خواهند مرد و اهل آسمان نيز فنا خواهند شد هر چيز ازبين خواهد رفت و فقط آن خداوندي باقي مي‌ماند كه زمين را به قدرت خود آفريد، و مخلوقات را بوجود آورد همه‌ي آنها( از دنيا) رخت سفر بر مي‌بندند و تنها اوست كه باقي مي‌ماند، و( بدان) كه پدرم از من بهتر بود وهمچنين برادرم نيز از من بهتر بود، پيامبر(ص)براي من و آنها و هر مسلمان الگويي‌ست كامل، ... و گفت: اي خواهرم! من تو را سوگند مي‌دهم و از تو مي‌خواهم به آن عمل كني، بر(شهادتم) يقه‌ات را چاك نكني، و صورت خودت را نخراشي و برمن واويلا نكشي و غصه نخوري( نگويي! اين چه بلايي بود كه بر سر ما آمد)  » آري! حسین می رود تا به دنیایی که خواستار عقل نیست، بگوید: آهای ای همه آدمیان همه عصرها، عقل زیباست. و به کساني که عاشقی نمی دانند، عشق ورزی بیاموزد. و به کساني که بلد نیستند انسان باشند، آداب انسان بودن بیاموزد. و به کساني که از انسان بودن دیگران رنج می‌برند، بیاموزد که عاقبت، انسانیت پیروز است https://t.me/daneshislam

🔸خودش شخصاً به بازار می‌رفت و بر داد و ستد مردم و کنترل قیمت‌ها نظارت داشت. گاهی ـ بدون اطلاع قبلی ـ بازرسانی را به شهرها می‌فرستاد تا در مورد رفتار کارگزارانش تحقیق کنند و دیدگاه مردم نسبت به آنان را بدانند و به وی گزارش دهند. به همین دلیل مسئولان از او می‌ترسیدند. اگر احساس می‌کرد مسئولی نیازی به توبیخ یا تفهیم دارد، از این کار دریغ نمی‌کرد. (المرتضىٰ) ایشان محاکمهٔ مسئول خاطی را از اسباب تضعیف حکومتش نمی‌دانست. 🔸سیدنا علی ـ رضی‌الله‌عنه ـ موحدی بی‌باک و بدعت‌ستیز بود، صلاح دین را در «ورع» می‌دانست و فساد آن را در «طمع»، و بهترین فرد از نظر ایشان کسی بود که به نفع «مردم» باشد. سربازانش را از خشونت علیه زنان برحذر می‌داشت و توصیه می‌کرد «به زنان کاری نداشته باشید ولو اینکه شما را دشنام دهند و مسؤولان‌تان را بد گویند.» (أسمی المطالب) 🔸محوری که سیاست سیدنا علی ـ رضی‌الله‌عنه ـ و نظام حکومت و مدیریت وی گرد آن می‌چرخید، مقدم داشتن «اصول و ارزش‌های اسلامی» بر «مصالح سیاسی و اداری» و «حفظ روح خلافت انبیاء و خلفای راشدین» بود و ایشان بهای سنگینی را در راستای انتخاب این سیاست پرداخت. (المرتضىٰ) 🔸این است امیر و مولای ما مؤمنان که سیرتش سراسر دلسوزی و خیرخواهی است نه کینه‌توزی و دشمنی، آیا در اتاق‌های فکر مسئولان ما ذره‌ای از این سیرت پاک علی ـ رضی‌الله‌عنه ـ، که این‌همه به نامش هزینه می‌کنند، مذاکره و اجرایی می‌شود؟ آیا می‌توانند محبت صادقانه‌شان را با سیدنا علی ـ رضی‌الله‌عنه ـ ثابت کنند و عملکردشان را مانند حضرتش درآورند یا احترام و محبت‌شان فقط در همین پارچه‌نوشته‌هاست؟! لَو كَانَ حُبُّكَ صَادِقاً لَأَطَعْتَهُ /٭/ إِنَّ المُحِبَّ لِمَنْ يُحِبُّ مُطِيعُ 🔸اینجا دوراندیشی‌ای به کار می‌آید که عقلانیت بر هوا و هوس چیره گردد وگرنه به قول امیر مؤمنان: «عقل‌ها بیشتر زیر تابش طمع‌ها و آرزوها شکست می‌خورند.» (نهج البلاغة)/ سنت‌آنلاین 🆔 t.me/sunnionline ➡️ www.sunnionline.us

سنی‌آنلاین: ✳️ امیر مؤمنانی که من می‌شناسم ✍🏻 سید زبیر حسین‌پور 🔸پشت چراغ قرمز یکی از چهارراه‌های زاهدان پارچۀ زردرنگ بزرگی به نشانۀ سلام و محبت نسبت به امیر مؤمنان، سیدنا علی ـ کرّم الله وجهه ـ توجهم را جلب می‌کند. با خود می‌گویم ادعای محبت با حضرت علی ـ رضی‌الله‌عنه ـ چه آسان است، اما ادعای محبت بدون اطاعت چیزی جز ریا و تزریق آن در جامعه نیست؛ ریایی که مولای متقیان از آن برحذر داشته و می‌فرماید: «هیچ کاری را به خاطر ریا انجام نده و هیچ چیزی را از روی حیا ترک مکن.» (أسمی المطالب) 🔸بیشتر که در سیره و روش حکومتداری امیر مؤمنان سیدنا علی ـ رضی‌الله‌عنه ـ می‌اندیشم، می‌بینم در پایتخت حکومت سیدنا علی ـ رضی‌الله‌عنه ـ هر فرقه، مذهب و آیینی آزادانه مراسم عبادی‌اش را انجام می‌داد. سیدنا علی ـ رضی‌الله‌عنه ـ هیچ عبادتگاهی را پلمپ نکرد. منتقدان و مخالفان مذهبی و سیاسی‌اش را به زندان نبرد و زیر شکنجه، اعترافات اجباری نگرفت. از واقعهٔ غدیر برای خلافتش استدلال نکرد و برای آن هیچ جشن و موکبی به راه نینداخت. از بیت‌المال برای خود هزینه نکرد؛ بلکه بارزترین صفت و امتیازش زهد بیش از حد و پرهیز از دنیا بود درحالی‌که تمام اختیارات رفاهی و ثروت مملکت به دستش بود. از اقتدارش سوءاستفاده نکرد، بلکه به مسامحه در مقابل مخالفان دستور می‌داد و می‌فرمود: «وقتی بر مخالفت توانایی داشتی، سپاسِ اقتدارت این است که از اشتباهاتش درگذری.» (نهج البلاغة) 🔸سیدنا علی ـ رضی‌الله‌عنه ـ مرد صلح و گفتمان بود؛ به همین خاطر در جنگ جمل حاضر شد با حضرات طلحه و زبیر و عایشه ـ رضی‌الله‌عنهم ـ به مذاکره بنشیند. مخالفانش را برچسب دشمن نزد یا بلندگوی دشمن نگفت و تکفیر و تفسیق‌شان نکرد و مشرک و منافق ننامید؛ بلکه فرمود: «إِخْوَانُنَا بَغَوا عَلَیْنَا»؛ آنان را برادر خود خواند. (مصنف ابن‌أبی‌شیبة) 🔸از شهادت سیدنا زبیر ـ رضی‌الله‌عنه ـ خوشحال نشد، بلکه قاتلش را به جهنم مژده داد. از سیدنا طلحه ـ رضی‌الله‌عنه ـ به نیکی یاد کرد و پسرش محمّد را جوانی نیکوکار خواند. مادر مؤمنان عایشه ـ رضی‌الله‌عنها ـ را اعزاز و اکرام می‌کرد. راجع به امیر معاویه ـ رضی‌الله‌عنه ـ و لشکریانش فرمود: «خدای ما و ایشان یکی است، پیغمبرمان یکی است، در ایمان به خدا و رسول نه ایشان از ما افزون‌اند و نه ما از آنان.» (نهج البلاغة) سبحان‌الله! چقدر تواضع داشت که حتىٰ خود را از آنان مؤمن‌تر هم ندانست. سیدنا علی ـ رضی‌الله‌عنه ـ هیچ‌یک از آنها را سب و لعن نکرد. با خلفای پیش از خود محبت صادقانه‌ای داشت که فرزندانش را به نام‌های «ابوبکر»، «عمر» و «عثمان» نام‌گذاری کرد. 🔸سیدنا علی ـ رضی‌الله‌عنه ـ مرد عفو و گذشت بود و «به نیکی در مقابل بدی دستور می‌داد.» و از صفات بندگان نیک همین را برمی‌شمرد که: «إذَا غَضِبُوا غَفَروا»؛ به وقت خشم می‌بخشایند. (أسمى المطالب) بر کافری که روی صورتش تف کرده بود، خشم نگرفت و او را نکُشت و بخشود. در دادگاهی که خود، قاضی‌اش را تعیین کرده بود، در مقابل یک یهودی محکوم شد و باوجودی که حقدار بود، حکمش را پذیرفت. در حکومت امیر مؤمنان چقدر آزادی و عدالت وجود داشت که یک شهروند یهودی به‌راحتی می‌توانست فرمانروای مقتدر جهان اسلام را به میز محاکمه بکشاند! 🔸به کارگزارانش همیشه سفارش می‌کرد: «با مردم به انصاف رفتار کنید و در برابر نیازهایشان بردبار باشید؛ زیرا شما خزانه‌داران ملت، وکلای مردم و نمایندگان رهبران هستید. هیچ‌کس را به سبب نیازش نرنجانید و او را از خواسته‌اش بازندارید. مالیات‌ها را سنگین نکنید که مردم مجبور شوند لباس، سواری و دیگر وسایل‌شان را بفروشند. برای دریافت یک درهم کسی را تازیانه نزنید.» (نهج البلاغة) 🔸سیدنا علی ـ رضی‌الله‌عنه ـ نسبت به بیت‌المال بسیار حساس بود؛ هنگامی‌که فهمید دخترش ام‌کلثوم ـ رضی‌الله‌عنها ـ از کارگزارانش مقداری عسل درخواست کرده است، فوراً قیمتش را از ام‌کلثوم گرفت و به بیت‌المال برگردانید. هنگامی‌که برادرش عقیل سهمی از بیت‌المال خواست، آهن گداخته‌ای را تقدیمش کرد. 🔸سیدنا علی ـ رضی‌الله‌عنه ـ خود را یک دعوتگر و مبلّغ دینی می‌دانست و مردم را موعظه می‌کرد و احکام دین را به آنها می‌آموخت، راه‌های خشنودی و نارضایتی خداوند را توضیح می‌داد. در مسجد می‌نشست و به سؤالات دینی و دنیوی مردم پاسخ می‌گفت. (المرتضىٰ)👇🏽 🔸برای امربه‌معروف و نهی از منکر بودجه‌ای مشخص نکرده بود و به خاطر آن مزدی نمی‌گرفت. دعوتگری‌اش فقط زبانی نبود، بلکه بیش از آن، عملکردش مردم را دلداده و گرویدهٔ او کرده بود. با تمام وجود در فکر رفاه رعیتش بود و نمی‌گذاشت زندگی‌شان به سختی بگذرد؛ بلکه «واردکردن شادی» به زندگی «مردم» را سبب «مغفرت گناهان» می‌دانست. (تنبیه الغافلین)