ردیف آوازی عبدالله دوامی

دستگاه ماهور ۱ آواز پروانه موچول سنتور حبیب سماعی از سری آرشیو کتابخانه ملی فرانسه #جان_عشاق @Jane_oshaagh

بتول رضایی یا پروانه یا خانم موچول  (زادهٔ ۱۲۸۹ خورشیدی درگذشتهٔ ۱۳۱۲ خورشیدی)  نوازندهٔ سه‌تار، تار و خوانندهٔ موسیقی دستگاهی ایرانی  #جان_عشاق @Jane_oshaagh

ادامه ی دستگاه ماهور ۲ آواز پروانه موچول سنتور حبیب سماعی از سری آرشیو کتابخانه ملی فرانسه #جان_عشاق @Jane_oshaagh

🖤🖤🖤

سازنده درامز دست ساز در ایران Ali Ebrahimi Insta: @a.n.a.drums Telegram id: @Aliebrahimi6622 Telegram channel: AanAdrum Tel:+989194324124 Web: anadrumco.com

آواز عبدالله خان #دوامی در دستگاه #سه_گاه ( گوشه #مخالف ) کمانچه : #باقر_خان_رامشگر اشعار : #وصال_شیرازی ، ؟ ضبط : #تفلیس _ ۱۲۹۳خورشیدی کمپانی : #مونارک_رکورد آلمان تحلیل این آواز در صفحه سلاطین آواز در اینستاگرام : ⬇️⬇️⬇️ https://www.instagram.com/salatine_avaz

تصنیف نوا، فرید خردمند و استاد جمشید شمیرانی

اجرای خصوصی دهه 30 یکی از جذاب ترین اجراهای خصوصی که با سه تار استاد ابوالحسن صبا و نی حسن کسایی ضربی خوانی استاد همایونپور و حسین تهرانی را همراهی می‌کنند. استاد همایون پور در اول تصنیف در کنج دلم را در مایه ابوعطا می‌خوانند و استاد حسین تهرانی در ادامه اشعاری از حافظ و علی اکبر شیدا می‌خوانند. مشتاقی و مهجوری دور از تو چنانم کرد کز دست بخواهد شد پایاب شکیبایی.. دایم گل این بستان شاداب نمی‌ماند دریاب ضعیفان را در وقت توانایی دیشب گله زلفش با باد همی‌کردم گفتا غلطی بگذر زین فکرت سودایی در ادامه می‌خواند نمی‌دانم چه در پیمانه کردی تو لیلی وش مرا دیوانه کردی چه شد اندر دل من جا گرفتی (جانم) مکان در خانۀ ویرانه کردی مصلحت نیست که از پرده برون افتد راز ور نه در مجلسِ رندان خبری نیست که نیست گفتم غم تو دارم.... و در ادامه استاد کسایی یک. بیت می‌خوانند : روزم به محنت و شبم به انتظار گذشت تمام مدت عمرم بر این قرار گذشت و در ادامه حسین تهرانی : که به پیش قامت ای که به پیش قامتت - سرو چمن خجل شده آخدا آخدا یار سوسن و گل به پیش تو - بنده ی منفعل شده آخدا آخدا یار @navayeirani

جز انتظار و جز استقامت... سال ۱۳۶۲ که سرکوب‌ها اوج تازه‌ای یافته بود، محمدرضا لطفی هم در آستانه‌ی آوارگی بود و...، آلبومی بیرون آمد، به‌صورت غیررسمی، با عنوان «به یاد درویش‌خان» شامل ترانه‌ی معروف «ز من نگارم» از محمدتقی بهار و با تأکید بر آن بیت "جز انتظار و جز استقامت/ وطن علاج دگر ندارد" که خود در آن دوران تباه و سیاه معنا و پیامی دیگر داشت. . صدیق تعریف دو سال پیش در مصاحبه با روزنامه‌ی شرق چنین گفته بود: «چه بسا یکی از دلایل ماندگاری ۲۰ساله‌ی استاد لطفی در غرب شکستی بود که در عرصه‌ی سیاسی و اجتماعی متحمل شده بود. آخرین اثر استاد لطفی پیش از مهاجرت از ایران آلبومی بود به نام "به‌یاد درویش‌خان". لطفی در آن ایام خودش و هم‌نسلانش را مردمانی می‌پنداشت که در سیاست شکست سنگینی خورده‌اند. نیمی از این آلبوم اجرای آثار درویش‌خان در دستگاه ماهور است و آن نیم دیگر را می‌شود همان وداع‌نامه‌ی شخصی او قبل از مهاجرتش تلقی کرد که در شور و دشتی با سوز و گدازی غریبانه از زبان حافظ چنین می‌خواند: نماز شام غریبان چو گریه آغازم به مویه‌های غریبانه قصه پردازم به یاد یار و دیار آن‌چنان بگریم زار که از جهان ره و رسم سفر براندازم من از دیار حبیبم نه از بلاد غریب مُهَیمَنا به رفیقان خود رسان بازم» القصه، آلبوم که درآمد، ابتدا برخی تصور کردند تصنیف «زن من نگارم» را هم لطفی خوانده. بعدتر معلوم شد که صدا صدای نصرالله ناصح‌پور، استاد و مدرس بزرگ آواز است؛ کسی که پیش از انقلاب ۵۷ با لطفی اجرای «همه شب من اختر شمرم تا گردد صبح» را در کارنامه داشت؛ اثری که گهگاه از رادیو هم پخش می‌شد. بعدها چهره‌هایی مانند صدیق تعریف و پری ملکی و ده‌ها نفر دیگر هم از شاگردان برجسته یا کمتر شناخته‌شدهٔ ناصح‌پور شدند که بعضی در عرصه‌ی موسیقی سنتی ماندند و برخی هم وارد اجراهای پاپ و... شدند. نصرالله ناصح‌پور کم می‌خواند و بیشتر به کار آموزش و انتقال تجربه مشغول بود. با این حال، آلبوم «سرودهای آذربايجان» که با صدای او و شعرهایی از مظفر درفشی و آهنگسازی حسین علیزاده در سال ١٣۶۰ منتشر شد، کار قابل‌اعتنایی از کار درآمد. نصرالله ناصح‌پور روز یکشنبه ۲۸ خرداد در ۸۳ سالگی درگذشت و صبح چهارشنبه ۳۱ خرداد ۳۱ خرداد مراسم خداحافظی با او مقابل خانه‌ی هنرمندان برگزار می‌شود. اجرای «ز من نگارم» را پای همین فرسته بشنوید. قسمتی از آلبوم «سرودهای آذربایجان» را هم می‌توانید در یوتیوب بشنوید. خوابگرد #فرهیختگان راهی به رهایی