کانال رسمی حامد رضا معاونیان

متن پیاده شده سخنرانی

ماه رمضان ۱۴۴۵ بیت حضرت آیت الله یثربی- جلسه دوم موضوع: فضائل قرآنی حضرت امیرالمؤمنین علیه‌السلام « وَ ٱلعَادِیَاتِ ضَبْحا» تلگرام | آپارات | یوتیوب | اینستاگرام | ایتا

۱۵ شوال المکرم : جنگ احد و شهادت حضرت حمزه علیه السلام در اين غزوه بر أمير المؤمنين عليه السلام به جهت حمايت از پيامبر صلي الله عليه و آله 90 جراحت بر صورت، سر، سينه ، شكم، دست و پاي مبارك رسيد. جبرئيل نازل شد و عرض كرد: «يا محمد، به خدا قسم اين عمل علي بن ابي طالب مواسات است». پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: «اين بدان جهت است كه من از اويم و او از من است. جبرئيل عرض كرد: و من از شما دو بزرگوارم ». (بحار الانوار: ج 20، ص 54) بانوئي به نام نسيبه در جنگ احد: در اين روز يكي از كساني كه جانفشاني كرد فرار نكرد، بلكه مانع از فرار ديگران نيز شد، بانوئي به نام نسيبه دختر كعب بن مازنيه بود و به او ام عماره مي‌گفتند. او با شوهر و دو پسر خود در جنگ احد شركت داشتند. نسيبه مشك آبي به دوش داشت و سقايت لشكر اسلام را مي‌نمود. هنگامي كه موقعيت را چنان ديد كه مسلمين در حال فرار هستند، مشك را به كناري انداخت و خود را پيش روي پيامبر صلي الله عليه و آله سپر كرد، به گونه‌اي كه جراحات زيادي بر او وارد شد، كه مداواي يكي از آنها تا يك سال بعد ادامه داشت. اين زن فداكار دست به شمشير برد، و چنان ضربه‌اي بر ابن حميه كه قصد كشتن پيامبر صلي الله عليه و آله را داشت زد كه او فرار كرد. عبدالله فرزند نسيبه خواست فرار كند كه مانع او شد و او را تشويق به جنگ و دفاع از پيامبر صلي الله عليه و آله نمود و او قبول كرد. پيامبر صلي الله عليه و آله به نسيبه فرمود: «بارك الله عليك يا نسيبه». در اين حال پيامبر صلي الله عليه و آله ديد يكي از مهاجرين فرار مي‌كند در حالي كه سپرش را به پشتش بسته است. آن حضرت فرمودند: «اي صاحب سپر، سپرت را بيانداز و خودت به جهنم برو». سپس آن حضرت به نسيبه فرمود: «سپر او را بردار». او آن را برداشت و مشغول جنگ با مشركين شد. در اين هنگام حضرت فرمود: «مقام نسيبه از مقام فلان و فلان و فلان افضل است، چه اينكه آنان فرار كردند». (بحار الانوار: ج 20، ص 54) ( ننگين کسانی که از زن کمتر بودند و فرار کردند . و خوشابحال زنی که مردانه و جانانه بهشتی شد ...) شهادت حضرت حمزه علیه السلام: در اين روز جناب حمزة بن عبدالمطلب عليه السلام عموي پيامبر صلي الله عليه و آله به شهادت رسيد. آن حضرت برادر رضاعي پيامبر صلي الله عليه و آله بود، چون هر دو بزرگوار از زني به نام ثويبه شير خورده بودند. (بحار الانوار: ج 15، ص 281) آن حضرت مردي شجاع و با هيبت بود و در اين جنگ به دست وحشي و به دستور هند همسر ابوسفيان كشته شد. هند به خاطر كشته شدن پدر و برادر و عمويش در جنگ بدر، ابتدا قصد نبش قبر مادر پيامبر صلي الله عليه و آله را داشت، ولي كفار قريش از ترس نبش قبور امواتشان مانع شدند. اين بود كه او وحشي را با وعده هائي به كشتن پيامبر صلي الله عليه و آله يا علي مرتضي عليه السلام و يا حمزه تحريك كرد. وحشي گفت: «از كشتن پيامبر صلي الله عليه و آله‌و پسر عمويش علي عليه السلام عاجزم، ولي براي كشتن حمزه كمين مي‌كنم». او در ميدان جنگ با نيزه‌اي بر سينه و يا شكم مبارك آن حضرت زد و آن حضرت را شهيد كرد. وقتي خبر به هند دادند، آن خبيث دستور داد سينه آن حضرت را بشكافد و جگر مبارك آن حضرت را بيرون آورد. وقتي خواست به جگر حمزه دندان بزند دندانهاي نحسش كارگر نشد. همچنين هند با خنجري گوشها، بيني و ... آن حضرت را جدا كرد و به گردن انداخت. پيامبر صلي الله عليه و آله هنگامي كه حمزه را با آن وضع ديدند، گريستند و عباي مبارك را روي او كشيدند كه خواهرش صفيه او را به آن حال نبيند و فرمودند: «يا عم رسول الله و اسدالله و اسد رسوله. .. يا فاعل الخيرات، كاشف الكربات. ..». أمير المؤمنين و فاطمه زهرا عليهماالسلام و صفيه و ديگران بر آن حضرت گريستند. (بحار الانوار: ج 20، ص 55. حمزه سيد الشهداء عليه السلام: ص 28 - 29) پيامبر صلي الله عليه و آله بر بدن مبارك او نماز خوانده و او را در احد دفن نمودند. بعد از چهل سال كه معاويه خواست نهري از احد عبور دهد با قبر حضرت حمزه برخورد نمود و سر بيلها به پاي حمزه رسيد و فورا خون جاري شد ! حضرت رضا عليه السلام به نقل از رسول خدا پيامبر صلي الله عليه و آله فرمودند: «بهترين برادران من علي عليه السلام و بهترين عموهاي من حمزه است. (عيون اخبار الرضا عليه السلام: ج 2، ص 61. رياحين الشريعة: ج 4، ص 350)

سؤال ٢٢٨- آیا نامگذاری فرزند به نام #یاسین و #طاها جایز است؟ ✅پاسخ : به روایت زیر توجه فرمایید : عَنْ صَفْوَانَ رَفَعَهُ إِلَی أَبِی جَعْفَرٍ وَ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ قَالَ: هَذَا مُحَمَّدٌ أُذِنَ لَهُمْ فِی التَّسْمِیَةِ بِهِ فَمَنْ أَذِنَ لَهُمْ فِی یس یَعْنِی التَّسْمِیَةَ وَ هُوَ اسْمُ النَّبِیِّ 📚فروع الکافی ج۲: ص۸۷ ترجمه: امام باقر و امام صادق علیهما السلام فرمودند: این نام «محمد»(از نامهای رسول الله صلی الله علیه و آله) است که به آنها اجازه نامگذاری با آن به آنها داده شده است، اما چه کسی به آنها اجازه داده است که با نام «یس» (یاسین) (که از نامهای قرآنی رسول الله صلی الله علیه و آله است) نامگذاری کنند؟ ✅روایت فوق نشان می دهد که نامگذاری با «یس» «یاسین» که از نامهای رسول الله صلی الله علیه و آله می باشد، اجازه داده نشده است و فحوای کلی روایت می رساند که نامگذاری با اسامی رسول الله صلی الله علیه و آله نیاز به اجازه دارد. بنابراین نام یاسین و طاها و صاد و قاف که در روایات به عنوان نامهای آن حضرت معرفی شده است، چون اذن و اجازه نامگذاری با آنها به ما داده نشده است، نباید برای نامگذاری فرزندان استفاده شود. جابر بن عبدالله انصاری دعایی را از امام سجاد علیه السلام برای روز عید فطر بعد از نماز صبح روایت نموده است که در قسمتی از آن آمده است : ..... وَ قُلْتَ جَلَّ قَوْلُکَ لَهُ حِینَ اخْتَصَصْتَهُ بِمَا سَمَّیْتَهُ مِنَ الْأَسْمَاءِ- طه ما أَنْزَلْنا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقی وَ قُلْتَ عَزَّ قَوْلُکَ یس وَ الْقُرْآنِ الْحَکِیمِ وَ قُلْتَ تَقَدَّسَتْ أَسْمَاؤُکَ ص وَ الْقُرْآنِ ذِی الذِّکْرِ وَ قُلْتَ عَظُمَتْ آلَاؤُکَ ق وَ الْقُرْآنِ الْمَجِیدِ ........ ترجمه: ای الله، تو که گفتارت جلیل است هنگامی که پیامبر را به نامهایی که بر او نهادی اختصاص دادی، به او فرمودی: (ای) طاها؛ ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که خود را به سختی بیندازی و نیز تو که گفتارت عزیز است فرمودی:(ای) یاسین و قسم به قرآن حکیم و تو که نامهایت مقدس است فرمودی: (ای) صاد و قسم به قرآن دارای ذکر و توئی که نعمتهایت عظیم است فرمودی:(ای) قاف و قسم به قرآن مجید... 📚اقبال الاعمال ج١ص۴٩٠ ✅دعای فوق نیز تلویحا اختصاص داشتن نامهای طاها و یاسین و صاد و قاف که در قرآن ذکر شده است را به رسول الله صلی الله علیه و آله می رساند و مجموع این دو روایت پرهیز از نامگذاری به نام یاسین و طاها را بیان می کند. ✅ محمد و احمد و عبدالله از دیگر نامهای رسول الله صلی الله علیه و آله می باشد که در قرآن و روایات وارد شده است و علاوه بر رخصت به نامگذاری با آنها، فضائلی هم برایش در احادیث آمده است که به دو مورد اشاره می شود : أَبِي جَعْفَرٍ قَالَ: أَصْدَقُ الْأَسْمَاءِ مَا سُمِّيَ بِالْعُبُودِيَّةِ وَ أَفْضَلُهَا أَسْمَاءُ الْأَنْبِيَاءِ. 📚کافی ج۶ص١٨ ترجمه : امام باقر صلوات اللَّه علیه فرمود : راستین ترین نامها، آنهایی است که نشان از عبودیت و بندگی دارد (مثل عبدالله عبدالرحمان و...) و بهترین اسمها، نامهای انبیاء می باشد. عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ أَنَّ النَّبِيَّ قَالَ: مَنْ وُلِدَ لَهُ أَرْبَعَةُ أَوْلَادٍ لَمْ يُسَمِّ أَحَدَهُمْ بِاسْمِي فَقَدْ جَفَانِي. 📚کافی ج۶ص١٩ ترجمه: امام صادق علیه السلام فرمود:پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند :کسی که چهار پسر برای او متولد شود و یکی از آنها را به نام من نامگذاری نکند، به من جفا روا داشته است. 🆔@porseshvapasokhe

۱۵ شوال المکرم : جنگ احد و شهادت حضرت حمزه علیه السلام در اين غزوه بر أمير المؤمنين عليه السلام به جهت حمايت از پيامبر صلي الله عليه و آله 90 جراحت بر صورت، سر، سينه ، شكم، دست و پاي مبارك رسيد. جبرئيل نازل شد و عرض كرد: «يا محمد، به خدا قسم اين عمل علي بن ابي طالب مواسات است». پيامبر صلي الله عليه و آله فرمود: «اين بدان جهت است كه من از اويم و او از من است. جبرئيل عرض كرد: و من از شما دو بزرگوارم ». (بحار الانوار: ج 20، ص 54) بانوئي به نام نسيبه در جنگ احد: در اين روز يكي از كساني كه جانفشاني كرد فرار نكرد، بلكه مانع از فرار ديگران نيز شد، بانوئي به نام نسيبه دختر كعب بن مازنيه بود و به او ام عماره مي‌گفتند. او با شوهر و دو پسر خود در جنگ احد شركت داشتند. نسيبه مشك آبي به دوش داشت و سقايت لشكر اسلام را مي‌نمود. هنگامي كه موقعيت را چنان ديد كه مسلمين در حال فرار هستند، مشك را به كناري انداخت و خود را پيش روي پيامبر صلي الله عليه و آله سپر كرد، به گونه‌اي كه جراحات زيادي بر او وارد شد، كه مداواي يكي از آنها تا يك سال بعد ادامه داشت. اين زن فداكار دست به شمشير برد، و چنان ضربه‌اي بر ابن حميه كه قصد كشتن پيامبر صلي الله عليه و آله را داشت زد كه او فرار كرد. عبدالله فرزند نسيبه خواست فرار كند كه مانع او شد و او را تشويق به جنگ و دفاع از پيامبر صلي الله عليه و آله نمود و او قبول كرد. پيامبر صلي الله عليه و آله به نسيبه فرمود: «بارك الله عليك يا نسيبه». در اين حال پيامبر صلي الله عليه و آله ديد يكي از مهاجرين فرار مي‌كند در حالي كه سپرش را به پشتش بسته است. آن حضرت فرمودند: «اي صاحب سپر، سپرت را بيانداز و خودت به جهنم برو». سپس آن حضرت به نسيبه فرمود: «سپر او را بردار». او آن را برداشت و مشغول جنگ با مشركين شد. در اين هنگام حضرت فرمود: «مقام نسيبه از مقام فلان و فلان و فلان افضل است، چه اينكه آنان فرار كردند». (بحار الانوار: ج 20، ص 54) ( ننگين کسانی که از زن کمتر بودند و فرار کردند . و خوشابحال زنی که مردانه و جانانه بهشتی شد ...) شهادت حضرت حمزه علیه السلام: در اين روز جناب حمزة بن عبدالمطلب عليه السلام عموي پيامبر صلي الله عليه و آله به شهادت رسيد. آن حضرت برادر رضاعي پيامبر صلي الله عليه و آله بود، چون هر دو بزرگوار از زني به نام ثويبه شير خورده بودند. (بحار الانوار: ج 15، ص 281) آن حضرت مردي شجاع و با هيبت بود و در اين جنگ به دست وحشي و به دستور هند همسر ابوسفيان كشته شد. هند به خاطر كشته شدن پدر و برادر و عمويش در جنگ بدر، ابتدا قصد نبش قبر مادر پيامبر صلي الله عليه و آله را داشت، ولي كفار قريش از ترس نبش قبور امواتشان مانع شدند. اين بود كه او وحشي را با وعده هائي به كشتن پيامبر صلي الله عليه و آله يا علي مرتضي عليه السلام و يا حمزه تحريك كرد. وحشي گفت: «از كشتن پيامبر صلي الله عليه و آله‌و پسر عمويش علي عليه السلام عاجزم، ولي براي كشتن حمزه كمين مي‌كنم». او در ميدان جنگ با نيزه‌اي بر سينه و يا شكم مبارك آن حضرت زد و آن حضرت را شهيد كرد. وقتي خبر به هند دادند، آن خبيث دستور داد سينه آن حضرت را بشكافد و جگر مبارك آن حضرت را بيرون آورد. وقتي خواست به جگر حمزه دندان بزند دندانهاي نحسش كارگر نشد. همچنين هند با خنجري گوشها، بيني و ... آن حضرت را جدا كرد و به گردن انداخت. پيامبر صلي الله عليه و آله هنگامي كه حمزه را با آن وضع ديدند، گريستند و عباي مبارك را روي او كشيدند كه خواهرش صفيه او را به آن حال نبيند و فرمودند: «يا عم رسول الله و اسدالله و اسد رسوله. .. يا فاعل الخيرات، كاشف الكربات. ..». أمير المؤمنين و فاطمه زهرا عليهماالسلام و صفيه و ديگران بر آن حضرت گريستند. (بحار الانوار: ج 20، ص 55. حمزه سيد الشهداء عليه السلام: ص 28 - 29) پيامبر صلي الله عليه و آله بر بدن مبارك او نماز خوانده و او را در احد دفن نمودند. بعد از چهل سال كه معاويه خواست نهري از احد عبور دهد با قبر حضرت حمزه برخورد نمود و سر بيلها به پاي حمزه رسيد و فورا خون جاري شد ! حضرت رضا عليه السلام به نقل از رسول خدا پيامبر صلي الله عليه و آله فرمودند: «بهترين برادران من علي عليه السلام و بهترين عموهاي من حمزه است. (عيون اخبار الرضا عليه السلام: ج 2، ص 61. رياحين الشريعة: ج 4، ص 350)

☑️ امام باقر علیه السلام: بخداوند قسم اگر #حضرت_حمزه علیه السلام و جعفر عليه السلام زنده بودند... 🔶 مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَی عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحُسَیْنِ بْنِ سَعِیدٍ عَنْ عَلِیِّ بْنِ النُّعْمَانِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ مُسْکَانَ عَنْ سَدِیرٍ قَالَ: کُنَّا عِنْدَ أَبِی جَعْفَرٍ (علیه السلام) فَذَکَرْنَا مَا أَحْدَثَ النَّاسُ بَعْدَ نَبِیِّهِمْ صلی الله علیه و آله وَ اسْتِذْلَالَهُمْ أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ (علیه السلام) فَقَالَ رَجُلٌ مِنَ الْقَوْمِ أَصْلَحَکَ اللَّهُ فَأَیْنَ کَانَ عِزُّ بَنِی هَاشِمٍ وَ مَا کَانُوا فِیهِ مِنَ الْعَدَدِ فَقَالَ أَبُو جَعْفَرٍ (علیه السلام) وَ مَنْ کَانَ بَقِیَ مِنْ بَنِی هَاشِمٍ إِنَّمَا کَانَ جَعْفَرٌ وَ حَمْزَةُ فَمَضَیَا وَ بَقِیَ مَعَهُ رَجُلَانِ ضَعِیفَانِ ذَلِیلَانِ حَدِیثَا عَهْدٍ بِالْإِسْلَامِ عَبَّاسٌ وَ عَقِیلٌ وَ کَانَا مِنَ الطُّلَقَاءِ أَمَا وَ اللَّهِ لَوْ أَنَّ حَمْزَةَ وَ جَعْفَراً کَانَا بِحَضْرَتِهِمَا مَا وَصَلَا إِلَی مَا وَصَلَا إِلَیْهِ وَ لَوْ کَانَا شَاهِدَیْهِمَا لَأَتْلَفَا نَفْسَیْهِمَا. ✍🏻 سدير گويد: ما نزد امام باقر عليه السّلام بوديم، ياد كرديم از آنچه مردم پس از رسول خدا صلّى الله عليه و آله پديد آوردند و تا چه اندازه اميرالمؤمنين عليه السّلام را خوار شمردند! يكى از حاضران گفت: خداوند خیرتان دهد، عزت بنى هاشم كجا رفت‌⁉️ كجا رفتند آن همه افراد دلاور بنى هاشم‌؟! امام باقر عليه السّلام در پاسخ او فرمودند: در آن روز چه كسى از رادمردان بنى هاشم مانده بود؟! مرد بنى هاشم همانا جعفر و حمزه بودند كه درگذشتند. و دو مرد ناتوان و زبون و تازه مسلمان از بنى هاشم مانده بودند كه عباس و عقيل بودند. بخداوند كه اگر حمزه يا جعفر زنده بودند مخالفان بدين آرزوئى كه رسيدند نمی‌رسيدند و اگر آنان شاهدِ رفتار ابی‌بكر و عمر بودند، هر آينه در دفاع از على عليه السّلام فداكارى ميكردند و آنها را می‌كُشتند. 📚 الکافی، ط_الاسلامیه، ٨/١٨٩ @fazaelvamaaref