پــارالـیــَن.

ابداً ناراحت کننده و دردناک نیست وقتی یادمی‌گیری سطح انتظارت از آدم‌ها صفره و درمقابل انتظار از خودت بالای صد؛ اون‌ها در حق خودشون هم کارهای خوبی رو انجام نمی‌دن به‌پای چی توقعت رو می‌سوزونی؟! تجربه‌ی شیرینی از سال‌های زیادیه‌که بهت یاد می‌ده، زمانی‌ برای تاسف خوردن به‌خاطر حرف‌های بیهوده و افکار دیگران نسبت به خودت نداری در ازاش همون زمان رو باید برای چیزهایی‌که حس خوبی درونت به‌وجود میارن بذاری.

یک‌سری چیزها بدیهیه، انگار از نقطه‌ی اول هیچ انتظاری برای ثابت شدن خیلی چیزها نداشتی.

اگر موفق شدید که خود را به یاد بیاورید، اگر موفق شدید که میان خودتان و آن چیزی‌که غلیان خشم، شهوت یا ولع شماست تمایز قائل شوید، آنگاه خویشتن را درخواهید یافت. —کارل گوستاو یونگ.

_به چه آهنگی گوش می‌کنی که انقدر آروم یک‌جا نشستی؟ _اوه خب...

روز فرفری‌هاست؟ مچکرم~

هیچ‌چیز واسم قشنگ‌تر از این نیست که از سلیقه‌ی موسیقیاییم تعریف کنن، خیلی مچکرم☆

روزت مبارک جناب فرفریِ چایی خور🩶