اندیشه وصدای ایرانیان :نقد و بررسی تفکر نوین ،ادبیات ، فلسفه ، سیاست و فرهنگ

شاعرانه من از نهایت شب حرف می‌زنم! من از نهایت تاریکی و از نهایت شب حرف می‌زنم! اگر به خانۀ من آمدی برای من ای مهربان چراغ بیاور و یک دریچه که از آن به ازدحام کوچۀ خوشبخت بنگرم... ✍فروغ فرخزاد با ما متفاوت بیاندیشید کانال جهان ما https://t.me/fvhtfdsss

📰 پیشخوان: چهارصدونودوهفتمین شماره #روزنامه_هم_میهن پنجشنبه سیزدهم اردیبهشت‌ماه منتشر می‌شود. @javadrooh

🔴 برخی معیارها در اخلاق گفت‌وگو 1⃣ برای همگان حق متفاوت‌بودن و متفاوت‌ماندن، قایل باشیم. 2⃣ کوشش نکنیم به‌ هر طریق ممکن، سخن خود را به کرسی بنشانیم. 3⃣ در یک گفت‌وگو، بیش از هر چیز نیازمند بردباری و  شکیبایی هستیم. 4⃣ از به‌کار بردن الفاظ و واژه‌هایی که متضمن توهین، تحقیر، تمسخر و یا تهدید باشد جدا امتناع ورزیم. 5⃣ هنر گوش‌دادن را بیاموزیم و با دقت در دلایل فرد مقابل تامل کنیم. تمرکز و تمرین سکوت از اهم آمادگی‌های گفت‌وگو محسوب می‌شود. 6⃣ از نیت‌خوانی بپرهیزیم و صرفا به سخنانی که بر زبان می‌آید، گوش فرا دهیم و به آن‌ها بیندیشیم. 7⃣ فرد مقابل را کمک کنیم تا بتواند مدعیاتش را سامان دهد و دلایلی را برای آن‌ها فراهم کند. 8⃣ اصل هم‌دلی و خوش‌بینی ( نسبت به صاحب سخن) به‌همراه نگاه تیز منتقدانه را ( نسبت به مدعیات)، فراموش نکنیم. 9⃣ گفت‌وگو را به میدان زورآزمایی میان افراد و اعلام برنده و بازنده، تبدیل نکنیم. 0⃣1⃣ گفت‌وگو را به مجلس وعظ و خطابه و یا هدایت این و آن، تبدیل نکنیم. 1⃣1⃣ بر باورهای بی‌دلیل، پافشاری و تعصب نورزیم. 2⃣1⃣ پشت مفاهیم و اصطلاحات پر طمطراق، پنهان نشویم. 3⃣1⃣ همواره فهم‌مان را از آن‌چه می‌شنویم، با گوینده‌ی سخن چک کنیم تا متوجه شویم آیا مراد گوینده را آن‌چنان‌که او می‌خواسته است دریافت کرده‌ایم. 4⃣1⃣ در باره‌ی دیگران، پیش‌داوری نکنیم و از فرد مقابل بخواهیم ابهامات سخنانش را برطرف نماید. 5⃣1⃣ به نتایج منطقی و اقتضائات سخنان‌مان وفادار باشیم. 6⃣1⃣ چنان‌چه متوجه اشتباه‌مان شدیم، نه تنها بر آن‌ اصرار نورزیم بلکه بر آن اقرار کنیم. 7⃣1⃣ تمام تلاش‌مان را به‌کار ببندیم تا مبادا مواضع اندیشه‌ای و مسئله‌های مورد گفت‌وگو به مسئله‌ی شخصی تبدیل شود. 8⃣1⃣ زبان احساسات و عواطف را کنترل نماییم و از بروز خشم جدا جلوگیری کنیم. 9⃣1⃣ بر فرد مقابل اتهام وارد نکنیم و از هرگونه برچسب‌زدن خودداری کنیم. 0⃣2⃣ در طول زمان گفت‌وگو، آرامش را حفظ کنیم و از عجله‌کردن برای پاسخ‌دادن بپرهیزیم. 1⃣2⃣ فرد مقابل را حریف خود نپنداریم بلکه او را هم‌اندیشی تلقی کنیم که قرار است مسیر حقیقت را با هم طی کنیم. 2⃣2⃣ همواره احتمال دهیم که دست‌کم بخشی از ایده‌های ما اشتباه است و آماده باشیم که آن‌ها را با ایده‌های درست جابجا کنیم. 3⃣2⃣ شجاعت گفتن واژه‌ی "نمی‌دانم" را در خودمان تقویت کنیم. زیرا در جریان گفت‌وگو ممکن است مسئله‌هایی مطرح شود که از حیطه‌ی دانش ما بیرون باشد. 👤#علی_زمانیانعصیانگر ‼️ https://t.me/andishevasedayiranian

استبداد دیو سرمایه‌داریست و اقتدارگرایان در زمین بایرِ نیهیلیستی ما رشد می‌کنند همانطور که تاریخ در عصر هوش مصنوعی به‌سرعت پیش می‌تازد، ناگهان به عقب نیز رانده می‌شود. روح دوران ما حکومت‌های مستبدیست که سراسر جهان را از السالوادور تا میانمار دربرگرفته. و البته که این همۀ شگفتی ماجرا نیست؛ هرچه که سرمایه‌داری حرمت‌های سنتی را درهم می‌شکند، مرزها را درمی‌نوردد و کلیۀ اجتماعات را متلاشی می‌سازد، صدای مدافعان خانواده، دین و میهن گوش‌خراش‌تر می‌شود. هرچه روایات خدا، مردم و ملت به عنوان قصه‌هایی منسوخ، سرکوب می‌شوند، با قوت بیشتری بازمی‌گردند. آنانی که هویت برایشان چیزی منعطف است با کسانی رویارو می‌شوند که بسیار خوب می‌دانند چه کسانی هستند. به ازای هر مدیر اجرائی تگزاسی که در لُژهای ویژۀ فرودگاه‌ها مشروب مجانی نوش می‌کنند، یک ریشوی پدرسالار مسلح وجود دارد که حتی آدم‌های آن طرف رودخانه را هم بیگانه به‌حساب می‌آورد. در استانبول کلوب‌های شبانۀ پرزرق‌وبرق در حالی وجود دارد که در حوالی ماردین و دیاربکر، مناطق کردنشین جنوب‌شرقی ترکیه، مردم در پیاده‌روها نماز می‌خوانند و در جایگاه‌های سوخت الاغ‌ها ول می‌چرخند. سنت و مدرنیته در عین تضادشان، همدست یکدیگر نیز هستند. دنیای پیوسته در سیلان و بیقرار از پی ابداع، با این خطر مواجه است که ارزش‌هایی را که بر اساس آن‌ها به خود مشروعیت داده را هم بفرساید. مسئله‌ای که برای ویکتوریایی‌ها چندان مطرح نبود، چراکه با وجود سرعت تغییرات اجتماعی و بلبشوی بازار به برخی حقایق ابدی چسبیده بودند. آنان می‌دانستند که شما نمی‌توانید در قالب تعابیر سکولار و عمل‌گرایانه به آنچه که انجام می‌دهید، مشروعیت ببخشید، به‌ویژه اگر آن کار گردآوریِ مردمی باشد که در محله‌های شلوغ و فقیر و کارگری زندگی می‌کنند. در عوض اصول بنیادی خاصی وجود داشت که می‌توانستند به آن‌ها متوسل شوند؛ از قوانین خدا گرفته تا قداست خانواده و ارزش والای فرد. … برای مطالعه متن کامل کلیک کنید یا Instant View را در پایین پست لمس کنید. ﹏﹏✎ #تری_ایگلتون ترجمه: #عادل_ایرانخواه #توتالیتاریسم، #استبداد، #فلسفه_سیاسی، #نسبی‌گرایی منبع :تَعَمُّق

‍ ♦️به مناسبت ترور ناصرالدین شاه قاجار ✍️علی مرادی مراغه ای 📌امروز ۱۲ اردیبهشت سالروز ترور ناصرالدین شاه است. 🔻گلوله‌ای که از رولور میرزا رضا کرمانی در چهل و نهمین سال(۱۲۷۵ش) سلطنت ناصرالدین شاه شلیک شد و «منتهی‌الیه پایین قلب شاه را شکافت» در واقع حکایت از خشمی می‌کرد که در زیر جامعه «رو به زوال ایرانی» نسبت به طبقه حاکمه پنهان شده بود. جامعه‌ای عقب مانده و با روابط سنتی استبداد آسیایی که در زیر فشار تحولات دنیای جدید پوست می‌انداخت و به صورت جبری تن به دگرگونی می‌داد. 🔻خودِ کاساکوفسکی فرمانده بریگاد قزاق ناصرالدین شاه در مورد انگیزهٌ میرزا رضا کرمانی از ترور شاه می نویسد: «میرزا محمدرضا قبلاً یک فروشنده ساده و فقیر البسه کهنه و خرید و فروش کننده شال بوده. قریب دهسال قبل دو طاقه شال کشمیر به نایب‌السلطنه فروخته ولی خریدار وجه آن را نمی‌پردازد. میرزا رضا کرمانی دو سال انتظار می‌کشد بالاخره جسارت نموده به نایب‌السلطنه تذکر می‌دهد که قیمت شال را نپرداخته. در قبال این جسارت، نایب‌السلطنه دستور می‌دهد پول او را با بهره‌اش بپردازند اما در قبال هر یک قران یک پس گردنی هم بدان می افزوده‌اند و چون شال کشمیری بسیار گرانبها بوده می‌توانید مجسم نمائید که چند پس گردنی به این بدبخت بینوا زده‌اند». (خاطرات کلنل کاساکوفسکی...ص ۷۰) البته تحریک سید جمال نیز در قتل شاه تاثیر داشت. قاتل نه تنها اظهار پشیمانی نمی‌کرد؛ بلکه تأسف می‌خورد که چرا موفق نشده صدراعظم؛ امین‌السلطان را نیز بکشد!. 🔻برای مقابله با شورشهای احتمالی حاصل از مرگ شاه، جسد شاه را به دستور صدراعظم دو نفر در طرفین‌اش به حالت نشسته نگه داشتند تا مردم گمان نبرند که شاه کشته شده و بدین طریق به تالار برلیان بردند، به قول کاساکوفسکی: «جسد فانی متفرعن‌ترین جانداران جهان در خاک و خون و زیر برلیانهای بی شمار بر زمین انداخته شده» ( همان. ص ۸۷) با زیرکی امین‌السلطان، اقدامات لازم به عمل آمد تا جلوی شورش‌های کوری که هميشه از پس مرگ شاه کهنه و ظهور شاه جدید بروز می‌کرد؛ جلوگیری شود. به همین خاطر، فورا به مظفرالدین ولیعهد, در تبریز تلگراف گردید که خود را هر چه زودتر به تهران برساند. اما ولیعهد «کوچکترین تعجیلی به خرج نمی‌داد و در بین راه تعلل می‌کرد چون سال ۱۳۱۳ قمری بود و او عدد ۱۳ را نحس می‌دانست و در بین راه به کبوتر زدن مشغول بوده تا سال ۱۳۱۴ فرا برسد!» 🔻در فقدان قدرت مسلط ناصرالدین شاه، جنگ قدرت بین دو رقیب قدرتمند یعنی کامران میرزا و ظل‌السلطان درگرفت که اولی تحت الحمایه روس‌ها و دومی تحت الحمایه انگلیسی ها بود! و البته به همراه شاه جدید نیز گله ای از مزورترین افراد روان بودند که چون گرگانی گرسنه، به جان شاهِ دلرحم و ضعیف افتاده بودند که اندکی بعد قرار بود به جان کشور نیز بیفتند، کسانی چون عین‌الدوله، حکیم‌الملک، سید بحرینی، بصیرالسلطنه، امیر بهادر... به قول نظام‌السلطنه مافی: گله‌ای از نوچه‌ها از آذربایجان با خود آورده بود که در هر کاری دخالت می‌کردند «خود شاه به واسطه طول مدت توقف آذربایجان با فردا فرد آنها خصوصیت و رفاقتی گستاخانه داشت» (خاطرات و اسناد نظام السلطنه مافی... ص۲۷۳) مظفرالدین شاه هنوز به تهران نرسیده جنگ بین تبریز و تهران آغاز شد که با پیروزی تبریز خاتمه یافت! و امین‌السلطان از صدر اعظمی عزل شده و تمام کارها بدست اطرافیان شاه جدید می‌افتد که از آذربایجان همراهش بودند. 🔻شاه جدید وقتی ناخوش بود در اینصورت حکیم‌الملک او را می‌دوشید يا سلامت بود؛ خلوتیان سر کیسه‌اش می‌کردند، یا وقتی روضه می خواست و یا رعد و برق می آمد به زیر عبای سیدبحرینی پناه می برد و در این زمان، نان سید در روغن می شد! اکنون قدرت شاه به قول سرتیپ مرتضی قلیخان تا چهار فرسخی تهران بیشتر نفوذ ندارد. در ماوراء آن، حاکمیت شاه را کسی نمی‌شناسد. در کشور علائمی نگران کننده و مخاطره آمیز مشاهده می‌گردد که ادامة اين اوضاع دیگر قابل تحمل و امکان‌پذیر نیست... (خاطرات کاساکوفسکی... ص ۵۰) عین‌السلطنه در این زمان می‌نویسد: «دولت ايران حالیه نه قانون دارد و نه زور...» (خاطرات عین‌السلطنه... ص ۱۳۱۸) جالب است که مظفرالدین شاه آنقدر دلرحم بود که نمی خواست قاتل پدرش را بکشد و اطرافیان وادارش ساختند. اما مردم تهران، هر کجا کرمانی ها را می دیدند کتک می زدند چون میرزا رضا اهل کرمان بود! شاهی قدرتمند مرده بود و شاهی ضعیف بقدرت رسیده بود و جامعه بسوی انقلاب مشروطه می رفت... 🆔️@tahkimmelat

Ⓜ️ تمدن عیلام : تمدنی که باید از نو شناخت #تاریخ_ایران #عیلام 🛄 @zistboommedia || مدرسه علوم انسانی

پیرمرد روزگار خوشی را پشت سر نهاده بود. پیرمرد، روزگار خوشی را پشت سر نهاده بود. در صحنه‌های زندگی، شهسواری‌ها کرده بود. به قله‌های رفیع صعود کرده بود. بر یوردهای پر گل و گیاه، سراپرده‌های با‌شکوه افراشته بود. مهمانان مفخم برخوانِ کرم نشانده بود. از شاخه‌های درختِ تفنگ‌آویزش، پنج‌تیرهای خرده‌زن و سوزنی‌های طلا‌کوبیده آویخته بود. از ارتفاعات سهمگین، صخره‌ها و کمرها پا‌زن‌های درشت فرو کشیده بود. ولی اکنون دیگر آن پهلوان پیشین نبود. پیری و بی‌مهری سپهر و ستاره با هم به سراغش آمده بودند. آفتاب جاه و جلالش در حال غروب بود... [بخارای من، ایل من] دگر به سوز دلِ عاشقان که خواهد خواند دلم ز نالهٔ بلبل به درد می‌آید ۱۱ اردیبهشت در سالروز درگذشت معلم همهٔ بچه‌های ایل فرزند ایران و خادم فرهنگ؛ زنده‌یاد استاد محمد بهمن‌بیگی #محمد_بهمن_بیگی #ایل #ایران #فرهنگ

📃 ریشه‌های سوسیالیستی فاشیسم | ✍🏻 امانوئل رینکن در چند دهه‌ی گذشته، مباحث عمیقی درباره‌ی ریشه‌های ایدئولوژیک فاشیسم، و بالاتر از همه، یک سوء‌تفاهم بزرگ در باب اصول جمع‌گرایانه‌ای که این جنبش استبدادی اشاعه داد، وجود داشته است. برای درک بهتر این ایدئولوژی، شناخت ژرف زندگی، اعتقادات و اصول رهبران سیاسی آن (مانند بنیتو موسولینی) و رهبران فلسفی آن (مانند جووانی جنتیله) ضروری است.    موسولینی، یک نظامی، روزنامه‌نگار و سیاستمدار ایتالیایی بود که ۱۴ سال عضو حزب سوسیالیست ایتالیا بود. او، در سال ۱۹۱۰، سردبیر هفته‌نامه‌ی La Lotta di Classe (مبارزه‌ی طبقاتی) شد و سال بعد مقاله‌ای با عنوان «ترنتینو از دید یک سوسیالیست» منتشر ساخت. روزنامه‌نگاری و فعّالیّت سیاسی وی او را به زندان کشاند، ولی اندکی پس از آزادی، حزب سوسیالیست ایتالیا -که به‌طور فزاینده‌ای قدرت می‌گرفت و به پیروزی مهمّی در کنگره‌ی شهر رجو امیلیا دست یافته بود- او را مسئول روزنامه‌ی میلانیِ «آوانتی» کرد!    این کنشگری شدید سیاسی با جنگ جهانی اوّل همراه شد، که نقطه‌عطفی در زندگی موسولینی به شمار می‌آید. در آغاز، رهبر حزب سوسیالیست بخشی از یک جنبش ضدّ مداخله‌گرا بود که با مشارکت ایتالیا در جنگ جهانی اوّل مخالفت می‌ورزید. ولی او بعدها به گروه مداخله‌گرا پیوست که باعث اخراج او از حزب سوسیالیست شد... 🖇 متن کامل: ریشه‌های سوسخیالیستی فاشیسم #فاشیسم #سوسیالیسم #ایتالیا #کورپوراتیسم #موسولینی #دولت #جووانی_جنتیله #ملی‌سازی #چپ ➣ Notes_On_Libertyمنبع؛ https://t.me/andishevasedayiranian

اعترافات یک ذهن سخیف ضد زن: زن میخواهد مستقل باشد و از این رو دست به کار روشن کردن مردان درباره زن در ذات خویش شده است این یکی از بدترین پیشرفتها در جهت زشتگری همه جانبه [چهره] اروپاست و این کوشش خامدستانه از جانب زنان در جهت علمی کردن ماجرا و بازنمایی خویش چه نکته ها را که نباید روشن کند زنان این همه دلیل برای سرافکندگی دارند به خاطر این همه خرده بینی بی معنای این همه سطحیگری و خانم معلم بازی و گستاخی حقیر و ولنگاری حقیر و جسارت حقیر که در وجودشان نهفته است . فقط بررسی رفتار او با کودکان کافی است و تاکنون ترس از مرد اینها همه را از ریشه بخوبی خفه و مهار کرده بوده است. امان از روزی که «در از نفسی جاودانه در زن که از آن بهره ها دارد! ـ رخصت یابد که پا به میان معرکه بگذارد روزی که او از بیخ و بن آغاز به از یاد بردن زیرکی و هنر خویش کند ـ یعنی دلبری و بازیگری و سهل انگاری و سبك كردن و سبك گرفتن کارها روزی که از بیخ و بن آغاز به از یاد بردن استعداد ظریف خویش برای هوسبازیهای لذتبخش کند! هنوز نیز ـ از برکت آریستوفانی مقدس! - صداهای زنانه ای بگوش می رسد که پشت آدمی را می لرزاند در آنها با تهدید و با رك كوثر طبیبانه زن نبوده است - هنر بزرگ او دروغگوئی ،است و بالاترین مشغولیتش به ظاهر و زیبائی بیائید ما مردان نیز اقرار کنیم که درست همین هنر و همین غریزه را در زن دوست میداریم و ارج می نهیم - مائی که کاروبار دشواری داریم و برای سبك كردن خویش نیاز به آمیزش با موجوداتی داریم که در زیردستان و نگاهها و حماقتهای ظریفشان، جدیت و گرانی و ژرفی ما جنون آسا به نظرمان آید. سرانجام این پرسش را پیش میکشم هرگز آیا زنی ذهن زنی دیگر را ژرف و دل زنی را با انصاف شمرده است؟ و مگر نه آن است که تاکنون این زنان بوده اند که «زن» را بیش از همه سرزنش کرده اند ـ نه ما؟ ما مردان آرزو داریم که زنان بیش از این خود را با روشنگری رسوا نکنند همان گونه که رعایت و محبت مردان در حق زنان بود که سبب شد تا کلیسا فرمان دهد «زنان در کلیسا ساکت باشند!» و به خاطر خير وصلاح زنان بود که ناپلئون به مادام دو استال خوش سروزبان فهماند که زنان در سیاست ساکت باشند؟! و به گمان من يك دوست واقعی زنان امروز به ایشان خطاب میکند که زنان» درباره زنان ساکت باشند!» زن نبوده است - هنر بزرگ او دروغگوئی ،است و بالاترین مشغولیتش به ظاهر و زیبائی بیائید ما مردان نیز اقرار کنیم که درست همین هنر و همین غریزه را در زن دوست میداریم و ارج می نهیم - مانی که کاروبار دشواری داریم و برای سبك كردن خویش نیاز به آمیزش با موجوداتی داریم که در زیردستان و نگاهها و حماقتهای ظریفشان، جدیت و گرانی و ژرفی ما جنون آسا به نظرمان آید. سرانجام این پرسش را پیش میکشم هرگز آیا زنی ذهن زنی دیگر را ژرف و دل زنی را با انصاف شمرده است؟ و مگر نه آن است که تاکنون این زنان بوده اند که «زن» را بیش از همه سرزنش کرده اند ـ نه ما؟ ما مردان آرزو داریم که زنان بیش از این خود را با روشنگری رسوا نکنند همان گونه که رعایت و محبت مردان در حق زنان بود که سبب شد تا کلیسا فرمان دهد زنان در کلیسا ساکت باشند!» و به خاطر خیر و صلاح زنان بود که ناپلئون به مادام دو استال خوش سروزبان فهماند که زنان در سیاست ساکت باشند؟! و به گمان من يك دوست واقعی زنان امروز به ایشان خطاب میکند که زنان درباره زنان ساکت باشند!» نیچه فراسوی نیک و بد-ص 207 و 208