دیوان دل📚☕️

در بیدار‌های شب ای اتفاق صبح و ظهر منظر تماشا را افراشتی و شبنم چشم‌های سرشار مرا مهتاب ایوان کردی و نسیم جان اندوه مرا از ارواح خفته‌ی بیدها گذر دادی تا من باز اجتماع ستاره و حیرت را در دست‌های خویش افشا کنم و از رسوب بلور‌های ستاره کاخی از کلام بنا کنم #شاپور_بنیاد @Dewandell🦋

بلدم ناز کشیدن، بَلدی ناز کنی؟ بلدی حالِ دلم را تو کمی ساز کنی؟ بلدی عشوه کنی، غَمزه کنی، دل ببری؟ بلدی رقص کُنان، تن همه طناز کنی؟ بلدی کَف بزنی، ساز و نی و دف بزنی؟ چو قناری بلدی چَهچه و آواز کنی؟ به دلم می کشم از طرح نگاهَت غزلی بلدی با نِگهت در دلم اعجاز کنی؟ غزلی از تپش این دل خود ساخته ام بلدی عشق مرا در دل خود راز کنی؟ دل من سوی تو پر زد، پر و بالش مشکن بلدی با دل من یکسره پرواز کنی؟ پُر از احساس نوازش شده سرپنجه ی من بلدی روسری ات را تو کمی باز کنی؟ بلدی خط بکشی اسم رقیبان مرا؟ بلدی تا به اَبد، عشق نو آغاز کنی؟ بلدم دل بِستانم، بلدی دل بدهی؟ بلدی در دل من، جای خودت باز کنی؟ بلدم دل بسپارم، بلدی دل ببری؟ بلدی تا سند از قلب من اِحراز کنی؟

هیچ آدم عاقلی پیدا نمی شود که یک غذای خوشمزه و گران قیمت را به خاطر در آمدن یک تار موی ناقابل در آن دور بیندازد. چیزهای با ارزش زندگی، مثل خانواده، فامیل، دوستان، روابط صمیمی، شغل و هر چیزی را که وجودشان ارزشمند است، و به لحظات زندگی رنگ و معنا میدهند و به راحتی هم به دست نمی آیند، کمتر از یک ظرف غذا نیستند. به خاطر درآمدن یک تار مو آنها را خراب نکنید و با یک تلخی دل چرکین نشوید و دورشان نیندازید. گاهی فقط کافیست بدون اینکه حرکت خاصی انجام دهید، تنها کمی صبوری کنید تا دل به هم خوردگیتان از آن تلخیهای طبیعی خودبخود تمام شود. صبر و ظفر، هر دو دوستان قدیمند بر اثر ِ صبر نوبت ِ ظفر آید بگذرد این روزگار تلخ تر از زَهر بار دگر روزگار چون شِکَر آید دکتر محسن زندی @Dewandell🦋

پر ز اندوهم خرابم گریه کن بر حال من خانه ای بر روی آبم گریه کن بر حال من بی وفایی بی وفایی آه نابودم نمود از جفایش در عذابم گریه کن بر حال من هر که آمدزدبه قلبم خنجری از پشت سر کوی صبرم یک کتابم گریه کن بر حال من ناز با ما میکند میخندد او با دیگری تا اسیر این نقابم گریه کن بر حال من سوختم اما ز بی مهری شدم خاکستری آتشم اما سرابم گریه کن بر حال من زخم ها من خورده ام کز بی قراری تا به صبح بین بیداری و خوابم گریه کن بر حال من یک‌مسافر کوله بارش حسرتی بی انتها جاده ای پر پیچ و تابم گریه کن بر حال من شور این دلدادگی را می نوشتم روز و شب نامه هایی بی جوابم گریه کن بر حال من روزگاری مست آغوشش شدم اما چو نیست دلخوشِ جامی شرابم گریه کن بر حال من... @Dewandell🖤

تا چند به هر عیب و هنر طعنه‌زنی‌ها؟ سلّاخ نه‌ای‌، شرمی از این پوست‌کنی‌ها چون سُبحه در این معبدِ عبرت چه جنون است ذکر حق و برهم زدن و سرشکنی‌ها؟ چندان که دمد نخل‌، سرِ ریشه به خاک است ذلّت نبرد جاه ز تخمیر دنی‌ها ما را به تماشای جهانی دگر افکند پرواز بلندِ به قفس پرفکنی‌ها الفت‌ْقفسِ زندگیِ پا به هواییم باید چو نفس ساخت به غربت‌وطنی‌ها صیدِ نگهت یاد خم زلف ند‌ارد ترکان خطایی چه کم‌اند از ختنی‌ها؟ جان کَند عقیق از هوس لعل تو، لیکن دور است بدخشان ز تلاش یمنی‌ها بی‌پردگی جوهرِ راز است تبسّم ای غنچه مدَر پیرهن گل‌بدنی‌ها از شمع مگویید و ز پروانه مپرسید داغ است دل از غیرت این سوختنی‌ها جز خرده چه گیرد به لب بستهٔ بیدل نامحرمِ خاصیّت شیرین‌سخنی‌ها؟ #بیدل_دهلوی @Dewandell🦋

Eid ul Adha Mubarak! ♥️🥳 @Dewandell

واقعا...!

همین حالا دیدم، شبکه برایم پیامِ یک بسته‌ی انترنتی بسیار خوب و اما شبانه، فرستاده است که اصلاً قصد فعال کردنش را ندارم. یعنی: قصد دارند، منِ خوش‌خوابِ سربه‌راه را از راه بدر کنند، این‌ها چه می‌فهمند من چه‌ها نکشیدم که عادت شب‌گردی‌ در مجازی از سرم بپرد.

گر قدر بدانند و گر قدر ندانند ارزان نفروشم به کسی من گُهرم را #امیرحسین_فاخر