𝑀𝑂𝑂𝐷

؛

یه بار معلم شیمی گفت خجالت نمیکشی انقدر بچه ی خوبی هستی ولی نمره هات این شکلیه؟و مبینا بهش گفت خب خانوم همه که استعدادشون تحصیلی نیست.حالا من نمیدونم استعداد تحصیلی دارم یا نه اما مطمئنم استعداد با خودم زندگی کردنو دارم و پسر عجب استعدادی.

The weekend پخش میشه آمار مهندسی می‌خونم و یادم میاد. بستن در اتاقش رو هم.

فکر نمی‌کنم حالا که راهم اومده سمت مهندسی خوندن اصلا بتونم هم دست بردارم.

‌ ‌ ‌‌‌ ‌ https://t.me/whatsmood/40702 هیچ وقت دست بر ندار . این تقریبا زیبا ترین بخش یه تحلیله.

حالا اینکه من در چه سنی دست از ترکیب ریاضیات و فلسفه برمیدارم هم خودش جای بحث داره.

انقدر چیزها همزمان غیر قابل پیش بینی و قابل تغییر هستن که نمیشه واقعاً، مسخرست مقایسه کردن. وقتی بحث ژن، درصد احتمالات مختلف، تفاوت قائل شدن های توی جامعه، جنسیت، هویت، تفاوت مدل کار کردن مغز آدمها و هزاران چیز دیگه رو در نظر بگیری و به یک مجموعی برسی ( مثل یکجور ماتریس n در n میمونه که حتی شکل قرارگیری مولفه هاش هم باهم فرق می‌کنه) اون موقع میتونی آدمهارو ببری روی نمودار و مقایسه کنی.

کلا این جنگ همیشه قراره باشه. ما زندگی خودمون رو با بقیه مقایسه میکنیم. به نظرم از همون اول مقایسه نکنیم بهتره چون اصلا قابل مقایسه نیست.

حالا آزمون هام که تموم شد میام باهاتون درمورد سهمیه هم حرف میزنم. خیلی بهش فکر کردم این مدت ولی الان وقت نیست ازش حرف بزنیم.

کلا این مدت هم زیاد می‌بینم آدمهایی که پولدارن و میگن خودساخته ایم مسخره بشن، بله خب در نگاه اول مسخرست به قول سوته دلان بگی درسته ماشینم رو بابام داده ولی بنزینش رو خودم میزنم، ولی اینکه آدمها کلا قبول نداشته باشن کسی که پول داره، یا از یک سری برگ برنده هایی توی زندگیش برخورداره هم در یک حدی تلاش کرده رو قبول ندارم. شاید پله ی دهم اون آدم پله ی نود و نهِ زندگی منه ولی به نظرم نباید تلاش آدمهارو هم بی ارزش کرد. (روی حرفم با دری نیست، این رو کلا می‌گم. ) اما در جواب دری خلاصه بگم کاملا موافقم و صفر آدمها با هم خیلی فرق داره.