Ahsen-i Takvim

عَنْ عَبْدِ   اللَّهِ   بْنِ عَمْرٍو قَالَ: قَالَ رَسُولُ   اللَّهِ   ‏  ﷺ   : ”الرَّاحِمُونَ يَرْحَمُهُمُ الرَّحْمَنُ ارْحَمُوا مَنْ فِى الأَرْضِ يَرْحَمْكُمْ مَنْ فِى السَّمَاءِ، الرَّحِمُ شِجْنَةٌ مِنَ الرَّحْمَنِ فَمَنْ وَصَلَهَا وَصَلَهُ   اللَّهُ   وَمَنْ قَطَعَهَا قَطَعَهُ   اللَّهُ.“ Abdullah b. Amr’dan nakledildiğine göre, Resûlullah (sav) şöyle buyurmuştur: “Merhametliler, Rahmân’ın merhamet ettiği kimselerdir. Siz yeryüzündekilere merhamet edin ki göktekiler de size merhamet etsin! “Rahim” Rahmân’(dan) bir bağdır. Kim onunla irtibatını sürdürürse Allah da onunla irtibatını sürdürür; kim de onu koparırsa Allah da o kimseyle ilişkisini koparır.” (T1924 Tirmizî, Birr, 16)

Kanunî ve Karıncalar Müderrislik, kadılık, kazaskerlik vazifelerinden sonra şeyhülislâmlık da yapan büyük âlim Ebussuûd Efendi, Kanunî Sultan Süleyman döneminin büyük şahsiyetlerinden biridir. Bir gün Kanunî Sultan Süleyman, sarayın bahçesinde armut ağaçlarını kurutan karıncaların telef edilmesi için Şeyhülislâm Ebussuûd Efendi’den şu beyitle fetva istedi: “Dırahta ger ziyân etse karınca / Zararı var mıdır ânı kırınca?” Yani: “Eğer ağaca karınca zarar verse, onu öldürmek caiz midir?” diye sordu. Padişahın bu fetva talebi üzerine, Ebussuûd Efendi de şöyle bir beyitle cevap verdi: “Yarın Hakk’ın dîvânına varınca / Süleyman’dan hakkın alır karınca!” Tam bir Müslüman Şuuru 🌹 Hayatımızın her anında bu şuur ile davranabilmek duası ile 🤲🏻

Ya Muaz! Günde kaç defa Allah Teâlâ’yı zikrediyorsun? Günde on bin defa Lâilâhe illâllah diyerek mi? Bak, sana bazı kelimeler öğreteyim, bu on bin defa demenden daha kolaydır senin için. Böyle dersen ne bir melek sevabını yazmağa takat getirebilir ne de bir başkası… Şöyle de: لَا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ عَدَدَ كَلِمَاتِهِ، لَا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ عَدَدَ خَلْقِهِ، لَا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ زِنَةَ عَرْشِهِ، لَا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ مِلْأَ سَمٰوَاتِهِ، لَا اِلٰهَ اِلَّا اللّٰهُ مِثْلَ ذَلِكَ مَعَهُ، وَالْحَمْدُ لِلّٰهِ مِثْلَ ذَلِكَ مَعَهُ، لَا يُحْصِيهِ مَلَائِكَةٌ وَلَا غَيْرُهُ. "Lâilâhe illâllahu adede kelimâtihî, lâilâhe illâllahu adede halkihî, lâilâhe illâllahu zinete arşihî, lâilâhe illâllahu mil-e semâvâtihî, lâilâhe illâllahu misle zâlike me’ahû, vel hamdu lillahi misle zâlike mea’hû. Lâ yuhsihi melâiketün velâ gayruhu." "Allah’ın kelimeleri adedince Lâ ilâhe illallah. Yarattıkları adedince Lâ ilâhe illallah, Arş ağırlığınca Lâ ilâhe illallah. Semâlar dolusu Lâ ilâhe illallah. Bunlarla beraber bunların mislince Lâ ilâhe illallah. Bunlarla beraber bunların mislince elhamdülillah. Böyle dersen ne bir melek sevabını yazmağa takat getirebilir, ne de bir başkası.” (bk. Taberanî, ed-Dua, 1/466, h.no: 1630)

Güzellik pâyidâr olmaz, geçer âheste âheste... Zâtî

Yuva kurmak isteyenler dua etsinler Abdülmetin Balkanlıoğlu Hocaefendi...✨

Manevi eğitimde zikirden maksat, kişiliği inşaadır…

~ ~ ~ Bu fâni dünyada bâki mutluluk istemek yakışır mı ,Bâkiliğin sadece cennete olduğuna imân etmiş insana...🍂 ~ ~ ~

“Uzak ve imkânsız gözüken bir şey, Bir anda yakın ve mümkün olabilir.” - Yeter ki Allah istesin… #AhseniTakvim

"Ahhh... Ahh. .." dersin, "keşke bir evim olsa da şu kiradan kurtulsam o kadar rahat edeceğim ki..." Bir evin olur, 2+1. "Biraz büyük olsa, şuraya bi konsol sığsa ne güzel olurdu." dersin sonra. O da olur, valla olur! Daha büyük bir ev de alırsın. Üstünden az biraz zaman geçer sıkılmaya başlarsın: "Keşke bahçeli bir evim olsa çocuklar koştursa, köpek beslesek, domates eksek." dersin. Gerçekten çabalasan, o da olur. Bu defa, "şehrin göbeğinde değil de, keşke Ege sahilinde olsaydı şu ev ne güzel deniz havası alırdık." dersin. O da olur uğraşırsan, niye olmasın? Ege sahilinde, bahçesinde domates ektiğin, köpeğinin de olduğu o bahçeli evinde anneni babanı özlersin bu defa. "Keşke onlar da komşum olsaydı, tüm sevdiklerim yanımda olurdu." diye geçirirsin içinden. Hikaye bu ya, çok istedin o da oldu diyelim... Sonra n'olur? Annen baban ölür, deprem olur, sel gelir kendi enkazının altında kalırsın. Bizi sonsuz mutlu edecek, kavuştuğumuz zaman bizi tatmin edecek tek bir somut şey yok bu hayatta. Biz zannederiz ki sorun zannettiğimiz şeyi çözersek, bütün sorunlarımızdan kurtulacağız. Her çözüm beraberinde yeni bir sorunu getirir oysa. O sarmaldan kurtulamayacağımızı anlayınca da "yoruldum" demeye başlarız. Yorulursun... Hiç durmadan koşmaya devam edersen mola vermezse ruhun, kazananı asla belli olmayacak yarışlara girersen yorulursun güzel kardeşim. Yorulursun... Razı olmayana huzur olmadığını kabul etmezsen, insan olduğunu ve hata yapmaya programlandığını hatırlatmazsan kendine yorulursun. Yorulursun güzel kardeşim. Kabullenmenin başarısızlık değil başarı için ilk basamak olduğunu, merhametin sadece senden acizlere değil bizzat insanın kendine de etmesi gerektiğini, şükretmenin fakirlere has bir eziklik olmadığını kabul etmezsen yorulursun. Bunları yapmazsan kendi giyotinini kendin hazırlar, başını oraya kendin yaslar, gözlerini kapatıp kendi sonunu korku içinde beklersin. Bu dünya doyma, rahata erme, tatmin olabilme yeri değil. Bu dünya öylece geçip gitme, giderken de en güzel şekli ile geçme yeri sadece. Başka anlam yüklersen çok yorulursun...🍀