آموزش و اندیشه‌‌

💠 #نشست_علمی کانون صنفی معلمان برگزار می‌کند: نشست علمی به مناسبت روز معلم: موضوع: نگاهی به تربیت معلم و حرفه معلمی در فنلاند با حضور دکتر خلیل غلامی، پژوهشگر حوزه تربیت و استاد دانشگاه تربیت معلم هلسینکی کارشناس و مدیر جلسه: محمدرضا نیک‌نژاد یکشنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۳ ساعت ۹ تا ۱۱ برنامه در گوگل‌میت برگزار می‌شود 🔹🔹🔹 🖋 کانال کانون صنفی معلمان ایران لینک ورود به جلسه https://calendar.app.google/hvGM2FZQAchBFGfL9 🆔 @KSMtehran

گروه جامعه شناسی حقوق انجمن جامعه‌شناسی ایران به مناسبت هفته معلم برگزار می کند: 🛑 نظام آموزش ایران زیر تیغ نقد با سخنرانی: 👤محمد مالجو اقتصاددان و پژوهشگر اقتصاد سیاسی 📌کالایی زدایی از آموزش در ایران 👤محمدرضا نیک نژاد نویسنده و عضو کانون صنفی معلمان 📌آموزش و پیامدهایش در گردابه‌ی بی‌عدالتی 👤شهرام اقبال زاده مترجم و منتقد ادبیات کودک و نوجوان 📌دیالکتیک قدرت، نظام حقوقی و عدالت آموزشی 👤علی اکبر گرجی حقوقدان و عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی 📌ارزش ها و الزامات حکم‌رانی دانشگاهی 👤عباس نعیمی جورشری جامعه‌شناس و مدیر گروه جامعه شناسی حقوق 📌منضبظ سازی حقیقت در دستگاه آموزش یکشنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۳ ساعت ۱۸ پخش زنده در پلتفرم گوگل میت 📍لینک ورود برای عموم 🔸️کانال رسمی گروه جامعه‌شناسی حقوق انجمن جامعه‌شناسی ایران🔸️ 🔹️@sociologyoflaw🔹️

📑معلمی شغلی با پتانسیل فوق‌العاده برای ایجاد تحول پایدار در زندگی افراد و شکل‌دهی به آینده‌ای روشن است. با این حال، در سال‌های اخیر، این شغل در ایران با چالش‌های متعددی روبرو شده که جذابیت آن را برای نسل‌های جوان کاهش داده است. 📍یکی از مهم‌ترین این چالش‌ها، کمبود بودجه و سرمایه‌گذاری در آموزش و پرورش است. سهم آموزش و پرورش از بودجه عمومی کشور به زیر ۱۰ درصد رسیده و سهم آموزش از تولید ناخالص ملی (GDP) نیز در حدود ۲ درصد است، در حالی که میانگین جهانی این سهم ۴ درصد و در برخی کشورهای منطقه بیش از ۵ درصد است. این کمبود منابع منجر به حقوق پایین، شرایط نامناسب کاری و فقدان امکانات آموزشی کافی برای معلمان و دانش‌آموزان شده است. در سال ۱۳۹۶ (۲۰۱۷) میانگین جهانی نسبت هزینه‌های آموزشی به جی.دی.پی حدود ۴.۵ درصد بوده که فاصله بیش از نیم درصدی با بهترین سال‌های بودجه‌ای آموزش و پرورش ایران در ده سال اخیر دارد. 📑 برای مطالعه کامل این یادداشت به وب‌سایت مدرسه پژواک مراجعه نمایید.  @Pejvakschool 🌲

💠 #نشست_علمی کانون صنفی معلمان برگزار می‌کند: نشست علمی به مناسبت روز معلم: موضوع: نگاهی به تربیت معلم و حرفه معلمی در فنلاند با حضور دکتر خلیل غلامی، پژوهشگر حوزه تربیت و استاد دانشگاه تربیت معلم هلسینکی کارشناس و مدیر جلسه: محمدرضا نیک‌نژاد یکشنبه ۱۶ اردیبهشت ۱۴۰۳ ساعت ۹ تا ۱۱ برنامه در گوگل‌میت برگزار می‌شود 🔹🔹🔹 🖋 کانال کانون صنفی معلمان ایران 🆔 @KSMtehran

🎬 دکتر معلم‌ها گفتار: مرتضی نظری زمان: ۶۷ ثانیه "آموزش با کیفیت حق همه بچه های ایران" https://instagram.com/mortezanazari_edu 🌏تربیت و توسعه | بازآفرینی مدرسه https://t.me/IranHumanDevelopment2

#روز_معلم_1403 معلمی، حرفه‌‌ای که دیگر جذاب نیست! محمدرضا نیک‌نژاد/ روزنامه شرق/ 12 اردیبهشت 1403 🔻چند روزی از آغاز سال آموزشی 1402-1403 نگذشته بود که جامعه با خبرِ تکان‌دهنده‌ی کمبود 200 هزار معلم روبرو شد؛ گرچه این خبر برای کسانی که رویدادهای آموزش‌و‌پرورش را دنبال می‌کنند خبری تازه و شگفت‎آوری نبود! در دو دهه گذشته افسانه‌ی زیاد بودن کارکنان آموزش‌و‌پرورش و از آن افسانه‌تر نیاز این نهاد به تعدیل نیرو در راستای ساماندهی بهتر، لقلقه زبانِ دست‌اندرکاران آموزشی و دولتی بوده‌است. این نگاهِ غیر‌کارشناسانه، غیر‌آموزشی، ساده‌انگارانه و آلوده به دیدگاه‌های بازاری، با روند بازنشستگی نیروها از سویی و کاهش ورودی دانشگاه فرهنگیان از دیگر سو و البته خساست در جذب نیروهای داوطلب، گام‌به‌گام نهاد آموزش را به سوی گردابه‌ی آسیب‌زا و خطرخیز کمبود معلم راند. گرچه این سیاست ضربه‌ای کارا به جذب نیرو در آموزش‌و‌پرورش بود اما تنها ضربه به معلم و معلمی نبود! 🔻در حالی که در بیش از یک دهه گذشته آرام آرام جمعیت دانش‌آموزی کشور افزایش می‌یافت، سیاست کاهش نیرو از سویی و جلوگیری از گسترش مدرسه و کلاس از دیگر سو، تراکم کلاس‌ها در شهرهای کوچک وبزرگ را افزایش داد و فشارِ کاری بر معلمان را طاقت فرساتر می‌کرد. این افزایش فشارِ کاری، در کنار بی انگیزگی دانش‌آموزان به دلیل از رونق افتادن بازار درس و دانشگاه در چشم و دلِ بسیاری از نوآموزانی و خانواده‌ها، تغییر نگاه جامعه از تلاش برای گرفتن مدرک، به دستیابی به مهارت‌های فردی و اجتماعی، کاهش ساعت‌های درسی، بدون تغییر حجم کتاب‌ها و جایگزینی آن‌ها با درس‌ها و برنامه‌های اغلب ایدئولوژیک، فشارهای اداری و سازمانی برای پیروی از ساختار صلب و متمرکز آموزشی و خدشه‌دار شدن شدید استقلال حرفه‌ای معلمان، پر رنگ شدن ارزیابی‌های کمی و معدل-محور و ناتوانی مدرسه‌ها و معلمان برای برآورده کردن خواسته‌های دانش‌آموزان و خانواده‌ها در این زمینه، و شاید از همه این‌ها مهمتر کاهش سال به سال قدرتِ خرید معلمان و قرار گرفتن این قشر، زیر خط فقر، معلمان شاغل را دلزده و جوانان را از این حرفه گریزان کرده و می‌کند. امروز و به گواه آمار و ارقام خط فقر کشوری بیش از 30 میلیون است و میانگین دریافتی معلمان، حتی پس از رتبه‌بندی، نزدیک به 15 میلیون است. از این رو نباید شگفت‌زده شد که به گزارش یکی از روزنامه‌های کشور، در آزمون استخدامی آموزش‌و‌پرورش در 1402، تنها در تهران با کمبودِ نزدیک به 2000 داوطلب مرد و در سراسر کشور با 11 هزار جای خالی داوطلب معلمی روبرو بوده‌ایم. 🔻با این فشارِ کاریِ روزافزون و نبود درآمدی درخور برای یک زندگی متوسط، جوانان دیگر انگیزه‌ای برای معلم شدن ندارند. شوربختانه چشم‌انداز امیدوار کننده‌ای نیز برای بهتر شدن شرایط اقتصادی کشور در کل، و وضعیت معیشتی و حرفه‌ای معلمان به شکل ویژه دیده نمی‌شود. در همین یکی‌دو روز گذشته نیز خبرها از کاهش باور نکردنی بودجه عمومی کشور در سال 1403 و به دنبال آن ناکارآمدتر شدن بودجه آموزشی حکایت می‌کند. 🔻یونسکو در روز جهانی معلم 2023، شعار خود را "چاره‌جویی برای رویارویی با کمبود معلم" برگزید و راهکارهایی برای بازگشت انگیزه به معلمان شاغل و جوانانِ جویای شغل به دولت‌ها و نهادهای مدنی ارائه داد؛ که پیشنهاد می‌شود دست‌اندرکاران آموزشی که همچنان در پی بهبود شرایط آموزشی کشور هستند آن راهکارها را بخوانند. اما با توجه به رویکرد نه چندان متعهدانه‌ی کاربدستان آموزشی و فرآموزشی به وضعیت کنونی آموزش‌و‌پرورش، نگارنده و بسیاری از همکاران معلمش تنها راه بهبود آموزش، به عنوان حقی انسانی، ملی و شهروندی، را پیوند خواسته‌های ذینفعان آموزش، از دانش‌آموزان و خانواده‌ها گرفته تا معلمان، می‌دانند. معلمان و نهادهای صنفی آن‌ها در دو دهه گذشته آرام‌آرام خواسته‌های صنفی خود را به خواسته‌هایی عمومی‌تر مانند درخواست بازگشت به آموزش رایگان، متوقف کردن پولی سازی در آموزش، توجه جدی به عدالت آموزشی و ایدئولوژی زدایی از آن، ساماندهی به مدرسه‌های فرسوده، توجه جدی به بازماندگی از تحصیل و ... گره زده‌اند. شاید اکنون نوبتِ خانواده‌ها، جامعه و دیگر نهادهای مدنی باشد تا گامی پیش بگذارند و از چنین خواسته‌ها و البته درخواست‌های صنفی معلمان، که سرراست بر آموزش آینده‌سازان کشور موثر است، دفاع کنند. در جامعه‌ای مانند ایران تنها راه رسیدن به خواسته‌های مشروع اجتماعی، خواست عمومی و گسترش آن در لایه‌های گوناگون است.      یادداشت در روزنامه را اینجا ببینید.

#روز_معلم_1403 تلخند هفته معلم صفیه بسیم/ روزنامه شرق/ 12 اردیبهشت 1403 🔻سکانس اول یک کلیپ از برنامه قندپهلو می‌دیدم که در آن مجری متنی می‌خواند واز کار دوم یک معلم ابتدایی به عنوان پیک موتوری یاد شده بود و شاگردی که سفارش پیتزا داده بود .در کلیپ مورد  اشاره شاگرد به معلمش طعنه می‌زند که: "گفته بودید که اگر درس نخونی هیچی نمیشی، ببین که همه چیز شدم." معلم با شرمندگی از دانش آموزش عذرخواهی کرده و می‌گوید من اشتباه کردم، ببخشید! ولی تلخی ماجرا آنجاست که شاگرد بعد از عذرخواهی معلم می‌گوید: "عذرخواهی نکنید آقا معلم، من واقعاً کاره‌ای نشدم واینجا خانه دوستم است! شاید به نظر بسیاری از افراد این مطلب تلخ نیاید ولی از نگاه منِ معلم تلخی زیادی دراین طنز نهفته است. معلمی که تمام سعی‌اش را کرده تا بفهماند علم می‌تواند کلید خوشبختی و موفقیت افراد باشد، خودش به عنوان نماد همان علم، رفاهی ندارد. شاگردی که می‌داند حق با معلم‌اش بوده ولی با دیدن گرفتاری معلم خود طعنه می‌زند و او را شرمنده می‌کند. انتهای طنز که هر دو نفر را چه با علم و چه بی علم، گرفتار مصیبتهای روزگار نشان می‌دهد گویای نبود عدالت اجتماعی در جامعه امروزی است. 🔻سکانس دوم همکاری از بی‌انگیزگی دانش آموزان در مدرسه وعدم پاسخگویی به سوالات شبه نهایی گله داشت و برگزاری این امتحانات را فقط صرف هزینه‌های بی فایده می‌دانست و اعتقاد داشت که گرفتن نمره برای شاگردان مدارس اهمیت ندارد؛ و یا آنقدر تقلب و لو رفتن سوالات امتحانی گسترش پیدا کرده که دیگر درس خواندن مفهوم خود را از دست داده اس! شنیدم که در روزهای معمولی آوردن گوشی به مدرسه ممنوع بوده در حالی که ایام امتحانات نهایی مجاز شده‌است. برای برخی از ما معلمان این به معنی تایید لو رفتن سوالات امتحانی است و همراهی کادر مدرسه با تقلب بچه‌ها آن هم فقط به خاطر افزایش نمرات ارسالی به ادارات! نمی دانم تا چه میزان آموزش و پرورش از این تخلفات آگاهی دارد و چقدر جهت حفاظت از سوالات امتحانات نهایی مراقبت و محافظت می‌شود ولی به یقین می‌توانم بگویم که این شیوه مدیریتی حاصلی جز بی‌اعتباری سیستم آموزشی کشور درپی نخواهد داشت. 🔻سکانس سوم زمانی که دانش آموز و دانشجو نتواند به سیستم اعتماد کند و آنرا قابل نفوذ و دسترس برای هر فرد بی لیاقتی ببیند دیگر نیازی به تلاش و اثبات لیاقت خود برای بهره‌مندی از مزایای علم نمی‌بیند و همین امر باعث می‌شود که افت تحصیلی شدید در مقاطع را شاهد باشیم. با گسترش بی‌اعتباریِ علم و مدارک تحصیلی و حضور گسترده مافیای مدرک فروشی، نیازی به دشمن برای غلبه بر ایران نیست؛ چرا که جامعه ایرانی به آرامی رو به ویرانی رفته وهویت خود را از دست می‌دهد. 🔻و سکانس چهارم آمار شرکت کنندگان کنکور سراسری امسال نشان می‌دهد که تحصیلات دانشگاهی دیگر برای جامعه، به ویژه پسران، اهمیت خود را از دست داده است. این عدم علاقه دلایل زیادی دارد. نوری، معاون پژوهشی اسبق وزارت علوم می‌گوید: تحصیلات دانشگاهی برای بسیاری از متولدان دهه‌های 60 و 70 تبدیل به تضمینی برای یافتن شغل نشد. از سویی دیگر نبود بازار کار متناسب با رشته‌های دانشگاهی، درآمد‌های پایین و انتظارات جامعه از مردان برای تأمین معیشت، منجر به ورود زودهنگام آن‌ها به بازار کار در رشته‌های درآمدزا شده است. طبق نظر جامعه‌شناسان ایجاد امید در پسران برای بهترشدن زندگی مادی آن‌ها در صورت ادامه تحصیل، می‌تواند انگیزۀ موثری برای تعادل در دانشگاه‌ها باشد. 🔻 به راستی چگونه می‌شود جامعه‌ای این چنین غرق در فرومایگی و ازمحلال را به سمت توسعه و ترقی پیشبرد و انتظار داشت که معلمانش شرمنده شاگردان خود نباشند؟ به راستی آیا هنوز هم معلمان در باب ارزش علم و فن و راههای توسعه‌یافتگی سخن می‌گویند؟ اصلا می‌توانند سخنی در این خصوص بگویند وقتی دانش آموزان مدرسه نتایج مثبت تحصیلات عالی را در اطراف خود مشاهده نمی‌کنند؟  یادداشت در روزنامه را اینجا ببینید.

#روز_معلم_۱۴۰۳ 💠محدودیت های نانوشته گزارش از هدی هاشمی/ روزنامه شرق/ ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۳ 🔹روز معلم که می شد، معلمان از سختی های کارشان می گفتند. از حقوق کمی که دریافت می کردند، از چند شغله بودنشان ، از نبود عدالت آموزشی و دانش آموزانی که به خاطر کار، ترک تحصیل می کنند. دغدغه اصلی شان کلاس درس بود و دانش آموزانشان،  اما محدودیت های نانوشته، کار معلمان را سخت تر کرده است. سختی های کار معلمی در این سالها کم نبوده و معلمان هم به شیوه های مختلف سعی کردند، صدایشان را به گوش مسئولان برسانند، البته این واکنش ها هم بی پاسخ نبوده و برخی با پرونده‌های قضایی روبرو شدند. 🔹عده ای از معلمان در گفت و گو با «شبکه شرق»  تشریح کرده اند که چطور در یک سال گذشته فضای کلاس درس و مدرسه دچار دچار نگاه امنیتی شده و معلمان از ترس همین احکام سنگین دیگر پاسخی به پرسشگری دانش آموزانشان ندارند. این گزارش روایت چند معلم است که در نتیجه فعالیت های صنفی، حکم قضایی دریافت کرده اند. 

#روز_معلم_۱۴۰۳ 💠محدودیت های نانوشته گزارش از هدی هاشمی/ روزنامه شرق/ ۱۳ اردیبهشت ۱۴۰۳ 🔹روز معلم که می شد، معلمان از سختی های کارشان می گفتند. از حقوق کمی که دریافت می کردند، از چند شغله بودنشان ، از نبود عدالت آموزشی و دانش آموزانی که به خاطر کار، ترک تحصیل می کنند. دغدغه اصلی شان کلاس درس بود و دانش آموزانشان،  اما محدودیت های نانوشته، کار معلمان را سخت تر کرده است. سختی های کار معلمی در این سالها کم نبوده و معلمان هم به شیوه های مختلف سعی کردند، صدایشان را به گوش مسئولان برسانند، البته این واکنش ها هم بی پاسخ نبوده و برخی با پرونده‌های قضایی روبرو شدند. 🔹عده ای از معلمان در گفت و گو با «شبکه شرق»  تشریح کرده اند که چطور در یک سال گذشته فضای کلاس درس و مدرسه دچار دچار نگاه امنیتی شده و معلمان از ترس همین احکام سنگین دیگر پاسخی به پرسشگری دانش آموزانشان ندارند. این گزارش روایت چند معلم است که در نتیجه فعالیت های صنفی، حکم قضایی دریافت کرده اند. 

#روز_معلم_1403 از عرش تا فرش نسرین محمد باقری/ روزنامه شرق/ 12 اردیبهشت 1403 در ایران علاوه بر روز جهانی معلم، در تقویم رسمی، 12 اردیبهشت به عنوان روز معلم نامگذاری شده است که آغاز هفته‌ای به همین نام می‌باشد تا فرصت بیشتری برای ارج نهادن و قدردانی از زحمات آموزگاران فراهم شود. ظاهر امر زیباست. در این هفته مسئولان از قداست شغل معلمی و ارزش معنوی کار، سخنان زیبایی می‌گویند. ازتلاش‌های بی وقفه‌ی خود در راستای حل مشکلات مادی و معنوی معلم‌ها وبرنامه‌های پیچیده و مبهم پیش رو، که شاید خودشان نیز به آن واقف نباشند، داد سخن سر می‌دهند. وعده و وعید بسیار می دهند ... که گویا همه این‌ها در راستای تکریم روز‌افزون مقام معلمی است! اما واقعیت آن است که آموزش و معلم دغدغه هیج دولتی نبوده و نیست. کاش مسئولین محترم باور کنند، مشکلات معلمان فراتر از بحث معیشتی و پرداخت معوقات است. سالها حقوق و رتبه بندی معلمان سرتیتر اخبار شد. بزرگنمایی مشکلات معیشتی (که همواره باقی خواهد ماند) نسبت معکوس با اعتبار و منزلت و جایگاه فرهنگیان داشت و آسیب‌های جبران ناپذیری به اعتبار حرفه معلمی وارد کرد. روزگاری نه چندان دور معلم در جامعه ارج و قرب و جایگاه خوبی داشت. اما امروز نگاه جامعه به معلم نگاهی از سر ترحم است! قشری با بضاعت کم مالی که همواره مظلوم و معترض است و توانایی گرفتن حق و حقوق خود را ندارد! معلمی که قرار بود نسل آگاه و آینده ساز تربیت کند در حل مشکلات زندگی روزمره خود مانده است. با چنین نگرشی، معلم در نزد دانش آموزان خود چه جایگاهی می‌تواند داشته باشد؟ علاوه بر خدشه دارشدن منزلت اجتماعی و حیثیت حرفه‌ای، معلمان همواره با مشکلات شغلی بسیاری مواجه بوده و هستند. عدم تناسب حجم کتاب‌ها و میزان ساعت آموزشی دغدغه بزرگی است که همواره معلمان، خصوصا دبیران علوم پایه، با آن مواجه هستند و اعتراض‌شان بی ثمر بوده است. بخشنامه‌ها و مقررات و قوانین دست و پاگیر و بایدها و نبایدهای بسیار، همراه با نگاه از بالا به پایین و تهدید آمیز و تحقیرآمیز با اعصاب و روان ما معلمان بازی می‌کند. به طور خلاصه، هر چه جلوتر می‌رویم رویه‌ی قوانین آموزش و پرورش: سخت گیری با معلم و مدارا با دانش آموز شده‌است! به طور مثال در دستِ گل تازه آموزش و پرورش یعنی برگزاری امتحانات شبه نهایی، در نهایت رافت و مهربانی در بخشنامه آمده است که حضور دانش آموز در امتحانات اختیاری است! و تنها برای کم شدن استرس امتحانات نهایی می‌باشد، ولی معلمان باید هرچه سریع تر برگه‌ها را تصحیح کرده و به تحلیل آزمون بپردازند!!! برای معلم چیزی به عنوان مرخصی تعریف نشده و در بدترین شرایط به جای خود، باید جایگزین تعیین کند، اما دانش آموزان برای غیبت آزادی عمل دارند و هیچ برخورد قاطعی با آنان صورت نمی گیرد! جالب آن است که در روزهای پایانی سال و بین تعطیلی‌ها، مدارس در اختیار دانش اموزان است و مشکلی در انضباط آنها پیش نمی‌آید ولی حضور معلمِ در مدرسه‌ی خالی از دانش آموز، اجباری است! و اما بحث آموزش! بزرگترین دغدغه معلم ها و رنجی که می‌برند عدم عدالت آموزشی است. آموزش سالهاست که مهجور مانده است و بی‌عدالتی آموزشی بیداد می‌کند. آموزش کالایی شده است، که هر چقدر بیشتر پرداخت کنی خدمات و آموزش بهتری دریافت می کنی! اختلاف طبقاتی و مشکلات اقتصادی فراوان، خصوصا در قشر متوسط و کم برخوردار، سبب شده است که درس دیگر اولویت دانش آموزان نباشد و بچه ها به دنبال کسب درآمد باشند. در گذشته‌ای نزدیک، خانواده‌ها تنها راه موفقیت بچه‌های خود را در ادامه تحصیل می‌دیدند اما امروز ترجیح می‌دهند فرزندانشان در پی کسب مهارت باشند .وجود خیل عظیمی از بیکاران تحصیل کرده سبب بی انگیزگی بچه‌ها و بی رغبتی به تحصیلات دانشگاهی شده است. آمار کم، خصوصا پسران شرکت کننده در کنکور، موید این مطلب است. باید پذیرفت محتوای آموزشی و شیوه تدریس سی سال قبل، برای نسل امروز کارایی ندارد. متاسفانه حال مدارس ما خوب نیست. دانش آموزان امروز معضلات بزرگی دارند. مصرف سیگار و مواد مخدر و مشروب به مدارس دخترانه هم رسیده است! دیدن دانش آموزان بی انگیره و افسرده با مشکلات فراوان برای ما معلمان دردآور است. همه این عوامل ذوق و شوق معلمی را از بین برده و نه تنها معلمان با سابقه، که بسیاری از نیروهای جوان نیز، به دنبال راهی برای فرار از این سیستم هستند! آقای وزیر! ما معلم‌ها نیازی به روز و هفته و قدردانی (که با داستان های خفت بار پشت صحنه بسیار همراه است) نداریم. اصلا برای ما کاری نکنید. بچه‌های ایران را دریابید، که فردا دیر است ... یادداشت در روزنامه را اینجا ببینید.