جنبش «جلیقه زردها» در فرانسه

شماری از پناهندگان ایرانی و هشت سندیکای کارگری فرانسه و سوئیس برای برگزاری تجمعی در حمایت از فعالان کارگری و‌ معلمان ‌زندانی در مقابل سازمان بین المللی کار در شهر ژنو سوئیس فراخوان داده‌اند. https://ir.voanews.com/a/iran_ilo_labors_sendycates_protests/7122333.html @gilesjaunes

"مهناز شیرالی" دکترای جامعه‌شناسی سیاسی دارد و در مؤسسه مطالعات سیاسی پاریس ( Institut d'études politiques de Paris) به‌عنوان استاد، سیاست و جامعه‌شناسی درس می‌دهد. او به رسانه‌‌های مهم فرانسوی دعوت می‌شود و عمدتا در نقدِ فرهنگِ منحطِ ترویج‌شده توسط جمهوری اسلامی صحبت می‌کند. هسته‌ی اصلی بحث‌های شیرالی در کنفرانس‌ها و مصاحبه‌ها _به زبان فرانسوی_ این است که جمهوری اسلامی با تزریق فرهنگ اسلامی، فرهنگِ ایرانیِ والا را به حاشیه رانده است و اساسا جمهوری اسلامی دشمن تعلیم و تربیتِ پاکیزه و اخلاق‌مدار است. شیرالی هرچقدر که به زبان فرانسوی، مروج ادب و کمال است، در زبان فارسی و به‌عنوان یک پهلوی‌گرا، نعل به نعل با لمپن‌ترین چهره‌های این جریان می‌تازد: طوری‌که در نگاه اول و با دیدن کلماتِ او، محال است باور شود که او فارغ‌التحصیل سیاست و جامعه‌شناسی در فرانسه و استاد سیاست در یکی از ده دانشکده‌ی برترِ جهان در حوزه‌ی علوم سیاسی است. درست شبیه به اعوان و انصار جمهوری اسلامی که بعضا با داشتن مدارک دکتری از مهم‌ترین دانشکده‌های اقتصاد و سیاستِ دنیا، شانه به شانه‌ی لات‌های ولایی، کثافتِ فرهنگی تولید می‌کنند، جامعه‌شناسِ پهلوی‌گرایِ داستانِ ما نیز تا دهان باز می‌کند، جز چرک و عفونت لمپنیسم و سکسیسم از حلقوم‌اش خارج نمی‌شود. در واقع این‌که شما چقدر درس و کتاب خوانده یا در کدام دانشگاه‌های جهان دانشجو بوده‌‌اید، مطلقا اهمیتی ندارد وقتی‌که بلندگوی تبلیغاتیِ ارباب باشید: به همین شیرالی نگاه کنید و تفاوت زبان و بیان او را با فارغ‌التحصیل امام صادق پیدا کنید: به نظر می‌رسدد شیرالی چنان ذوب در ولایتِ پهلوی شده که از لحاظِ ابتذال و ... یک سور به سعید جلیلی زده است. @Blackfishvoice1

گزارش تصویری: اعتراض به اعدام‌ها در پاریس شماری از کنش‌گران ایرانی در پاریس به دعوت گروه روژا، فمینیست‌ها برای ژینای پاریس و مجمع پشتیبانی از مبارزات مردم ایران دوشنبه ۲۲ مه در مرکز پاریس و با شعار ژن، ژیان، ئازادی علیه «ماشین کشتار جمهوری اسلامی» تظاهرات کردند. https://www.radiozamaneh.com/765983/ @RadioZamaneh | رادیو زمانه

معرفی فیلم از زنده‌یاد محمد مرادی: پیش از آنکه انگلیس و آمریکا در عرصه سیاسی و فرهنگی جهان را تسخیر کنند؛فرانسه رهبر فکری و فرهنگی جهان بود. در سراسر جهان حتی در انگلیس و آمریکا، فرانسوی سخن گفتن مایه فخر روشنفکران و اهل هنر بود. بسیاری از نویسندگان انگلیسی همچون همینگوی دوره نویسنده شدن خود را در پاریس می گذراندند. در ایران هم فرنگ و فرنگی از فرانک و فرانسوی گرفته شده بود و با بسط معنایی به کل جهان غرب اطلاق می شد. ولی رفته رفته با غلبه علمی و سیاسی انگلیسی زبان ها فرانسه به عقب رانده شد و زبان انگلیسی زبان غالب شد. تیراژ بالای کتاب ها و فیلم های انگلیسی به حق یا ناحق جای کتب و فیلم های فرانسوی را گرفت. هالیوود به هیولایی جهانخوار در عرصه سینما تبدیل شد که مدعی بود تمام سینما را زیر چنبره خود دارد. این جهان صنعتی و قهار ریشه هر هنر اصیل بومی و ملی را می کند و تهدیدی جدی برای هر اندیشه غیر انگلیسی است. در این میان اما فرانسه هرگز تسلیم و مرعوب این جهان نشده و همواره با تولیدات اصیل و مستقل خود به خوبی مقابل جهان انگلیسی ایستاده است و به حق قشر فرهیخته سراسر جهان همواره احترامی در خور برای فرانسه و هنر آن قایلند. انیمیشن سه قلوهای بلویل یکی از هزاران اثر فرانسوی است که در برابر اقتدارگرایی فرهنگ انگلیسی _آمریکایی قد علم کرده است. فیلمی سمبلیک که دوچرخه نماد فرانسه مقابل همبرگر، دود و نوشابه سمبل های آمریکا قرار گرفته است بدمن فیلم یک سرمایه دار بزرگ آمریکایی است که می کوشد دوچرخه سواران را با ماشینش استعمار کند. اما مادر یکی از دوچرخه سواران با تعقیب پسرش به آمریکا می رسد و با کمک مشتی سرخپوست بدبخت (که نماد فرهنگ اصلی آمریکا هستند که به حاشیه رانده شده است) به مبارزه با این نظام دست می زند و سرانجام پیروز می شود و پسرش را نجات می دهد. @jeqnemut

سه‌قلوهای بلویل کارگردان: سیلوَن شومه سال تولید: ۲۰۰۳ پسر بچه‌ای در یکی از مناطق روستایی فرانسه با مادر بزرگش، «مادام سوزا» زندگی می‌کند. «مادام سوزا» برای او دوچرخه‌ای می‌خرد و تشویقش می‌کند در مسابقات دوچرخه سواری دور فرانسه شرکت کند و برنده شود. اما گروهی گنگستر مافیایی پسر جوان را می‌ربایند و به شهر بزرگ بلویل می‌برند تا از او به خاطر مهارت‌هایش در دوچرخه سواری، در یک قماربازی پیچیده استفاده شود. @jeqnemut

💢ایران یکی از گزینه‌های حزب راست افراطی فرانسه برای دریافت وام بود 🔗جزئیات بیشتر در صفحه خبرهای کوتاه روز وب‌سایت یورونیوز: https://bit.ly/41HgCiU @euronewspe

🚩 لوئیزا اصلانیان که بود؟ متولد سال ۱۹۰۶ در تبریز، نویسنده، شاعر و مبارز ضد فاشیستی بود که در تفلیس گرجستان تحصیل کرد، ادبیات روسی و فرانسوی را آموخت و در سال ۱۹۲۳ به همراه همسرش آرپیار اصلانیان به پاریس نقل مکان کرد. لوئیزا اصلانیان مظهر این نسل از روشنفکران جوان ارمنی در تبعید است: کسانی که حیات ادبی ارمنی را با رفت و آمد به محله روشنفکری لاتین در پاریس جانی دوباره بخشیدند و به محافل طبقه کارگر و جنبش های کارگری پاریس نزدیک بودند. او اولین مجموعه داستان های کوتاهش را با عنوان "خان" منتشر کرد و در سال ۱۹۳۶ به صفوف حزب کمونیست فرانسه پیوست و با میساک منوچیان که در آن زمان روزنامه ارمنی زنگو را اداره می کرد، نزدیک شد. در همان سال رمان «در مسیرهای شک» را منتشر کرد. کریکور بلدیان، نویسنده معتقد است که لوئیزا اصلانیان اثر خود را در آنچه «رمان تبعید» می‌خواند دسته بندی می‌کند، داستانی که شخصیت اصلی آن یک خارجی است که بازگشتش به کشور ممنوع است و زندگی او در پاریس هسته اصلی رمان را تشکیل می‌دهد. به ویژه، تضادهایی بین زندگی یک تبعیدی ارمنی و زیست جهان فرانسوی ها در این اثر برجسته شده است. با شروع جنگ جهانی دوم و اشغال فرانسه توسط نازی ها، لوئیزا و همسرش در سال ۱۹۴۰ به جنبش مقاومت پیوستند. لوئیزا اصلانیان یکی از مسئولان استخدام‌ نفرات برای گردان رزمی FTP-MOI (Francs-tireurs et partisans – main-d'œuvre imigrée) حزب کمونیست فرانسه بود، یک گروه مقاومت مسلح، عمدتا متشکل از مهاجران، که مأموریت آن رهبری جنگ‌های چریکی شهری علیه اشغالگر نازی و همکارانش بود و همزمان مسئولیت انتقال سلاح به رزمندگان مقاومت را نیز بر عهده داشت. در این دوران مخفی کاری و مبارزه، دوباره میساک منوشیان را پیدا می کند و با او همکاری می کند. در ۲۶ ژوئیه ۱۹۴۴، او و همسرش توسط نازی ها دستگیر و سپس در زندان فرنس زندانی شدند، دست نوشته هایش نیز مصادره و از بین می رود. او در آگوست ۱۹۴۴ تبعید شد و در چندین اردوگاه کار اجباری، بوخنوالد، دورا، راونزبروک دورانی طولانی را سپری کرد و در نهایت در تاریخ ۳۰ ژانویه ۱۹۴۵ در اردوگاه راونزبروک درگذشت. در دوران اسارتش شعر «در کارخانه»(Գործարանում) را سرود که کار اجباری زندانیان سیاسی را تداعی می کند و بخش دوم آن که در فرم متفاوت است، مبارزه با فاشیسم را تحسین می کند. . لوئیزا اصلانیان بخشی از نسل مهاجران متعهدی است که هرگز از پیوستن به مقاومت و مبارزه با فاشیسم دریغ نکردند. اگر نازی ها آثار او را نابود کردند، تعهد او خود اثری است که برای آیندگان بجا مانده است، به ویژه برای تبعیدی های ضدفاشیست. @collective98