FOu!

جمعه باشه، غم باشه، غر باشه، هوا هم گرم باشه، دیگه اگه این جهنم واقعی نیست، پس چیه؟

از آدم‌ها که می‌بُرم، دیگه بهشون پیام نمیدم، دیگه خبر نمی‌گیرم، اسماشون رو عوض می‌کنم، تاریخ تولدارو پاک می‌کنم، دور می‌شم، کم‌رنگ می‌شم، گاهی وقت‌ها هم دل‌تنگ می‌شم اما دل‌تنگی رو ملاک برگشتن نمی‌دونم و همه‌ی اینا بعد از یه عالمه تلاش برای نگه داشتن یک رابطه، یک دوستی، یک آدم‌ بوده که در نهایت، به ناامیدی ختم شده.

اینکه می‌خواستی چیکار کنی مهم نیست، اینکه چیکار کردی مهمه.

سلام بر آن‌هایی که پروانه‌ها را در قلب‌ و روح‌مان به پرواز در آوردند و ناگهان، با رفت‌شان همه را کُشتند.

گویند که شب تاریک است؛ گویا که روز تاریک‌تر.

دلم برای همه تنگ شده اما دلم نمی‌خواد با کسی حرف بزنم. تضادی که قراره منو بکشه.

جاهایی برو که میدونی قدرتو میدونن.

نام اثر: وقتی دستای همو می‌گیریم.

تو مغزم یه عالمه حرف و گِله‌ست اما هرچقدر سعی می‌کنم بیارم‌شون روی صفحه و بنویسم، نمی‌شه. انگاری برای توصیف سنگینی یه‌سری از حرف‌ها، چاره‌ای جز سکوت نداری.