Poems

‏آدم‌ها رنج‌های خودشان را بیشتر از شادی‌های‌شان به یاد می‌آورند. رنج مثل کوه است، شادی مثل رود. رود می‌رود، کوه می‌ماند. #ابراهیم_سلطانی

یک‌بار دیگر اگر به دنیا بیایم، تمام روزهاى اكنونم را با رندى و جسورانه‌تر زندگى خواهم كرد. اما این بار، در شناختن تو دیر نخواهم كرد. #احمد_عارف

یک‌بار دیگر اگر به دنیا بیایم، تمام روزهاى اكنونم را با رندى و جسورانه‌تر زندگى خواهم كرد. اما این بار، در شناختن تو دیر نخواهم كرد. #احمد _عارف

‏اگر اسم این حسی که به تو دارم، عشق است؛ هیچ‌وقت قبلا عاشق نبوده‌ام. مرا به دیدن جسمانی تو هیچ نیازی نیست. چنان پُرم از تو، چنان پُر؛ که بیشتر شبیه شوخی زیبایی هستم. #رضا_براهنی

به این زخم‌ها دست تو شاید باشد مرهمی.

گاه‌گاهی که دلم می‌گیرد، پیش خود می‌گویم: "آن که جانم را سوخت، یاد می‌آرد از این بنده هنوز؟" گفته بودند که از دل برود یار چو از دیده برفت؛ سال‌ها هست که از دیده‌ی من رفتی، لیک دلم از مهر تو آکنده هنوز! #حمید_مصدق

می‌خواستم نزدیکت شوم مرهم یک‌دیگر شویم؛ حالا ببین چه بسیار زخم‌ها که از تو دارم.

می‌خواستم نزدیکت شوم مرهم یک‌دیگر شویم؛ حال ببین چه بسیار زخم‌ها که از تو دارم.

چه گریزیست ز من؟ چه شتابیست به راه؟ به چه خواهی بردن در شبی این همه تاریک پناه؟ #فروغ_فرخزاد