هفت اقلیم (سعید معدنی)

جامعه شناسی مرگ؛ دگرگونی تدریجی در مراسم سوگواری ایرانیان ✍سعید معدنی چند سال قبل همکار پیرمان فوت کرد. او سالها در خارج از کشور درس خوانده و زندگی کرده بود و فررندانش نیز در خارج از کشور ساکن بودند که برای مراسم یادبود پدر به ایران آمده بودند و حتی یکی‌شان خوب فارسی بلد نبود. وقتی وارد آپارتمان شیک در بالای شهر تهران شدیم، متفاوت از عزاداری‌های خانواده و خانه‌های سنتی که معمولا  گریه‌ی زنان از سویی بلند است و قرآن خواندن در بخش مردانه برگزار می‌شود، در یکی از اطاق‌ها یکی پیانو می‌نواخت و به درخواست فرزند مرحوم برخی همکاران خاطره‌ای خوش -همچون اروپایی‌ها- ازپدرش می‌گفتند و او هم فیلمبرداری‌ و ضبط می‌کرد. دهه‌هاست که در میان خانواده‌های مدرن، و اقشار تحصیلکرده و روشنفکر بعضا مراسم ختم یا یادبود، در تالارهاو فرهنگسراها بدون حضور روحانی و مداح و روضه‌خوان انجام می‌شود. اما در بین توده و عموم مردم همیشه فرهنگ سنتی مسجد و آخوند و مداح حضور داشته است. حوادث و ناآرامی‌های اخیر کشور نشان می‌دهد که در سطح عموم جامعه نیز تحولاتی رخ داده است. برای کشته‌شدگان اعتراضات، زنان در گورستان‌ها بدون حجاب حاضر می‌شوند، از روضه و آخوند و مداح خبری نیست. شعار می‌دهند و برای تشویق و تشجیع هم دست می‌زنند و ترانه می‌خوانند. جالب‌تر آنکه معمولا در نزد هموطنان اهل سنت، مراسم چهلم مرسوم نبوده، اما بعد‌‌از مرگ مهسا امینی، سنت شیعی اربعین یا چهلم، در میان کردها و بلوچ‌های اهل سنت هم برای زنده نگهداشتن یاد و نام  کشته شدگان رواج یافته است. این علائم و نمادهای نوین( بی‌حجابی همراه با دست زدن و ترانه خواندن)  نشان می‌‌دهد تغییری جدی در آیین مرگ و بزرگداشت یاد متوفی در بین عموم مردم درحال وقوع است. احتمالا در آینده حداقل در بخش‌هایی از جامعه،  مراسم ختم و تشییع، همچون گذشته نخواهد بود و برگزاری مراسم یادبودهای مردگان بدون روحانی و مداح و در مکان‌هایی غیر از مسجد برگزار خواهد داشت. این پدیده نسبتا نوین دربین توده مردم، موضوع مناسبی برای پژوهش در حوزه‌ی جامعه شناسی مرگ و تغییر در آیین‌های سوگ ایرانیان است. دوم آذر ۱۴۰۱ @Saeed_Maadani

⭕️مردها فحاشی می‌کنند زنها را محروم می‌کنند. این خلاصه سیاستگذاری علیه زنان است. ‏خوب اگر جرات دارید مردان را محروم کنید. @abdiabbas

🌿🌿 نامه‌ای از یک کهنه سرباز وطن به دختر نوازنده‌ای که از نواختن منع شد 🖍️سلام دخترم! چند روزی است که چهره‌ی مظلوم تو از خاطرم محو نمی‌شود، این مظلومیت و سکوت تو نمادی است از روزهای تلخ و دردناکی که نسل جوان ما با آن دست و پنجه نرم می‌کند. تو مرا نمی‌شناسی اما من هر ساعت برای شما دعای خیر دارم و نگران این هستم که آخر و عاقبت شما با این حاکمیت مادام العمر ریاکار چه خواهد شد. اینانی که هنوز متوجه تغییرات جهان نشده و این را در کلام و اندیشه‌ی نسل نو نیافته‌اند و همچنان بر سبیل و عقاید گذشته می‌دمند. دخترم!  من کهنه سربازی مجروح هستم که آرام آرام در صفحات تاریخ معاصر به فراموشی سپرده می‌شود.  ای کاش می‌توانستم به شما جوانان ثابت کنم که رفتن ما به جنگ برای برپایی شرایطی که هم اکنون مردم مظلوم و غارت شده‌ی ایران در آن روزگار می‌گذرانند، نبوده و حتی در مخیله‌ی خود چنین درد و رنجی را برای ملت خویش متصور نبوده‌ام. سال‌ها پیش من هم مانند تو جوانی پرشور بودم که هزاران آرزو در دل داشتم، هم برای خودم و هم برای میهنم. اکنون اما با نگاهی پر حسرت به آن آمال و آرزوها می‌نگرم چرا که عرصه‌ی سیاست ایران آن‌گونه که آدم‌های عادی مثل من می‌پنداشتند، طراحی نشده بود. و رفته رفته سیاست مانند اکسیری ذوق فرهنگی، هنری و حتی دینی سرزمینم را از درون خورد و پریشان ساخت. و این‌گونه بود که کهنه سربازی بی‌ادعا شب و روز از خود می‌پرسد، چگونه می‌توان #سعدی و #حافظ و #مولوی داشت و به این روز فرهنگی افتاد؟ دخترم! در سال‌هایی پیش از این ساکن یک اردوگاه دور افتاده به نام کرخه نور بودیم، من و دوستانم که همگی نامشان در زمره‌ی شهیدان وطن نوشته شده، به دور از هیاهوی شهرها و آبادی‌ها، در کنار رودخانه‌ی کرخه با همان امکانات اندک، شادترین انسان‌های روی زمین بودیم. من علاقه‌ی وافری به نی داشتم و دوست شهیدم محمد شاداب عاشق دمام و دف و سازهای کوبه‌ای بود، مثل تو. از کنار نیزار کرخه شاخه‌ای نی کندم و با سمبه‌ی کلاشینکف که در آتش گداخته بود، برای آن چند سوراخ تعبیه کردم و ساز نه چندان خوش صدایم آماده‌ی نواختن در کنار هیمه و زیر نور درخشان ماه شد و شاداب که هیچ وقت از ریتم نمی‌افتاد:  باز بانگی از نیستان می‌رسد        غم به داد غم پرستان می‌رسد  بعدها این صدای جادویی مرا رها نکرد، سال‌های سال با ساز نی همدم بوده و هستم. این خاطرات را در کتابی نوشتم ازقضا ناشر که نواختن ساز را دون شأن یک سرباز جنگ می‌دانست، این مهارت را از رزومه‌ی من حذف کرد!  سال‌ها گذشت و آخوندی پیدا شد که نی را از سازهای دیگر مستثنا کرده و از آن تمجید نمود و دلیلش را نیز همان چند بیت معروف مولانا می‌دانست.  بعد از او آخوندی دیگر مولوی  و افکارش را  از فرق انحرافی خواند و عرفان ایشان را در مقابل عرفان تشیع کمرنگ و بی‌رمق نامید! می‌خواهم به تو دختر عزیزم یادآور شوم که این پریشان گویی در باب موسیقی و ساز و ادبیات و هنر ازسوی متولیان سیاست پیشه، پایان ندارد اما آن‌چه مسلم است به اقتدار و ثبات این فرهنگ که همانا وام‌دار حافظ و سعدی و مولاناست باور داشته، می‌دانم که نسل نو هم چون تو که ایران‌اندیش و ایران‌خواه است این کشتی طوفان زده را به ساحل امن خواهد رساند.  آن روز وقتی با آن چهره‌ی معصوم و آن سکوت آمیخته با فریاد صحنه را با آرامش ترک کردی، یاد سخنی از استاد بهمن رجبی افتادم که می‌گفت:  چه بسیار نوازندگان که هرگز سازی ننواختند، و تو آن روز با ننواختنت هر آن‌چه باید را گفتی! اگر من چراغ‌دار موسیقی سنتی در ایران کنونی بودم هم چون همایون شجریان یا علیرضا قربانی، حتماً از تو دختر توانایم ‌دعوت می‌کردم تا در برنامه‌هایم افتخار داده و برای مردم سرزمینت دف بنوازی. من که شب‌ها ره تقوا زده‌ام با دف و چنگ        این زمان سر به ره آرم، چه حکایت باشد 🖍️محسن مطلق/ کهنه سرباز وطن اردیبهشت ۱۴۰۳ #دف #نی #بهمن_رجبی #همایون_شجریان #علیرضا_قربانی #محمد_شاداب #محسن_مطلق #اردوگاه_کرخه https://t.me/Sociologyofsocialgroups

16 اردیبهشت سالروز درگذشت شاعر و عزلسرای نامی معاصر حسین منزوی است. به باور صاحبتظران، سروده های این شاعر بخشی از اعتبار غزل معاصر است. منزوی در اول مهر 1325 در زنجان به دنیا آمد و در 16 اردیبهشت 1383 در تهران، چشم از جهان فرو بست. در ادامه یکی از سروده های ایشان را می خوانیم؛ دریا نبودم امّا طوفان سرشت من بود گرداب خویش گشتن در سرنوشت من بود چون موج در تلاطم ، در ورطه زنده بودن هم سرنوشت من بود ، هم در سرشت من بود تعلیق اگر چه سخت است ، اما گریختم من از خویشتن که با خود برزخ بهشت من بود تنها نه خود در افلاک ، بر خاک هم همیشه ای میوه های ممنوع ، عصیان خورشت من بود ناچار ساختم با هر دو که عقل و عشقم چون پّر و پای طاووس ، زیبا و زشت من بود جز سرنوشت محتوم ، در وی ندیدم . آری ، در پیری و جوانی آیینه ، خشت من بود #سعید_معدنی #حسین_منزوی #غزل #شعر_پارسی @Saeed_Maadani

🔵شکاف طبقاتی هولناک در قاب تصویر ⏹کپرنشینی در استان سیستان و بلوچستان @tajeddin_mohammadbagher

🔵شکاف طبقاتی هولناک در قاب تصویر ⏹یکی از برج های مشهور در منطقۀ الهیه تهران @tajeddin_mohammadbagher

☸️نقد شکاف طبقاتی موجود در جامعه نقد سیاست ها و عملکردهای نادرست مراکز سیاستگذاری و برنامه ریزی است ✍️محمدباقر تاج الدین ✅پس از نگارش مقالۀ "گزارشی میدانی از شکاف طبقاتی در ایران در دو پرده" که طی آن دو مثال عینی و واقعی از دو منطقۀ ایران آوردم یکی از دوستان مورد اعتمادم به من اطلاع دادند که برخی مالکین شهرک خزرشهر مرا مورد نقد و در مواردی مورد شماتت قرار دادند که چرا از خزر شهر مثال و نمونه آوردم؟!! در پاسخ و برای روشن شدن مسأله ارائۀ چند نکتۀ مهم زیر ضرورت دارد: 1.نقد وضعیت وخیم شکاف طبقاتی موجود در جامعه در حقیقت نقد سیاست گذاری ها، برنامه ریزی ها و عملکردهای نادرست دولت و حتی حاکمیت در زمینه های مختلف است که زمینه ساز بروز چنین وضعیتی اسف باری در جامعه شده است به گونه ای که چنین شکاف طبقاتی وحشتناک و باور نکردنی ای در جامعه بروز و ظهور نموده است!! آن دو نمونه ای که آوردم فقط برای درک و دریافت دقیق تر مشکل و مسأله بود و این در حالی است که نمونه های فراوان دیگری در سطح کشور وجود دارد.برای مثال کاخ های عجیب و غریبی که طی سال های گذشته در منطقۀ لواسان تهران توسط عده ای با پول های بادآورده ساخته شده است نیز نشان دهندۀ شکاف طبقاتی هولناک است!! یا کاخ هایی که در مناطقی چون نیاوران، الهیه، فرشته، زعفرانیه و سایر مناطق مشابه تهران ساخته شده است که قیمت های غیر قابل باور 500 میلیارد تومانی دارند همگی نشانه های آشکار از شکاف طبقاتی رو به افزایش در کشور دارد!! 2.در نوشتۀ مورد اشاره هرگز نویسنده نخواسته است بگوید که مالکین خزرشهر با پول های حاصل از رانت و اختلاس صاحب چنین ثروتی شده اند که البته ممکن است مواردی هم وجود داشته باشد، بلکه سخن از وجود شکاف طبقاتی گسترده و عمیق در بین شهروندان جامعه است!! اما یک پرسش اساسی می ماند و آن این است که:چگونه در شرایط تحریم و رکود اقتصادی که میلیون ها نفر از شهروندان همین آب و خاک با دشواری های روزافزون روزگار خود را سپری می کنند عده ای اندک به چنین ثروت های افسانه ای دست می یابند؟!! در این جا هرگز روی سخن با کارآفرینان و مالکان کارخانه و کارگاه و سرمایه ای نیست که با دسترنج خود چنین ثروتی به دست آورده اند و از قضا با راه اندازی کسب و کار اقتصادی سبب به کار گیری نیروی کار می شوند و بیکاران جامعه را به نان و نوایی می رسانند!! اینان اگر در کاخ های پر زرق و برق زندگی کنند و زندگی لاکچری هم داشته باشند می گویم نوش جان شان چرا که از هیچ رانت و اختلاسی چنین ثروتی نیندوخته اند بلکه حاصل زحمات خودشان بوده است!! اما و هزار اما آنان که احیاناً در این آشفته بازار اقتصادی با رانت و اختلاس ثروت های باد آوردۀ خود را به رخ دیگران می کشند به هیچ وجه حق چنین کاری را ندارند و این عین بی عدالتی و بی اخلاقی است!! 3.فراوان دیده ایم و شنیده ایم که عده ای اندک با نزدیک شدن به مراکز قدرت و ثروت شوربختانه ثروت های افسانه ای جمع کرده و به زندگی فوق لاکچری نیز دست یافته اند که سخن اصلی این نوشته و نوشتۀ پیشین با این جماعت است!! و نیک می دانیم که تمام این ها محصول ساختاری معیوب و بیمار است که این گونه عده ای اندک می توانند فرصت های جمع آوری ثروت های افسانه ای را پیدا کنند و عده ای کثیر از شهروندان هیچ فرصتی برای برخورداری از یک زندگی معمولی را هم نداشته باشند!! شاه بیت سخن این جاست که چرا باید چنین ساختاری اصلاح نشود تا دیگر شاهد بروز شکاف طبقاتی دردناک در جامعه نباشیم!! این دیگر چندان به مالکان خزرشهر و دیگر مالکان کاخ های افسانه ای در لواسان و سایر مناطق کشور چندان مربوط نمی شود بلکه به سیاستگذاری ها و ساختارهاای فسادزایی بر می گردد که چنین وضعیت هولناک و زجرآوری را ایجاد کرده است!! 4.نکتۀ پایانی هم این است که مالکان ویلاها و کاخ های آن چنانی به لحاظ اخلاقی ضرورت دارد توجه کنند که در شرایطی که میلیون ها نفر از هم وطنان شان در وضعیت دشوار زندگی می کنند و به حداقل های زندگی معمولی دسترسی ندارند بهتر است که فکری دیگر کنند و برای کاهش شکاف طبقاتی در جامعه گامی اساسی بردارند و مسئولیت انسانی و اخلاقی خویش را فراموش نکنند!! نیک می دانم که فقط با توصیه های اخلاقی هرگز نمی توان مسائل و مشکلات گوناگون کشور را حل نمود و شکاف طبقاتی را کاهش داد اما به هر حال هر انسانی وظیفه و مسئولیت اخلاقی و انسانی خود را دارد !! اگر مالکان خزرشهر به این نکته توجه می کردند چنین برآشفته نمی شدند و نویسنده را مورد شماتت قرار نمی داند. نویسنده وظیفۀ روشنگری و حق طلبی خود را دارد و تا آن جا که ممکن است واقعیت های موجود جامعه را می گوید و به تصور می کشد و نه برای خوشایند وبدآیند فردی یا گروهی خاص!!! #نقد_سیاستها #نقد_عملکردها #نقد_ساختاری #نقد_شکاف_طبقاتی #بازگویی_واقعیتها @tajeddin_mohammadbagher

☸️گزارشی میدانی از شکاف طبقاتی در ایران در دو پرده ✍️محمدباقر تاج الدین ✅پردۀ نخست: جنوب شهر سمنان؛ منطقۀ جنوبی این شهر که عمدۀ ساکنین آن را مهاجرین افغانی، زابلی،کرد، و شهروندان سایر شهرهای ایران تشکیل می دهند منطقه ای با بافت قدیمی و البته بسیار نامناسب برای زندگی است به گونه ای که دارای کوچه های باریک و خانه های با بافت فرسوده و فاقد کمترین امکانات زندگی است. در هر خانه ای برای مثال چندین خانوار زندگی می کنند که هر خانوار یک اتاق را در اختیار گرفته با سرویس بهداشتی و آشپزخانه در حیاط ساختمان که به صورت مشترک استفاده می شود. این خانه ها اغلب فاقد حمام بوده و ساکنین برای شست وشوی خودشان از توالت استفاده می کنند. ساکنین این خانه ها با فقر و محرومیتی عمیق و گسترده دست و پنجه نرم می کنند. شغل بیش تر افرادی که در این منطقه زندگی می کنند کار در معادن و برخی کارخانجات سمنان است. البته برخی افراد نیز دارای مشاغل کاذب مانند دستفروشی هستند. زنگ یکی از خانه ها را می زنم و خانمی مسن بیرون می آید که خودم را معرفی می کنم و ایشان مرا به داخل حیاط خانه هدایت می کند. خانه ای بسیار قدیمی و فرسوده با کم ترین امکانات لازم برای یک زندگی معمولی. ایشان مادر خانواده ای است با 5 فرزند که سه دختر و دو پسر دارد و اهل زابل هستند. این مادر با بیماری سختی هم دست و پنجه نرم می کند و ضمناً همسرشان نیز چند سالی است فوت شدند!! درآمدشان از طریق کار دختران در خانه های مردم به دست می آید که برای تأمین هزینه های 6 نفر بسیار ناچیز است. برای اثبات فقر و بدبختی شان یخچال شان را که قدیمی و کهنه است نشان می دهد که به جز چند بطری آب و مقداری گوجه و خیار و یک قالب پنیر دیگر هیچ چیز ارزشمندی برای گذران زندگی شان در آن وجود ندارد!!! نه خبری از گوشت و مرغ است و نه میوه و نه سایر نیازمندی های یک خانوار!! نگاهی به اتاق شان می اندازم که موکتی کهنه و پاره کف آن را پوشانده با چند پشتی کهنه و تلویزیونی قدیمی!! این تمام دارایی شان است که اگر محاسبۀ سر انگشتی کنیم شاید بشود 20 میلیون تومان!!! ✳️پردۀ دوم: خزر شهر در بابلسر؛ به واسطۀ حضور و سکونت یکی از دوستان نزدیکم در ویلای دایی شان که فرزندان شان در آمریکا ساکن هستند بعد از عمری برای نخستین بار وارد این شهرک اشرافی و اعیانی می شوم که در واقع ورود به آن جا از آرزوی های دست نیافتنی بسیاری از ایرانیان است!!! در این شهرک که دو بخش خزرشهر شمالی و جنوبی دارد قمیت ویلاها از 50 میلیارد تومان تا 200 میلیارد تومان است با تمام امکانات لازم!! خودروهای مورد استفاده توسط مالکان این ویلاها تماماً خودروهای خارجی و روز دنیا با قیمت های چند میلیارد تومانی است!! ورود به این شهرک فقط با کارت شخصی مالکان یا اجازۀ یکی از آن ها امکان پذیر است!! محوطۀ این شهرک دارای طراحی های مدرن و پوشیده از فضاهای سبز و درختان و گل ها و گیاهان زینتی بسیار زیبا است. همچنین فضاهای ورزشی و تفریحی گوناگون مانند زمین تنیس، والیبال، فوتبال، مسیر دوچرخه سواری، پیاده روهای سرسبز و زیبا، کافی شاپ ها و رستوران های لوکس برای مالکین طراحی شده است!! برای مثال استفاده از هر میز کافی شاپ با انواع نوشیدنی ها تا مبلغ 5 میلیون تومان هزینه در بر دارد!!! ضمن این که هر یک از مالکین در ویلاهای شان دارای تمام امکانات لازم از استخر و سونا و جکوزی گرفته تا انواع لوزام بازی و سرگرمی و تفریح هستند!! اجارۀ هر ویلا در روزهای تعطیل مثلا عید نوروز شبی 50 میلیون تومان است!! از پسری که با موتور سیکلت چهارچرخ برند خاصی در حال تردد بود پرسیدم قیمت این موتور چند است؟گفت: چیزی نیست فقط 2 میلیارد تومان!!! راست می گفت برای اینان که ویلای مثلا 200 میلیارد تومانی و خودروی 20 میلیارد تومانی و زندگی فوق لاکچری دارند 2 میلیارد تومان پولی نیست!! فروشگاه شهرک انواع کالاها و نوشیدنی ها و اغذیه های خارجی را به فروش گذاشته که خرید یک سبد کوچک از کالاهای مورد اشاره ممکن است چیزی حدود 10 میلیون تومان برای خریدار آب بخورد!!! در این گشت و گذار چند ساعته در این شهرک چیزها دیدم که برایم بسیار عجیب و غیرقابل باور بود که نوشتن تمام آنها در این جا امکان پذیر نیست!! خلاصه زندگی فوق لاکچری ای در این جا به نمایش گذاشته می شود که در مقایسه با نمونه ای که از فقرای جنوب شهر سمنان بیان کردم شکاف طبقاتی عظیمی را نشان می دهد!! آن فقیر تمام دارایی اَش 20 میلیون تومان هم نمی شود و این مولتی میلیاردر دارایی های اَش سر به فلک می زند!! آن فقیر نمی داند چگونه شکم خالی فرزندان خود را سیر کند و این مولتی میلیاردر از زیادی پول و ثروت و از سرِ شکم سیری نمی داند از کدام یک از فرصت ها و امکانات فراوان تفریحی ای که در اختیار دارد استفاده کند!! قصّۀ بسیار دردناک و تلخی است!!! @tajeddin_mohammadbagher

در تاریخ می خوانیم؛ تولد خاور میانه جدید چهارم مه 1917 (۱۴ اردیبهشت ۱۲۹۶) سربازان انگليسي كه در جريان جنگ جهاني اول (عمدتا به خاطر نفت) وارد بين النهرين شده بودند پس از يك نبرد ۱۴۳ روزه با عساكر عثماني، در منطقه كوت العماره به اسارت عثماني ها در آمدند. در پايان جنگ جهاني اول كه در آن آلمان و متحد آن عثماني شكست خوردند، بالاخره انگلستان به آرزوي خود رسيد و بر بين النهرين و بسياري از متصرفات عربي عثماني از جمله فلسطين مستولي شد، نقشه جغرافيايي منطقه را تغيير داد، اردن را به وجود آورد، عراق را از ايالت هاي سابق وابسته به عثماني و با حذف پاره اي قسمتها به ويژه در جنوب آن (كويت)، به عنوان کشوري مستقل اعلام داشت، دو اميرزاده از حجاز را به پادشاهي اردن و عراق گمارد، قسمتي از فلسطين را اختصاص به يهوديان داد و ... و ريشه مسائل امروز خاور ميانه از همين تقسيمات اصطلاحا من درآوردي (و استخوان لاي زخم گذاردن) است. منبع:iranianshistoryonthisday.com @Saeed_Maadani

نسخه الکترونیکی *هفته نامه نسیم جنوب* سال بیست و هفتم شماره ۱۰۸۰ 🌺🌺🌺🌺 *نسیم جنوب، دیرپاترین نشریه تاریخ بوشهر* زبادِ جنوبی در آمد نسیم دل رهروان رست زاندوه و بیم (نظامی) تلفن تماس و ارسال مطلب از طریق واتساب: ۰۹۱۷۷۷۲۳۹۰۹ @Saeed_Maadani