حَمیدوُوبَرگِبیدوُو
یک روز دوچرخه ام را بر میدارم و هجرت میکنم. وبلاگ: http://hamidoo.blog.ir پیغام ناشناس به ادمین: https://telegram.me/BChatBot?start=sc-8567-W7F4q58
Mostrar más673
Suscriptores
Sin datos24 horas
Sin datos7 días
+330 días
- Suscriptores
- Cobertura postal
- ER - ratio de compromiso
Carga de datos en curso...
Tasa de crecimiento de suscriptores
Carga de datos en curso...
در هنر قلهای برای فتح وجود ندارد
عباس کیارستمی در این فایل صوتی میگوید لذت در رسیدن به جوایز و جایگاههایی که تصور میکنیم نیست، بلکه این پروسهی رسیدن است که لذتبخش است. او که پاسخ سوال یکی از هنرجویانش را میدهد، در ادامه میگوید در هنر قلهای برای فتح وجود ندارد و چیزی که هست انجام کار هنریست.
پ. ن: موضوع صحبت دربارهی فیلم کوتاه تخمهای مرغ دریایی است، فیلمی ساختهی عباس کیارستمی، محصول ۲۰۰۷. این فایل صوتی هم مربوط به یکی از ورکشاپهای کیارستمیست، ورکشاپی که بین سالهای ۸۹ تا ۹۱ در زردبند لواسان (موسسهی کارنامه) برگزار شد.
با تشکر از آرزو ارزانش
@KiarostamiAbbas
👍 2
Show comments
Repost from گفتگفتم داستان
«آلیس مونرو» نویسنده کانادایی (چخوف کانادایی) برنده جایزه نوبل ادبیات و مشهورترین نویسندگان داستان کوتاه در سن ۹۲ سالگی درگذشت.
وی جایزه نوبل ادبیات ۲۰۱۳ گرفت.
مونرو در سال ۱۹۶۸ با اولین جلد از مجموعه داستان کوتاه «رقص لالههای خوشحال» موفق به کسب جایزه گاورنر جنرال کانادا شد. کتاب «زندگیهای دختران و زنان» در سال ۱۹۷۱ و کتاب «فکر میکنی چه کسی هستی؟» در سال ۱۹۷۸ که دومین جایزه گاورنر جنرال را گرفت.
رمان «خرسی که کوه را به تسخیر درآورد» را نوشت که دستمایه ساخت فیلمی به کارگردانی «سارا پولی» شد
در سال ۲۰۰۶ کتاب «دورنمای کاسل راک» و در سالهای بعد نیز رمان «شادی فراوان» را نوشت
آخرین داستان بلند وی در سال ۲۰۱۲ «زندگی عزیز»
در سال ۲۰۰۹ جایزه بینالمللی من بوکر
سه بار در سال های ۱۹۶۸، ۱۹۷۸ و ۱۹۸۶ جایزه داستانی "گاورنر جنرال" در سال ۱۹۹۰ جایزه کتاب "تریلیوم" را و در سال ۱۹۹۷ شایسته دریافت جایزه "پن/مالمود"
این نویسنده که دو بار در سالهای ۱۹۹۸ و ۲۰۰۴ جایزه "گیلر" در سال ۱۹۹۸ جایزه انجمن ملی منتقدین کتاب آمریکا را و دو بار در سالهای ۲۰۰۶ و ۲۰۰۸ جایزه داستان کوتاه "اوهنری" شد.
@goftgoftam 🔻🔺
#درگذشت
🕊 3
Repost from N/a
گفت: «این روزها همه ناامیدن.» من ولی فکر میکنم اونی که ساعت کوک میکنه واسه بیدار شدن، امید داره. اونی که از مترو جوراب میخره، امید داره. اونی که یه ایمیل میفرسته اون سر دنیا، اونی که توی شبکههای اجتماعی یه نفر رو فالو میکنه، اونی که واسه شام قرمهسبزی میذاره، اونی که دستشویی و حموم رو میشوره، اونی که سوار تاکسی میشه، اونی که سر کارگرها داد میزنه، اونی که ماست میخره، اونی که آشغال رو میذاره دم در، اونی که میره آرایشگاه، باشگاه، آزمایشگاه، دانشگاه... اون امید داره؛ اگرچه قد سر سوزن! شرط میبندم اگه نداشت، به جای همهٔ این کارها فقط میخوابید؛ البته بدون اینکه ساعت کوک کنه!
❤ 11