Aghajanifarid1

#شخصی_جات می دونی یکی از بزرگترین درس های زندگی رو کجا گرفتم؟ شنیدم قدیم تو ارتش درجات نظامی روی درخت ها نصب میشده و سربازان باید برای تمرین، به درجه ی روی درخت احترام می گذاشتند درس بزرگی برای فرماندهان داشت مبادا این درجات و القاب ظاهری باعث بشه فکر کنی کسی شدی

از چی می ترسی؟از جای پاهات رو برف؟ می ترسی بفهمن کجا بودی و کجا میری؟ نترس، صبح که آفتاب بزنه همه برف ها آب میشن، همه جای پاها پاک میشن… از جای پاهات رو دل ها بترس. •روزبه معین @Radio_chehraziii

نزول ملکوتی و آسمانی جوانمردی مرام معرفت انسانیت بزرگی فداکاری رفاقت و تنهاترین مرد شریف تاریخ مولا علی مبارک

انتصاب آقای دکتر فرید آقاجانی به عنوان معاون آموزشی و پژوهشی مؤسسه در جلسه تودیع و معارفه معاون آموزشی و پژوهشی مؤسسه که در مورخ سه شنبه 3 بهمن ماه 1402 برگزار گردید، طی حکمی از سوی سرپرست مؤسسه، آقای دکتر فرید آقاجانی عضو هیأت علمی و مدیرگروه مدیریت، با حفظ سمت به عنوان معاون آموزشی و پژوهشی مؤسسه منتصب شدند. متن این حکم به این شرح است: جناب آقای دکتر فرید آقاجانی عضو محترم هیأت علمی مؤسسه آموزش عالی سناباد گلبهار با سلام و احترام، نظر به تعهد و شایستگی و تجارب ارزنده جنابعالی در سنوات حضور در این مؤسسه، بدین وسیله از تاریخ این حکم به مدت یک سال به عنوان معاون آموزشی و پژوهشی مؤسسه آموزش عالی سناباد گلبهار منصوب می شوید. امید است با توکل به خداوند متعال و تلاش و برنامه ریزی دقیق و با بهره مندی از توانمندی های علمی و تخصصی خود و تمام منابع مالی و انسانی در جهت پیشبرد اهداف و آرمان های والای مؤسسه و ارتقای کیفیت تمامی ارکان آموزشی و پژوهشی مؤسسه اقدام فرمایید. توفیق روزافزون جنابعالی را از خداوند منان خواستارم. دکتر محمدصادق واحدی فرد

از من زیاد پرسیده شده که چرا انقدر پولتو راحت خرج میکنی؟ چرا پس انداز نمیکنی؟ چرا انقدر پول خرج سفر رفتن میکنی؟ یادمه زمانی که بچه دبستانی بودم و رفته بودم روستای اجدادی، با دوست و همبازی همیشگی کودکیم حسین، تیرکمون به دست راه افتاده بودیم توی دشت و نشونه میزدیم. یه جاهایی بود که روی زمین ریگ مناسب خیلی کمی وجود داشت، بنابراین من به ذهنم رسید از جایی که ریگ زیاده چندتایی توی جیبم ذخیره کنم. از اونجایی که اون ریگهای برای لحظات مبادا بود، ازشون استفاده نمی‌کردم. یا اگه یه دونه برمیداشتم، از ترس تموم شدن، دو سه تا دیگه جایگزین میکردم! یواش یواش یه جوری شده بود که همه جیبهام از سنگ‌های کوچولو پر و سنگین شده بود. طوری که دائم باید شلوارمو با دست بالا می‌کشیدم! تا به فکرم میرسید که یه کم سبکشون کنم، به صدایی توی سرم میگفت: این همه به زحمت جمع کردی حیفه… بذار الان برسید یه جایی که هیچی سنگ و ریگ نیست، اونجا معلوم میشه این ریگهای توی جیبت چقدر ارزش دارن! همینطور که من تقریبا نگاهم به زمین و سبک سنگین کردن شرایط و محتویات جیب و نگه داشتن شلوار بود، حسین تلپ و تلپ با تیرکمونش برا خودش تفریح میکرد و عین خیالش نبود! در حالی که من حتی دست بیکاری برای نگه داشتن تیرکمونم نداشتم! اون روز غروب شد و ما دو نفر برگشتیم توی ده و خونه خدا بیامرز دایی بابام، در حالی که من جیبهام لبالب پر از سنگ بود و تقریبا در طول روز هیچ پرتاب سنگ و نشونه زنی نکرده بودم! الانم که شب شده بود و برگشته بودیم و اصلا هم راحت نبودم.بنابراین قبل از این که وارد خونه بشیم، جیبهامو توی باغچه کنار خونه خالی کردم و رفتم داخل! تمام روز من به این گذشته بود که اگه یه جایی برسیم سنگ نباشه چی!؟ و حسین بدون این که چنین سوالی به ذهنش برسه، هر جا که تونست و عشقش کشید یک سنگ از رو زمین برداشت و شلیک کرد و حالشو برد! فردا شد و صبح بدون این که به انبوه ریگ کنار باغچه نگاه کنم، راهی دشت و کوه شدم و یک دونه سنگ هم ذخیره نکردم! گاهی ما برای رسیدن به هدفی، لازم میدونیم که مقدمات و ابزاری فراهم کنیم. ولی بعد از مدتی، پیدا کردن اون ابزار و مقدمات خودش میشه هدف و از هدف اول کاملا غافل میشیم. نمیدونم درسته یا نه و قصد توصیه به کسی رو هم ندارم، ولی شخص من پول رو صرفا یک وسیله برای بهره‌مندی از زندگی میدونم و حواسم هست که جمع کردن یا فکر زیاد کردنش باعث نشه اون بهره‌مندی اصلی، تحت الشعاع قرار بگیره. برای همینه که «ممکنه» مثلا یک سفر برم و تا قرون آخر پولمو خرج کنم! و معتقدم اون لذت و خاطرات مونده رو با هیچ قیمتی نمیشه خرید.

توضیح تصویر در ادامه…