تقی رحمانی

میدونین که ... ◀️ از وقتی توی مصاحبه گفتم بعد از سال‌ها ایندفه رأی‌میدم، زیر مشت‌ولگد سیاسی قرارگرفتم که حتی خیلی از مشت‌ولگدای توی ۲۰۹ سال ۸۸ بدتر بود، ینی تلخ‌تر بود. البته پیش‌بینی‌ش رو می‌کردم و توی اون مصاحبه هم گفته‌بودم که بازم کپسول سیانور پنجاه‌وچند سال پیش رو گذاشتم توی دهنم. 🔶 عزیزانی نوشتن که من هم‌دست استبداد شدم، نوشتن که مطالبه‌گری رو کنار گذاشتم و معامله‌گر شدم، نوشتن که به آرمان ساسان‌ها و کامران‌ها خیانت کردم، نوشتن که معاشقه با حکومت رو شروع کردم، حتی نوشتن که سهیم شدم در ریختن خون جان‌باختگان خیزش‌های مردمی و خیلی نوشته‌ها و گفته‌های دیگه که تلخی‌ش، تلخیِ سیانورِ تدریجیه و بدنم رو لرزوند ولی باید مقاومت کنم. 🌕 مقاومت می‌کنم چون به‌غیر از ناسزاگویان سایبری که زندگی‌شون از همین راه می‌گذره بقیه‌ی ناسزاگوهایی که مشت‌ولگدم زدن، عزیزانم هستن؛ تغییرخواهانی هستن که خشم‌شون رو درک می‌کنم. 🥮 از همون ۶۰ درصدی هستن که با اضافه‌شدن بقیه‌ی معترضان - که اعتراض‌شون رو به یه شکل دیگه گفتن - به حدود ۸۰ درصد رسیدن و توی این رفراندوم، به وضعیت موجود «نه» گفتن. 🧊 حرفمو تموم کنم و به پیروز اصلی این انتخابات ینی همون ۸۰ درصد بگم که مطمئن باشین قرار نیس از پی‌گیری مطالبات زحمتکشان دست‌بکشم، قرار نیس که پشتیبانی از آزادیِ سبک زندگی زنان و جوانان یادم‌بره و در یک کلام قرار نیس که آرمان عدالت و آزادی رو کناربذارم. ✅ قراره همه‌ی اینارو با کمک همه‌ی اونایی که وضع موجود رو نمی‌خواییم - چه اونایی که رأی ندادن و چه رأی دادن - ادامه بدیم، قراره پایش و رصدکردن رئیس‌جمهور و دولت رو شروع کنیم و قراره به شیوه‌های مختلف ازجمله شیوه‌ی حضور مسالمت‌آمیز توی خیابون، این رفراندوم رو تثبیت کنیم. 🔺 پر توان و با هم‌افزاییِ یکدیگر، فرایند دموکراتیزاسیون را پیش خواهیم‌ برد. کیوان صمیمی

به طور کلی می توان گفت در هیچ انتخابات ریاست جمهوری و مجلس تا الان در جمهوری اسلامی و قبل هم صد در صد واجدین شرایط شرکت نکردند. در بهترین حالت تقریبا 75 درصد از واجدین شرایط شرکت می کنند. در انتخابات 1403 اگر آمار مشارکت 49 درصد مردم در انتخابات را مبنا قرار دهیم، در حقیقت 26 درصد مردم به نسبت مشارکت حداکثری شرکت نکرده بودند. در این میان می شود گفت که انتخابات 1403 اگر حضور پزشکیان یا اصلاح طلبی دیگر نبود، بین 25 تا 30 درصد شرکت می کردند. پس باید گفت بیشتر بین مخالفین نظام در انتخابات اختلافی صورت گرفته و حدود 20 درصد از این گروه در انتخابات شرکت کردند و 20 تا 25 درصد هم شركت نكردند. با توجه به این مسائل، رای دهندگان معترض و معترضین رای نداده، در حقیقت در یک جبهه هستند اما با دو تاکتیک متفاوت. نگاه راهبردی می گوید نباید شرکت یا عدم شرکت در انتخابات، مانع از همكاری حرکت های آینده باشد. ضمن این که ما ضعف های اصولی هم برای استفاده از سیاست هایمان داریم و آرا انتخاباتی در حقیقت در ایران سلبی ست پس باید به فکر ادامه مقاومت و مقاومت مدنی بود. @RahmaniTaghi

به طور کلی می توان گفت در هیچ انتخابات ریاست جمهوری و مجلس تا الان در جمهوری اسلامی و قبل هم صد در صد واجدین شرایط شرکت نکردند. در بهترین حالت تقریبا 75 درصد از واجدین شرایط شرکت می کنند. در انتخابات 1403 اگر آمار مشارکت 49 درصد مردم در انتخابات را مبنا قرار دهیم، در حقیقت 26 درصد مردم به نسبت مشارکت حداکثری شرکت نکرده بودند. در این میان می شود گفت که انتخابات ۱۴۰۳ اگر حضور پزشکیان یا اصلاح طلبی دیگر نبود، بین 25 تا 30 درصد شرکت می کردند. پس باید گفت بیشتر بین مخالفین نظام در انتخابات اختلافی صورت گرفته و حدود 20 درصد از این گروه در انتخابات شرکت کردند و 20 تا 25 درصد هم شركت نكردند. با توجه به این مسائل، رای دهندگان معترض و معترضین رای نداده، در حقیقت در یک جبهه هستند اما با دو تاکتیک متفاوت. نگاه راهبردی می گوید نباید شرکت یا عدم شرکت در انتخابات، مانع از همكاری حرکت های آینده باشد. ضمن این که ما ضعف های اصولی هم برای استفاده از سیاست هایمان داریم و آرا انتخاباتی در حقیقت در ایران سلبی ست پس باید به فکر ادامه مقاومت و مقاومت مدنی بود. @RahmaniTaghi

راهی که می‌روم و می‌رویم بر طریقت و طریق رستگاری و منهج عدل پای می‌فشرد ✍عزیز قاسم زاده ساقی به جام عدل بده باده تا گدا غیرت نیاورد که جهان پربلا کند حقا کز این غمان برسد مژده امان گر سالکی به عهد امانت وفا کند ♦به نام خداوند جان و خرد! دیوان عدالت، دفتر ناعدالتی خود را گشود و در قانون شکنی‌های موجود، گوی رقابت را از همگنان قضایی خود ربود و در آیینی نه برای دادرسی که برای بیداد گستری، حکم اخراج اینجانب را از پریشان خانه‌ی ویران آموزش و پرورش، صادر کرد. آموزشی و پرورشی که هنوز نیاموخته حیطه اختیارات هیئت تخلفاتش رسیدگی به تخلف زیر مجموعه‌اش است و نه کشف و احراز جرم و دیوانی که هنوز فرق میان این دو و متولیان رسیدگی به آن را نمی‌داند تا داوری بی طرف در این منازعه باشد، بی شک اگر رأیی جز این صادر می‌کرد، جای شگفتی می‌نمود. اما نیک آگاهم که همه‌ی مصائب و ملالی که بر شهروندان و تضییع حقوق آن‌ها می‌رود، راهی به سوی روشنایی و آزادی و عدالت را برای آینده این مرز و بوم می‌گشاید؛ روزی که نخستین بار سال‌ها پیش به حراست آموزش و پرورش فراخوانده شدم، در میانه‌ی راه با خویش در سخن بودم که تازه آغاز راه است و باید برای روزهای سخت‌تر و صعب‌تر آماده باشی و روزی را تصور کنی که در جاهل خانه‌ای که آموزش را به مسلخ و پرورش را به محبس کشیده‌اند، دیگر جای تو نباشد. ♦ایام سپری شد؛ فشارها بیشتر شد و کنسرت‌هایم یکی پس از دیگری به رغم مجوزها، لغو می‌شد. اما عاشقی شیوه‌ی رندان بلاکش است و عشاق را باران تیغ اگر از میغ ببارد، راهی به پس ندارند. دستگیری و زندان اتفاق افتاد؛ اما راهی که می‌روم و می‌رویم بر طریقت و طریق رستگاری و منهج عدل پای می‌فشرد و این پافشاری و سماجت را ملال و خستگی از پی نباشد. ♦در این ملک هر نهادی را که برای داوری قرار داده‌اند نمی‌تواند مستقل باشد؛ به ویژه هر نهادی که برای داوری در دعاوی علیه شهروندان تعبیه شده باشد؛ آن‌ها هیچ یک نمی‌توانند استقلال داشته باشند، چرا که هریک از نهادهای موجود باید تأمین کننده‌ی آرمانی از منظومه فکری مورد وثوق حکومت باشند و در این مسیر گام بگذارند. شورای نگهبان نمی‌تواند بی طرف باشد، مصلحت نظام نمی‌تواند بی طرف باشد، قوه قضاییه نمی‌تواند بی طرف باشد، هیئت تخلفات اداری و دیوان عدالت و دیوان عالی هیچ کدام نمی‌توانند بی طرف باشند چون همه باید طرف حکومت و ایدئولوژی ترویج شده آن از هر بام و کوی و برزن باشند. عزیز قاسم‌زاده پنج‌شنبه ۲۱ تیر ۱۴۰۳ https://bit.ly/3y3qbzP melimazhabi.com ✅@mellimazzhabi

داستان انتخابات اخیر از یک وجه هم جالب است، این که آقای خامنه ای به وسیله بخشی از مخالفین خودش مخالفینی دیگرش را حذف می کند. این که امروز جلیلی تبدیل به یک عنصر نامطلوب یا فرقه انحرافی از نظر آقای خامنه ای و تیمش شده، باید دقت داشت که مشکل اصلی در خود این نظام و رهبری خود آقای خامنه ای است و از این موضوع نباید غافل شد، چرا که رهبری مادام العمر، خودش ریشه هر فساد است. @RahmaniTaghi

🔰از پشت دیوار اوین به دانشگاه نامه‌ی هستی امیری امشب، شبِ ۲۵امین سالگرد کوی دانشگاه است. دانشگاهی که سهمش از عدالت، تعلیق، اخراج، زندان، کشته و ناپدید شدن و لبخند مشمئز کننده یک ریش تراش دزد بود. زخمی که بر تن دانشگاه ماند و ما نسل به نسل، زخم خورده‌تر، روایت آن را با خود حمل کرده‌ایم. این نامه را از زندان اوین می‌نویسم، در حالیکه به خاطر اعتراض به مسمومیت سریالی مدارس دخترانه محکوم به یک سال حبس شده‌ام. ما سیاهی پوتین نظامیان بر تنِ دانشگاه، در میان شور و انگیزه جوانی را فراموش نکرده‌ایم. پشت کردن مدعیانِ حمایت از دانشگاه به وعده‌هایشان را هم فراموش نکرده و نمی‌کنیم. می‌گویند باری دیگر، فردی دیگر با وعده‌های دیگر بر سر کار آمده است. دانشگاه را خطاب قرار می‌دهد و وضعیت را نامطلوب می‌خواند هرچند هیچ راهکار انضمامی برای برون رفت از آن ارائه نکرده است. به عنوان یکی از دانشجویان ممنوع الورود به دانشگاه و زندانی در بند زنان اوین لازم می‌دانم چند نکته را مطرح کنم: ۱.حق تشکل یابی دانشگاه مستقل بدون تشکل و شورای دانشجویی و اتحادیه‌های کشوری مستقل امکان پذیر نخواهد شد. در سال‌های اخیر دخالت نهادهای ریاستی و امنیتی در انتخابات تشکل‌ها و شوراها و غیرقانونی خواندن اتحادیه‌های دانشجویی این حق بنیادین دانشجویی را نقض کرده است. حق تشکل یابی بدون دخالت در انتخابات نهادهای دانشجویی باید به رسمیت شناخته شود. ۲.حق اجتماعات تجمع و تحصن دو شیوه کلاسیک اعلام اعتراض در دانشگاه هستند. در سال‌های اخیر دانشجویان به علت شرکت در تجمعات دانشجویی داخل دانشگاه تبعید، تعلیق و ممنوع الورود به دانشگاه شده‌اند. فضای خفقان تا روزی که آخرین همکلاسی‌هایمان به کلاس درس و دانشگاه باز نگردند باقی خواهد ماند. ۳. رها شدن دانشگاه از چنبره نهادهای امنیتی الف. دانشگاه امن هرگز با وجود حراست، دفتر نمایندگی نهاد رهبری و لباس شخصی‌ها محقق نخواهد شد. نمادهای دانشگاه امنیتی که راه تنفس دانشگاه‌ها را بستند، رئیس حراست، نماینده رهبری و ماموران لباس شخصی در قامت استاد یا دانشجو که در امور مدیریتی و علمی هم دخالت می کنند، هستند. وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی بنا به قوانین ضد دانشجویی با نام حراست در دانشگاه حاضر است. برای آنکه دانشگاه پادگان نباشد هر سه گروه باید دانشگاه را ترک کنند و درهای این نهادها بسته شود. ب. انتظار می‌رود که شیوه نامه انضباطی ضد دانشجویی که مستند احکام انضباطی علیه دانشجویان است لغو گردد. دخالت در سبک زندگی و امور خصوصی افراد و نقض حقوق بنیادین بشر از قبیل حق انتخاب پوشش جایی در آیین نامه‌های دانشجویی ندارد. بدیهی است دانشجویان شیوه‌نامه‌هایی که از سوی نهادهایی از قبیل شورای عالی انقلاب فرهنگی و وزارت علوم برای دانشگاه‌ها دیکته می‌شود، از جمله شیوه نامه انضباطی و آیین نامه نشریات و تشکل های دانشجویی را به رسمیت نمی‌شناسند. اتحادیه‌های دانشجویی و هیئت علمی‌ها نهادهای صالح برای نگارش این شیوه نامه ها خواهند بود. [...] ۴.حق تحصیل و تدریس الف. جذب هیئت علمی دانشگاه‌ها نه به واسطه صلاحیت علمی که به واسطه رانتهای موجود است. بسیاری از افرادی که امروز به اسم استاد در دانشگاه هستند هیچ صلاحیت علمی ندارند. بازگشت علم به دانشگاه بدون هیئت علمی مستقل چطور ممکن خواهد شد؟ ب. چند صباحی است که اجازه ورود به دانشگاه را ندارم بهتر از هر زمانی رنج همکلاسی‌های بهایی خود را درک می‌کنم و خوب می دانم داستان ما یکی است. حق تحصیل در دانشگاه سال ها از آنان گرفته شده، چرا که تفتیش عقاید راهی است که جمهوری اسلامی انتخاب کرده است. درهای دانشگاه باید به روی هموطنان بهایی باز شود و این نقض حق گسترده و سیستماتیک پایان یابد. تحصیل حق همه ی ما فارغ از ایدئولوژی، مذهب و جنسیت است. پ. سال‌هاست دانشگاه مختص به طبقه خاصی شده و دانشگاه از حق طبیعی افراد خارج و به کالایی لوکس تبدیل شده است. به طور پیشینی بسیاری از افراد در رقابت نابرابر حذف خواهند شد و تحصیل در دانشگاه خود هزینه‌های بسیاری را بر دانشجو بار می‌کند که اگر توان پرداخت آن را نداشته باشد از این میدان حذف می‌شود. چشم‌انداز استقلال دانشگاه تنها با پایان فضای امنیتی در دانشگاه و تضمین حق تشکل‌یابی و اجتماعات محقق نمی‌گردد. ما تا استقلال کامل دانشگاه راه زیادی داریم. ولی این مسیر حتما با باز پس گیری صحن دانشگاه و بازگرداندن آن به دانشجویان و تنها به دست اهالی آن ممکن می‌شود. هستی امیری اوین تیر ١۴٠٣ 🔗متن کامل نامه 🆔 @anjmotahed | دانشجویان متحد

در مورد انتخابات اخیر ریاست جمهوری ایران می توان گفت که جبهه قدرتمند واحدی در ایران مبنی بر عبور از نظام جمهوری اسلامی شکل گرفته است که ناشی از نظامی مبتنی بر تبعیض هست یعنی تبعیض جنسیتی، تبعیض مذهبی که به شکل قومی هم ظاهر می شود و تبعیض صنفی یعنی رهبری صنف روحانیت بر جامعه. نتیجه این انتخابات بد نبود. چرا؟ اولا این که اکثریت مردم در انتخابات شرکت نکردند، بخصوص در مرحله اول و در مرحله دوم هم اکثریت مردم مشارکت نکردند. نتیجه ای که به وجود آمد مطلوب حکومت نبود. خامنه ای دوست داشت که آقای قالیباف رئیس جمهور ایران بشود که عملا جلیلی این را به هم زد اما خود جلیلی در دور دوم مغلوب پزشکیان شد. پزشکیان هم رای زیادی نداشت. اخلاف رای پزشکیان با رای آقای جلیلی بسیار کم هست یعنی در حقیقت هم شر جلیلی کم شد، هم حکومت که دنبال مشارکت پنجاه-شصت درصد به بالا بود شکست خورد و هم جامعه رئیس جمهوری آورد که مطلوب کامل نظام نیست. باید آنهایی که معتقد به دموکراسی در ایران هستند به بعد از این فکر کنند که چه باید کرد. چه آنهایی که رای دادند و طرفدار دموکراسی هستند و چه آنهایی که رای ندادند، برای آینده چه باید کرد؟ اختلاف و درگیری کلامی بحثی مربوط به گذشته. برای یک عمل درست حساب شده متحد نیاز به پیش زمینه هایی مثل وجود یک جبهه اجماع ساز در جامعه ایران هست که نبود. پس با توجه به این نتیجه حاصل از انتخابات ریاست جمهوری اخیر نتیجه عالی نیست ولی این نتیجه مطلوب است چون عملا حکومت را در دو عرصه شکست داده است اما نباید فراموش کرد که جمهوری اسلامی دارای مکاریت است. این مکاریت به ما هشدار می دهد که در برخورد خودمان با هم احتیاط کنیم، بخصوص نیروهای که طرفدار دمکراسی و جمهوری و تقویت جامعه مدنی هستند. @RahmaniTaghi

تنهایتان نمی گذارم، تنهایم نگذارید! ♦️ این سخن مهم ترین و پر چالش ترین سخن پزشکیان است. او سنت علی را می داند که تنها ماند. اما پزشکیان در مقابل تنها ماندن و تنها گذاشتن در دنیای مدرن چه راه حلی دارد؟ تاریخ و تجربه می گوید او مردم را تنها می گذارد اگر بر برخی از باورهای خود بماند. باز تاریخ و تجربه می گوید مردم او را رها می کنند اگر در درون این ساختار انجام وظیفه کند. پزشکیان میانه رو است باورهایی از گذشته دارد که زمانش سپری شده است ولی در درون جامعه ای زندگی می کند و رئیس جمهور آن شده که باور اکثر افراد آن جامعه مانند وی نیست و در درون ساختاری است که مسئولان ساختار، باور او را نمی پذیرند. تجربه نشان داده است که او پاک دستی در درون این ساختار فاسد است اما آیا توان تغییر این ساختار را به نفع مردم دارد؟ تجربه می گوید تغییر به همراهی فرد بالای نظام بستگی دارد و خامنه ای با اصلاح مخالف بوده و در پیام تبریک به پزشکیان هم، او را به راه رئیسی دعوت کرد. خامنه ای جریان اصلاح طلب را شکست داد. اگرچه پزشکیان ادعای اصلاح ندارد اما ادعای اجرای قانون را دارد ولی قانون در نظام یعنی اراده رهبر و مدیرانی بله قربان گو که با پزشکیان همراه و هم باور نیستند. از طرفی همراهان درون نظام پزشکیان هم اکثرا اصلاح طلبانی هستند که با رانت و فساد مشکلی ندارند و این مشکل کمی نیست که پزشکیان دارد. رای دهندگان به پزشکیان اگر مردم عادی باشند بعد از انتخابات امکان محافظت از رای خود را ندارند. بسیاری از این مردم برای بدتر نشدن وضع به وی رای داده اند و خیلی زود می توانند از رای خود پشیمان شوند یا گذار کنند. اگر پزشکیان کمی وضع اقتصادی را بهتر کند، مردم سراغ توقع و انتظار بعدی می روند و اگر به وعده بهبود اقتصادی عمل نکند از رای خود پشیمان می شوند. ♦️ کسانی که روشنفکر هستند و نگاه مدنی دارند نمی تواند حامی قدرتمند پزشکیان بمانند چرا که منفرد هستند و در شرایط هیجانی مانند انتخابات بر مردم اثر می گذارند در شرایط عادی این امکان را ندارند که مردم را به حمایت از پزشکیان بیاورند. حکومت نهادهای مدنی را به رسمیت نمی شناسد و احزاب قانونی هم در ایران در دست اصول گرایان و اصلاح طلبان اند که اکثریت آنان با رانت و فساد همراه شده اند. پس در واقعیت پزشکیان از روز شنبه تنها است در منش و روش خود. چرا که اصلاح طلبان با فرمول های کلی که فساد را در بر دارد به سراغ او می آیند تا تیم دولتی وی شوند. پزشکیان چه می کند؟ پزشکیان را افراد گوناگون محاصره کرده اند اما گرایش تیم روحانی و خاتمی که با رانت همراهند در آن زیادترند. عمده هدف اینان هم عادی کردن رابطه با غرب و فروش نفت است و نگاه کاملا سرمایه سالارانه در اقتصاد که نتیجه اش در گذشته آمدن احمدی نژاد در ایران شد. ♦️ ولی بیگمان راه حل وجود دارد اگر پزشکیان بخواهد. اما آن راه حل ها چیست؟ آیا این مشکلات راه حل و متد دارد که او در اجرای کار مثبت تنها نماند و جامعه نفسی بکشد؟ پزشکیان باید مردم را پوپولیستی نبیند. برای همین هم باید با اصناف و اقشار متشکل مردم رابطه برقرار کند و این آغاز شهروندی و مدنیت می تواند باشد. آیا پزشکان می تواند؟ این اقدام رادیکال نیست اما اساسی می تواند باشد. سه ویژگی در جامعه ایران باید حل شود که بر اساس تشکل پذیری و نمایندگی پذیری است، که اصلاح طبان آن را انجام ندادند. توجه به صاحبان سرمایه و توجه به اصناف و توجه به زنان و توجه به تبعیض مذهبی و تلاش در گفتگو با آنان و کارشناسان تا راه حل پیدا کند. پزشکیان توجه کند که راه حل اصلاح طلبان راه حل برای نظام است نه مردم. به نظر من نظام در صورت رفُرم بایستی تغییر اساسی پیدا کند که این تغییر مورد قبول رهبر نظام و مدیران آن نیست. پس پزشکیان در بن بستی قرار دارد. اما او رئیس جمهوری با رای کم است و با رقیبانی که منافع خود را خوب می دانند. مردم اگر به جلو آیند کمک پزشکیان هستند اما همین مردم نظام را هم کنار می گذارند در ادامه راهشان. پزشکیان اگر نمی خواهد تنها بماند یا مردم او را تنها نگذارند باید چنین کند. اگر نگذاشتند برای حفظ اخلاق و همان سنت امام علی استعفا دهد، کاری که اصلاح طلبان انجام ندادند و نمی دهند. پ.ن: نگارنده در انتخابات شرکت نکرد چون موانع را می دید اما اگر کسی قدمی در راه مردم و جامعه مدنی بردارد مستحق حمایت است. @RahmaniTaghi

شنبه رای داده شده چگونه حفظ می شود. بعد از جمعه روز انتخابات روز بعد یعنی شنبه انگار هیچ اتفاقی نیفتاده است. چرا که رای داده شده که نهادی مراقبت نمی کند. پس نمایش انتخاباتی. در جریان است. برای مشکل چه راه حلی داریم؟ حتی وقتی رای نمی دهیم هم اسن مشکل است. انتخابات اخیر نرخ مشارکت پائین است و این خوب است اما باید آیتن عدم مشارکت قدرتی قوی بسازد.برای این مشکل راه خل بیندیشیم.