°• جِـرآحَتـــــ •°

🫦واژنت سیاهه چونکه .....🖤

🫦واژنت سیاهه چونکه .....🖤

با زیر بغل و اونجای سیاسوختت نود میدی رلت؟ اون شورت و سوتین ستتُ نمیبینه اون چرکولکای ابدیتو میبینه که هرچی میسابی سیاهترم میشه. همش بخاطر ژیلت و لیرزه منم زیر بغلام و کشاله های رونم کِبره بسته بود با راهکارای خفن اینجا سه سوت برقش انداختم@malakesho

پسره میاد مدرسه و پدرِ مدیری که روی دختره دست بلند کرده رو درمیاره🙊🙊🔥🔥 ❌بخون نبود لفت بده❌ #پارت288 ❌پارت واقعی❌ "دلیل رفتنتو از این مدرسه نوشتم،اخراجی.ازدواج کردی حالا خدا به داد برسه تا آخر سال چطور میخواییم جمعت کنیم" "منظورتون چیه؟" جلویم ایستاد و باسنش را به میزش تکیه داد. "شما متاهلی،چهارتا اتفاقای رختخوابیتو برای دخترای دیگه تعریف کنی چشمو گوششون باز میشه" باورم نمیشد این حرف را زد. دختر خودش در این مدرسه بود و خیلی بهتر از من در مورد همخوابگی میدانست. "چرا باید برم چیزی در مورد مسائل زناشوییم به کسی بگم..." من که حتی نمیگذاشتم کوهیار مرا لمس کند....قرارمان همین بود...تا یک سال زنش میماندم و بعد جدا میشدیم. البته بجز شب قبل...وقتی انگشتانش تمام ممنوعه هایم را لمس کرده و بوسید... خانم عمادی پوزخند کثیفی زد. "با در نظر گرفتن کسی که تربیتت کرده احتمالا این اتفاق میفته،مطمئنا نه من و نه مادرای دیگه دلشون نمیخواد چشم و گوش بچه هاشون توی این سن باز بشه!" ما تقریبا هجده ساله بودیم و دختر خودش حتی باتجربه تر از من بود.باخشم فریاد زدم. "الان دقیقا نگران کدوم دختری؟دختر شما توی مسائل جنسی باتجربه تر از منیه که دو هفتست ازدواج کردم... دارین منو از کسایی دور می کنین که بیشتر از من لخت... " حرفم قطع شد وقتی دستش بالا آمد و با تمام قدرت به گونه و لبم کوبیده شد. "برو گمشو بیرون دختره ی هرزه،فکر میکنی آمارت نرسیده بهم از سر سفره برادر کوچیکه بلند شدی، زن برار بزرگه شدی...بهمون گفته بودن حامله ای از داداش بزرگه قبل عقدتون،برای همین با برادر کوچیکه ازدواج نکردی،برای همین از این مدرسه گم میشی بیرون" داستان شب عروسی پخش شده و همه مرا به چشم یک هرزه میدیدند...شب عروسی ام هانیه و کیوان با هم سکس داشتند...کسی که قرار بود همسرم شود و خواهر خودم. پدرم مرا مجبور به ازدواج با برادر بزرگ کیوان کرد...آنوقت من هرزه شده بودم؟ از کنارش پرونده ام که روی میز قرار داشت برداشتم و به کلاس برگشتم.کتایون با دیدن من هینی کشید. "لبت چی شده؟چرا صورتت قرمزه،خانم عمادی زد تو گوشت؟" جوابی ندادم،فقط به سمت صندلی ام رفتم و پرونده را روی نیمکت گذاشتم،سپس سرم را رویش گذاشتم و به گریه ی رقت انگیزم ادامه دادم. صدای دور شدن قدم های کتی را شنیدم. آرزو غر زد. "کتایون نری با مدیر بحث کنی؟" پنج دقیقه بعد کتایون برگشت و کنار گوشم گفت: "نگران نباش،دهن خانم عمادی سرویسه" تمام طول کلاس سرم را بالا نیاوردم.گمانم فقط پنج دقیقه به خوردن زنگ مانده بود که صدای فریادی شنیدم. "کجا داری میری...وایسا ببینم آقا" صدای نعره ی مردی آمد. "خفه شو!کلاسش کدومه؟" سرم با وحشت بالا آمد و فقط به کتی نگاه میکردم. "آقا کوهیاره،چرا اومده؟" کتایون به برادرش زنگ زده بود؟ وقتی در با صدای بلندی باز شد از جا پریدم.قامت بلند و بدن بزرگ کوهیار جلوی در بود و چشمانش با خشم و پریشانی بین دخترها چرخید.خانم عمادی از پشت سرش فریاد زد. "چکار میکنین آقای کبیری،اینجا مدرسه‌ست" انگار که اصلا چیزی نمیشنید که به سمت من آمد. چشمانش روی صورتم چرخید. "آقا کوهیار...اینجا چیکار می کنی؟" دست بزرگش را روی صورتم گذاشت. "چه بلایی سر صورتت اومده؟" نوازش آرامش باعث شد چشمانم را ببندم و به یاد شب قبل بیفتم وقتی که مرا لمس کرده..و بوسیده بود...با اینکه قرار بود تا وقتی جدا شویم مرا لمس نکند.... مرا بوسیده بود و من جلویش را نگرفتم و حتی بیشتر میخواستم. "من خوبم چیزی نیست..." چشمانش با خشم میسوخت. "به این می گی خوب؟" قبل از اینکه چیزی بگوید خانم عمادی رو به من غرید. "همراه خودت گوشی میاوردی مدرسه؟" کیفم را گرفت و وسائلم را روی زمین خالی کرد و وقتی چیزی نیافت به سمت من آمد. "من گوشی ندارم..." "پس چجوری فهمیده چی شده که اومده اینجا؟کف دستشو بو کرده؟" یک قدم به سمت من آمد تا جیب مانتویم را بگردد که کوهیار غرید: "دستت بخوره به زن من...نگاه نمیکنم زنی،دستتو میشکنم" صدایش آنقدر ترسناک بود که از جا پریدم. وقت هایی که جدی و خشن میشد از اومیترسیدم. خانم عمادی سرجایش خشک شد. "این چه رفتاریه؟چطور جرات می کنی..." سر کوهیار جلو رفت و درست در صورتش غرید. "من چطور جرات میکنم؟تو چطور جرات کردی رو زن من دست بلند کنی؟فکر کردی کی هستی که دست رو زن من بلند کنی؟...خدا لعنتت کنه جای انگشتات روی صورتشه...من این مدرسه رو روی سرت خراب میکنم؟" مدیر دو قدم عقب رفت...گمانم بالاخره فهمیده بود کوهیار کبیری با هیچکسی شوخی ندارد. #رویای_صورتی #عاشقانه #ددی_لیتل #شهوانی #همخونه‌ای #رمزورازدار 🔞🔞بخاطر صحنه های باز و جنسی و روابط خاص مناسب دوستان زیر18سال نمی باشد🔞🔞 https://t.me/+BX5NwQWqaII1ZDM8 https://t.me/+BX5NwQWqaII1ZDM8 https://t.me/+BX5NwQWqaII1ZDM8

-دوست داری سارا رو؟ سینا در حالی که آدامس می‌ترکاند پقی زیر خنده زد: -چی میگی بابا؟ کسی‌ام هست مگه از اون شیربرنج پَلَشت خوشش بیاد؟ با اون رنگ موهای مسخره و سر و ریخت دوزاریش! پاهای سارا میخ زمین شد. خشک شده و بی‌نفس از پشت ستون، به سینا و بهروز که به صندوق ماشینی تکیه داده بودند نگاه کرد. -براچی بهش قول ازدواج دادی پس؟ سوئیچ ماشین میان دست سارا فشرده شد و نفس‌هایش تند. آمده بود سوئیچ ماشین سینا را که در کیفش جا مانده بود پس بدهد و حالا... سینا خندید: -برای اینکه اهل رابطه و دوستی نبود! مجبور شدم الکی بگم عاشقت شدم و قصدم ازدواجه تا پا بده. اونم که ساده و خنگ. به خیالش با اون قیافه‌ی شلخته‌ش پسر پولدار دانشگاه رو تور کرده و فاز ازدواج گرفت! قلب سارا در لحظه هزار تکه شد! همین امروز که سالگرد فوت مامان فریده بود و دلش از همه‌ی عالم گرفته بود باید این‌ها می‌شنید؟ چه کرده بود با این جماعت که از او بدشان می‌امد؟ چرا هیچکس دوستش نداشت؟ صدای شوکه‌ی بهروز بلند شد: -جان من دوسش نداری و همش بازیه؟ خدایی؟ سینا پوزخند زد: -معلومه که دوسش ندارم بابا! همین مونده دست این غربتی رو بگیرم ببرم نشون ننه و بابام بدم بگم اینه عروستون. درجا سکته می‌کنن. بعد هم بلند زیر خنده زد. بغض به گلوی سارا حمله کرد. حس کرد هرآن ممکن است خفه شود‌. با تنی رعشه گرفته چرخید تا از این پارکینگ لعنتی و دانشگاه خارج شود که سهند را نزدیک به آسانسور دید. دست در جیب شلوار خوش دوختش کرده بود و اخمالود به سارا خیره بود. پارکینگ خلوت بود و حتما صدای بهروز و سینا را شنیده بود که آنطور خشکش زده بود! سارا پوزخند دردناکی زد. سهند هم دوست صمیمی همین سینا بود دیگر! دانشجوی سال بالایی که کراش اکثر دختران دانشگاه بود و یکی مثل همین‌ها عوضی! اصلا مگر خودش نبود که توی سلف، چای را به عمد رویش چپ کرد و بعد با دوستانش به او خندیدند؟ اصلا از لج همین سهند بود که وقتی سینا به او گفت دوستش دارد قبول کرد وارد رابطه شوند تا حرص سهند را دربیاورد‌ و به او نشان دهد که او هم دوست داشتنی و زیباست. اشکش که چکید، با خشم پشت دست روی چشمانش کشید و با گام‌هایی بلند طرف پله‌ها دوید. سهند هم به دنبالش دوید: -سارا! سارا بی‌توجه به صدای خشمگینش، بغض‌آلود از پله‌ها بالا دوید: -همتون برین به درک! قدمی دیگر برداشت و هق زد: -همین الان میرم انصراف میدم این دانشگاه‌ لعنتی بمونه برای خودتون. دیگه مجبور نیستین تحملم کنین و... ناگهان پایش پیچ خورد و همزمان با سقوطش صدای وحشت‌زده‌ی سهند بلند شد: -یا امام حسین! سارااااا... https://t.me/+qyiDuLZfwSswYWE0 https://t.me/+qyiDuLZfwSswYWE0 https://t.me/+qyiDuLZfwSswYWE0 https://t.me/+qyiDuLZfwSswYWE0 https://t.me/+qyiDuLZfwSswYWE0

_ اون سینه میخواد که بمکه... مهم نیست توش شیر باشه یا نه... فقط میخواد سینه رو توی دهنش احساس کنه. با تعجب نگاهی به ساعی و نوزاد چند ماهه‌ی در آغوش‌اش انداختم و لب زدم: _ خ... خب؟ من... من چیکار کنم؟ مستاصل جلو آمد و همانطور که نوزاد گریانش را تکان میداد نالید: _ خدا لعنت کنه خالتو... تف به قبرش بیاد که نه تنها من... بلکه بچشو هم بدبخت کرد. ناراحت لب زدم: _ پشت سر مرده خوب نیست حرف زد... هرچی بوده تموم شده دیگه. خشمگین به سمتم چرخید و فریاد زد: _ تموم شده؟ منی که هم سن پسرش بودمو مجبور کرد عقدش کنم. بعد عقدم به بهونه باطل نشدن محرمیت و هزار کوفت و زهر مار مجبور کرد باهاش بخوابم. تهشم خود خاک تو سرم کاندوم نذاشتم فکر میکردم یائسه شده نگو خانوم دروغ گفته! سر پنجاه سالگیش یه بچه از من زایید و مرد! تموم شده؟ بچه من الان ممه میخواد و شیشه شیر نمیگیره، تموم شده؟ تازه اول بدبختی هامه! از روی تخه بلند شدم و به سمتش رفتم. نوزاد را از دستش گرفتم و همانطور که سعی داشتم آرامش کنم، رو به او گفتم: _ باشه آقا ساعی... خوبیت نداره. من میدونم حق با شماست. اما الان خاله منم دستش از دنیا کوتاهه... کاری نمیتونه بکنه که... شما یه دایه پیدا کنین واسه این کوچولو. مستقیم نگاهم کرد و کمی بعد دستی بین موهایش کشید عجیب بود که کارن کوچولو هم در آغوشم نسبتا آرام شده بود. _ تو تا کی تهرانی؟ سرم را بالا اوردم و معذب جواب دادم: _ من که بعد فوت خاله گفتم اجازه بدین برم خوابگاه.... الانم میگردم دنبال.... حرفم را با بی حوصلگی قطع کرد. _ بس کن گیلی! من بهت گفتم قبلا... اینجا رو خونه ی خودت بدون. نیاز نیست تعارف کنی. فقط میخوام بدونم تا کی هستی؟ سرم را پایین انداختم و نگاهی به کارن کردم. لب های کوچکش را نزدیک سینه هایم می آورد. همانطور که نگاهش میکردم جواب دادم: _ حدودا هشت ماهه دیگه... بعدش انتقالی میگیرم واسه شهرمون. صدایش آرام تر شد. انگار که برای گفتن حرفش، دو دل بود. _ محرم شو بهم... با تعجب و حیرت زده نگاهش کردم کلا توضیح داد: _ سینه هات.... کارن سینه میخواد... بمون و کمکم کن کارن و از آب و گل درآرم... میگمم محرمم شو چون ممکن مثل الان... کارن سینه بخواد و من کنارت باشم. مکثی کرد و خیره در نگاه خجالت زده و حیرانم ادامه داد: _ محرمم شو که کمکت کنم سینه تو بذاری دهنش... چون... میدونم یاد نداری... یواشکی... بین خودمون میمونه گیلی! فقط به خاطر کارن... قبل آن که پاسخی بدم، گرمای لب های کوچک کارن را دور سینه هایی که زیر پیراهنم بود حس کردم.... نگاه ساعی که روی سینه هایم نشست، ناخواسته زمزمه کردم: _ به خاطر کارن..... بخون صیغه رو! https://t.me/+mDwiQw6sxetmOWM0 https://t.me/+mDwiQw6sxetmOWM0 https://t.me/+mDwiQw6sxetmOWM0 https://t.me/+mDwiQw6sxetmOWM0 https://t.me/+mDwiQw6sxetmOWM0 https://t.me/+mDwiQw6sxetmOWM0 https://t.me/+mDwiQw6sxetmOWM0 https://t.me/+mDwiQw6sxetmOWM0 https://t.me/+mDwiQw6sxetmOWM0

-نمی‌خوامش مادر من! ** جعبه‌ی حلقه‌ها را با ذوق در دستم جابه‌جا می‌کنم و مقابل آینه می‌ایستم. چشمانم از خوشی برق می‌زنند و لباس سفید در تنم می‌درخشد. امروز قرار بود عشق کودکی‌ام به ثمر برسد. قرار بود من خانم خانه‌ی آرمان شوم و فقط خدا می‌دانست چه ذوقی در دلم برپا بود. نسیم از بیرون صدایم می‌زند. -چشمان جان؟ بیا مامان، همه منتظر توان. "اومدم"ی می‌گویم و با قلبی که امروز سر از پا نمی‌شناسد به سمت در پرواز می‌کنم. تمام فامیل در سالن خانه دور هم جمع بودند.. چشم می‌چرخانم و با ندیدن آرمان نمی‌دانم چرا دلم شور می‌افتد. -نسیم؟ آرمان کجاست؟ -از محضر بهش زنگ زدن گفتن اون زودتر بره ما دنبالش بریم. استرس به جانم می‌افتد، مگر می‌شد از محضر داماد را زودتر فرا بخوانند؟ رفته بود؟ بدون عروسش؟ نگاه همه را با جمله‌ی نسیم روی خودم حس می‌کردم. لبخند می‌زنم: -پس بریم تا دیر نشده. سنگینی نگاه‌ها آنقدر زیاد است که برای فرار، زودتر از همه بیرون می‌زنم و به محض پا گذاشتن در کوچه، با دیدن ماشین آرمان از ذوق بال درمی‌آورم. به سمتش پرواز می‌کنم. آمده بود؟ مرد مهربانم آمده بود؟ اما در ماشین زودتر باز می‌شود و به جای آرمان، دختری قد بلند و جذاب پیاده می‌شود. سرجایم خشک می‌شوم. او دیگر که بود؟ به سمتم می‌آید و صدای طنازش پر تحقیر در کوچه می‌پیچد و به گوشم می‌رسد: -شما باید دختر عمه‌ی آرمان جان باشی درسته؟ آرمان جان؟ چطور جرئت می‌کرد جان به ناف کسی که قرار بود تا ساعتی دیگر همسر من شود ببندد؟ -حتما با این سر و وضع منتظری که آرمان بیاد و برین عقد کنین نه؟ بلند می‌خندد و کلامش جانم را می‌گیرد: -به نظرم با این سر و وضع دلقک مانند زیاد تو کوچه واینستا. چون آرمان تا صد سال دیگه هم نمیاد. ناباور نگاهش می‌کنم و دستانم یخ می‌کنند. چه می‌گفت؟ صدای جیغ عمه از داخل خانه نگاهم را به آن سمت می‌کشد و دختر زیبای مقابلم نچ نچی می‌کند. -اوه. فکر کنم خبر به اهل خونه هم رسید. سوئیچ را داخل دستانش می‌چرخاند و پوزخند برنده‌ای به رویم می‌زند: -شوی داخل خونه رو از دست نده. وقتی آویزون پسری که نمی‌خوادت می‌شدی باید فکر اینجاشم می‌کردی. عقب عقب می‌رود. -آرمان دوستت نداره. اخه کی عاشق ادم آویزونی مثل تو میشه؟ باور نداری برو از زبون خودش بشنو. منم برم دنبال آرمان. معلوم نیست بچه کجا اواره شده. برم ارومش کنم. نفس کشیدن را از یاد می‌برم.. مرا دوست نداشت؟ چرا؟ مگر چه کم داشتم؟ این دختر از کجا سبز شده بود وسط زندگی‌مان... وسط مراسم نامزدیمان‌. همانند مرده‌ها داخل خانه می‌شوم و همان دم ورود نسیم را می‌بینم که با گریه رو به کسی که پشت خط است فریاد می‌زند: -وای آرمان. این بچه می‌میره. اینقدر بی‌رحم نباش. نمیخوایش خیلی خب حداقل اینطوری سنگ رو یخش نکن. اینطوری تحقیرش نکن، دلشو نشکن. به خدا آهش زندگیتو به باد میده... بترس از آه یتیم... بترس.... نگاه همه را روی قامت خمیده‌ام می‌بینم. و صدای آرمان که روی بلندگو بود در خانه می‌پیچد: -نمی‌خوامش مادر من! نمی‌خوامش! حالا خودتون برید براش شوهر پیدا کنید. و من می‌میرم. چشمان عاشق درونم می‌میرد اما نمی‌دانم خدا چه توانی به پاهایم می‌دهد که می‌ایستم و سعی می‌کنم محکم باشم. او مرا پس زده بود اما من نمی‌گذاشتم بیشتر از این خردم کند. اشک‌هایم را به بند می‌کشم و قفل و زنجیرشان می‌کنم تا مبادا بیرون بریزند و می‌خواهم لب باز کنم که صدای مردانه و پر ابهتی قبل از من در خانه می‌پیچد: -چشمان هم نمی‌خواست با این پسر ازدواج کنه. من وقت محضر گرفتم. با ناباوری، سرم به طرف او برمی‌گردد. مردی که با شانه‌هایی برافراشته، محکم و پراخم به همه که خیره‌اش هستند زل زده... مردی که باز هم ناجی‌ من و غرورم شده بود. مثل تمام این روزها... https://t.me/+v_FI_JF9u1U5MjE0 https://t.me/+v_FI_JF9u1U5MjE0 https://t.me/+v_FI_JF9u1U5MjE0 #چشمانی_بی_جهان کاری بی نظیر از #مینا_شوکتی