آقای همسایه

ما هیچ‌کس را به علت رفتار غرورآمیز و بی‌ اعتنایی اندک از دست نمی‌دهیم. بلکه به این علت از دست می‌دهیم که رفتاری بیش از حد دوستانه و فروتنانه از ما دیده است.

شوپنهاور

‌

تعهد و صداقت تو محیط کار برای رشد ضروریه اما فقط تو محیط سالم. تو محیط ناسالم همین تعهد و صدات باعث میشه زیرآبت بزنن و ازت سواری بگیرن. پ‌ن: آدم ِ درست، جای درست. ‌

دیدن موفقیت آدمای خاکی و‌خوش‌قلب حس خوبی بهم می‌ده. وقتی می‌بینم حمید تو کسب‌و‌کار جدیدش داره میترکونه ولی خپدش گم نکرده یا میلاد بالاخره موفق شد به یه میلیونی شدن پیج مخاطب غیر فارسیش برسه یا وحید مدیر فنی یه شرکت خفن شده، انگار خودم به همه اینا رسیدم. ‌

‏«آن‌چه بیشترین تأثیر را در زندگی‌ام داشت، دغدغه‌هایی بود که تصمیم گرفتم نداشته باشم.»

- هنر ظریف رهایی از دغدغه‌ها؛ مارک منسن.

‌

بازی روانی کثیفه، بیش از اون چیزی که میشه فکر کرد کثیفه. ‌

‏«گاهی به یک صندلی کهنه یا به میزی می‌شود تکیه داد و به ‌سیری دل گریه کرد. بعضی‌ها این‌طورند.»

- بره‌ی گم‌شده‌ی راعی؛ هوشنگ گلشیری.

‌

با این همه، همچنان لبخند هست، می‌گیم، می‌خندیم، قهقهه میزنیم و دیوونه بازی درمیاریم تا کسی نفهمه آسیب پذیر شدیم، تا تیر خلاص نزنه! ‌‌

وسط چالش‌های بزرگ زندگی ما که واسه خیلیا کوچیکه، یه جایی شرایط بی‌نهایت پیچیده و سخت میشه اما ترس آسیب دیدن و سخت‌تر و غیرقابل حل شدن مسائل با حضور آدمایی که به اسم کمک‌نزدیک میشن تا ضربه بزنن، باعث میشه بیشتر از بقیه فاصله بگیریم. ‌

گاهی وقتا لازمه ساعت‌ها بشینم با خودم رو منطق و استدلال حرف بزنم تا قانع بشم جلوی احساسم وایسم اما انگار تو هنوز خریفت نمی‌شم. ‌

نه فرشته‌ام، نه شیطان، کی‌ام و چی‌ام؟ همینم! نه ز باده و نز آتش، که نواده‌ی زمینم! منم و چراغ خردی که بمیرد از نسیمی نه سپیده‌دم به دستم، نه ستاره بر جبینم منم و ردای تنگی که به جز «من»‌اش نگنجد نه فلک بر آستانم، نه خدا در آستینم نه حق حقم، نه ناحق نه بدم، نه خوب مطلق سیه و سپیدم: ابلق! که به نیک و بد عجینم نه برانمش، نه در بر، کِشَمَش، غم است دیگر! چه بگویم از حریفی که من‌اش نمی‌گزینم؟ نزنم نمک به زخمی که همیشگی است، باری که نه خسته‌ی نخستین، نه خراب آخرینم تب بوسه‌ایم از آن لب‌ به غنیمت است امشب که نه آگه‌ام که فردا، چه نشسته در کمینم #حسین_منزوی ۱۶ اردیبهشت سال‌روز درگذشت حسین منزوی | @sharhehaal |