جیم.

«تو را از ته دل به یاد می آوردم، دلی فشرده به غم، غمی که آشنای توست.» -پابلو نرودا / فارسی بیژن الهی.

به کمند سر زلفت نه من افتادم و بس که به هر حلقه موییت گرفتاری هست

هر که عیبم کند از عشق و ملامت گوید تا ندیدست تو را بر منش انکاری هست

من چه در پای تو ریزم که پسند تو بود جان و سر را نتوان گفت که مقداری هست

گر بگویم که مرا با تو سر و کاری نیست در و دیوار گواهی بدهد کآری هست

عشق سعدی نه حدیثیست که پنهان مانَد داستانیست که بر هر سر بازاری هست #سعدی

نه منِ خامْ طمعِ عشق تو می‌ورزم و بس که چو منْ سوخته در خیلِ تو بسیاری هست

مشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هست یا شب و روز به جز فکر توام کاری هست

ایمانِ من در حلقهٔ هندسهٔ اندامِ توست!

«آخ، قربانت بروم. دلم با تو در اتاق خودم بودن را می‌خواهد. آن بعدازظهرهای گرم بیهوش‌کننده و آن خواب‌های تابستانی و آن عریانی سراپای ترا چسبیده به عریانی سراپای خودم می‌خواهد. یعنی می‌شود ‌می‌شود که دوباره ببینمت و ببوسمت، می‌شود؟» - از نامه های فروغ فرخزاد به ابراهیم گلستان.