هفت اقلیم (سعید معدنی)

«شعر عزیز فارسی» کم نیستند ایرانیانی که دلبستگی هم‌وطنان شان به شعر، خاصه شعر قدیم، را مایۀ عقب‌ماندگی و نشانۀ واپس‌گرایی قلمداد می‌کنند و، جا و بی‌جا، سخن از تمدن و تجدد که می‌رود، لب به شکوه می‌گشایند که: همین است دیگر! این ملت قرن‌ها قرن سرش را کرده در لاک شعر و تنهایی و عرفان و افیون! به جای جهد و مبارزه، به جای پیوند خوردن با مقتضیات جهان نو، نشسته کنج خلوت و شعر زمزمه کرده و از جهان گرد گردان جا مانده است. اشکال تنها این نیست که این افراد بزرگان شعر فارسی و تاثیر شگرف آنها بر آمال و اندیشه‌های فرد ایرانی را نمی‌شناسند. عیب بزرگ‌تر این است که اینان معاصران خویش را هم نمی‌شناسند. حتی معاصرانی که در نزدیکی آن ها زیسته و در نزدیکی آن ها درگذشته‌اند را نمی‌شناسند. حتی معاصرانی که جهان _ لابد همان جهانی که اینها برایش سینه می‌زنند و گریبان می‌درند_ به احترامشان کلاه از سر برداشته را هم نمی‌شناسند. حتی معاصرانی که برای مرگ غمبارشان تجمع می‌کنند و بیانیه امضا می‌کنند را هم نمی‌شناسند. تصدیع ندهم: اینها حتی "عباس کیارستمی" را هم نمی‌شناسند. تنها پس از مطالعۀ کتاب ارزشمند و شیرین «سر کلاس با کیارستمی» است که می‌توان فهمید دریچۀ اتصال این مرد بزرگ با جهان هنر چیزی نبوده است مگر شعر. دل‌انگیزترین بامی که "کیارستمی" بر فراز آن می‌نشسته و فیلم می‌ساخته است، به تصریح و تاکید خودش شعر فارسی است.  آنچه عصاره‌اش را در سینمایش ریخت و دنیا تا کمر برایش خم شد، از "سعدی" و "حافظ" و "مولانا" و "سپهری" در جانش ذخیره کرده بود. سر کارگاهش در نیویورک یک بچۀ آمریکایی را که آمده ده روزه فیلم ساختن یاد بگیرد، اینچنین به درنگ در پدیده‌های اطراف فرا می‌خواند: «مولانا به آنهایی که می‌خواهند بهتر ببینند توصیه می‌کند که چشم دل بگشایند». برای اینکه آنان را با انواع تصادفات و احتمالاتی که بر سر راه فیلمسازی است آشنا کند و ترس را از جانشان بزداید می‌گوید: «حافظ به ما نشان می‌دهد که حوادث هم برای خودشان ارزش دارند. باید قدر تصادف و عناصر غیر قابل پیش‌بینی را دانست». به کارآموزی که چشمش را توی ویزور دوربین فرو کرده تا بتواند صحنۀ دلخواهش را بگیرد از "سهراب" نقل می‌کند که: «چشم‌ها را باید شست. جور دیگر باید دید». دیگر چه بگویم از لذت درک دنیای این مرد بزرگ. کتاب را بخوانید. لطفاً کتاب را بخوانید تا بدانید دنیا یک بار دیگر از طریق دوربین "کیارستمی" شعر فارسی را دید. از طریق تقدیر سینمای او، به شعر فارسی احترام کرد. معنویت نهفته در نگاه این انسان بزرگ، جهان‌بینی سراسر مدارا و انسان‌مدارش حاصل انس او با شعر بود. با شعر عزیز فارسی. #سایه_اقتصادی_نیا @mosighi_andishe

🔷 آیا کمونیست‌ها در حال تسخیر آمریکا هستند؟ 👈 محمد طبیبیان، اقتصاددان لیبرال ایرانی، در یادداشتی تلگرامی نوشت: ✍️ اخیرا عناوین مختلفی در نشریات داخلی و شبکه‌های اجتماعی داخلی مطرح می‌شود که گویا کمونیست‌ها در آمریکا مشغول قدرت گرفتن هستند و تظاهرات دانشجویی در حمایت از فلسطین هم نشان از عروج جنبش‌های کمونیستی است و عن‌قریب سرنگونی سیستم سرمایه‌داری در امریکا است. ✍️ همچنین، مطرح می‌شود برخی از بخش‌های حزب دموکرات را هم کمونیست‌ها گرفته‌اند و این دلیل دیگری بر اینکه یک جنبش کمونیستی سرمایه‌داری را سرنگون خواهد کرد (ایضا عده‌ای در داخل هم تصور می‌کنند آمریکا دچار جنگ داخلی و تجزیه خواهد شد). ✍️ این ارزیابی‌ها تا چه حد صحیح و واقعی است؟ عرض کنم تا حد صفر. در داخل ایران عده‌ای منتظر نشسته‌اند تا سرنگونی نظام آمریکا را جشن بگیرند و از احساس خجالت از عملکرد خودشان فارغ شوند. ✍️ ده سال پیش یک روزنامه‌نگار در مصاحبه‌ای از من پرسید همه سیستم‌های سیاسی-اجتماعی یک عمری دارند و سیستم سرمایه‌داری هم باید عمری داشته باشد. عمر این سیستم به نظر شما کی سر می‌رسد؟ به آن مصاحبه‌کننده جوان عرض کردم بر اساس ارزیابی بنیادی بنده (که بحث آن در اینجا به درازا می‌کشد) در طی عمر بنده و شما (که ۲۵ سالی از من جوان‌تر بود) و فرزندان و نوه‌های شما هم چنین رخدادی تحقق نخواهد یافت. منتظران اکنون ۱۰ سال پیرتر شده‌اند و برخی هم به جهان باقی شتافته‌اند و در مقابل آن پرسش امروز هم همان ارزیابی را عرض می‌کنم. ✍️ همیشه در تاریخ آمریکا وقتی این کشور درگیر جنگ شده، مخالفت‌های اجتماعی رخ داده است، این مخالفت‌ها ابتدا هم در دانشگاه‌ها ظاهر می‌شود. در زمان جنگ ویتنام و دوران نیکسون هم دانشگاه‌ها دچار التهاب شد و زدوخورد پلیس با دانشچویان مکرر گردید و در دانشگاه ایالتی کنت یک دانشجو هم به قتل رسید که بار سیاسی کمرشکنی به دولت وقت تحمیل کرد و بحران اجتماعی دامنه‌دار و مخالفت و مقاومت داخلی و نه شکست نظامی بود که دولت امریکا را مجبور به عقب‌نشینی از ویتنام کرد. ✍️ هم‌اکنون هم در مقابل حمایت امریکا از اسرائیل چنین بحرانی ظاهر شده است. طرفداران اسرائیل و راستگرایان افراطی همیشه با کارت کمونیسم بازی می‌کنند. برای متوحش کردن مردم و جلب همکاری جامعه، این‌بار هم چنین است. ✍️ ترامپ مرتبا مخالفان خود را کمونیست معرفی می‌کند و جامعه را برای نجات از دست آنان به سوی حمایت از خودش دعوت می‌کند. در زمان ریاست‌جمهوری هم چنین سر‌و‌‌صدایی راه انداخت که باید ورود و مهاجرت کمونیست‌ها و کسانی که دشمن امنیت آمریکا هستند، قطع گردد. ✍️ نتیجه این سروصدا تبدیل شد به محدودیت مسلمین و آن هم نه عرب‌ها و پاکستانی‌ها که از جمله مسئول عملیات تروریستی یازده سپتامبر هم بوده‌اند؛ بلکه ختم شد به ممنوعیت ورود ایرانیان که به اعتراف آمار بهترین مهاجرین به آمریکا هستند از نظر کیفیت تخصصی و علمی، کارآفرینی، فرهنگ و اجتناب از بزهکاری. بنابراین، نبایستی چشم‌بسته به این نوع تبلیغات دل داد. ✍️ واقع امر اینکه در آمریکا یک حزب کمونیست هم وجود دارد و آزاد است فعالیت کند. اما تعداد اعضای این حزب در حد ۱۵۰۰۰ نفر است. مسئولین حزب مدعی هستند که سالی دو هزار نفر به حزبشان اضافه می‌شود. از نظر فعالیت سیاسی در برخی مناطق توانسته‌اند مدیریت برخی مدارس را به‌دست گیرند. حتی در حد مجالس شهرستان هم تاکنون نتوانسته‌اند نماینده انتخاب کنند. بنابراین، می‌توان دریافت که ارزیابی‌های داخلی خیال‌پردازانه تا چه‌حد از واقعیت فاصله دارد. @javadrooh #رویای_تسخیر_آمریکا #توهم_تسخیر_آمریکا @akhalaji

✍️آنخل برمودس سرویس جهانی بی‌بی‌سی «جو‌ نسل‌کش، چند تا بچه را در غزه کشتی؟» این فریاد یک فعال هوادار فلسطینیان، وقفه‌ کوتاهی‌ در سخنان جو بایدن، رئیس جمهور آمریکا انداخت که در یک برنامه انتخاباتی در ایالت ویرجینیا در حال سخنرانی بود. این اتفاق یک لحظه بیشتر طول نکشید، چون بلافاصله گروهی از فعالان حزبی که رئیس جمهور را روی صحنه همراهی می‌کردند، شروع به سر دادن این شعار «چهار سال دیگر، چهار سال دیگر» کردند و صدای معترض را در فریاد خود محو کردند. این اتفاق روز ۲۳ ژانویه افتاد، وقتی که هنوز بایدن تمام آرای لازم در رای‌گیری‌ درون‌حزبی دموکرات‌ها برای نامزدی در انتخابات ریاست جمهوری ماه نوامبر را کسب نکرده بود. در آن زمان، جنگ اسرائیل و حماس در غزه به عنوان موضوعی مشکل‌ساز در مسیر انتخاب دوباره رئیس جمهور در حال مطرح شدن بود. 📸GETTYIMAGES https://bbc.in/3JQp34X @BBCPersian⠀

جامعه شناسی مرگ؛ دگرگونی تدریجی در مراسم سوگواری ایرانیان ✍سعید معدنی چند سال قبل همکار پیرمان فوت کرد. او سالها در خارج از کشور درس خوانده و زندگی کرده بود و فررندانش نیز در خارج از کشور ساکن بودند که برای مراسم یادبود پدر به ایران آمده بودند و حتی یکی‌شان خوب فارسی بلد نبود. وقتی وارد آپارتمان شیک در بالای شهر تهران شدیم، متفاوت از عزاداری‌های خانواده و خانه‌های سنتی که معمولا  گریه‌ی زنان از سویی بلند است و قرآن خواندن در بخش مردانه برگزار می‌شود، در یکی از اطاق‌ها یکی پیانو می‌نواخت و به درخواست فرزند مرحوم برخی همکاران خاطره‌ای خوش -همچون اروپایی‌ها- ازپدرش می‌گفتند و او هم فیلمبرداری‌ و ضبط می‌کرد. دهه‌هاست که در میان خانواده‌های مدرن، و اقشار تحصیلکرده و روشنفکر بعضا مراسم ختم یا یادبود، در تالارهاو فرهنگسراها بدون حضور روحانی و مداح و روضه‌خوان انجام می‌شود. اما در بین توده و عموم مردم همیشه فرهنگ سنتی مسجد و آخوند و مداح حضور داشته است. حوادث و ناآرامی‌های اخیر کشور نشان می‌دهد که در سطح عموم جامعه نیز تحولاتی رخ داده است. برای کشته‌شدگان اعتراضات، زنان در گورستان‌ها بدون حجاب حاضر می‌شوند، از روضه و آخوند و مداح خبری نیست. شعار می‌دهند و برای تشویق و تشجیع هم دست می‌زنند و ترانه می‌خوانند. جالب‌تر آنکه معمولا در نزد هموطنان اهل سنت، مراسم چهلم مرسوم نبوده، اما بعد‌‌از مرگ مهسا امینی، سنت شیعی اربعین یا چهلم، در میان کردها و بلوچ‌های اهل سنت هم برای زنده نگهداشتن یاد و نام  کشته شدگان رواج یافته است. این علائم و نمادهای نوین( بی‌حجابی همراه با دست زدن و ترانه خواندن)  نشان می‌‌دهد تغییری جدی در آیین مرگ و بزرگداشت یاد متوفی در بین عموم مردم درحال وقوع است. احتمالا در آینده حداقل در بخش‌هایی از جامعه،  مراسم ختم و تشییع، همچون گذشته نخواهد بود و برگزاری مراسم یادبودهای مردگان بدون روحانی و مداح و در مکان‌هایی غیر از مسجد برگزار خواهد داشت. این پدیده نسبتا نوین دربین توده مردم، موضوع مناسبی برای پژوهش در حوزه‌ی جامعه شناسی مرگ و تغییر در آیین‌های سوگ ایرانیان است. دوم آذر ۱۴۰۱ @Saeed_Maadani

⭕️مردها فحاشی می‌کنند زنها را محروم می‌کنند. این خلاصه سیاستگذاری علیه زنان است. ‏خوب اگر جرات دارید مردان را محروم کنید. @abdiabbas

🌿🌿 نامه‌ای از یک کهنه سرباز وطن به دختر نوازنده‌ای که از نواختن منع شد 🖍️سلام دخترم! چند روزی است که چهره‌ی مظلوم تو از خاطرم محو نمی‌شود، این مظلومیت و سکوت تو نمادی است از روزهای تلخ و دردناکی که نسل جوان ما با آن دست و پنجه نرم می‌کند. تو مرا نمی‌شناسی اما من هر ساعت برای شما دعای خیر دارم و نگران این هستم که آخر و عاقبت شما با این حاکمیت مادام العمر ریاکار چه خواهد شد. اینانی که هنوز متوجه تغییرات جهان نشده و این را در کلام و اندیشه‌ی نسل نو نیافته‌اند و همچنان بر سبیل و عقاید گذشته می‌دمند. دخترم!  من کهنه سربازی مجروح هستم که آرام آرام در صفحات تاریخ معاصر به فراموشی سپرده می‌شود.  ای کاش می‌توانستم به شما جوانان ثابت کنم که رفتن ما به جنگ برای برپایی شرایطی که هم اکنون مردم مظلوم و غارت شده‌ی ایران در آن روزگار می‌گذرانند، نبوده و حتی در مخیله‌ی خود چنین درد و رنجی را برای ملت خویش متصور نبوده‌ام. سال‌ها پیش من هم مانند تو جوانی پرشور بودم که هزاران آرزو در دل داشتم، هم برای خودم و هم برای میهنم. اکنون اما با نگاهی پر حسرت به آن آمال و آرزوها می‌نگرم چرا که عرصه‌ی سیاست ایران آن‌گونه که آدم‌های عادی مثل من می‌پنداشتند، طراحی نشده بود. و رفته رفته سیاست مانند اکسیری ذوق فرهنگی، هنری و حتی دینی سرزمینم را از درون خورد و پریشان ساخت. و این‌گونه بود که کهنه سربازی بی‌ادعا شب و روز از خود می‌پرسد، چگونه می‌توان #سعدی و #حافظ و #مولوی داشت و به این روز فرهنگی افتاد؟ دخترم! در سال‌هایی پیش از این ساکن یک اردوگاه دور افتاده به نام کرخه نور بودیم، من و دوستانم که همگی نامشان در زمره‌ی شهیدان وطن نوشته شده، به دور از هیاهوی شهرها و آبادی‌ها، در کنار رودخانه‌ی کرخه با همان امکانات اندک، شادترین انسان‌های روی زمین بودیم. من علاقه‌ی وافری به نی داشتم و دوست شهیدم محمد شاداب عاشق دمام و دف و سازهای کوبه‌ای بود، مثل تو. از کنار نیزار کرخه شاخه‌ای نی کندم و با سمبه‌ی کلاشینکف که در آتش گداخته بود، برای آن چند سوراخ تعبیه کردم و ساز نه چندان خوش صدایم آماده‌ی نواختن در کنار هیمه و زیر نور درخشان ماه شد و شاداب که هیچ وقت از ریتم نمی‌افتاد:  باز بانگی از نیستان می‌رسد        غم به داد غم پرستان می‌رسد  بعدها این صدای جادویی مرا رها نکرد، سال‌های سال با ساز نی همدم بوده و هستم. این خاطرات را در کتابی نوشتم ازقضا ناشر که نواختن ساز را دون شأن یک سرباز جنگ می‌دانست، این مهارت را از رزومه‌ی من حذف کرد!  سال‌ها گذشت و آخوندی پیدا شد که نی را از سازهای دیگر مستثنا کرده و از آن تمجید نمود و دلیلش را نیز همان چند بیت معروف مولانا می‌دانست.  بعد از او آخوندی دیگر مولوی  و افکارش را  از فرق انحرافی خواند و عرفان ایشان را در مقابل عرفان تشیع کمرنگ و بی‌رمق نامید! می‌خواهم به تو دختر عزیزم یادآور شوم که این پریشان گویی در باب موسیقی و ساز و ادبیات و هنر ازسوی متولیان سیاست پیشه، پایان ندارد اما آن‌چه مسلم است به اقتدار و ثبات این فرهنگ که همانا وام‌دار حافظ و سعدی و مولاناست باور داشته، می‌دانم که نسل نو هم چون تو که ایران‌اندیش و ایران‌خواه است این کشتی طوفان زده را به ساحل امن خواهد رساند.  آن روز وقتی با آن چهره‌ی معصوم و آن سکوت آمیخته با فریاد صحنه را با آرامش ترک کردی، یاد سخنی از استاد بهمن رجبی افتادم که می‌گفت:  چه بسیار نوازندگان که هرگز سازی ننواختند، و تو آن روز با ننواختنت هر آن‌چه باید را گفتی! اگر من چراغ‌دار موسیقی سنتی در ایران کنونی بودم هم چون همایون شجریان یا علیرضا قربانی، حتماً از تو دختر توانایم ‌دعوت می‌کردم تا در برنامه‌هایم افتخار داده و برای مردم سرزمینت دف بنوازی. من که شب‌ها ره تقوا زده‌ام با دف و چنگ        این زمان سر به ره آرم، چه حکایت باشد 🖍️محسن مطلق/ کهنه سرباز وطن اردیبهشت ۱۴۰۳ #دف #نی #بهمن_رجبی #همایون_شجریان #علیرضا_قربانی #محمد_شاداب #محسن_مطلق #اردوگاه_کرخه https://t.me/Sociologyofsocialgroups

16 اردیبهشت سالروز درگذشت شاعر و عزلسرای نامی معاصر حسین منزوی است. به باور صاحبتظران، سروده های این شاعر بخشی از اعتبار غزل معاصر است. منزوی در اول مهر 1325 در زنجان به دنیا آمد و در 16 اردیبهشت 1383 در تهران، چشم از جهان فرو بست. در ادامه یکی از سروده های ایشان را می خوانیم؛ دریا نبودم امّا طوفان سرشت من بود گرداب خویش گشتن در سرنوشت من بود چون موج در تلاطم ، در ورطه زنده بودن هم سرنوشت من بود ، هم در سرشت من بود تعلیق اگر چه سخت است ، اما گریختم من از خویشتن که با خود برزخ بهشت من بود تنها نه خود در افلاک ، بر خاک هم همیشه ای میوه های ممنوع ، عصیان خورشت من بود ناچار ساختم با هر دو که عقل و عشقم چون پّر و پای طاووس ، زیبا و زشت من بود جز سرنوشت محتوم ، در وی ندیدم . آری ، در پیری و جوانی آیینه ، خشت من بود #سعید_معدنی #حسین_منزوی #غزل #شعر_پارسی @Saeed_Maadani

🔵شکاف طبقاتی هولناک در قاب تصویر ⏹کپرنشینی در استان سیستان و بلوچستان @tajeddin_mohammadbagher

🔵شکاف طبقاتی هولناک در قاب تصویر ⏹یکی از برج های مشهور در منطقۀ الهیه تهران @tajeddin_mohammadbagher