توییتر دانشجویان چمران

. درباره‌ی مفهوم ابتذالِ شر -مسئولیت شخصی در دوران تمامیت‌خواهی (ایستادن در برابر ابتذالِ شر). بخش سی‌ و هشتم در زمانه‌ای که هر آگاهیِ جمعی یک آگاهیِ دردمندانه است، خشمگین‌بودن یک ویژگی اخلاقی و منطقی می‌شود. ناآگاهی و بی‌تفاوتی نسبت به درد و رنجِ عمومی سرزنش می‌شود و خشم و اعتراض نشانه‌ی بیداریِ وجدان (خودآگاهی) است. البته نارضایتی و خشمِ عمومی هم رابطه‌ی مستقیم با تغییر سیاسی دارد. Majid Tavakoli @scu_tweet

دوکلمه از مسول بسیج دانشگاه چمران که خودش کم گزارش دانشجو و استاد نداد به امنیتی هایی که یک ماه دانشگاه رو با پادگان اشتباه گرفته بودن ننگ بر شما! مجی (توییتر) @scu_tweet

عصبانیت و خشم فاضلی را درک میکنم... این جماعت بیسواد و شیاد که بر کسوت استادی دانشگاه نشسته‌اند، با استناد به قوانین جعلی و خودساخته‌ی «تبدیل وضعیت و ارتقا» می‌توانند هر استادی را کله پا کنند و بعد در موضع حق به جانب و قانونی بنشینند... دشوار است که بتوان در برابر این همه «خباثت قانونی» آرام و متین بود! اما خشم فاضلی نقض و انکار خودش و تفکرش بود! کسی که منادی «رواداری و روزنه‌گشایی» بود، در مواجه با سیلی واقعیت دریافت که به نام «رواداری» باید که با نارواداران «ناروادار» بود! حضرات اصلاح‌طلب از این اتفاق به نفع تهییج مردم بهره‌ خواهند برد، اما پیام این اتفاق بوضوح نشان داد: تا زمانی که تریبون در دست شما نیست، کاری از پیش نخواهید برد!

غذای اینجا رو من فقط برای رفع گشنگی میگیرم میخورم . هیچ لذتی از خوردنش نمیبرم. این بی تفاوتی دانشجو های اینجا که هیچی نمیگن خیلی آزار دهنده‌ست #پدر_ژپتو @scu_tweet

در اینجا، به خیلی‌ها باید گفت یه دو دقیقه دزدی نکنین اومده بودیم خودتون رو ببینیم. (-: دانشگاه رو به خرابه تبدیل کردن حدود یکساله استخر رو بستن، پول زیادی برای تعمیرات جابجا شده ولی مثل سلف و.. اینکه این پول چطور و کجا تموم میشه رو فقط خودشون میدونن. حالا استخری که همه‌جا برای دانشجو و دانشگاهیان اونجاست تنها دو سانس در هفته‌اش را به دانشجو اختصاص دادن، در چمران حدود ۱۲۰۰۰ دانشجو داریم، اساتید که حدود ۷۰۰ نفرن ۴ سانس در هفته دارن و کارکنان که کمتر از ۲۰۰۰ نفرن اونا هم جدا از اساتید ۴ سانس دارن (اساتید و کارکنانِ دیگر دانشگاه‌ها معمولا باهم‌اند الا چمران اهواز). این تبعیض و دزدی آشکار و عادی کردنش بدترین شره، موضوع ‌کم کردن سهم اساتید/کارکنان نیست، چرا از استخر دانشجویی سهم دانشجو اینه؟!.  شنبه و سه‌شنبه (۲ از ۶ روز) کاملا در اختیار پیمانکار و آزاد است! و باز هر روز از ساعت ۲۰  تا ۲۳ هم آزاده، از صبح تا ظهر هر روز هم بسته است!. برای خالی نبودن و رفع تکلیف این دو سانس رو دادن، اینم نمی‌دادید. کسانی که شدن ماله‌کش این‌ها رو خودشان با تقلب برای همین کار بالا آورده‌اند کاری با اینا نداشته باشید. :-)  @scu_tweet

مدت ها کشتم تا این عکس را در تلگرام خودم پیدا کردم برای کسانی که میگویند در انتخابات شرکت می‌کنند چون میخواهند رندگی کنند Shamaizadeh (twitter) @scu_tweet

دکتر حسن باقری‌نیا: چرا انتخابات ریاست جمهوری در نظام جمهوری اسلامی تبعیض‌آمیز است؟ ۱. زنانی که برای انتخابات ریاست جمهوری نامزد شده‌اند هیچگاه تایید صلاحیت نشده‌اند. ۲. هر کسی که شیعه ۱۲ امامی نباشد امکان ثبت نام ندارد. ۳. شورای نگهبان که اعضای آن مستقیم و غیر مستقیم توسط رهبری تعیین می‌شوند، هیچگاه اجازه فعالیت حزبی را نمی‌دهند و انتخابات را مهندسی می‌کنند. از این‌رو کاش حاکمان ما به اندازه امارت اسلامی طالبان صداقت داشتند و به جای نمایش دموکراسی با زبانی صریح می‌گفتند که ما اعتباری برای رای اکثریت قائل نیستیم! دکتر حسن باقری‌نیا، استاد دانشگاه ممنوع‌التدریس شده، اخیرا بازداشت شده بود و با وثیقه آزاد شده است. این دومین ویدیویی است که پس از آزادی موقتش منتشر می‌کند. #سیرک_انتخابات #رای_بی_رای#انتخابات_تبعیض_محور توانا Tavaana (توییتر) @scu_tweet

این نوشته‌ی هانا آرنت رو باید هر روز هزار مرتبه تکرار کنیم: زمانی که شما بین بد و بدتر ، بد را انتخاب می‌کنید، به مفهوم این است که به بد، فرصت بدتر شدن را داده اید. سولژنیتسین/کنجکاو کم حوصله (توییتر) @scu_tweet

از «عصر آزادگـــان» تا «شامـــگاه دوزیستان» مرتضی نعمتی از روزگاری که کتاب‌های درسی‌ام را به جای کیف، لای روزنامه‌های ‌اصلاح‌طلب می‌پیچیدم تا امروز که این جماعت دوزیست و وسط‌باز تبدیل به بخش مهمی از یک «نکبت عمومی» شده‌اند، زمان زیادی گذشته است. درست از آخرین بزنگاه سرنوشت‌‌ساز و زمانی که دستان شعبده، آن «پدیده‌ی هزاره» را از صندوق رای بیرون آورد، اصلاح‌طلبی دیگر یک مکتب فکری، جریان و یا حتی مرام سیاسی نیست، بلکه یک «مرض لاعلاج انسانی، اخلاقی و روانی» است که در بهترین حالت فرد مبتلا را دچار توهم، نادیده‌انگاری حقیقت و بی‌تفاوتی نسبت به تباهی و فساد و در بدترین حالت او را به عمله و کارگزار ظلم تبدیل می‌کند. زیست بوم سیاسی ایران به «مرض اصلاحات» مبتلا شده است که از علائم حاد آن اعتیاد به انتخابات، بی هیچ دستاورد واقعی و پایداری است! جز این اگر بود، دست‌کم بعد از این همه انتخابات موفق می‌شدند از ظرفیت‌های مسکوت و مسدود‌ شده‌ی همین قانون اساسی رونمایی و استفاده کنند؛ اصلاح ساختار نظام پیشکش! کارنامه و دستاورد آنها چیزی نیست جز همان که «حاتم قادری» به محترمانه‌ترین صورت ممکن بیان کرد: «کام‌بخشی»های مکرر به حاکمیت! ــــــــــــــــــــــــــ کتاب‌های ما سال‌هاست از لای روزنامه‌های اصلاح‌طلبانه بیرون آمده، اما فسیل‌های اصلاحات همچون «عبدی و جلائی‌پور»  هنوز همان سرمقاله‌های قدیمی را از روی روزنامه‌های باطله‌ی اصلاحات بلغور می‌کنند و توقع دارند، حنای بی‌رنگ‌شان را دوباره بر سر و صورت بمالیم. ما از «عصر آزادگان» تا «شام آخر دوزیستان» راه درازی را طی کرده‌ایم و روی اسب همیشه بازنده‌ای که زندگی، جوانی و فرصت‌هایمان را برای یک «زندگی معمولی»  به تباهی کشانده، شرط‌بندی نخواهیم کرد. https://t.me/MortezaNemati1

۸- می‌نویسد «در سفر به کوبا انقدر مجذوب انقلاب بودم که به نبود تحزب، آزادی سیاسی و آزادی بیان کمترین اهمیتی نمیدادم... همه چیز را توجیه میکردم حتی اعدام نوجوان ۱۶ ساله بدست چگوارا بخاطر عبرت و «ضرورت حفظ دیسیپلین چریکی» به این دلیل که نوجوان هنگام مبارزه در کوه، پنیر دزدیده بود!» ۹- او در کشورهای نامبرده، همچنین واسطه و مترجم گروه های چریکی ایرانی اعم از حزب توده بود تا اعضای آنها در آن کشورها، آموزش چریکی و متدهای مارکسیستی را بیاموزند و آن ها را در ایران اجرا کنند. فلذا هنگام ورود به ایران و اقدام به مبارزه مسلحانه، دستگیر می‌شود. و به زندان می‌افتد. ۱۰- با لابی گروه های مارکسیستی آن کشورها، شایعه میشود که او در زندان شاه کشته شده و بعنوان زندانی سال در سال ۵۶ انتخاب می‌شود. خاطرات او از روزهای انقلاب: «در آن روزها هشدار پدرم درباره حجاب را از یاد بردم... همچون روزهایی که در الجزایر بودم واقعیت را قربانی ملاحظات گروهی و مصلحت ۱۱- سیاسی میکردم..» اشاره میکند که عقاید آزادی‌ستیز و زن‌ستیز روز به روز گسترده تر میشد و نقدهایی که به شریعتی و آل احمد میشد اصلا دیده نمیشد: «مخالفت با رژیم شاه چنان جذابیتی داشت که بر محتوای ارتجاعی این غرب ستیزی سایه می‌افکند... تنها به سرنگونی شاه می‌اندیشیدیم و دستاوردهای ۱۲- جوامع سرمایه‌داری مدرن هم به کلی نفی میشد.. مبارزات زنان برای آزادی هم به «آزادی استثمار نیروی کار زنان» و «کالا شدن زن در جوامع سرمایه‌داری تقلیل می‌یافت» «حزب توده ویرانگری‌ها و آتش زدن مغازه های مشروب فروشی، کاباره‌ها، سینماها و بانک ها را مصرانه به ساواک ربط میداد. ۱۳- همچنان که در ۲۸ مرداد، سینما رکس را بسیاری از روشنفکران، فداییان، مجاهدین و سایرین به ساواک نسبت دادیم» اشاره میکند پیش از ۱۳ آبان، دوبار سفارت آمریکا توسط فداییان خلق تهدید شد. می‌نویسد «با نادیده‌گرفتن واقعیت، اغلب جریان‌های چپ این انقلاب واپس‌گرای تاریخی را «قیام» نامیدیم. ۱۴- حتی امروز هم بخشی از گروه های چپ، آن انقلاب واپسگرا را قیام می‌نامند همچنان به این امید که در ایران انقلابی رخ نداده... چون معتقد هستند انقلاب های معاصر قرار است در نهایت انقلاب های سوسیالیستی از آب درآیند!» خواندن ادامه مطلب gisou (twitter) @scu_tweet